Zo voelt dat wel, maar daar bereik je dus niks mee he? Alleen maar dat je ervoor zorgt dat er nooit moederdag zal worden gevierd.
Ik hoor (naja lees) ook mensen zeggen dat ze het onzin vinden dat de vader iets doet voor hun vrouw/vriendin waar ze samen mee een kindje hebben, op moederdag... omdat het hun moeder niet is. Maar ik neem dan dus aan dat deze zelfde moeders ook niet met hun kind iets voor vaderdag doen? Er wordt aangegeven dat het wel komt als ze er oud genoeg voor zijn en er zelf mee komen... Want tja.. het is ook jullie vader niet.. En hoe zit het dan met de verjaardag van mama? Krijg je dan ook al die jaren geen cadeautje namens je kindje? Maar geeft je kindje dan ook een cadeautje aan jou (of helemaal niet) namens papa? Ik mag toch hopen dat papa dan het kindje ook een cadeautje laat geven, namens zichzelf, aan mama... dat is toch leuk?!?!
Nee voor vaderdag krijgt mijn man ook niet iets inderdaad, want hij is mijn vader niet. En nee wij geven ook geen verjaardagscadeautje namens ons kindje. Maar goed, ook als ze groot is hoeft ze mij geen verjaardagscadeautje te geven hoor, vind een leuke tekening leuk en een zoen. Iedere keer dat mijn dochterof man mij een zoen of knuffel geef voel ik hun waardering, en dat is gelukkig het hele jaar door. Overigens geven wij elkaar ook geen verjaardagscadeautje hoor, vinden we zo'n sigaar uit eigen doos. We kopen iets samen wat we heel leuk vinden, dit keer een fotocamera, voor onze verjaardagen. En een verassing tussendoor, wat dan ook een beetje diezelfde sigaar is, doen we wel hoor.
Wow, zoveel herkenning! Dit is ook precies hoe wij het doen en hoe ik er tegenaan kijk! Attent zijn heeft volgens mij ook niets te maken met bepaalde "speciale dagen" vieren. Ik vind het veel attenter om mijn oma zomaar eens op te bellen en naar haar gezondheid te vragen dan 1 keer per jaar bij haar op verjaardag komen en haar op de verplichte feestdagen te zien. Dat is voor mij attent zijn, iets spontaan en onverwachts doen.
Maar als je geen attente man hebt dan moet je het van die speciale dagen hebben en als je dan zelfs niks krijgt, niet leuk...en prima als je er samen hetzelfde over denkt maar als je weet dat de ander het erg waardeert wat is er dan moeilijk aan een keer iets speciaals te doen?!?!
Nee dat is inderdaad niet leuk. Maar je moet als partners daar gewoon kunnen overeenkomen. Wij doen het zo omdat wij er allebei hetzelfde over denken, maar als ik heel veel belang hechtte aan mijn verjaardag of aan moederdag had ik dat echt wel tegen mijn man gezegd.
Maar uiteindelijk zul je het vast allebei vieren, maar ik wil dus niet dat ik van mijn man verwacht dat hij dit doet namens mijn dochter. Als kinderen oud genoeg zijn dan vier je natuurlijk wel moederdag. En verjaardagen vieren wij ook wel, maar dan dus niet met een cadeautje. Maar het voelt zo verplicht, heb jij dat niet? Zo doen wij ook niet aan valentijnsdag. We vinden elkaar (bijna) het hele jaar door lief en dat wil ik ook altijd kunnen tonen en laten weten. Maar ik denk ook niet dat dit een nuttige discussie is hoor. Over gevoel valt niet te discusieren. Ik vind het heel naar voor ts dat zij zich zo voelt. En ook voor andere moeders vind ik het naar als ze zich zo voelen. Maar daarmee hoef ik dat natuurlijk niet te snappen.
Allebei is ook prima, maar ik wil alleen zeggen dat ik niet een speciale waarde hecht aan bepaalde data, jubilea, etc., en dat ik mijn man het dus ook niet kwalijk neemt als hij iets is vergeten. Sowieso kopen we cadeautjes voor elkaar alleen samen, misschien is de verrassing er dan af maar anders voelt het inderdaad als een sigaar uit eigen doos. Voor moederdag zou ik het geweldig vinden als ik later iets zelfgefrobeld krijg van mijn dochter, maar verder zijn de dagen die echt gevierd worden met cadeautjes en alles haar verjaardag en natuurlijk Sinterklaas.
oke, nu snap ik ook jullie reactie op moederdag! Maar inderdaad... met een minder attente man is het wel handig om van die dagen te hebben En ik vind t ook niet erg als hij op bepaalde dagen niets geeft.. ik vind het zelf wel leuk om te doen dus dan doe ik dat gewoon! Ieder zijn ding! Maar ik vind inderdaad wel dat je met bepaalde gevoelens wel rekening hoort te houden en je partner zou moeten kunnen inschatten, nu doel ik op TS haar situatie. Hoewel ik me ook kan voorstellen dat haar vriend het misschien lastig vond omdat het juist een dubbele dag is voor haar, waar ze normaal altijd erg tegen opzag. (Nu ik dit zo zeg bedenk ik me ineens dat mijn man super attent was toen mijn zoontje 2 weekjes oud was... op het aankleedkussen had hij toen een cadeautje neergelegd en er stond op 'voor de liefste mama' )
ik vind die reacties van "jij bent zijn moeder toch niet" erg lomp. nee hij is haar moeder niet, maar wel de moeder van zijn kind. en zo'n grote moeite is dat toch niet om iets te doen uit de naam van zijn kind.
Natuurlijk is het attent als je spontaan en uit jezelf aandacht hebt voor iemand anders. Iets doen met speciale dagen is ook juist voor de onattenten onder ons Maar het kan daarnaast helpen om ook tussendoor attent te zijn.
Dus je vindt elkaar het hele jaar door lief, maar niet op valentijnsdag hoor, want dat is zo'n cliché
Nee je moet het andersom zien. We vinden elkaar dus ook op valentijnsdag lief. Maar ik koop niet iets voor hem omdat het valentijnsdag is en d winkels vanaf januari vol hangen, dat vind ik gewoon heel gek. Ik zeg iedere avond dat ik hem lief vind, dus ook dan.
Och, ik vind dit wel nuttig hoor. Het gaat erom te voorkomen dat je je zo voelt. En of je dit nu doet omdat je je eigen verwachtingen aanpast (dus niks meer verwacht) of ervoor zorgt dat je partner kennis heeft van jouw verwachtingen, maakt toch eigenlijk niet uit?
Ik verwacht niet niks meer, ik wil gewoon ook echt niet dat hij dat doet. Ik ben zijn moeder niet. Maar inderdaad, er zijn ook wel nuttige dingen voor ts denk ik hoor. Tips over het van tevoren duidelijk zijn. Ik doelde meer op de discussie van dit soort dagen wel of niet belangrijk vinden. Ik vind dus van niet, maar een ander mag uiteraard vinden van wel. Daar valt nou eenmaal niet over te discusieren, alleenover uit te leggen van het hoe en waarom.
Dus als het in jouw situatie omgekeerd was gebeurd (manlief die samen met je kindje ontbijt had gemaakt omdat jij de liefste mama bent, speciaal voor moederdag), dan had je tegen hem gezegd dat je daar niet van gediend was?
Vervelend ts...snap je heel erg goed! Al was het een ontbijtje ofzo..ik zou er nog eens goed over praten dat het je zo raakt..
Goeie vraag! Ik denk dat ik het wellicht iets te zwart wit zie. Ik zal mijn mening inderdaad bijstellen. Ik verwacht niets, het hoeft ook oprecht niet van me. Maar nee inderdaad, een lief gebaar afweren zou ik niet doen. Hmm, toch weer wel nuttig dus zo'n discussie
Hahaha, nee zag je arme vent al voor me terwijl jij het ontbijt door de kamer gooit met een "IK BEN JE MOEDER NIET HOOR" Nee grapje natuurlijk Denk niet dat iemand ooit een lief gebaar zou afweren? Ook al wil je het eigenlijk liever niet ofzo