Ik geloof wel dat hij nu bij een bedrijf op een plek zit waar dat niet kan, maar zoals ik al zei het gaat niet om nu onmiddelijk, maar om een periode van pak en weg 12 jaar (of zelfs 18 jaar). Als je dat wil kun je er dus een pad inslaan waarin dat wel mogelijk is. Een keuze dus. Er is op zich niets mis met die keuze, maar sta dan gewoon voor die keuze. Hetzelfde met een eigen bedrijf overigens, daar is niet 1 2 3 een oplossing voor, maar als je dat wil is er op termijn van een paar jaar wel een oplossing voor te regelen. Het is niet dat dat moet, maar het kan.
Zoals het hier nu gaat. Gaat het naar ons zin. De man hier werkt doordeweeks op de vrachtwagen, internationaal. De vrouw is veel thuis, en werkt 2 ochtenden. Als de kleine straks vakantie heeft gaat ze lekker met papa mee. Duitsland Italië enzo. Helemaal leuk. Doordeweeks wordt alles geregeld door de vrouw, ik dus. In het weekend, die meestal vrijdagmiddag begint en maandagochtend gaat hij weer weg. Weekend is weekend. Dan hoeven we niks te doen!! Af en toe is hij savonds thuis doordeweeks. Of op maandagochtend eerst de kleine nog naar dr psz brengen. Hij doet wat hij leuk vind. En ik ook. Het bevalt ons alle drie. Er komt ook een lekker centje binnen zo. En als de kleine naar school gaat in september ga ik me ook weer verder ontwikkelen. Met mn net 23 vind ik mezelf jong zat.
Ik denk niet dat jij kan bepalen of mijn man een oplossing kan regelen in zijn bedrijf. Hij heeft dit bedrijf in het jaar dat de crisis begon opgezet. Hij heeft er alles aan gedaan om het te laten slagen, zijn hele ziel en zaligheid zit er in. Het is altijd zijn droom geweest! Waarom zou hij dan op termijn vaneen paar jaar een oplossing moeten regelen om minder te gaan werken? Het kan gewoonweg niet!! Alles wat hij opgebouwd heeft heeft hij alleen gedaan. Zou hij dan een ander in moeten gaan schakelen? Met andere kwaliteiten op dat gebied? Dat is toch zonde van zijn bedrijf en zonde van al het geld en de energie die hij er in steekt. Ik verwacht het ook helemaal niet van hem! We dragen samen de lusten én de lasten van zijn ondernemerschap. We plukken samen de vruchten er van. We kunnen ons gezin van 7 personen alles geven wat ze wensen... En dan gaat een volstrekt vreemde zeggen dat hij wel een stapje terug kan doen over een paar jaar...... Wij zijn tevreden met hoe het nu gaat. Mijn man is elke avond thuis rond eet/bad/bedtijd. We brengen ze samen naar bed, overhoren huiswerk enz. De zaterdag en zondag zijn voor ons gezin, de wintersportvakantie is 'heilig' en zomers trekken we er 3 weken op uit met elkaar. Mijnsinziens is dat genoeg om een stabiel gezin te vormen. Ik ben er altijd voor de kinderen. Waarom zou hij dan parttime moeten gaan werken en ik ook? Wij zijn tevreden!
Het was voor mij mij toch echt geen keuze om mijn baan te verliezen. Dus nee niet alles is een keuze.
Ik mag het woord niet zeggen van mijn dochter: maar wat een onzin Er zijn echt bedrijven waar dat gewoon niet kan. Accepteer dat gewoon
Ik bedoel niet dat het in loondienst wel kan (minder gaan werken) maar dat het misschien makkelijker te realiseren is. Vaak zijn er in 1 bedrijf meerdere mensen die een bepaalde functie uitoefenen. Dan kunnen er makkelijker regelingen getroffen worden.
nee hoor Hoe zie jij mijn man dan ouderschapsverlof opnemen als hij een maand in Singapore zit? En jou man zit "soms" in het buitenland... mijn man dus altijd als hij werkt... Daar zit dus gewoon een verschil in. Wat misschien wel een optie zou zijn is dat hij in zijn "af" tijd 1 dag extra vrij zou nemen.... maar dat zou ik dus eigenlijk gewoon zonde van het geld vinden. Hij is als hij niet werkt een maand thuis. Dus die ene dag...
Tsjah, die baan is een keuze toch? Prima. Maar mijn man kiest dus niet voor zo'n baan, hoewel die hem wel is aangeboden. Waar ik op reageerde, was op het stukje waarin je zei dat het vaak een kantoor baan was. Vaak ja, maar lang niet altijd.
Dank je wel voor je steun. Maar blijkbaar is het moeilijk te accepteren dat het soms gewoon echt niet kan. Heb toch sterk het vermoeden dat ons is opgedrukt wordt.
Mijn man koos er ook niet voor om soms in het buitenland te zitten, maar een bedrijf groeit mee met de maatschappij, ecenomie enz. Dus ja automatisch moeten mensen dan ook vaker naar het buitenland. Mijn werkt al jaren en jaren ( ja wij zijn oud haha) bij dit bedrijf, moet hij dan opeens daar weg? + het feit dat hij gewoon oud is om ergens anders aan de bak te kunnen. Ze hebben liever een broekie van 18 met TU en jaren ervaring. Zeker in deze periode.
Maar waarom is het zo vreemd om voor een man een andere baan en/of functie te zoeken, terwijl dit bij een vrouw blijkbaar de normaalste zaak van de wereld is. Of sterker nog, stopt met werk? Dat is waar ik op doel. Mijn man heeft er voor gekozen om minder geld te gaan verdienen, minder van de wereld te zien omdat wij een gezin hebben en wij dat momenteel belangrijker vinden dan veel geld verdienen. Waarschijnlijk heeft mijn man 'mazzel' met zijn werkgever, maar het zijn en blijven keuzes die je maakt. Kiest een man er voor om veel te blijven werken, prima. Maar ga dan niet afgeven op een moeder die fulltime werkt. Want dat vind ik ontzettend hypocriet. Oh, dat laatste is trouwens niet tegen jou hoor Kaboutertje, staat een beetje raar zo
Er zijn gewoon banen waar het niet kan, als je altijd in het buitenland zit als man, kun je simpelweg geen wekelijkse "papadag" $:x het woord alleen al) hebben. Feit is wel, dat deze banen vaak goed betalen, waardoor de moeders thuis kunnen blijven. En ik zou niet weten wat daar nou fout aan is. Ieder zijn keuze toch? wij hebben die luxe niet meer. Bij mijn oudste was ik ook thuisblijfmoeder. Nu, bij mijn 2 jongsten moet ik gewoon werken, anders komen wij niet rond, en zo luxe leven wij ook niet. Voel ik me schuldig? Ja, soms wel, zeker als 1 van de kinderen ziek is. Maar het is niet anders. Maar ik blijf het ronduit belachelijk vinden dat zo'n tuthola maar vind dat ALLE moeders moeten werken.:x We leven nl in een vrij land, iedereen mag dat gelukkig voor zichzelf uitmaken.
Als jouw man een vrouw was en een kind heeft gekregen (want jouw man heeft ook een kind), zou je bovenstaande tekst precies hetzelfde zijn?
Dit slaat echt kant nog wal. Als je al mijn reacties had gelezen ( wat je dus duidelijk niet gedaan hebt), zei ik al: ieder moet doen waar hij zich goed bij voelt! Wij voelen ons hier goed bij ( en ja daar horen soms reisjes bij, maar hij ziet echt niets van de wereld hoor tijdens zo'n reis. tenzij je de binnenkant van een gebouw in Hongkong als reis ziet) Zoals eerder geschreven: mijn man is te oud voor een andere baan. Afgezien van dat zijn ze zo super op zijn werk ( qua zomaar vrij maar wel doorbetaald krijgen) dat hij niet eens een andere baan wil. Anders ben je er ook niet zeg een jaar of 20. Het is een bedrijf waar nog gekeken wordt naar de mens. En dat is me veel waard. maar noem me niet hypocriet, want dat slaat echt nergens op:x
Dan moet je mijn berichtje nog maar eens lezen, ik zeg helemaal niet dat MOET, ik zeg dat het KAN als je dat zou willen. Niet nu direct, maar op de langere termijn. Dat geldt dus ook voor die baan of bedrijf waar je niet minder kan werken. Je maakt mij niet wijs dat je 20 jaar lang verplicht bij een bepaald bedrijf in een bepaalde functie werkt waar het onmogelijk is om minder te gaan werken. Daar kies je gewoon voor. En ik zeg dus dat als je daarvoor kiest, regel een aantal zaken, zodat je niet zo afhankelijk bent en regel dat officieel.
Herkenbaar! Ik zit in een sollicitatieprocedure (volgende week 2e gesprek). Maar dit gesprek zal er grotendeels over gaan hoe ik het werk en prive ga combineren. De mevrouw van HR heeft volgens mij een ervaring die ik niet heb. Enerzijds snap ik het wel, want wat heeft een bedrijf eraan dat ik straks met een burn out thuis zit omdat ik het niet kan bolwerken. Dus volgende week moet ik uit gaan leggen dat ik het wel ga redden doordat ik hulptroepen inschakel. We hebben een huishoudster gevonden die wel meer uren wil namelijk. Maar idd een mannelijke sollicitant wordt klakkeloos aangenomen zonder te vragen hoe hij het redt. Dit komt grotendeels omdat een man geen mama is, en die moeder gevoelens er niet bij komen kijken. Want reken erop dat ze gaat vragen, wat ik doe als mn kleine ziek is? Nou die situatie heb ik meegemaakt en tuurlijk ga je met een dubbel gevoel naar je werk. Maar papa is wel zo flexibel in zn baan dat hij bij mn mannetje kan blijven. En dat geeft ook een gerust gevoel. En die minister..... die moet vlot weer onder haar steen kruipen.