Onze zoon van 4 kan echt een lieve schat zijn hoor, echt inlevend, lief, gevoelig, grappig en wijs... Maar moet even van me afschrijven want hij kan ook zo ontzettend moeilijk doen! Met name de laatste tijd irriteer ik me hier enorm aan. Voor mn gevoel zou hij bepaalde dingen nu toch echt moeten kunnen. Ik weet niet waar ik het op baseer, maar krijg te vaak het gevoel dat hij express dwars doet, doet alsof hij iets niet kan, terwijl hij het allang kan? Of verwacht ik teveel van hem? Voorbeelden: Zelf aankleden: 9 van de 10 keer doet hij schoenen of shirt achterstevoren aan. " vergeten" door te trekken na de wc gang. Slapen met een lamp aan. Heb laatst geprobeerd een kleiner nachtlampje ( in stopcontact) te proberen, maar meneer is dit nu zo gewend dus gebeurt het niet. En kan het dan wel proberen, maar dan krijgen we nachtelijke huilbuien, is hij nou echt bang of is het opstandigheid? Standaard tijdens het eten plassen of van tafel af voor ditjes en datjes. Iedere keer moeten we hem weer terug roepen. Slecht luisteren. Speelgoed niet opruimen als ik er om vraag. Vragen om een stukje vlees bij het eten, krijgt hij het en dan is het " weer niet het goeie vlees" en dat gaat hij weer huilen... Pffff, zo moeilijk doen, terwijl ik denk ik niet teveel van hem vraag? Of wel?? Wil graag van jullie horen of jullie kleuters dit ook zo hebben of dat het tijd wordt dat we hem nog duidelijker uitleggen wat de regeltjes zijn?
Mijn zoontje wordt in juli 4 en ik lees wel wat herkenbare dingen (bijv. dat eten). Maar ik denk dat het vooral een vorm van aandacht is en hij heus wel weet hoe het wel hoort. Wat betreft die lamp zou ik gewoon zeggen dat je die kleine erin doet en dat hij anders helemaal geen lamp krijgt. En zal misschien wel huilen zijn, maar de aanhouder wint.
Herkenbaar, helaas. Sommige dingen irriteren me ook enorm en ik weet dan ook niet meer of hij dingen uit dwarsheid doet of dat hij iets niet weet of het uberhaupt wel gehoord heeft. Geen idee wat er bij de leeftijd hoort, al vind ik dat je best wat mag vragen aan je kind als opruimen ( is toch normaal?).
eerlijk? Zijn heeel normale dingen...maar heeeeel vervelend hihihi. Hij kan het wel, maar je moet niet verwachten dat hij er zelf om denke allemaal. het slapen met het licht aan is een gewensel..dat kan je afleren...de rest....komt goed!
Nu ik mn openingspost terug lees lijkt het idd wel erg op aandacht trekken hetzij op een negatieve manier. Dvs: soms denk ik dat ik idd consequenter moet optreden wat betreft lamp aan enz. Maar ja, nachtrust is ook wat waard he?! En zoals met aankleden, ik wil nog weleens te snel helpen omdat ik het zat ben, maar daarvan leert hij ook niks. Ik probeer nu een beetje te achterhalen wat normaal is voor zn leeftijd of dat hij gewoon aan het rellen is... Paarse: fijn die bevestiging ze lijken wel op elkaar... Maar of het dan dus leeftijdsgebonden is en/of dat ze allebei lekker dwars aan het doen zijn..??!! Dingen zoals opruimen dat moet hij op school ook, ik vind dat ook niet meer dan normaal. Hij doet net alsof ik het onmogelijke van hem vraag! Aan tafel blijven zitten is erg lastig, maar ik vraag echt geen half uur van hem. Hij mag zelfs al eerder zn toetje zodat hij naar blijft zitten. As hij dan ook nog eens met smoezen steeds wegloopt...aaarggh!!
Ik denk idd dat hij ze zelf kan... Maar hoe leer je hem dat aan, zonder dat hij steeds gaat huilen, zuchten, boos wordt enz? En die lap aan snachts... Enerzijds is mn nachtrust me heel wat waard, anderzijds denk ik: bijna in het volle licht slapen... Doe nou maar normaal!! Maar denk dat dat een kwestie is van de aanhouder wint. Maar nogmaals: hoe doe je dat snachts? Laten huilen? Discussie? Midden in de nacht?
Ja, ze lijken qua gedrag op elkaar. Het lijkt bij mijn zoon ook dat hij gewoon met alles wilt spelen, of hij maakt overal een spel van, heel vermoeiend. En opruimen deed T op de PSZ ook nauwelijks hoor, pas op het laatste moment deed hij iets. Er zijn dan vaak kids die maar wat graag de juf helpen. Ben benieuwd hoe ze zullen zijn als pubers, ik was vroeger rebels, maar mijn man was echt superrebels (en nog steeds ), dat wordt wat. (Hoe dwarser T gaat doen, hoe meer ik hem wil nadoen voor een paar dagen of een weekje, lijkt me zelf ook heerlijk lekker tegendraads doen )
Hoi hoi Enorm herkenbaar .. En het is heel vermoeiend! Wat bij ons goed geholpen heeft is het van te voren vertellen. Bijv: na het verhaaltje, ok nu gaan we slapen maar we aan slapen met alleen het nachtlampje aan ? ( voor de eerste keer zou ik dit onder het eten bespreken van joh als er vanavond gaan slapen gaan we slapen met het nachtlampje aan en niet de grote lamp ) En met kleren aantrekken : kom we gaan de kleren aan trekken maar wel goed om aan trekken want ik weet dat je dit heel goed kunt!! Wc onder het eten Over 5 minuten is het eten klaar... Moet je nog plassen? Want onder het eten gaan we niet ... Etc etc het kost even wat moeite maar bij ons werkt het enorm !! Heel veel succes
Onze dochter had ook zo'n periode vorig jaar. Hier hielpen duidelijke grenzen stellen bv aan tafel. Ze mocht voor het eten plassen en tijdens het eten wordt er gewoon niet geplast (nog steeds niet) en er wordt niet opgestaan tenzij wij het aan haar vragen (of ze de toetjesschaaltjes wil pakken bv maar dit pas als het een periode goed ging) Ook wijzelf staan zo min mogelijk op om de rust aan tafel te bewaren. Doortrekken na het plassen blijft ze vergeten, na het poepen doet ze het wel altijd standaard... Bij het naar bed gaan bleef ze ook maar roepen en uit bed komen met allerhande vragen en verhalen. Treuzelen, tijd rekken etc. Daar ook heel duidelijk geweest: één van ons komt nog 1 keer terug en daar moet ze het mee doen, dan kan ze verder op haar kop gaan staan, ze mag haar bed niet uit en wij komen niet meer. Naar de wc mag ze wel, maar zonder ons te roepen. Het lampje zou ik niet zo moeilijk over doen, zolang ze maar slaapt vind ik alles best (de 2 jongsten worden meerdere keren per nacht wakker dus ik doe alles voor een beetje onondebroken slaap ) Ik denk dat het wel bij de leeftijd hoort. Ze moeten op school ineens heel veel (en wrs doet hij daar keurig wat hij moet doen?) en dan is het fijn om thuis lekker dwars te zijn. Nu ze ruim 5 is doet ze al veel meer zoals het 'hoort' zonder aansporing. Consequent zijn en duidelijke grenzen zijn denk ik het enige wat je echt kunt doen, zal vanzelf wel beter worden.
Mijn zoontje had vandaag ook geen makkelijke dag: erg druk en opstandig. Zal vast een oorzaak hebben, vrijdag naar Thomas-dag geweest, was erg overweldigend allemaal voor hem. Dus laten we hem even gaan, morgen gaat het vast weer beter. Ik heb een hooggevoelig kind en die prikkels moeten er ook weer uit. Dat je niet weet of het opstandigheid/aandachtvragerij is of dat hij het echt niet kan, snap ik niet zo goed? Ik weet precies waarom mijn zoontje doet zoals hij doet. Ik moet zeggen dat ik weinig problemen met hem ervaar. Hij luistert goed en werkt vrijwel altijd goed mee met alles. Tuurlijk heeft hij zo zijn mindere momenten. Heb ik ook weleens last van. Ik zou willen adviseren veel met hem te praten en te vragen waarom hij doet zoals hij doet. Wat zegt hij dan? Kan ik niet of heb ik geen zin in? Het mooie aan deze leeftijd vind ik juist dat je zo goed kan communiceren met ze!
Oh jeetje het is net of ik een verhaal over mijn dochter lees!! Ze is net 4 en ook al een tijdje precies zoals jij je zoon omschrijft. Het is een fase denk ik. Ik heb het idee dat ze enerzijds al groot wil zijn, maar anderzijds ook gewoon lekker verzorgd wil worden net als haar jongere zusje.
Is toch ook zo? Mijn zoontje is ineens zo groot! Te groot voor psz en kdv enz. en kan al heel veel zelf en oe, dan gaan ze ook nog naar de grote school in de grote mensenwereld, dat is toch ook allemaal niet niks? Mijn zoontje is soms nog een heel klein jongetje, dan kruipt hij heerlijk in me en gaan we lekker samen lepeltje lepeltje op bed liggen of dicht tegen elkaar aan een film kijken ofzo.
Ja je hebt helemaal gelijk. Enerzijds lijken ze al heel groot, maar ze zijn nog maar 4. Onze dochter vindt het ook heerlijk om af en toe baby te spelen, lekker gedragen worden, op schoot liggen, de fles krijgen En ik geef toe, ik vind het soms ook heerlijk om dat zo nog te doen, want ja het gaat veel te snel.........
Herkenbaar! Onze kindjes zijn ongeveer even oud, dus misschien is het een fase?! Wat betreft de lamp: hier hebben we een Ikea-lampje boven het bed met een softtone spaarlamp. Werkt prima. De lamp mag ook niet uit van mijn dochter, maar dat hoeft ook niet van me. Ik heb tot mijn twaalfde ongeveer met een lampje aan geslapen. En als ik nu op vakantie ga, laat ik ook altijd een lampje branden.
Gelukkig dat er nog iemand is die er zo over denkt! Ik merk gewoon dat er momenteel heel veel omgaat in dat toch al zo gevoelige koppie! Dat hij vandaag zo'n drukke dag had, heeft dan ook zo zijn redenen. Ik vind het niet erg, we konden hem vandaag slecht 'bereiken' hij moest echt even alles eruit gooien. Nou, doe maar! Morgen heb ik een rustige dag samen met hem op het programma staan. Wsl 'crasht' hij ergens na de lunch en heb ik dan een klein mannetje tegen me aan liggen. Hij heeft vandaag 14,5 uur doorgedraafd! Had als klapper nog een poepongelukje ook (is sinds zindelijk zijn slecht 1 a 2 keer voorgekomen). Dat is geen aandachtvragerij dat is gewoon even niet zo lekker in zijn velletje zitten. Ben daar ook niet boos om geworden en heb hem gewoon onder de douche gezet.
Sneu voor hem zeg. In deze fase hebben ze denk ik wat vaker een knuffel nodig, hoe storend het gedrag soms ook kan zijn. Onze dochter heeft morgen haar eerste officiële schooldag. Ook erg spannend voor haar en dat brengt ook de nodige onrust in haar mee. Ze is snel boos, gefrustreerd en slaat ons ineens, natuurlijk moet dat gecorrigeerd worden, maar eigenlijk heeft ze gewoon een dikke knuffel nodig.
Onze knul is ook nog niet naar school geweest! En natuurlijk is hij daar zenuwachtig voor! Hij is heel stoer hoor, maar ondertussen! Gelukkig kunnen wij heel goed 'knuffenen'!
Ik herken het helemaal, het is net of je mijn zoontje beschrijft. Aankleden kan hij best, al gaan er soms dingen mis. Maar altijd maar treuzelen en roepen 'dat kan ik niet' (betekent in zijn geval 'daar heb ik geen zin in') Als hij zijn schoenen niet snel genoeg aankrijgt, smijt ie ze regelmatig in een hoek. Ik vind het lastig dan rustig te blijven. Ik moet sowieso vaak op mijn handen zitten, want ik ben een erg ongeduldig persoon en dus snel geneigd hem te helpen. Maar hier blijkt meestal wel dat de aanhouder wint. Als hem echt iets niet lukt, wil ik hem best helpen, maar hij moet er niet vanuit gaan dat ik hem aankleed etc.
ZG ik was vrijdag ook bij Thomas! Hoe laat waren jullie er...Damn ben wel nieuwsgierig naar jou en je gezin hahhaa Anyway druif, mijn zoontje is net de jouwe haha. Hoort erbij denk ik, ook ivm het naar school moeten denk ik. J luisterd echt voor geen meter, doet alles wat niet mag en daagt me constant uit. Overal aandacht mee vragen, zeggen dat hij het niet kan. Wat hier dan meestal werkt bij bijv schoenen en jas zelf aan doen als hij er geen zin in heeft, is negeren en hem heel erg prijzen als het goed gegaan is. Het negatieve laten en het positieve extra benoemen. Het vergt ook wel veel geduld en ik moet zeggen dat het met mijn geduld soms niet zo best gesteld is hahah. Dan moet ik zelf even weglopen en tot 10 tellen. Met eten en aantafel zitten, ik heb er toevallig een topic over geopend. Mocht hij een keer een goede bui hebben en goed eten mag hij wel van tafel als hij klaar is. Dan komt hij terug als hij een toetje krijgt, hij is gewoon te onrustig om zolang te blijven zitten dan. Oh over het lampje, mijn zoontje krijgt nu met naar bed gaan geen lamp aan het is licht genoeg op zijn kamer en de deur staat open. Daarbij als hij dan s nachts wakker wordt weet hij dan dan wel zn lamp aan mag en dat doet hij zelf, dan gaat hij daarna weer slapen.