hoi meiden, Manlief is niet blij met onze zwangerschap. Hij ziet alleen maar beren op de weg. Ik heb zelfs het gevoel dat hij wil dat ik het weg haal. Hij zegt van niet maar komt met het ene na het andere argument waarom dit kindje geen goed idee is. Ik moet maar op hem blijven hameren dat het wel goed gaat komen. Hij heeft zelf altijd geroepen als het gebeurd dan gebeurd het. En dan gebeurd het en is hij niet blij. Hij zegt dat hij in 2 stukken word gescheurd blij met dit mooie wondertje, maar ook de financiële kant. Ook is hij bang dat ik mijn baan kwijt raak omdat ik over 8 maanden met verlof ga. Ik weet het niet meer ik ben zoooo blij met dit wondertje waarom kan hij niet gewoon blij zijn? Ik weet ook wel dat het moeilijk word en dat het niet altijd even makkelijk gaat worden maar dat neemt toch niet weg dat geld niet alles is. sorry voor dit lange stuk Liefs
Lijkt mij een lastige situatie waar je in zit. Uiteraard gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb wel een vraag: was je gestopt met de pil/ andere voorbehoedsmiddelen?
Gefeliciteerd met je zwangerschap! ik vraag me hetzelfde af als La Palma.. enne, om zwanger te worden is ook een man nodig, dus hij is zelf toch mede verantwoordelijk? Maar ken niet het hele verhaal dus kan nog niks zeggen
Hij wist dat we niets gebruikten.... Dat hebben we altijd gezegd we gaan niet meer de mmm in maar we gebruiken niets als het gebeurd dan gebeurd het.
Allereerst gefeliciteerd Als ik het zo lees moet je man er mischien eerst aan wennen, mannen denken meestal eerst in voren en halen vanalles in hun hoofd financieen en werk ect, Denk dat hij heus wel blij is anders had hij er wel voor gezorgd door middel van voorbehoedsmiddel dat er geen 2e kwam lijkt mij. Probeer niet te vaak te vragen of die blij is hij komt vanzelf mee dat hij er wel blij mee is succes en komt vast goed
Sommige mannen/mensen hebben even de tijd nodig om te relativeren. Inderdaad niet te vaak vragen aan hem hoe hij er over voelt/denkt dat werkt alleen averechts (bij de mijne in elk geval haha) Misschien dacht hij dat de kans er gewoon niet meer in zat ivm je mmm verhaal? Laat het even bezinken bij hem en bij jezelf. En ga jezelf vooral geen gekke dingen aanpraten zoals "hij wil vast dat ik het weg laat halen" Aannames zijn vaak onterecht namelijk, als hij dat wil moet hij dit zeggen. Zou overigens niet heel fair zijn gezien het feit wat jullie eerder hadden afgesproken (als het komt, komt t) Sterkte en toch ook gefeliciteerd met het wondertje
Ja, mannen zijn nou eenmaal anders.....ze moeten er echt even aan wennen en dat mag toch ook? Probeer het positief te zien ipv negatief. Hij wil heel graag voor zijn familie zorgen en is bang dat hem dat niet goed lukt als er nog een kindje bijkomt, dat wil niet betekenen dat hij er niet blij mee is, maar dat hij zich al een verantwoordelijke pappa voelt die voor zijn gezin moet zorgen en hen alles wil geven wat ze nodig hebben. Mamma's zien de zwangerschapstesten en voelen zich meteen mamma, bij (de meeste) mannen duurt het iets langer....daarom vullen we elkaar ook goed aan toch?!
Mannen voelen zich idd minder betrokken en zien bepaalde dingen toch anders heb ik ondervonden. Ik heb mijn vriend in het begin ook niks gevraagd en hem gewoon een beetje in zijn waarde gelaten. Nu komt het vanzelf, nu we met het kamertje bezig zijn en weten wat het geslacht is voelt ie zich steeds meer betrokken. Vrouwen voelen zich mama vanaf dat ze zwanger zijn, mannen voelen zich pas papa als het kind geboren is. Dat is toch wel een verschil. Ik zou het even op z'n beloop laten. Hopelijk komt het vanzelf, hij zal er op z'n eigen manier mee om moeten gaan.
Hey meis gefeliciteerd! Ik ken deze hele situatie heel erg goed! Bij mijn relatie ging het ook zo, zei altijd als ze zwanger raakt en ze wilt het dan doe ik er alles voor. Gebruikte geen pil en uiteindelijk zwanget geraakt... Toen verging de wereld, het was niet goed, de tijd was verkeerd, qua financiën dito, het was verkeerde moment voor een kind. Ik was er super blij mee maar door schoonouders en vriend heb ik het uiteindelijk weggehaald omdat ik de stress niet meer aan kon. Altijd spijt van gehad en dat gebeurd me nooit meer! Ik hoop dat jullie eruit komen met ze 2, geld is echt niet alles, laat hem eraan wennen en anders heb je altijd nog de keus doe je het alleen of niet? Iig veel sterkte en laat het even op zijn beloop gaan. Neem hem mee naar de echo maar push hem niet, hameren heeft ook geen zin. Het zit er toch al! Probeer ervan te genieten. Liefs
Gefeliciteerd met je zwangerschap Wat vervelend dat je man zo reageert. Argumenten waarom dit kindje niet zo'n goed idee is Eh had hij zich dat niet van te voren kunnen bedenken. Ik neem aan dat hij weet wat er kan gebeuren als je samen "knuffelt" ... Misschien moet hij er aan wennen, alhoewel ik me zoiets niet voor kan stellen. Je weet dat je niets gebruikt, dan weet je ook wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Om dan nu aan te komen dat het niet zo'n goed idee is.. Man zelfs ik krijg er gewoon een kwaad gevoel van Ik hoop voor je dat je man snel bijtrekt, en inziet wat een prachtig wondertje dit is voor jullie
Enigszins herkenbaar Kan het zo zijn dat hij het gewoon nog lang niet verwacht had? Dat hij het daarom gewoon 'eng' vindt? Toen ik 5 weken na het eruithalen van mijn mirena een positieve test had moest mijn vriend ook erg wennen, ondanks dat hij uiteraard wist dat het in 1 keer raak kon zijn. Hij verwachtte gewoon dat het wel een half jaar of heel jaar zou duren, dus het kwam even te snel op hem af. (uiteindelijk is het helemaal goedgekomen hoor, hij is me toch trots dat hij bijna zijn zoontje in zijn armen heeft hij heeft het bijna nergens anders meer over. Moest gewoon wennen....)
ik heb dat hier ook een beetje. ik denk dat het ook nog niet aangekomen is.. dat komt vaak met de tijd wel. wij vrouwen zijn indd direct mama..
Wij waren al ruim 8 maanden bewust bezig met zwanger raken en toch was het nog een grote schok voor Pappamuis. Die begon ook met het hele financiele plaatje en zo, maar toen vertelde ik hem dat zijn eigen zus met 5 kinderen in de bijstand zit en dat zij het ook altijd gered heeft. Dus dan moeten wij het met 1 kindje zeker kunnen redden.
Komt me een beetje bekend voor. Mijn vriend zat ook effe in de rats toen ik positief testte. Het kwam vooral omdat we er niet mee bezig waren (was zelfs aan de pil) en het lag dus echt even aan de schrik ervan, nu hij aan het idee gewend is kan hij niet wachten tot de eerste echo Misschien is het bij je man net zo? Even de boel laten bezinken??
Meid, wat een vervelende situatie zeg! Mss is je man idd wel geschrokken, zoals de andere meiden ook zeggen. Ik was gestopt met de pil, maar ondanks dat ik ook graag een kindje wilde, vond ik het elke maand weer doodeng. Zat altijd met trillende handen een zwangerschapstest te doen. Soms was ik zelfs opgelucht als ik niet zwanger was...Bij mij was het dus ook een idee waar ik aan moest wennen. Uiteindelijk afgelopen Dec. een positieve test. Ik schrok niet eens, kon alleen maar lachen. Was er eindelijk helemaal klaar voor. Manlief reageerde beetje nuchter..."oh, leuk ja" Ook vond hij het maar niks dat ie mee moest naar echo's, de VK enz. Voor mij was ook alles nieuw, laat staan hoe het voor hem was. Ook de 1e 3 maand vond hij lastig, ik was helemaal uit mijn doen, slechte eetlust, lamlendig, moe. Volgens mij vond ie dat het na een paar weken wel weer over moest zijn, hihi. Maar nu het met mij goed gaat en hij het kindje kan voelen schoppen, zitten we heel vaak samen te grappen te maken over kindje en hoe we dat straks gaan doen met opvoeden, poepluiers, enz. Ik besta nu bv ook uit 2 personen voor hem, zegt ie:"neem nog maar een gehaktbal, kleine moet goed (op)gevoed worden!" Je man moet vast aan het idee wennen, ik hoop voor je dat hij bijdraait. Ik zou hem nu gewoon even met rust laten, heb ik bij die van mij ook gedaan. Later kwam ie zelf met ideeën, opmerkingen, enz. Meneer zit nu zelfs te zeuren over het gordijn vd babykamer...bedoel maar, het kan veranderen! Veel sterkte en suc6 ermee!
Hijs helemaal bij gedraaid!! We zijn nu helemaal blij!! Nu gaan we lekker genieten van ons wondertje!
Mijn partner was ook in shock. Hij was er in eerste instantie ook niet blij mee en wilde het niet. Ik heb hem toen gezegd dat ik dit kindje zou houden en als het hem niet beviel: daar is het gat van de deur, ik neem je verder niks kwalijk. Maar dat wilde hij ook niet. Na ongeveer een week/anderhalf besloot hij er toch vol voor te gaan en hij is er hartstikke blij mee!