Hé dames, Ik heb vanochtend negatief getest dus zit weer eens in een dipje. Nu ben ik benieuwd hoe jullie er mee omgaan. Ik betrap mezelf erop dat ik dan iets in huis ga veranderen of mega ga opruimen . Of op zoek ga naar een hobby om mijn gedachten te verzetten. Maar ik kan ondertussen niet veel meer verzinnen . Misschien hebben we inspiratie voor elkaar om elkaar er weer een maandje doorheen te slepen? Dikke knuffel, Wendy
Als ik verdrietig ben ga ik schoonmaken. Tegenwoordig zucht een aantal keer diep en laat ik het maar weer van mj afglijden. Ik ben op een punt beland dat een ongesteld me niks doet en een positieve test geen blijdschap meer geeft. Ik ben er wel een beetje klaar mee. Ik probeer nu te genieten van de dingen die ik doe en om mij heen heb.
hoi meid ik probeer er heel relaxed mee om te gaan, klussen wanneer we zin hebben (dat het geen moetjes worden) en ik houd me vast aan het feit dat het in het verleden al eens gelukt is, dus waarom zou het nu niet lukken... niet altijd even makkelijk hé ! veel geluk komende ronde ! ik duim voor je !
Behoorlijk balen en boos zijn...... Heel moeilijk om iets te doen waardoor je je ervanaf kan zetten. Dat lukt zo moeilijk. Ik ben altijd blij als de ongi om is, dan voel ik me weer een stuk beter en heb ik er weer zin in. Maar zo net na een neg test en dan de ongi....bah dan baal ik! En wat doe ik dan.....idd poetsen of iets anders waardoor ik bezig blijf.
Wendy, mooi balen. Misschien over 2 dagen nog een poging? Hier gaat ook de bezem door het huis en herschik ik de inrichting. Verder lees ik veel, kijk ik series en concentreer ik me op mijn werk. Het is nu minder erg dan een jaar geleden, helaas ben ik na een lange tijd proberen misschien een beetje afgestompt. En baal ik een dagje flink en ga dan door met de dagelijkse gang van zaken. Probeer ook nooit voor nod te testen ( haal ik meestal ook niet). Dat geeft mij ook wel wat meer rust. Maar ja, ieder doet het op zijn manier. En wat lov zegt:als de ongi om is voel ik me beter en ga ik er weer voor!
Het gevoel van afgestompt/emotieloos herken ik heel erg. In 17 maanden tijd amper kunnen huilen als ik weer eens ongi was geworden.... hooguit 2 keer. De 2e keer was mijn afgelopen ongi.... toen was het 3 x op 1 avond huilen. En dat luchtte op! Ik doe altijd vrij weinig tijdens die rot dagen.... wacht geduldig tot die voorbij zijn om na de ongi weer hoopvol te zijn.
Meestal doe ik niet veel bijzonders, behalve dat ik dan 's avonds een flink glas wijn neem en verder erg baal. Vanochtend negatief getest, maar nog niet ongi. Sprak alleen vanochtend bij ons in de kerk een kennis aan die in verwachting is van haar 3e, vroeg hoe het ging e.d. ben echt blij voor haar. Alleen toen kwam er nog een kennis langslopen die ook net zwanger is van de 3e, ze gingen dus gezellig staan keuvelen over hoe het nu is om van een 3e zwanger te zijn en wat ze allemaal moesten regelen etc. Geprobeerd mn lach op mn gezicht te houden, maar zodra ik de mogelijkheid had toch even weggelopen en op de wc een potje zitten huilen. Werd met net even teveel.
Ik ben het afgelopen jaar steeds makkelijker geworden in het dealen met de eerste dag van de menstruatie. Wat mij daarvoor altijd hielp was lekker met een jankfilm op de bank en even goed uithuilen. Daarna was ik klaar voor de volgende ronde Tegenwoordig ben ik gevoelloos en heb ik een houding van 'ik had niet anders verwacht' dus hoef ik ook weinig te doen. Het is nu continue een gevoel van mislukking, wat in ieder geval de eerste dag van de menstruatie niet lastiger maakt Knuffel en sterkte!
Iets doen om mijn zinnen te verzetten. Dus inderdaad schoonmaken, lezen, fotograferen, me focussen op de dingen die ik nu nog kan. Zoals een dure vakantie plannen () mijn verjaardagfeestje regelen. Avondje uit etc.
Ik begin het steeds moeilijker te vinden om mezelf weer op te beuren of zelfs af te leiden.. Vanaf het moment dat ik merk dat ik ongi ga worden krijg ik een rotgevoel. Het erge is ook nog dat totdat het echt is doorgebroken ik altijd nog een beetje hoop houd om dan toch weer teleurgesteld te worden. Ik probeer altijd series te gaan kijken, boeken te lezen alles om maar even niet met mezelf bezig te hoeven zijn.. doen alsof ik in een heel andere wereld leef.... Donderdag/vrijdag is mijn NOD, vandaag al wat bloedverlies gehad.. Dus ik vrees dat het weer voorbij is... Is het dan stom dat ik dan toch nog blijf hopen dat het geen echte ongi wordt? Omdat er toch nog symptomen zijn als pijn in borsten enzo.. Al hoort dat alles ook gewoon bij een naderende ongi. En ik kan me ook helemaal vinden in het zien van andere zwangeren en hier verdrietig van worden... Ik gun het iedereen zo, alleen wordt je dan elke keer weer zo met je neus op de feiten gedrukt..
Die hoop blijf ik ook steeds houden hoor, ook al heb ik negatief getest en heb ik al ongi pijntjes. Tot ik echt het bloed zie blijf ik hoop houden, terwijl ik dan eigenlijk al beter weet. Deze ronde is het helemaal lastig! Ben nu dus 3 dagen overtijd, maar mn cyclus is niet helemaal regelmatig. Elke dag krijg ik meer hoop, maar gisteren had ik een negatieve test dus ga er weer vanuit dat het mis is, maar die hoop blijft toch.. Als het morgen nog niet zo ver is dan ga ik maar weer een testje proberen.
Heel herkenbaar! Maar ik probeer het toch. Als ik depri ben komt het volgens mij helemaal niet goed. Dus ook ik probeer lekker te genieten van uit eten, vakantie plannen, festivals bezoeken etc. Veel doen met vrienden en familie helpt ook. En dat stomme bloedverlies voor nod. Ik herken de hoop zoooo erg. Heb zelfs wel eens gedacht dat zelfs helder rood verlies niets hoefde te zeggen en dat ik toch misschien wel zwanger kon zijn. ( Bordje voor de kop ) En al die stomme symptomen die zowel bij de naderende ongi als bij een zwangerschap horen. Hadden ze het vrouwenlichaam niet wat minder complex kunnen maken! Pijnlijke tepels is zwanger, buikkramp is ongi of zoiets. Duidelijkheid is wat we willen Succes met de naderende nod. We slepen je er wel doorheen! Cupcakes ook succes! Misschien is het wel zover! En wat balen van die zwangere dames om je heen. Ik zou het ook ff niet trekken hoor. Maar we zijn bikkels en onze tijd komt nog!
Dank je wel dames!! Pfff het is wel fijn om hier van je af te kunnen schrijven en te merken dat je niet alleen bent. Soms voel ik me zo eenzaam.. Ja ik heb ook zo'n bord voor mijn kop! Hahaha.. Blijf soms de eerste dagen bloedverlies toch nog hoop houden.. Maar nu lijkt het toch al te zijn doorgebroken vandaag, niet zoveel als normaal nog.. Wel weer onverwacht, namelijk 1 mei een positieve ovulatietest gehad, dus had het pas eind van deze week verwacht! En inderdaad het zou het een stuk makkelijker voor ons maken als de kwaaltjes van een zwangerschap verschillen van die van een menstruatie!!! Wie heeft dit verzonnen zeg.. en Cupcakes ik duim met je mee meid!! Moeki, jij zit op het wachtbankje nu zie ik... Je hebt ook gelijk: Onze tijd komt zeker weten!!! Succes dames en hoop snel goed nieuws te lezen
Ik heb trouwens net besloten dat ik mezelf woensdag maar eens op de kapper ga trakteren! Even mezelf verwennen!
Lekker Eefjeh! Kan ik altijd van genieten. Wat geld dat je ongi zo vroeg is? Dan is je lf ook korter dan normaal toch? Ennuh we zijn allemaal hetzelfde hoor wat betreft hoop houden. Al moet ik zeggen dat iedere ronde ik wat sneller denk....hou jezelf niet voor de gek.
Wijn, muziek, filet americain, rauwmelkse kaas en met vriendinnen afspreken. Voldoening uit mn werk halen, mediteren, sauna. Kortom: lief zijn voor jezelf en verdriet toestaan. Ik ga het nu maar nemen zo t komt, ben t zo beu dat gestress om een baby. Sterkte iedereen!
Ik blijf ook nog altijd hoop houden. Ik ben zelf nog niet zo lang bezig maar ik probeer me voor te houden dat ik statistisch gezien volgende maand meer kans heb dat het wel lukt. Even knuffelen met mijn man en dan voel ik me vaak wel weer wat optimistischer.