Dacht ik dat tussen twee haakjes had geschreven, zoals bij mij maar niet dus. Hij is vrachtwagenchauffeur. Nationaal en internationaal.
ah op die manier. lijkt me wel vervelend hoor om niet te weten of hij uberhaupt thuis komt. mijn man en ik hebben nu heel duidelijk (ik heb geeist eigenlijk) dat hij niet meer zegt tegen de oudste wanneer hij thuis komt. hij zou afgelopen donderdagavond thuiskomen, maar s ochtends smste hij dat ze toch wegbleven. de oudste compleet in tranen omdat ik dus kon vertellen dat papa die avond niet thuis zo komen. hij was zo verdrietig. voorheen kon dat prima. standaard op vrijdag thuis. werd het anders dan was datal bekend voor ze uberhaupt de haven uit.gingen. even wennen dus
Ik denk dat je frustratie voornamelijk komt door het feit dat je niet zo veel om handen hebt. @ruby, het is wel eens vervelend als ik de knel kom en even snel moet schakelen (bijv. als man later is en ik alle kids mee naar voetbal of paardrijden moet slepen en daardoor vroeger moet eten en ik hetvet op het laatste moment hoor)maar gefrustreerd ben ik er niet door. Mede door zijn baan kunnen we wonen waar we wonen en doen wat we nu kunnen doen. Ik heb wel 1 voorwaarde, laat het wel op tijd weten en niet als om 6 uur als we met eten zitten te wachten. Zelf vind ik het een beetje overdreven je ze druk te maken als je alleen bent. Je hebt niks om echt rekening mee te houden, je hoeft net speciaal vroeg te eten en kunt gaan en staan waar je wil.
Ik ben het eigenlijk zo gewend nu dat ik zelfs wiebelig word als ie vakantie heeft ofzo... Dan loopt alles anders als anders en daar kan ik slecht tegen... Ik ben dan een beetje 'van slag' haha en moet ik ipv alleen rekening houden met mn zoontje ook rekening met hem houden... Daarbij... Zit ie vaak een beetje te niksen en zal ne niet echt helpen.. Wat ik dan weer een 'teleurstelling vind'... Als hij er niet is dan weet ik dat ik t alleen moet doen en is er ook geen teleurstelling... Maar goed dat is weer een andere discussie haha
Mijn man is ook van half 8 tot half 8 weg, en ook buiten werktijd veel met werk bezig. Ik doe een hoop alleen, want hij werkt ook op zaterdag. Dus koken, verjaardagen etc. De kinderen zijn eraan gewend en zien hem vrijwel niet savonds. Ik maak er niet zon probleem van, zijn baan brengt een hoop geld in het laatje... Toen ik werkte had ik ook een baan waar ze de term 9 tot 5 nog nooit hadden gehoord maar dit in combinatie met mijn man en twee kinderen was niet te doen. Ik denk dat het steeds vaker voorkomt, werkgevers stellen hun eisen bij, want voor jou 10 anderen. Zou er dus niet een te groot punt van maken...
Hier weet ik toch niet of het zou pakken. Vriend heeft alle mogelijke shiften (vroege, dag, late), maar ik weet 's ochtends of 's middags wel wanneer hij vertrekt en wanneer hij weer thuis is. Heel af en toe doet hij overuren - meestal weten we dat dan op voorhand - en 1 keer om de paar weken ook een zaterdag + de meeste feestdagen. Maar daar krijgt hij dan compensatie (verlof) voor. En die zaterdagen extra betaald. Ik wil nog een leven "samen" en ik zou er toch echt wel niet mee gediend zijn als ik quasi nooit weet wanneer ie thuis komt. Dan kan ie even goed vrijgezel blijven. Met alleen een "weekendrelatie" ben ik echt wel niks. Vriendlief werkt in een labo. Als een dringende klus af moet (een proef die hij bezig is), ja, dan is hij een half uur of een uur later thuis. Maar dan belt hij meestal wel. En da's dan 1 keer in de 2 à 3 weken ofzo. Ik denk dat er bij opstartster overigens ook al veel tijd kruipt in het reizen van en naar de job. Ik hoop voor diegenen die zo willen leven, dat er dan toch ook een fiks bedrag in manlief zijn loonzakje zit. Maar voor alle geld ter wereld ... ik zou het niet willen en kunnen. Wij denken er overigens allebei hetzelfde over. Da's ook het grote voordeel. Vriendlief heeft zelf geen zin om te "verdrinken" in het werk en wil zelf ook graag op tijd thuis zijn. En alleen maar administratie en vergaderen ... hij zou gek worden! Hij krijgt het nu al op zijn heupen van alle administratieve rompslomp die hij door moet na elke proef. Hij is zich overigens stilaan (en heel rustig - het kan nog wel een aantal jaren duren) aan 't opwerken in zijn bedrijf, maar hij ambieert maximum de job van "assistent teamleider". Dan kan hij tenminste zelf nog meewerken binnen het team. Als teamleider verdrink je immers - in zijn bedrijf - in de papierzooi en nutteloze vergaderingen. En ben je nauwelijks nog met de praktijk bezig. Net hetgeen wat hij graag doet.
Ik werk overigens deeltijds (deeltijds invaliditeit) en op mijn job worden ze net kwaad als ik overuren maak. Ik maak er dus geen en als ik al es een half uur langer blijf, werk ik nog diezelfde week een andere dag een half uur korter (mijn weekstaat moet op 0 overuren staan). Als ik weet dat ik een aantal dagen er niet ben, check ik tussendoor mijn mailbox effe van thuis uit, maar zelfs dat is niet verplicht en vinden ze eigenlijk onzin. Vergaderingen worden bij ons extreem tijdig ingepland en ben je er die dag niet ... dan maar vergaderen zonder die persoon of de vergadering uitstellen. Voor bepaalde mensen op mijn werk zijn overuren toegelaten (mits achteraf recupereren), maar voor de administratie en de boekhouding (waar ik zit) is het echt een "no go". Ik zou het soms wat flexibeler willen hebben ... bijvoorbeeld de ene week 20 uur werken en de week erop 18 uur werken (ik werk officieel 19 uur) zodat ik aan 't eind van de maand op 0 sta, zoals mij het uitkomt. Maar dat wordt dus niet geapprecieerd bij ons. Ik ben lang onderweg en als ik weet dat vriend late shift heb, zit ik toch maar alleen thuis ... zou er dan geen graten in zien om die week bijvoorbeeld elke avond een uur langer te werken en die uren nadien op te nemen (bijvoorbeeld in een week dat vriend ook gedaan heeft om 2 uur). Maar het mag dus niet bij ons.
Klopt! Hij is ook al ongeveer 3 uur per dag bezig met heen en weer reizen. En 8,5 uur werken erbij, maakt dus sowieso al 11,5 uur dat hij weg is... Mijn man heeft gisteravond een email gestuurd naar zijn leidinggevende met het verzoek of ze de vergaderingen in het vervolg vroeger kunnen inplannen, omdat het altijd zo uitloopt... Ik hoop dat dit positief wordt opgepakt... En verder ga ik inderdaad eens wat minder op hem zitten wachten, gewoon mijn eigen ding meer doen en niet meer zo op de klok kijken en op hem gaan zitten wachten
Hier een internationaal vrachtwagen chauffeur... dus doordeweeks meestal niet thuis. Maandagochtend weg en vrijdag weer thuis
Het klinkt heel cliché, maar het went gewoon echt. Ik sta er tegenwoordig eerder versteld van als hij eerder thuis is dan later
Jij niet miss maar las het wel in een paar berichtjes en heb alles gelezen voor ik ging reageren. Ik denk dat t gewoon ff omschakelen is en dat t in t begin ff wennen is. Ik heb geen auto ben bezig voor mn rijlessen dus als ik dat allemaal zou moeten doen zou ik er echt tegen op zien. Mijn vriend kan juist geen werk vinden en is er hard mee bezig gaat in augustus naar school maar hij wilt me financieel niet belasten. Hij komt wisselend doordeweeks maar heb ook wel eens mn zoontje teleur moeten stellen en mijn vriend kreeg de volle laag. Dat gaf me wel dan frustraties want het doet mij pijn om mn zoontje zo te moeten zien. Hij is er ook wel in verandert. Bij jullie komt t door werk maar ik bedoel juist dat vele vrouwen die dus wel een goed en lopend gezin hebben ook veel dingen toch uiteindelijk moeten zorgen dat alles thuis op rolletjes loopt want ik had bij een normaal en goed gezin echt iets anders voor ogen namelijk dat papa gewoon voor t eten altijd er is om de beurt koken enz. Om de beurt de kids naar school brengen huishouden samen doen (vooral bij een nederlands gezin is t in mijn gedachte dat alles precies gelijk word verdeeld tenzij de vrouw full time moeder is)
Inderdaad! Mijn man is van 7 tot 7 van huis en heeft weinig reistijd, maar ziet zijn werk ook echt als hobby en dat maakt hem erg gelukkig. Scheelt natuurlijk ook dat ik zelf in de detailhandel werk en niet voor half 7 thuis ben. Ik ben bijna klaar met koken als hij binnenkomt. Afgelopen weekend was het bedrijf 4 dagen dicht ivm hemelvaart. "Gelukkig" kon hij vrijdag en zaterdag achter z'n laptop thuis werken. Dan is hij s avonds als ik uit m'n werk kom een stuk gezelliger :-D Anders is geheid de tuin compleet veranderd, staan alle meubels ergens anders of is er een muur gesausd omdat hij niet stil kan zitten. Thuis aten we ook nooit voor half 7 en vonden we het juist geweldig dat we tot 6 uur buiten konden spelen. Na het eten was het echt een familiemoment en zo zie ik dat ook voor de toekomst..
Mijn vriend is beroepsmilitair. En ik weet nu al van mijzelf dat ik straks gewoon om 18:00 ga eten met de kleine meid. Is hij er niet. Jammer, dan eet hij zelf maar wat later. Vaak is mijn vriend er gewoon wel, en ook rond een uurtje of half 5. Soms loopt dit ook uit als ze elders in het land zijn geweest. Ik kan er wel mee leven, maak me er niet zo druk om. Straks is hij een hele week van huis, dan moet ik het de hele week alleen doen. Ik vind het niet erg...
Sorry, reageerde niet op jouw stukje. In jouw situatie kan ik het wel begrijpen dat het vervelend is. omdat de situatie heel anders in elkaar steekt. Maar ts is alleen, geen kids maar zwanger. In dat geval kun je gewoon je iegen ding doen en komt man aan het eind van de dag gewoon naar huis. Ook als de baby er straks is, is dat een heel ander verhaal als bij jou. Er zijn gewoon steeds minder banen met een 9.00-17.00 uur mentaliteit en dat is soms lastig. Maar mijn mening is dat als je het los laat en je eigen ding doet met het gezin het heel anders aan zal voelen. Leuk is natuurlijk anders je wil natuurlijk ook graag dat man een deel van deze zorgtaak overneemt maar je weet waar je aan begint als je man zo'n baan met reistijd heeft en je aan kinderen begint. Zeker als je zelf geen werk hebt, ben je van zijn salaris afhankelijk en kun je je er maar beter bij neerleggen. Mijn vader had ook een pittige baan en kwam soms ook pas in de nacht thuis. Of ging voor zijn werk 3 dagen weg wat dan uitliep naar 4 weken. Ik heb dat nooit als heel vervelend ervaren omdat mijn ouders dit altijd aan ons vertelde zonder de emotie van zichzelf erin te leggen. Voor ons was het dus heel normaal.
Heel herkenbaar! Ml heeft altijd lang gewerkt (soms voor 7.00 weg, na 19.00 thuis, soms wel pas rond 23.00) Toen ik nog niet zwanger was vond ik het minder erg. Ik at vaker bij vrienden of familie of deed thuis mijn eigen ding. Tijdens kijn zwangerschapsverlof kon ik me er wel aan irrititeren, wellicht met het idee van de baby in mn avhterhoofd ofzo (of gewoon hormonen) Mijn man heeft een belangrijke baan en die tijden horen er nou eenmaal bij. Eens in de zoveel tijd flip ik uit en kan ik er weer even tegenaan (zit gewoon liever altijd samen aan de eettafel ) Toen de baby geboren werd vond ik het nog erger. Je zit de hele dag thuis met een (huilende) baby.. Nou dan ben je blij als je man je ff kan komen "aflossen" en dat je uberhaupt even kunt praten. Gelukkig probeerde hij zover hij kon er rekening mee te houden, en als hij bv afspraken dichtbij huis had, lunchde hij thuis of zorgde hij dat hij in t weekend alle tijd had. Daarnaast hebben we de afspraak gemaakt dat hij sochtends dl maar de creche brengt en ik haar ophaal. Dit werkt goed en zo ziet hij haar zowieso sochtends heel eventjes en soms savonds afhankelijk hoelaat hij thuis is. Mijn tip blijf wel in gesprek maar probeer je er ook niet al tevee druk over te maken als er niets aan te veranderen is..zolang hij er geen probleem mee heeft kun je denk ik weinig doen.. Sterkte
Mijn man is consultant en zit 130 km van huis. Hij vertrekt rond 8 uur en is vaak pas rond half 8 savonds thuis. Bij vergadering etc vaak pas tegen 22:00. Hij loopt dus vaak de kids mis. Gelukkig kan hij wel 1 a 2 dagen thuis werken maar dat gaat lang niet altijd op. Heb me er bij neergelegd maar leuk is anders!
die van mij werkt geloof ik 90 uur per week...kan me er mateloos aan gaan irriteren, maar ik eet er wel van...en vrij is vrij, dan gaat ie meteen op pad met de kids (en ik ga dan fijn wat voor mezelf doen vaak)....nu zaaien straks oogsten is mijn motto, zo kunnen we sparen en af en toe leuke dingen doen. ik zou me er niet te wild over mken als ik jou was. en om thuis te komen bij "nagging housewife" is ook niet motiverend om op tijd je spullen te pakken en vertrekken van je werk....
Dalijk als je kindje groter is , is het echt anders. Wij eten nu gezellig samen. is hij er dan is hij er. Zo niet dan schuift hij zijn bord maar in de magnetron.