Ik ben me vooral aan het afvragen waarom die groep zo groot moet zijn. Elke keer weer die hele troep mensen erbij. Dat had toch ook met 10 personen gekund of niet? Verder ben ik benieuwd hoe het verder gaat.
Als ik heel bot mijn mening mag geven; die Joyce is überhaubt te instabiel geestelijk gezien. Het huis; belachelijk. Zo vies! En dan dat constante 'ik bepaal hoe of wat er gebeurd' metaliteitje... ik weet het niet. Volgens mij heeft ze iets. En dan doel ik dus niet op stress.
Zie nu dat ze er écht wat mee heeft gedaan. Dat had ik dus niet gedacht, vond haar heel standvastig in het beeld dat ze zelf voor ogen had.
Ik denk dat hoe ze het nu aan hebben gepakt dat dat een hele goede oplossing is. Zo krijgen ze zelf wat rust en de kinderen elk hun aandacht zoals ze het verdienen.
Vind het ook een goede oplossing. Het is een beetje een tussenweg. Bedoel, waarom OF thuis OF helemaal weg?? Jochie ging 2 dagen naar het dagverblijf. Ze had ook kunnen kijken naar meerdere dagen opvang. Niet leuk maar zo is het ook niks. Ook niet voor het andere kindje. Dagverblijf ging niet altijd goed waardoor ze hem op moest halen. Zat er bijv verder geen ander dagverblijf in de buurt waarbij het WEL goed zou gaan? Hulp, vrijwilligers die wat met jochie kunnen doen? Zorg op een paar dagen overnemen? Ik ben in de thuiszorg ook bij 2 gezinnen geweest met een gehandicapt kind. De ene was 8 en had nog een ouder broertje die ook aandacht tekort kwam door verzorging van gehandicapte broertje. Ouders waren ook kapot maar wilde hem niet volledig uit huis plaatsen. Jongen ging toen wat meer dagen naar het dagverblijf. Jongen aandacht, broertje aandacht en ouders wa mee rust. Zodra jongen thuis gebracht werd, begon de zorg weer. En af en toe een logeerweekend. Verder hebben we nog en gehandicapt meisje van 26 jaar. Volledig afhankelijk. Woont gewoon thuis maar gaat 5 dagen per week naar het verblijf. Wij komen om haar uit bed te halen en te verzorgen incl eten. S avonds hetzelfde ritueel. Af en toe komt er iemand met haar wandelen. Aupair in huis die oppast als ze weg moeten en henhuis shoon houd.. Nou is dit een extreme situatie. Ouders voeren hier in de verzorging echt NIETS uit. soms echt triest. Maar er zijn gewoon genoeg tussenwegen...
heb ook met gemixte gevoelens gekeken. Dat het huis zo smerig was vond ik echt schokkend. VOoral met zo'n kwetsbaar kind in huis! Hier is het altijd superdruk!! Maar ik zorg altijd dat het huis schoon is. Dat plan je in. Hier 2 kids met autisme en ze mankeren allebei ook medisch veel. Jongste is geestelijk beperkt en gaat 4 dagen naar het kdc. Mn man is ook autistisch. Maar die helpt enorm mee en doet wat ie kan doen. Natuurlijk is het meer beperkt. En ben ik degene die vaak het woord voert en dat soort dingen. Dit omdat mn man dat gewoon niet kan. Hij is er wel vaak bij in gesprekken. Denk dat de moeder van het filmpje ook meer dingen moet delen met haar man. Dat ie autisme heeft wil niet zeggen dat ie niks kan. En veel autisten kunnen het leren. In het begin moeilijk maar waar een wil is, is een weg. Maar goed, De meeste moeders die een gezin moet runnen met gehandicapt kind (eren ) en/of man komen allemaal wat dominant/regelig over volgens mij. Zoals ze vaak zeggen : je moet de beste advocaat voor je kind zijn. Je moet overal bovenop zitten, veel regelen, veel in de gaten houden enz enz. Als je jarenlang zoveel moet doen en zoveel moet zorgen en als je dat opeens uit handen moet geven. Dat is vreselijk moeilijk! Ondertussen is het zorgen en regelen etc etc gewoon je leven. Valt dat weg dan is er een enorm gat. Ik zorg dat ik genoeg tijd voor mezelf heb zodat ik ook kan opladen. Vandaar dat de jongste 4 dagen in de week naar het kdc gaat. Dan kan ik het huis opruimen, poetsen, dingen voor mezelf doen, tot rust komen. Hoewel de zorgen in je hoofd altijd doorgaat. Maar ook daar leer je mee om te gaan. Vind het knap van de moeder dat ze een tussenoplossing heeft gevonden Echt super!
Kijk het nu ook voor het eerst maar jeetje heb wel medelijden met haar. Snap ook wel dat de mensen denken dat ze er is om daar weg te komen maar ook dat zou ik snappen vanuit haar situatie. Lastige situatie hoor....
Helaas een erg herkenbare situatie voor ons . Mijn man was ook uitgeprocedeerd dus weet hoe het is om in die stressvolle situatie te moeten leven. Dat maakt echt kapot! Gelukkig kwam voor man de generaal pardon op tijd. Hij had net een paar dagen terug het formulier van medewerking voor terug keer naar eigen land ingeleverd bij de vreemdelingen politie. Liefde kan je niet tegen houden...dit overkomt je. Mijn man was ook niet van plan om een relatie te beginnen maar toch is het ons overkomen.
Heel herkenbaar, jouw situatie, hier hetzelfde en ook gelukkig het generaal pardon. Het overkomt je, ik werd verliefd op hem en we zijn er samen voor gegaan en tot nu toe lukt het ons aardig 10 Jaar getrouwd, bijna 12 jaar samen en 2 kinderen verder.
@ versluis wat grappig om te lezen! Hier inmiddels ook al 10 jaar getrouwd en 11, 5 jaar samen met twee prachtige kids. Is jouw man inmiddels al genaturaliseerd?
Ik begin nu net te kijken.. Maar is hier geen sprake van gezinshereniging als zij uitgezet wordt? Dan mag ze niet blijven als asielzoeker, maar kan later terugkomen als de vrouw van een Nederlander?