oh nee nu al!?

Ik zou toch in grote lijnen eerlijk zijn.
Zo voorkom je dat je zoontje zelf wildwest verhalen in zijn hoofd gaat verzinnen

 

Moeilijke situatie.. heb helaas geen tips voor je.

Vragen ga je niet aan ontkomen, wat je erop moet zeggen kan ik je niet vertellen..

Iig zoveel mogelijk laten weten dat je vriend zijn papa wilt zijn als hij dat zo ziet... en dat hij er voor hem zal zijn.. (wat ongetwijfeld al wel het geval zal zijn)

mijn zoon weet bijvoorbeeld dat mijn vriend zijn echte papa niet is, maar zo ziet hij hem wel en vraagt er ook weleens om of dat mag.. wij zeggen dan dat dat altijd mag als hij dat wilt..

Mijn zoon is ietsje ouder (8) en heeft soms ook wel vragen, maar gelukkig is hij zo weer met andere dingen bezig.

Wat slim zo'n schriftje.. misschien ook maar eens gaan doen.

Kan mijn zoon de waarheid ook niet vertellen, deze zou ook TE hard zijn.. lastige is dat biovader nu ineens wel contact wil na 8 jaar.. bij mij zal er dus een moment gaan komen dat ik wel zal moeten..

 

Denk ook dat zoveel mogelijk eerlijk zijn in kindertaal wel goed zou zijn, ik bedoel je kan er ook niet over gaan liegen toch?

 

Mijn ouders zijn toen ik 2 jaar was met
Heeel erg veel ellende uit elkaar gegaan. Veel rechters en maatschappelijk werkers erbij gekomen en toen ik 9!!! Was besloot de rechter defenitief dat papa het gezag over ons kreeg. Papa
Is hier altijd open en eerlijk over geweest en heeft al onze vragen beantwoord. Nu zijn we volwassen en hebben we in onze jeugd en ook daarna geen enkele moeite of onbeantwoorde vragen gehad over die periode.

Dus als ik jou was zou ik er altijd heel
Eerlijk over zijn. Hoeft niet in grote mensen taal natuurlijk maar gewoon aangepast aan zijn leeftijd ook als hij straks
Als puber nog vragen heeft

 

Ik zou wel iets vertellen denk ik. Niet alles in details natuurlijk, maar wel dat zijn echte papa niet zo lief was en dat jullie niet gelukkig waren met elkaar en dat je daarom niet meer met zijn papa samen kon zijn. (Uiteraard niet heel het verhaal nu al).

Met deze papa ben je wel gelukkig en deze papa houdt heel veel van jullie allemaal en zal niet weggaan. Zoiets zou ik er ook wel zeker goed bij benoemen.

 

Ik zou ook eerlijk zijn, tot op zekere hoogte..

Mijn dochter is ook al een tijd erg bezig met hoe de familie in elkaar steekt. Ik moet geregeld al mijn nichten en neven opsommen. Ze vroeg laatst aan mijn moeder hoe haar papa en mama heten, en of ze broers en zusjes heeft. Tja, die van mijn moeder zijn allemaal dood.. Ze vindt dat heel normaal. Ze vraagt mij waarom wij 1 kindje hebben. En dan leg ik dat uit.
Voor een kind is het gewoon zoals het is. Uiteraard hoeven ze nog niet alles te weten, maar wel hoe het zit en een beetje waarom.

 

Eerlijk zijn aangepast aan het niveau van je zoontje. Ik weet niet wat er gebeurd is dat zijn vader en jij niet meer bij elkaar zijn, maar ik zou echt in grote lijnen eerlijk zijn, zonder zijn vader zwart te maken. Dat betekent niet dat je niets negatiefs over zijn vader kunt of mag zeggen, maar wees daarin gewoon eerlijk zonder je eigen emotie daarin de bovenhand te geven.

 

Maar als een biovader zijn kind nooit heeft willen zien, en er ook nooit iets mee te maken heeft willen hebben.. je zelfs bedreigd heeft met het doodschoppen van het ongeboren kind..

Hoe wil je dit dan uitleggen aan je kind, zonder iemand zwart te maken?

Kijk, ik heb het dus ook nog niet verteld, omdat dit de keiharde waarheid is.. en ik absoluut niet zou weten hoe ik mijn zoon dit normaal kan uitleggen op zijn niveau.. zonder hem er mee te kwetsen... wil hem natuurlijk niet gaan zeggen, tsjaa je echte papa wilde je niet kennen..

Hij weet tot nu toe alleen dat hij zijn echte papa nog nooit gezien heeft.. en hij vroeg onderlaatst naar zijn naam..

 

Tja, dan denk ik dat ik zou zeggen dat zijn papa geen kindje wilde. Niet zo zeer benadrukken dat hij hém niet wilde, maar geen papa wilde zijn.

 

gewoon zeggen dat papa en mama eerst vriendjes waren en daarna ruzie hebben gekregen en elkaar daarom nu niet meer zien.

 

Je kan toch zeggen dat jij en zijn echte pappa niet meer bij elkaar zijn?
Dan hoef je ook hem niet teleur te stellen tav het ongewenst zijn bij bio pappa.
Belangrijk is om wel eerlijk te zijn en wel iets te vertellen, anders gaat zijn fantasie op de loop...
Denk dat je je er verder niet over uit hoeft te wijden, toch?
Evt kun je erbij zeggen dat je wel gelukkig bent met je nieuwe vriend/ man als dat zo is natuurlijk en zou hem ook zeker pappa laten noemen in jouw geval, als hij dat wil.

 

Ik zou iig proberen om zonder emotionele lading het bericht te brengen dat bio vader niet meer in beeld is.
Daar kan hij later altijd naar vragen ( als hij wel oud genoeg is)...

 

Ik zou denk ik het deel van het doodschoppen doodleuk achterwege laten ja.
Maar je kunt wel zeggen dat jullie ruzie hadden en dat hij toen is weggegaan...
Of dat jij bent weggegaan...

Niet te ingewikkeld maken lijkt me..
Je kunt altijd later nog meer vertellen.

 

Je kunt hem wel vertellen dat zijn papa er niet was...
En het hoe en waarom... Kan altijd nog.
En dat tijdens het eten heb je voor zijn kinderkoppie prima opgelost lijkt me.
Wat vinden jullie? Mag hij S papa noemen? Alle kinderen hebben een papa.. En S vervult in feite jullie papa-rol.. Is het erg als hij zo genoemd wordt?
(Ik heb zo het idee dat hij meer papa is dan z'n biologische vader ooit zal worden. Wat dat betreft maakt biologisch ouderschap je nog geen papa )

 

Gewoon eerlijk zeggen hoe de feiten zijn. Het hoe en waarom komt later wel. Misschien is hij er wel aan toe inderdaad om je vriend papa te noemen.

 

Mee eens. Je zoontje stelt nu deze vragen uit zichzelf. Dat betekent dat hij antwoord wil en verlangt van je. Niet tot in detail maar, in grote lijnen kan je de waarheid vertellen. Sowieso is het redelijk naïef te denken dat je dit tot 10 jaar kan uitstellen. Ik krijg dan het idee van verzwijgen, waardoor het alleen maar zwaarder wordt voor jou en voor hem.

 

Oei wat sneu en wat een lastig probleem eigenlijk. Hij is al volop aan het nadenken over het hoe en wat. Hij zoekt een papa laat je vriend ( zijn papa zijn zeg dat hij papa mag zeggen als hij dat wilt).Het echte verhaal over zijn bio papa moet je denk ik echt in een soort van Jip en Janneke taal uit leggen.

Niet zeggen denk ik ruzie en enzo. Mama heeft jou gekregen en jou andere papa heeft gedacht om jou bij mama te laten. Later als jij groot ben. Kan je hem waarschijnlijk opzoeken.
Heb je een foto?. Laat een foto zien. Van hij is er nu niet misschien later wel.

Vind het wel heel lastig eigenlijk om je hier een goed advies in te gegeven. Zonder dat jij je zoontje belast en hij nog meer vragen krijgt. Vragen staat vrij. Je kan hem een naam geven. Papa... is er nu niet?

Sterkte ermee.

 

Misschien het CB vragen hoe je dit moet aanpakken? Men zegt toch dat je moet vertellen wat ze vragen en niet verder in detail treden?! Zoiets?!? Succes