Ik denk dat het er echt vanaf hangt waar je werkt. Bij mij wordt ouderschap bijna gestimuleerd. Dus het kan ook anders.
Je hoeft je ouderschapsverlof niet meteen na de geboorte op te nemen. Je kunt ook gewoon wachten tot je lang genoeg in dienst bent en je kind peuter is. En met een dag in de week thuis met een peuter is meer lol te beleven als met een dag in de week baby, vind ik.
Dat zou kunnen inderdaad maar dat gebeurt vaak niet omdat men dan al weer gewend is aan het ritme dat ze die tijd ervoor gewerkt hebben. Of er is al wat geregeld voor die ene dag.
Gek genoeg is mij dit nooit op het werk gevraagd. Het zijn bij mij altijd andere vrouwen die vragen of ik het wel red, of het niet zielig is voor mijn kinderen en dat het zo fijn is dat mijn man ook 1 dag in de week 'voor de kinderen mag zorgen van zijn baas' Dus daar is de emancipatie ook ver te zoeken, verder dan bij mijn mannelijke werkgevers in de zware industrie. Die interesseert het namelijk niet hoe ik het regel, als ik het maar regel en ze er niet te veel last van hebben.
Fijne werkgever heb je dan Hier werkt mijn man bij een zeer groot bedrijf, is hoogopgeleid en momenteel nog steeds studerende. En hij werkt 4 dagen in de week, tot 2015 heeft hij de vrijdags vrij dankzij ouderschapsverlof en zijn eigen verlofuren. Het zijn allemaal keuzeskeuzeskeuzes. Ik lees dan dat er vrouwen zijn die de keuze maken om een stapje terug te doen, waarom de mannen dan niet? Is een mannen carriëre belangrijker dan die van vrouwen?
Als ik soms reacties lees op ZP moet ik de werkgever eigenlijk wel gelijk geven. Er zijn hier veel dames die direct alles op het werk laten vallen omdat de crèche belt, onmiddellijk calamiteitenverlof willen hebben, zich ziek melden omdat hun kind ziek is en hun man echt geen vrij kan krijgen. Ik ben zelf ook werkgever en zal je eerlijk vertellen dat ik vrouwen met een 'kleine' baan en kleine kinderen een risico vind voor de continuïteit en altijd eerst een half jaar kijk hoe ze omgaan met privesituaties. Er zijn er genoeg die het keurig netjes regelen, ik ben er heel flexibel in, maar als hun prioriteit overduidelijk bij het thuisfront ligt en wij als bedrijf daar last van hebben, is het snel klaar.
Inderdaad, dit is ook mijn ervaring. Overigens is ook mijn ervaring dat veel mannen vanuit gaan dat ze geen ouderschapsverlof kunnen krijgen, denken dat ze onmisbaar zijn op het werk, en waarvan simpelweg hun eigen vrouwen hun kind niet willen achterlaten bij hun vader. Dit gaat vaak niet eens bewust hoor, hardop hoor je dan dat het 'niet anders kan', terwijl de man niet eens een verzoek had ingediend voor ouderschapsverlof. (En natuurlijk geldt het niet voor iedereen, maar vaak wel)
Blijkbaar wel. Twee pagina's terug vroeg ik aan enkelen of hun kind dan later verwijten zal hebben naar zijn vader (want blijkbaar zal dat bij moeder wel het geval zijn) omdat ie fulltime heeft gewerkt. Kreeg ik van iemand als antwoord: 'maar wat als mijn man zijn werk gewoon leuk vindt'
Ouderschapsverlof voor mannen is vaak alleen weggelegd bij mannen met een kantoorbaan ( 9-5) Mijn man kan dus echt niet elke vrijdag vrij voor de kinderen. Dan zou hij als hij in Australie zit even voor een dagje terug moeten Dat kan dus gewoon niet. Adi: Twee pagina's terug vroeg ik aan enkelen of hun kind dan later verwijten zal hebben naar zijn vader (want blijkbaar zal dat bij moeder wel het geval zijn) omdat ie fulltime heeft gewerkt. Kreeg ik van iemand als antwoord: 'maar wat als mijn man zijn werk gewoon leuk vindt' Nee kinderen nemen hun ouders het niet kwalijk als ze veel werken ( tenminste meestal niet) Mijn moeder werkte ook fulltime en ik vond dat prima. Wij hadden een oppas thuis. Dus het gaat ook helemaal niet om de kinderen. Het gaat mij om jezelf... er zijn namelijk mensen die een bepaalde instelling hebben en hierdoor heel veel mislopen ( zelf en niet de kids) Alleen maar werken om een bepaalde norm hoog te houden lijkt mij een vreselijke druk op je schouders en zonde van je leven
Opzich is de toon van Bussemaker erg negatief en beschuldigend.maar ze heeft wel een punt...ik ben alleen komen te staan met kind en moet echt drie keer zo hard zorgen dat ik op eigen benen kan staan!toch is dat ook n maatschappelijk probleem want er zijn niet genoeg mogelijkheden om te werken tegenwoordig...zeker niet op mijn leeftijd...
En dat geldt niet voor je man? En natuurlijk zijn er functies waar dat niet kan, maar in Nederland zijn er echt weinig functies die enkel en alleen door mannen uitgeoefend kunnen worden. En als in deze functie de vrouw verlof kan opnemen, kan een man dat ook. Ik ken inmiddels artsen, partners van grote firma's, bestuurders, vrachtwagenchauffeur s en bouwvakkers die minder zijn gaan werken omdat ze bij hun kind willen zijn.
Bedoel je mij? Zoja dan heb je het in de verkeerde context gelezen. Want daar ging het om 40 uur werken of 80 uur.
Mijn man werkt door heel Nederland. Met regelmaat in West Europa en de emiraten. Hij heeft absoluut geen kantoorbaan, hij is specialist in het hoogspanningsgebeuren, en zit zowat altijd met zijn handen in de olie. Er zijn 10 collega's die hetzelfde 'kunnen' als hij, dus het is niet zo dat er voor hem 100 andere zijn. Maar het bedrijf waar hij werkt, vind het gezin ontzettend belangrijk, en er is nog nooit moeilijk over gedaan. En hij ook. Hij heeft daar gesolliciteerd toen ik zwanger was van de eerste, en daar direct goede afspraken over gemaakt. Nogmaals; het zijn allemaal keuzes.
Hoe dan ook, ik snap dat niet iedereen dezelfde keuzes maakt, want iedereen is anders, heeft andere kwaliteiten en andere interesses. Vrouwen die niet carriere gericht zijn hoeven niet te worden afgebrand (en evenmin vrouwen die dat wel zijn). Hetzelfde geldt ook voor mannen. Ik vind het alleen wel jammer als de keuze automatisch wordt gemaakt. Dus omdat het makkelijker is of niet anders kan. Dat laatste vind ik echt onzin. Ik geloof wel dat het niet in elke functie of bedrijf even makkelijk kan en al helemaal niet op stel en sprong. Maar het gaat hier om een periode van een jaar of 12, dat is genoeg tijd om veranderingen aan te brengen als je dat wil. Zeggen dat het niet anders kan, is gewoon een keuze die je zelf maakt. Prima als je die keuze zo maakt, maar verstop je er niet achter. Dan nog vind ik het wel jammer dat in 95% van de gevallen het de man is die in deze situatie zit. Als het gelijkmatiger zou worden verdeeld, zouden en vrouwen serieuzer worden genomen op de werkvloer en mannen makkelijker minder kunnen werken (zowel vanuit werkgever als hunzelf). Maar goed, zoals ik al zei dat is voor iedereen een persoonlijke keuze, waarbij geen goed of slecht bestaat. Dat je die keuze maakt, wil niet zeggen dat je dan helemaal afhankelijk moet zijn. Dat geldt voor zowel man als vrouw, maak officiële afspraken!
Als je in loondienst werkt, als man, is het makkelijker om parttime te gaan werken. Heb je een eigen bedrijf, dan kan dat gewoon niet! Volgens mij snappen sommige mensen dat hier niet......
Jullie snappen het niet he * zucht* Kom eens praten bij mijn man zijn bedrijf. Hij kan echt niet minder werken dan hij nu doet. Ook al roepen jullie dat dat een keus is en dat als je wilt het echt heus wel kan, NEE het kan NIET! Sannebc : niet altijd in loondienst hoor
Nou mijn man kan ook echt niet minder werken hoor. En heeft niet eens een eigen bedrijf en is gewoon in loondienst. Hij is de enige die in de nacht werkt en kan pas weg als de laatste vrachtwagen geladen is. Ja de ene nacht is dat om 4 uur maar de andere pas om 7 uur. Als hij eerder weggaat word hij ontslagen want dan zijn de bloemen niet op tijd bij de leverancier. Dus geen keus hier hoor en ook niks om zich achter te verschuilen. Wat niet gaat dat gaat niet.