Ik ben wel eens jaloers op mensen die een relatief zorgeloos leven leiden of heel zelfverzekerd in het leven staan. Ik ben niet verschrikkelijk onzeker, maar merk dat ik toch, zeker sinds ik moeder ben, veel zorgen heb en me niet zeker voel over heel veel dingen... Alsof ik de controle heb verloren of dreig te verliezen. Dan zie ik andere moeders die fluitend hun krijsende kind sussen of die gewoonweg niet hebben en dan vraag ik me echt af wat ik verkeerd doe . Dan ben ik wel eens jaloers .
Komt echt nog wel hoor lievemamtrix, believe me .. Ik loop nu op mn gemakkie met een jankende peuter aan mn been door de supermarkt haha.
Precies hetzelfde hier... Eerst aan een baan komen (zowel ik als mijn vriend), daarna kan de pil de deur uit. Net afgestudeerd en ik zit werkloos thuis. Ik wil zo graag werken! En dan vooral een leuke baan! Dus tja, kan stinkend jaloers zijn op werkende zwangere vrouwen haha
ben oprecht jaloers op vrouwen die door hun zwangerschap heen fluiten en snel herstellen... flauw he? Maar och wat zou ik dat ook graag willen! Ben nogsteeds aan het revalideren en dagelijks veel pijn
Inderdaad, mijn oudste dochter loopt altijd te miepen met winkelen maar wat ik ook doe, ze houdt niet op. Dus dan maar gewoon doorlopen
Ik voel me ook altijd gegeneerd als ik ergens ben met huilende baby (ik vermijd het vaak en het komt niet vaak voor gelukkig) Dan voel ik me zo onzeker en denk ik dat alle mensen denken; wat een slechte moeder! Haha herken het dus wel, maar het komt goed dus? En ik ben jaloers op mensen die het huishouden even kunnen laten zoals het is. Nee ik moet elke dag wat in het huishouden doen of de was, ook als we in het weekend vrij zijn en een dagje weg willen, hoop stress!
Tja ik ben toch wel heel erg jaloers op gezinnen die gezonde kindjes hebben. Sinds de geboorte van onze jongste is er zoveel veranderd in ons leven, ons gezin en onze relatie dat ik ook heel graag dat zorgeloze zou willen
ik ben jaloers op dames die onbezorgd door elke zwangerschap heenfietsen...vraag mezelf dan af waarom ik steeds een miskraam krijg. Ik zou ook zo graag een zwangerschap uitdragen en een kindje krijgen.
Ik kan jaloers worden op mensen die in mijn ogen weinig te klagen hebben maar dit toch doen; ze hebben een woning, lieve kinderen, een goedbetaalde baan en een goede gezondheid. Dan denk ik "Waar heb je nou over te klagen? Besef je wel wat je allemaal wel hebt " Ik heb tenslotte helemaal niets van dat bovenstaande. Ondanks alles probeer ik er toch ook het beste van te maken. Maar dan bedenk ik me maar dat iedereen wel eens jaloers is en even lekker mag zeuren.
Op mensen die (bijna) altijd gezond zijn, gewoon normaal energie hebben om hun leven te leiden en leuke dingen te doen met hun familie / vrienden / gezin. Op mensen die hun huis altijd aan kant hebben. (Door gebrek aan bovenstaande run ik een huishouden van Jan Steen. ) Op vrouwen met een leuke vriendin / vriendinnengroep. Op vrouwen die fluitend door hun zwangerschap, bevalling en kraamtijd heen gaan. Hopelijk mag ik ergens het komende jaar weer zwanger worden en krijg ik dan wel een kans om van de zwangerschap en kraamtijd te genieten. Overigens is het zo langzamer hand een overbodige opmerking, maar het is niet echt jaloezie. Het is meer een verdriet dat soms de kop op steekt over het feit dat ik deze dingen niet heb.
Ik ben niet zo tevreden met mezelf dus zie altijd wel anderen die ik er beter uit vind zien...Terwijl mensen altijd tegen me zeggen hoe ik aan zo;n slank figuur kom, vooral omdat ik 3 kids heb. heb idd maat 34/36 maar echt niet zo heel tevreden eigenlijk. Zelfs mannen komen wel eens naar me toe om complimenten te geven (op stap, wat we heel weinig doen). Maar dan nog helpt het niet dat ik ook zelf ga vinden dat dat zo is.. dus waar ik eigenlijk beetje jaloers op ben zijn vrouwen die wat zekerder zijn van zichzelf..(niet te zeker, dat is niks voor mij) het gaat mij erom dan dat ik tevreden ben over mezelf, niet dat ik het helemaal ui ga stralen enzo, want daty vind ik juist niet zo leuk, te zekere mensen die iets te vaak zeggen hoe tevreden ze met zichzelf zelf en alles zijn. (zo kennen we iemand, nou echt, die vent vind zich zelf zo geweldig in alles wat ie doet en laat,andere kraakt ie af bah!) Ik besef uiteraard wel wat ik allemaal heb, kids, een huis,een lieve man(die pas genezen is van kanker en nog steeds de onzekerheid er is dat het terugkomt), alleen weinig geld,maarja, alleen geld maakt niet gelukkig maar jullie begrijpen wat ik bedoel. Het maakt sommige dingen wat lastiger zoals uitjes met de kids (die we wel maken hoor,dierentuin etc) maar hoe schoonbroer soms reageert naar mijn man, als het bijv over een uitje gaat naar de efteling of ander wat duurder park, dan lacht ie eigenlijk gewoon hardop zo van: dat meen je niet, heb je daar geen geld voor???!! jawel, maar wij moeten sparen voor zoiets, bij ons is het niet zo dat we besluiten om morgen maar 'even' naar de efteling te gaan. Nu ben ik helemaal niet jaloers op zijn broer (verre van dat zelfs) maar soms zou het wel fijn zijn ietsjes minder na te hoeven denken als je geld uit gaat geven (al is het altijd goed om na te denken bij het uitgeven van geld
Zo is het inderdaad maar net! Jaloezie en afgunst zijn daardoor eigenlijk alleen maar energieverspillers. Iedereen maakt wel eens een tijd door die minder leuk is, ook al lijkt het voor de buitenwereld zo mooi. Ik probeer wel altijd van het positieve uit te gaan. Zelfs al lijkt alles verloren is er nog altijd wel iets wat mooi is in je leven.
Absoluut! Ookal is het financieel zwaar met nog 100 miljoen andere mensen met mij, ik heb een dak boven mn hoofd, een lieve man en een geweldige dochter die wonder boven wonder mocht blijven leven. Dat is al genoeg moois in je leven.
op gezonde mensen en vooral als ze het zelf niet waarderen en hun lichaam verpesten vind ik dat wel eens zonde, als je chronisch ziek bent en je probeert zelf er alles aan te doen om gezond te leven en om je heen gooien mensen hun gezondheid gewoon weg daar kan ik dan wel eens van balen maarja het gaat erom wat IK met mijn leven doe anders word je gek...
Op mensen met een baan en dan niet eens voor mijzelf, maar voor mijn man.. Hij heeft er hard voor gewerkt om toch nog zijn diploma te halen (na een moeilijke jeugd) op volwassen leeftijd.. Tussen zijn 26e en 30e.. Vorig jaar heeft hij dan zijn diploma gehaald en daar hebben we best voor ingeleverd en nu kan hij geen werk krijgen. En dan zie je ondertussen ook nog die berichten van 'techniekpact', want er zijn te weining technische mensen Dat dus, wij hebben allebei altijd hard gewerkt, allebei een moeilijke jeugd gehad en het wil maar niet lukken lijkt het wel! Maar we gaan wel gewoon door, het zal toch uiteindelijk een keer goed gaan! Gr. Carlien
Op mensen die totaal geen problemen lijken te hebben in het leven, waarbij alles min of meer automatisch lijkt te gaan en als een soort van zorgeloze Homer Simpson door het leven rollen....
Op mensen die het krijgen van een kind lijken te kunnen ´plannen´... Ik gun het iedereen hoor, maar soms steekt het toch een beetje als ik bedenk welk traject wij weer in moeten voor een 2e. Het lijkt me zo makkelijk, dat ´plannen´ hihi! Ook ben ik ´jaloers´ op mensen met een tuin, dat wil ik ook! Verder ben ik ´jaloers´ op mensen met een goede gezondheid, die alles kunnen doen wat zij willen zonder daarin belemmerd te worden door hun lichaam dat niet meewerkt. Maar bovenal prijs ik mezelf gelukkig met wat ik wel heb. Een lieve man en een heerlijke dochter waar ik nog elke dag ontzettend dankbaar voor ben. Een leuk flatje, weliswaar een beetje krap, maar wel gezellig. Een geweldige vriendengroep, wat tegenwoordig ook iets uitzonderlijks lijkt te zijn. En natuurlijk een leuke baan, voor de afwisseling. Dus al kan ik soms enorm tegen mensen opkijken omdat die alles perfect voor elkaar lijken te hebben en zou ik voor een dagje wel met hen willen ruilen, ik ben me er ook zeker van bewust dat het gras bij de buren bijna altijd groener lijkt dan dat het eigenlijk is.