Ik had best wat collega's en kennissen op bezoek in de eerste weken, en niet één van hen heeft gevraagd of ze de baby vast mochten houden. De meeste mensen voelen wel aan of ze daar close genoeg voor zijn. Sommige zijn dan heel erg blij als je ze vraagt of ze de baby even vast willen houden, anderen doe je er totaal geen plezier mee. (dat kan dus ook nog, dat je bezoek zegt "liever even niet"). Mocht iemand het vragen terwijl jij dat even niet zo'n goed idee vindt, dan zou ik dat gewoon eerlijk zeggen. Eventueel met een smoesje om de lieve vrede (daar wordt hij/zij te onrustig van), maar je mag ook gewoon zeggen dat het voor jou is, dat jij er te onrustig van wordt.
Ik heb ook nooit begrepen dat een verplicht onderdeel van kraamvisite zou zijn om een baby vast te houden. Zeker niet voor mensen die geen eerstegraads familie zijn. Als jij je zo instelt, zullen anderen ook niet zo snel verwachten dat ze de baby zomaar vast mogen houden.
Gewoon toegeven aan je tijgerinstinct hoor, niks mis mee, jij bent de mama en jij bepaald wat er gebeurt, en als mensen het er niet mee eens zijn, jammer dan!! En je merkt zelf wel of je je baby af wil geven, sommige hebben er geen moeite mee, en andere moeders wel, ieder zijn ding!! En mensen die dingen gaan eisen meteen de deur wijzen !!
Komt me erg bekend voor, bij ons eerste kindje hadden we gelijk onze ouders gebeld, mijn ouders zeiden kijk maar wat het beste uitkomt dat wij langskomen. Laat het maar even weten. Mn schoonouders daarintegen stonden dezelfde ochtend gelijk in het ziekenhuis. Toen we naar huis kwamen bleven ze ook nog stug 2 uur zitten. Ik vond dat best vervelend. Maar ze waren zo blij dat ik ze gewoon niet weg kon sturen. Ik ben nu 25 weken zwanger, dit keer zal ik het van te voren wel aangeven. Enige probleem iemand moet op onze dochter passen als ik ga bevallen. Dus rustig met zn 4en thuis zijn zal er zowieso niet inzitten de eerste dagen. Maar als ik rust wil zal ik zeker wel vragen of ze een andere keer terugkomen.
Ik was zelf tijdens mijn zwangerschap heel erg bang hierover. Dacht net hetzelfde als jij. En was er over aan het stressen hoe dit aan te pakken, net als jij. Maar ik moet zeggen dat, eenmaal dat hij er was, ik totaal maar dan ook totaal veranderd ben. Vond het helemaal niet erg dat ze hem pakten. Ik was zelfs fier en wou hem met iedereen delen!
Wij hebben een kraamfeest gegeven, ideaal! Verder herken ik het wel dat je nu niks van en met anderen te maken wil hebben.. Ik riep ook altijd heel hard dat NIEMAND mocht weten als ik naar het ziekenhuis ging, ook toen ik wist dat ik ingeleid ging worden mocht niemand het weten, maar uiteindelijk wisten mn goede vrienden en de opa's en oma's het en zijn ze savonds met bezoekuur nog gezellig langs geweest (ik had nog geen ontsluiting dus geen hel met weeën toen ofzo)
Wij hadden de eerste twee weken alleen broers,zussen en de opa's en oma's en 2 hele goede vrienden. De rest kwam daarna pas op kraambezoek. Ik had altijd zoiets ik kijk wel als de mensen er zijn.. Misschien heeft hij een rustige dag en gaat t goed en als hij sliep ofzo ik maakte hem nooit wakker dus dan hadden ze pech! Wij hebben een grote hoekbank en ik had een voedingskussen met speciale hoes waar hij op kon liggen hier sliep hij heerlijk op op de bank! Mensen konden er dan naast zitten en hadden niet de behoefte om m op te pakken!
Bij mij vroeg niemand zowat of ze dr vast mochten houden.. Dat bepaalden wij gewoon. Of ze sliep (dan dus laten slapen), of ze lag bij mij aan de borst. Als ze even wakker of rustig was mocht ze van mij best vastgehouden worden Ook toen ik net bevallen was, 's avonds in het ziekenhuis, kwam de hele familie langs en is ze van arm tot arm gegaan. Maar toen sliep ze als een roosje dus vond ik het ook echt niet erg
misschien veranderd t idd nog zodra de kleine er is.. maar fijn om te lezen dat het ook normaal is dat ik de kleine gewoon lekker bij me kan/mag houden en dus niet ''verplicht'' ben om haar aan de visite af te geven. ben benieuwd hoe ik t ga ervaren.
Ik zou ook toe geven. Hier heeft niemand de baby vast gehouden alleen mijn man of ikzelf. Wij bellen ook pas als ik bevallen ben en zelf gewassen etc ben. Ook willen we eerste de kinderen bij de nieuwe baby en als dat moment voorbij is dan pas de oppas en oma. Maar we willen ook geen kraamvisite wij geven een kraamfeest handig want dan is het zo druk dat niemand de baby kan vast houden. Lekker bij mama in de doek.
gewoon doen waar jij je t beste bij voelt! Als jij de kleine niet wil afgeven gewoon bij je houden. Hier was ik echt enorm beschermend maar goed lag met 34 weken met bloedingen in het ziekenhuis. met 36 weken is hij gehaald met een keizersnede en moest de eerste dagen in de couveuse liggen. Daardoor konden de opa's en oma's hem niet vasthouden. Alleen wijzelf en de verpleging/artsen. mijn ouders vonden dat geen probleem (ze waren het gewend bij mij, ik lag ook in de couv een paar dagen en mocht ook door niemand vastgehouden worden) schoonouders (vooral sm dan) was er boos om. Heb hem later ook met moeite aan mn sm gegeven hoor (was nog meer gebeurd helaas dus mede daarom) mijn ouders had ik niet zo'n problemen mee toen ie thuis was. En verder heb ik het gewoon aangekeken met het bezoek hoe zoontje was (erg snel overprikkeld dus couveusepersoneel en kraamhulp zeiden al niet te veel uit handen geven) en hoe mijn gevoel was
Bij de 1e dacht ik tijdens de zwangerschap ik laat hem door niemand vasthouden maar na de geboorte gaf ik hem wel uit handen en achteraf had ik daar spijt van omdat hij contact overprikkeld werd, vinger werd er in zijn mondje gedaan bah. Dus bij de 2e hebben mijn man en ik besloten dat niemand haar mocht vasthouden de eerste week. We maakten zelfs geen uitzondering voor opa en oma. En natuurlijk heb ik wel reacties gekregen van sommige mensen. er zijn altijd mensen die wel begrip tonen maar ook mensen die geen begrip tonen en ik heb gewoon duidelijk gezegd dat ik dat liever niet wil en hoef daar voor de rest ook geen verklaring voor uit te leggen. 1 iemand ging nog wel door maar gaf gewoon geen reactie. En achteraf ben ik zo blij met mijn keuze geweest. Mijn dochter wilde niet meer drinken na 3 dagen en werd daarna voor 3 dagen opgenomen in het ziekenhuis.
Probeer je niet zo druk te maken om de verwachtingen van anderen. Jouw lijf, jouw kind, als jij daar geen polonaise aan wilt, hebben anderen dat te slikken. Punt. Daarbij, als het een KS word, is mijn ervaring in ieder geval, dat hoogstens de vader het kind bij zich krijgt, en de rest van de wereld moet wachten tot jij uit de OK bent en je kind hebt vastgehouden. Maar inderdaad, draagdoeken zijn ideaal. Ik zou de kleine niet in de box of de bak van de kinderwagen leggen, dat is haast een open uitnodiging voor velen. Niet alleen in huis overigens, maar voor wildvreemden op straat ook. Blijkbaar zijn baby's algemeen bezit, tenminste dat idee had ik wel. Succes!
ja bellen doe ik ook pas als ik en de baby er weer keurig netjes bij liggen hoor. oh echt vinger in t mondje doen enzo.. daar had ik echt meteen wat van gezegd.. he bah! ja dat ongevraagde gegraai in de maxi cosi of de wagenbak als je buiten loopt.. daar zou ik ook echt niet tegen kunnen hoor! ik heb gelukkig een draagdoek, en wil daar ook goed gebruik van maken.
mensen die niet zo dicht bij staan gaan er ook niet vanuit hoor, dat ze de baby mogen vasthouden, of in ieder geval vaak niet. Hier is het niet gevraagd, bij mensen bij wie ik het goed vond, vroeg ik het meestal aan hun.
toen ons kleine meisje net geboren was, is ze 3 uur later gelijk bij de opa's en oma's en ooms en tantes op de arm geweest. de dagen erna ook bij iedereen die op visite kwam. ik was veel te trots en iedereen mocht haar zien. ik had zelf toen ze een week of 5 was, dat ik haar niet meer bij iedereen op schoot wilde. vanaf toen werd ze er ontrustig van. je moet doen waar je jezelf goed bij voelt!!
Heel herkenbaar allemaal! Voordat onze kleine man geboren is heb ik hier met vl uitgebreid over gepraat, zodat we wat dit betreft wel op 1 lijn zaten. Mijn ouders hebben altijd gezegd dat ze uiteraard gelijk zouden willen weten wanneer de kleine geboren was. Schoonouders zeiden dat ze ongeacht het tijdstip gelijk naar het ziekenhuis zouden komen. Daar hebben we dus even een stokje voor gestoken want daar hadden we allebei geen behoefte aan. Eerst maar eens wennen met z'n 3tjes en dan de rest! Uiteindelijk werd ik ingeleid, dus wisten beide ouders wanneer "het" zou gebeuren. Onze zoon is via een ks geboren om 23.55, niet echt een tijdstip waarop het prettig is om nog bezoek te ontvangen. Ik heb mijn ouders gebeld en vl die van hem en geen van beiden heeft gevraagd of ze nog konden komen (gelukkig!) Scheelt dus heel erg dat we van tevoren duidelijk hierover zijn geweest! Alleen de opa's, oma's, onze broers met aanhang en een goede vriend zijn de eerste dag in het ziekenhuis geweest. Alleen de opa's en oma's en een schoonzusje hebben hem vastgehouden. Hij vond het allemaal prima, dus dat scheelde wel. Tot nu toe moet ik wel eerlijk zeggen dat niemand anders hem nog heeft vast gehouden, maar dat zal nog wel komen! Het is jullie kindje dus jullie bepalen ook wanneer het bezoek komt en of ze de kleine mogen vasthouden! Doe waar jullie je goed bij voelen en wees van tevoren duidelijk hierover. Bij ons heeft dat enorm veel gezeur gescheeld toen de kleine man er was! Geniet van de laatste weken van je zwangerschap en een goede bevalling!
Bij ons lag ze te slapen in de wandelwagen! Was er iemand die zomaar ineens die deken wegtrok en aan naar ging zitten!! Als blikken konden doden was dat mensen dood en gecremeerd tegelijk geweest. :x
ff een update'tje tot nu toe vind ik het niet erg om haar af te geven. nog maar bij 1 persoon gehad dat ik het liever niet had, en heb haar toen lekker bij me gehouden. dacht dat ik er veel meer moeite mee zou hebben.