Juulzon, via het topic van frannie las ik over je laagliggende placenta. Ik volg je al heel lang (zelf via ICSI zwanger) en vond het super leuk dat we tegelijk oplopen. Zo af en toe plaatste ik hier een berichtje. Ook wij hebben een week geleden te horen gekregen (tijdens een -pret- geslachtsecho) dat we een gezond meisje verwachten maar dat mijn placenta compleet over de baarmoedermond heen ligt. Ze was er ook van overtuigd dat deze nooit meer zo ver kon verplaatsen dat een natuurlijke bevalling mogelijk wordt. Wat een schrik! Weg vertrouwen! Ik heb tot nu toe nog geen bloeding gehad maar werk ook niet full time. Kan me misschien iets meer rust veroorloven daardoor. Ik heb inderdaad een topic geopend hierover. Het schijnt maar bij 3 op de 1000 vrouwen voor te komen en ik hoor graag tips, ervaringen en adviezen. We gaan een onzekere periode tegemoet en zou het fijn vinden om contact te blijven houden!
Wat een schrik weer..... hopelijk nu geen bruin en krampen meer! Lekker rustig aan doen hoor! Denk aan je! X
Wat naar allemaal. Maar inderdaad, je hebt nu alles over voor dit grote wonder! Jammer dat die assistente niet zo meelevend was. Gelukkig heeft de gyn dat ruimschoots goed gemaakt zo te lezen. En trouwens, we hebben dezelfde uitgerekende datum (alleen zit er twee jaar tussen ) Sophie is trouwens twee dagen eerder geboren op 13-10-2011!
Hey Juul: eerst en vooral een fijne moederdag. Ik wil jou net komen vragen of je jouw meisje al voelt schoppen? Lees ik net jouw verhaal. Dat was wel even schrikken. Wat goed dat je jouw gevoel gevolgd hebt en er mee weg bent gegaan. Hier loopt het spijtig genoeg ook niet van een leien dakje , ik blijf dagelijks bruinverlies hebben, is niet veel, maar het is er wel. Als ik dan toch besluit om eens mee naar de winkel te gaan of hier eens te stofzuigen ofzo moet ik het wel bekopen, ik krijg dan direct een harde gespannen buik en wat meer verlies. Bij mij zou het liggen aan een gevoelige bmm. Of ik dat echt geloof, ik weet het niet. Woensdag weer controle en vraag me af wat de gynae gaat zeggen en of hij mij terug werken stuurt. Wel blij met de angelsound dat ik even naar het hartje kan horen en dat ik weet dat met het babytje alles goed is. Heel veel sterkte Juul en neem zeker jouw rust xxx
Wat naar... Hopelijk trekt die placenta snel naar boven, zodat je dan toch weer kan gaan genieten en onbezorgd zijn!
Wat een verhaal zeg..... Heel veel sterkte, heb ook respect voor je positieve houding ondanks alle onzekerheid en moeilijkheid. Hopelijk wordt het je de tweede helft van je zwangerschap wat makkelijker gemaakt. Complimentje voor je schrijfstijl, die is erg goed! Mocht je je tijdens je verlof vervelen, kan je altijd nog boeken gaan schrijven
Nee, wat moet je geschrokken zijn. Gelukkig een hele lieve gyn! Hopelijk helpt de rust en zijn veegjes bruin en krampen snel minder. En trekt de placenta snel omhoog. En kan je nog meer vertrouwen krijgen in jullie super meisje!!
Wat een lieve reacties, dank jullie wel! Bdotsie, ik voel haar nog niet schoppen.... Probeer me er vaak op te concentreren, maar nog niet! Kijk al uit naar de dag dat ik dat mag voelen. Lijkt me erg bijzonder. Wat vervelend dat jij ook bruinverlies hebt. Toch eens navragen waar het vandaan komt. Ben blij dat ik nu een oorzaak heb. Al had ik het liever niet natuurlijk... Het bruinverlies is sinds zaterdag weer weg,maar heb ook amper wat gedaan. Ga morgen weer werken... Zeehondje, mooie datum hè ? Hoe gaat het met jullie kleine meid? En misschien een stomme vraag die iedereen stelt, maar denken jullie wel eens aan een tweede? AnkeM, bloos... Moet zeggen dat ik er wel eens over nadenk, om al mijn medische malle molen schrijfselen bij elkaar te zoeken en er misschien eens iets mee te doen. In mijn optiek mag er best meer aandacht voor stellen die 'vechten' voor een kindje komen en iets meer begrip voor de gevoelens en emoties die bij het hele traject komen kijken. Dat vind ik zo mooi aan dit forum, veel meiden leven mee. Ook veel meiden die zelf zeg maar 'heel snel' zwanger zijn geworden met de MMM-meisjes. Een zwaai voor iedereen, ga nu naar bed, morgen weer werken.... En vind het stomgenoeg best raar weer naar mijn werk te gaan, omdat ik eigenlijk op reis had moeten zijn... Voelt alsof ik 'faal' en mijn werk niet goed kan doen en ben bang dat ik hier toch op aangekeken zal worden. Slaat nergens op, en er is ongetwijfeld begrip op mijn werk... Maar het voelt toch zo.... We zullen morgen wel zien... Liefs!
Ze heeft helemaal gelijk en je pakt ons ook echt niet verkeerd bedoeld maar ik ben elke keer weer nieuwsgierig als je wat nieuws gepost hebt. Ik zie je nog wel ooit eens bij Koffietijd met je boek...
En je gevoel qua werk herken ik wel.. ik was van plan weer tot mijn verlof te werken tot ik met 21 weken ineens niet meer mocht. Voelde me erg schuldig maar je kan er niks aan doen. Een mensenleven is het aller belangrijkste!
juultje voel je niet schuldig over je werk. werken gaan kan je nog lang genoeg. zwanger zijn van dit mooie bijzondere wonder maar 1 keertje. geniet ervan.
@frannie, bij Koffietijd... Nou, zal me benieuwen... Anoniem schrijven is toch anders dan ineens zelf in beeld te zitten . En soms schrijf ik uitgebreid, soms gewoon kort, een reactie of een 'saaie' update. Het is maar net in wat voor een bui ik ben. Moet zeggen dat ik sinds mijn iPad wel minder ben gaan schrijven. Het is zo verleidelijk om te surfen met de iPad. Toch anders dan achter je laptop. En op de laptop sloeg ik alles direct op in Word. Heb ik nu al tijden niet meer gedaan. Ook op mijn todo-lijst zetten. Zonde als ik strx al mijn schrijfsels kwijt ben. Is toch ook een stukje verwerking voor jezelf... Werd vanmorgen wakker en was zo intens moe. Nog steeds. Vannacht eng gedroomd, dat het hartje heel onregelmatig klopte en ik het niet kon vinden. Gelukkig was er een mooi stevig ritme toen ik net luisterde. Heb besloten om nog een dagje rust te pakken. Mijn lichaam gaf dat aan. Morgen weer naar kantoor. Voelt beter. Gisteravond nog een stukje gewandeld met mijn vriend. Normaalgesproken ben ik van de beweging en het sporten in huis en is hij de Bourgondiër die fietsen en sportschool vermijdt en hardlopers doodlopers vindt (met knipoog). Wandelen vindt hij wel leuk. We verschillen in elk geval als dag en nacht als het daarop aankomt. Maar, we hadden gekscherend afgesproken, dat naarmate mijn buikje zou groeien, zijn buikje zou slinken... En de afgelopen weken gaat hij nagenoeg iedere avond een uurtje wandelen. Na het eten. De ene keer snel en korter, de andere keer wat langer. Aangezien ik gisteren als een lui zwanger varkentje de hele dag haast niets had gedaan (wel veel gesurft op internet, me georiënteerd op gastouders na een tip van een vriendinnetje en een superidee voor een geboortekaartje had opgedaan), ben ik dus na het eten met hem mee gaan wandelen. Wandelen mocht immers van de gyn. Was best lekker en het viel me mee. Kwam erg veel hardlopers tegen die ik wat weemoedig nastaarde... Maar, ik weet dat het nu even pas op de plaats is voor onze kleine meid. Dat is het allerbelangrijkste. Niets forceren... met het verhaal van Frannie in mijn achterhoofd...(voor degenenndie het niet kennen, zij ligt al weken in het ziekenhuis omdat door de voor-en laagliggende placenta de vliezen al in een zeer vroeg stadium (23+4 als ik me niet vergis) zijn gebroken... Nu telt iedere dag dat haar kindje in de buik blijft er als een...) Dus dan maar af en toe gewoon even wandelen en rust nemen wanneer mijn lichaam het aangeeft. Dus dat doe ik vandaag. En morgen weer aan het werk voelt ook echt beter. Tot later weer! X Ps als er nog tips en ervaringen zijn vwb gastouders in Leiden, let me know!
Meis, je doet het hardstikke goed. Qua werk, ik ken het hoor, maar ik heb wel sinds ik weet dat ik zwanger ben, mezelf andere prioriteiten gesteld. En dat gaat wonderbaarlijk makkelijk (makkelijker dan ik zelf dacht, ben namelijk altijd een beetje een carrière tijger geweest, bij gebrek aan denk ik aan kinderen). Nu zijn er dus dingen waar ik me een stuk minder druk om maak, omdat er iets veel belangrijker groeit in mij. Dat wordt mij op mijn werk ook niet altijd in dank afgenomen hoor, ze zijn gewend namelijk dat ik 150% geef voor mijn werk, en nu ligt dat rond 100%. En ik reis gewoon helemaal niet meer. Toen ik uiteindelijk wist dat ik zwanger was, moest ik opeens een week naar de US (Los Angeles ook nog eens ... 12 uur vliegen). Ik heb bedankt voor de eer. Normaal zou ik geen seconde nadenken en was ik in die kist gestapt, maar nu ... ik heb echt gewoon eerlijk gezegd "regel maar iets anders, video conference, conference call ..., maar vliegen doe ik niet na 11 jaar ploeteren" en ik ben echt geen zeikerd met reizen (vind het stiekem zelfs leuk). Niet bang zijn, je faalt niet. Totaal niet zelfs! Je doet het onwijs goed!!!! Liefs
@schrijven: Juul, als je hoofd er weer wat meer naar staat, wil ik best nog eens verder met je brainstormen hoor! Ff in de e-mail ofzo ...
Suzy, heel herkenbaar! Ook met dat vliegen en de 150% inzet! Alleen ik dacht dat vliegen nog wel even te kunnen doen. Einde van de maand zou ik ook rond de 14 uur in het vliegtuig moeten zitten (en nee, helaas geen businessclass...) maar dacht dat dat wel kon. Heb ook dat werkbezoek gecanceld.... En het voelt dan toch alsof ik mijn werk niet goed, zelfs nu niet 100% kan doen, omdat reizen voor een deel bij mijn job hoort... Enfin, wel fijn te lezen dat ik niet de enige ben! Onze wondertjes zijn gewoon te kostbaar. En daarbij, als ik er nu al niet voor ons kleintje kan zijn, hoe moet dat straks dan? We wachten hier al jaren op (jij zelfs nog langer!), dan is werk inderdaad echt niet meer het allerbelangrijkste! Oké, er moet wel gewerkt blijven worden ivm inkomsten... Maar prioriteit ligt bij het kindje! @Stiertje, dankjewel! Ergens kriebelt het nog steeds! Wacht nog even tot hopelijk iets meer 'rust' in mijn hoofd... En misschien iets meer tijd.... Maar aangezien het blijft kriebelen.... Gaat het er nog wel van komen! Voor jullie ook spannend, dit alles! Groeit je buik al? X
Komt wel Juul, no worries! Alles op z'n tijd. Ja, buik groeit al behoorlijk! Vandaag alweer 19 weken; ongelofelijk. Volgende week donderdag de GUO, vind ik erg spannend. Hoop natuurlijk dat alles goed is, en dat we kunnen zien of het een meisje of een jongen is!
Heel goed Juul volg je eigen gevoel dat klopt met 100% echt waar. En ik ben blij dat je dat ook doet. Wetende dat je eea kan voorkomen aan ellende als je rustig aan doet zeker. Als je placenta zo laag ligt of er zelfs voor is die kans helaas erg groot dat er misschien bloedverlies komt. Zelf wist ik dat dus niet. Daarom ben ik misschien een beetje fel maar ik behoed graag iedereen voor deze situatie. Alles wat het uit kan lokken gewoon laten. ..
Wat een schrik, en wat een belachelijk mens!! Gelukkig daarna een lieve gyn, fijn extra uitzoeken waardoor het komt, gerustelling en advies. Ook ik had een laag liggende placenta waardoor ik met 21 weken veel rood bloedverlies kreeg en heftige krampen... gelukkig was die van mij "snel" omhoog gegaan.. Na de bevalling heb ik gevraagd of ze de bloeding konden zien en ja hoor ze zagen bloedvaten die gesprongen waren, interessant en bijzonder om te zien. Hopelijk gaat jouw placenta ook snel omhoog en ga je snel jullie kleine meisje voelen wat hopelijk wat rust geeft.
Jeetje Juulz, ik lees net wat een schrik je hebt gehad. Goed dat je naar de gyn bent gegaan! En wat een lieve gyn! Werk komt straks wel weer. Nu even alle aandacht naar dat kleine wondermeisje in je buik. En het schuldgevoel tussen werk en wondermeisje zal nog wel vaker voorkomen. Het heeft bij mij een tijd geduurd voordat ik echt de balans opnieuw gevonden had. Zachte knuffel op je buikje!
Snap wel dat je je 100% wilt inzetten. Maar ja, dat kan nu gewoon even niet inderdaad. Goed dat je nog een dagje rust hebt genomen. Een tweede? Ja graag. Manlief wil eigenlijk de mmm niet meer in en aangezien er bij ons niets was gevonden kan het ook gewoon op de natuurlijke weg. En ik wil nog wel even wachten. Volop kunnen genieten van ons meissie! Misschien rond de zomer wat meer gepland gaan klussen en/of ovulatie testen gaan gebruiken? Wie weet? !