Daar moet je erg blij om zijn bouwjaar.... Hoe erg het ook klinkt...ik heb juist geleerd hoe het niet moet, en ja mijn moeder heeft heus wel dingen goed gedaan. Maar zoveel dingen verkeerd....en mijn "vader" daar heb ik geen goed woord over te zeggen.
Gelukkig maar! Dan waardeer je weer extra wat je hebt!!! Koester de band met je ouders, ik vind het zelf belangrijk om die waardering ook uit te spreken naar de mensen om je heen, soms ben je te laat en heb je spijt.
Last laatst eens iets wat me aan het denken zette.... Iemand schreef dat het zo jammer is dat altijd iedereen zijn waardering pas uitspreekt op je begrafenis... Zo jammer dat je het zelf dan niet meer kan aanhoren. Probeer zoveel mogelijk feesten te organiseren zoals een bruiloft....wordt je 30 hou een groot feest. Geef zelfs eens een speech.... Het is goed om soms eens te horen wat mensen van je denken....en dan wel op de goede manier Ja daar was ik het wel mee eens.
@lov voor m'n ouders gebruik ik er eigenlijk vaak moeder/vaderdag voor. Dan schrijf ik op een kaartje hoeveel ze voor me betekenen en voor m'n moeder hang ik 'm aan een fles wijn. En dan neem ik ze mee uit lunchen. Moet t nu nog regelen omdat zij vorig weekend weg waren en wij komend weekend Ik denk dat dat ook de reden is dat wij bij onze bruiloft een feest willen met alle familie. (op een paar uitzonderingen na waar ik echt niets mee heb)
Ja bouwjaar ik twijfel soms ook wat te doen met de bruiloft.?. Ik ben gewoon wat boos omdat de familie van mijn vriend niet geïnteresseerd lijkt in de bruiloft. We gaan de datum trouwens uitstellen.....heel erg maar het is gewoon niet goed om nu te gaan trouwen... Lief dat je dat voor je moeder doet....zo hoort het ook. Ik heb dat nooit geleerd want mijn moeder gaf zelf geen liefde.... Heb het ook echt moeten leren bij mijn vriend. Hiervoor had ik een relatie die slecht was.....maar dat vond ik prima. Nadat het uit was werd ik opeens op mijn vriend verliefd.....en had dit nooit zien aankomen. Hij is het beste wat me ooit is overkomen ... Hij heeft mij echt een beter mens gemaakt! Het moest zo zijn. Wat ik van mijn eigen familie niet heb geleerd leer ik nu door onze relatie en de mooie meiden die we hebben. Soms maken dingen je sterker e leer je ervan......niet leuk maar vaak ben je wel veel completer als mens door zo'n dingen te ervaren dan anderen.
Bouwjaar, dat is toch al superlief! Als je het maar uitspreekt! En Lov: ik wil wel een speech voor je in elkaar brouwen hoor! Dan zorgt Lizzie voor de taart, dan spring ik daaruit en draagt Dido voor jou een limerick op! Nee, alle gekheid op een stokje. Ik schrijf geregeld een kaart aan mijn moeder om al mijn waardering voor haar uit te spreken (ze heeft een megaminderwaardigheidscomplex), neem haar geregeld mee voor een nachtje weg of koop een boek of bos bloemen. Ook naar vrienden laat ik vaak blijken hoe belangrijk ze zijn. Met een kaartje of een klein kado'tje. Mesnen vergeten elkaar zo vaak een blijk van steun of waardering te geven, nemen het maar voor 'normaal' aan. Ik stuur vaak kaartjes, omdat ik weet hoezeer mensen dat waarderen en omdat ik het soms op papier beter in woorden kan uitdrukken dan face-to-face. Maar dat gaat ook steeds beter. Een knuffel, een appje, een kaartje, het maakt niet uit hoe je het doet, als je maar laat weten dat je aan ze denkt en hen waardeert. Je kunt het nooit meer overdoen als het te laat is, bedenk ik altijd maar. Ik ga dan ook nooit met ruzie de deur uit en ben maar 1 keer gaan slapen zonder ik hou van je tegen ml te zeggen.
Dankjewel mgbk, geen probleem, ik mis hier momenteel ook vanalles, de pagina's vliegen voorbij En ja love23 en mgbk...dat wachten is bijzonder vervelend iedere maand weer Geduld is een schone zaak....
@lov lastig. Tja een bruiloft moet je vooral doen waar JIJ(jullie) je goed bij voelt. Ik ben benieuwd hoe t gaat lopen bij ons overigens als er echt een kindje gaat komen. Staat nu op 10-10-'14. * bizar om te bedenken dat we dan met z'n 3-en zijn * uitgerekend in jan --> hopelijk ben ik in oktober weer een beetje in shape * Gaan we begint volgend jaar er überhaupt aan denken om de eerste dingen te regelen
Ja de keer dat ik de datum verzette dacht ik al....laat het gewoon even. Maar nee ik,dacht je moet iets hebben... Nu denken we samen...who cares? Onze bruiloft onze keus... Ik wil gewoon zwanger trouwen en nu is het gewoon niet het juiste moment. We gaan trouwen om een naam te hebben en meer niet. Dus ja dan kan het beste nog even wachten... Mgbk klinkt allemaal erg lief....ik ben zelf niet zo kwa persoon om dat te doen. Ligt misschien ook aan de relaties onder elkaar
Lov, ja je woorden zijn helemaal waar. Zoalg je bij je eigen meiden maar lering trekt uit je helaas eigen nare opvoeding: doen wat je zelf gemist hebt! Das het allerbelangrijkst! En volgens mij heb jij een hele lieve vent en mooie meiden, dus je mag je gezegend voelen en dat doe je ook! Lekker genieten van de mensen die er wel toe doen!!! En wat je met je bruiloft doet? Als je maar doet wat voor jou goed voelt. Alleen de mensen uitnodigen die jou en je keuzes waarderen, die belangrijk voor je zijn. Bij ons was het zo: bij iedereen over wie we maar een halve seconde na moeten denken of die wel of niet welkom is, die komt niet. Het is JOUW dag, dus nodig mensen uit die voor jou onminsbaar zijn!! Wij hebben het om die reden lekker klein gehouden.
Wij houden het idd ook klein...scheelt dat van mijn kant alleen mijn broers komen hahahaha... Familie van vriend is een beetje gecompliceerd....de een wil ik wel en de ander niet. En wat doe je dan he....een gezeur dus. Daarom geen feest....maar dat vindt ik dan ook weer jammer...dussssssssss. Moeilijk.
morgen ! Hahaha dames toch Nu hier ook geen al te leuke tijd gehad tot mijn uit huis gaan dus tot mijn 21 jaar.Ik was ongewenst en ongepland en ben opgevoed door mijn grootouders (waarvan 1 gestorven is)hun beschouw ik als mijn ouders en heb veel fysieke en psyhische pijn ervaard in het opgroeien zullen we het zo noemen.Mijn 2 broers daarentegen waren zeer gewenst en welkom. Ik heb nog geen band met mijn ouders ,als ik geen gelijkenissen had met hun zou je nog denken dat ik geadopteerd was... En ik hoop dat ik dat nooit overdraag naar mijn kinderen. ML geloofde me niet in't begin van onze relatie maar stilletjes door de spleetjes werd het duidelijker. Ben er nog redelijk uitgekomen daaraan trek ik me op
Lov, ik bedoelde niet te zeggen dat dat moet of dat dat het juiste is. Ik vind altijd maar: als je maar doet wat bij jou past en voor jou goed voelt. Jij laat het op andere manieren merken en dan is het goed toch?
Dat gezeik met rekening houden met iedereen op een bruiloft, jaap komt niet als jan komt en als truss niet mag komen, komt fred ook niet. Ml en ik hebben dat soort mensen allemaal niet uitgenodigd. Alleen moeders, broers en aanhang en echte vrienden. Voor de rest is er van beide kanten geen familie welkom geweest. Veel te gecompliceerd en dan moet je op zon geweldige dag rekening gaan houden met onderlinge familiebanden...nou mooi niet in ons geval! Nimme en Lov en volgens mij ook nog enkele anderen: ik snap nooit dat ouders hun kinderen zo emotioneel kapot kunnen maken. Word ik zo boos van!!!
Het is wel grappig(misschien niet het goede woord sorry) om jullie verhalen te lezen. Even mijn verhaal in het kort; Nooit goed contact met me moeder gehad, dus ook uit huis gegaan toen ik 14 was. Ouders gescheiden toen ik heel jong was, dus toen ik 14 was bij me vader gaan wonen. Hij bleek de leugenaar te zijn, zo een die je vaak op tv ziet bij opgelicht! (Mensen hun geld afhandig maken enzo) Toen ik 15 ml leren kennen, toen ik 17 was bij zijn ouders ingetrokken! Toen ik 18 was ons eigen flatje gekocht wat we weer hebben moeten verkopen omdat mijn vader ons ook had opgelicht! Toen me vader nooit meer gezien, en afgelopen jaar op de dag dat we gingen tekenen voor dit huis is hij alleen in een hotelkamer overleden. Mijn moeder 13 jaar niet gezien, maar toen me eerste dochter geboren was haar weer opgezocht omdat ik vond dat mijn kind een oma verdiende, contact is nu goed maar mijn schoonmoeder blijft mijn echte moeder! Mmmmmm in de tussen tijd nog wel meer gebeurd maar dat laat ik maar achterwege. Wat ik wil zeggen met mijn verhaal dat ml mij ook gemaakt heb tot wie ik ben en ik wil hem nooit meer kwijt.....hij zegt altijd ik heb geen zin om na 18 jaar nog een ander te zoeken (hihihi) met een lach op zijn gezicht natuurlijk!
Aaaaah Losje, wat heeft ieder toch zijn/haar bagage he? jij ook al zo'n dramatisch verhaal!! Echt, waarom kunnen sommige ouders hun kinderen niet geven wat ze nodg hebben en ze alleen maar ijn doen!! Fijn dat we allemaal (hoop ik dan maar...) zon topper van een vent hebben mogen ontmoeten, die velen van ons geleerd hebben wat liefde is en wat je daarin mag verwachten!!
Ik weet ook dat ik aan mijn bloed eigen ouders nooit kan vragen waarom hun zo deden naar mij want ik beelde of beeld het me maar in en het is allemaal niet waar. Maar mijn grootouders hebben veel hartpijn gehad mij terug los te laten naar mijn ouders toe toen mijn moeder zwanger was van mijn broer en toen stopte met werken. Ik had beter bij hun gebleven was hun zeggen . Te denken als mijn ouders oud en hulpbehoevend worden ik hun moet gaan helpen of verzorgen ,wordt er niet goed van. heb ook ff iets gemeld in ons privedingetje ter info ben emo JOY KOMEN UPDATEN VAN JE ECHO e!!!!!!! Parel nog getest ???????
@Nimme jeetje meid.....schrik van meis... wat erg @Mgbk snapte ik ook meid Ieder doet het op zijn manier.. @Losje jeetje ook al zo`n verhaal...... en ik snap je hoor wat betreft je man (zeg maar gewoon man want vriend klinkt zo min hahah) het is niet zo dat ze ons gered hebben maar ze hebben ons gewoon een beter mens gemaakt. En zo gaat een relatie ook wel toch. Je leert van elkaar.