Morgen wil mijn neefje komen spelen met mijn dochter. Heel leuk natuurlijk, maar het is altijd dat hij bij ons komt slapen en spelen of mee dagjes weg gaat. En dat komt regelmatig 2x in de maand voor. Mijn dochter is nog nooit bij hem wezen spelen. Ik ben totaal niet van alles op de weegschaal leggen, en doe het met alle liefde het is ook echt een mijn oogappeltje en de kids zijn stapelgek samen. Maar ik zou het een keer op prijs stellen als mijn zus een keer zou zeggen dat het nu maar een keer bij hun mag. Ik heb het wel eens een paar keer voorgesteld, maar altijd was er wel een reden dat het niet kon. Nu is het contact met haar niet super, ze ziet altijd alles als een aanval op wat voor manier ik het ook zeg. Ik ga dan ook liefst de confrontatie met haar uit de weg. Maar zo kan het eigenlijk ook niet meer. Ik heb het gevoel alsof het me ongedwongen word. Heb net kunnen regelen dat hij in de middag komt want ze wou hem de ochtend al brengen. Hoe zouden jullie dit oplossen? Ik laat voor mijn gevoel nu een beetje over me heen walsen en dat wil ik niet. Maar ik wil de kinderen ook niet teleurstellen. Ik zit erover te denken om morgen maar misschien aan te geven dat het leuk zou zijn als dochter daar ook eens een keer kan spelen. Maar hoe breng je dit het beste?
Zou het zelf denk ik brengen onder het mom van:'Zal ik morgen (of wanneer dan ook ) met de kids bij jou een bakkie komen doen?' Maar weet niet hoe dat bij jullie gaat als het niet helemaal je van het is tussen jullie..
Gewoon, zonder poespas of omweggetjes, tegen haar zeggen: Gezellig dat....weer komt spelen maar de volgende keer wel een keer bij jou hè. Anders blijft het maar knagen, en je kan er maar beter een keer vanaf zijn.
Ik snap jou wel, maar zou bij mezelf denken: Ach, de kinderen vinden het zelf helemaal geweldig en je bent zelf gek met je kleine neefje. Ik zou het dus zo laten, al was het maar om de kinderen. Al begrijp ik ook wel dat het je irriteert.
Denk het ook inderdaad, zei man net ook al. Het is bij haar altijd afwachten hoe ze op iets reageerd, nogal onvoorspelbaar. @ mamabri; ook wel zo hoor. Moet zeggen dat ik nu ook moe ben en al de hele week kids over de vloer heb. Dus is momenteel net even teveel. Wie weet is dat na een goedw nachtrust weer beter.
Gewoon een keer bij haar langs gaan met je dochter, bakje doen. En dan vragen of je dochter even kan blijven spelen omdat je iets moet gaan doen.
Gewoon aangeven aan je zus en als ze steeds een smoes heeft of aangeeft dat niet te willen dan moet je op een gegeven moment hard zijn en zeggen dat jij het dan ook niet meer doet. Zo lang jij het wel blijft doen en zijn ' er onderuit' komt blijft ze gebruik van je maken.
Ik ben het met je eens, maar ik vind het eigenlijk zielig voor de kindjes, die staan er buiten, maar zijn dan wel de dupe.
@kipjetok tuurlijk is dat haar probleem, maar ik heb natuurlijk ook geen zin in een uitval van haar. Aan de andere kant ben ik er ook wel klaar mee haar telkens te moeten pleasen, omdat ik bang ben voor haar reactie. Maar aan de andere kant zoals mamabri zegt wil ik niet dat de kids de dupe ervan zijn. Kan hier heel slecht over, aangezien ik hier echt over kan stressen.
Ik zou gewoon zodra je zus haar zoontje op komt halen en afscheid neemt zeggen "de volgende keer bij jullie?". Op die manier noem je geen datum, dus kan ze niet bij voorbaat al zeggen dat het niet kan en zal ze dus ja of nee moeten zeggen.
Waarom vraag je niet gewoon iets in de trant van: "Ik zou zo graag eens even - bijv. de stad ingaan/de zolder opruimen, het huis een grote beurt geven - mag mijn dochter dan misschien bij jullie komen spelen?" (Zo ja, direct een afspraak plannen natuurlijk). Misschien vindt ze het wel een beetje eng en moet ze er gewoon een keer doorheen. Of misschien kun je aangeven dat je het belangrijk vindt dat jouw dochter ook op een andere plek leert spelen en vraag haar of dat een keer bij hun mag omdat dat voor jou vertrouwd voelt o.i.d.
Zoiets vind ik wel kunnen, dat komt minder aanvallend over. En misschien is je neefje erg druk, of te druk voor je zus, dat kan ook en vind ze het prettig om even adem te kunnen halen, maar durft ze je dat niet te vertellen. (ik noem ook even wat hoor) En dat ze gewoon erg blij is dat ze haar zoon in veilige handen kan laten, en dat ze dus veel vertrouwen in jou stelt.
Maar even serieus, als jou zus al zo onvoorspelbaar kan reageren, iedere keer een smoes bedenkt waarom jou dochter daar niet kan komen spelen, dan laat je je kind daar toch ook niet achter? Ik zou mijn kind niet ergens achter laten als ik weet, dat iemand daar totaal geen zin in heeft. Ik zou het er bij laten, jij bent wel dol op jou neefje, dat is fijn. Ik zou het gewoon accepteren zoals het is.
Het is geven en nemen met zo iets. maar ja als je een aangebrand zusje krijgt. Daar zit je ook niet op te wachten maar. Je moet en mag zeker van je afbijten. Zusje en ik hebben vaak mot samen ( we zijn bijna altijd eerlijk tegen elkaar en dat heeft vaak tot botsingen geleid) en zelfs wel eens dat we elkaar.s kinderen dan niet zagen. Ik laat mijn kinderen dan wel gaan zij weer niet. Ze is niet zo makkelijk daarin. Maar toch hou ik mijn mond daar niet voor. Dan maar even een tijdje geen contact met haar kinderen. De oudste komen van zelf wel naar mijn toe nu. (Gewoon zeggen wat je dwars zit). Anders blijft deze situatie zo. Ik geef sneller toe dan mijn zusje. Mijn zusje is koppiger maar na een tijdje stap ik zo weer binnen
Jullie zijn allebei volwassen dus ik neem aan dat je hierover gewoon een normaal gesprek kunt voeren? Je kan aangeven dat je het helemaal niet erg vind dat je neefje regelmatig komt spelen maar dat je het ook eens leuk zou vinden dat je dochter een dagje bij hun komt. Als je dit zonder verwijten e.d brengt zie ik niet in waarom dit bij je zus verkeerd zal schieten.
Mamabri: hij is inderdaad druk en praat niet goed. Hij zit dan ook op het mkd maar ze weten nog niet wat er met hem is. Ik snap dat dit moeilijk is, heb zelf ook een zoon waar het een tijdje moeizaam mee ging. Maar moet eerlijk bekennen dat ze hem ook verder niks aanbied, nooit even naar de speeltuin oid. Dus dan word je ook wel vanzelf gek. Haar aandacht is volledig gericht op haar dochtertje, en hij moet zich eigenlijk maar redden. Best sneu hoor , heb soms echt met hem te doen want hij bloeit bij ons ook helemaal op. Afgelopen week zag ik hem bij mijn ouders en was hij helemaal overstuur omdat hij met mij mee naar huis wou. Ik laat het nu voor hoe het is, omdat ik mijn lieve neefje zijn speelmaatje ook niet wil ontnemen. Want als ik het verkeerd overbreng het zo kan wezen dat ik weken niks van haar hoor. Wie weet laat ik het vallen bij de deur als ze weg gaan, maar dan inderdaad erg luchtig. Gisteren was ik gewoon erg moe, hele week al kinderen over de vloer in mn te kleine woning. Studiestress en dan een man die ontzettend veel werkt dus moet werkelijk alles alleen doen. Dan heb je gewoon geen zin in andermans kinderen. Maar nu naar een nachtje goede rust voel ik het weer heel anders.
Zei heeft toch ook excuses...kan jij ook zeggen, ik ben moe kan het volgende week weer een keer? en dan kan je erachteraan zeggen, het is hier op het moment even heel druk door vanalles, misschien zouden ze een keer bij jullie kunnen spelen? als ze dan weer met een excuus komt, weet jij genoeg...jij bent om het even heeeel bot te zeggen...dumpplek!