Als ik na mijn studie een goede baan had gekregen was het bij ons andersom geweest Maar mijn man kreeg eerder een goede baan en dat is prima Wij zijn partners en kiezen dus samen voor een leven en ook samen voor hoe we dit inrichten Juist geen kantoorbaan want dit benauwd ons enorm. Dan kunnen we steeds net niks. Alles in het weekend moeten proppen omdat er door de week niks kan ( werk) Nu hebben we allebei veel tijd om dingen te doen. Als hij weg is dan heeft hij 100% werk en dat betekent ook 100% de aandacht voor zijn werk. Ik kan gewoon hetzelfde doen als anders Als hij thuis is dan hebben we het helemaal luxe. Dan kunnen we een maand helemaal rustig doen. Niks moet dan ( alleen dochter naar school) en alles mag.
Ja dit vinden wij ook echt heel fijn Maar je moet het wel kunnen want ik ben natuurlijk ook dan 4 weken alleen
Ja keuzes natuurlijk mijn man kan een andere baan zoeken maar waar krijg je voor voor simpel mbo werk nu nog een loon van 3200 netto? Of een vast contract? Hij werkt hier al 16 jaar dat ga je niet zomaar opgeven neem ik aan.
Dit lijkt erg op onze situatie wat het werk betreft. Ik ben in 2011 afgestudeerd en toen was ik al zwanger... mijn man had al een tijdje een goede baan als zelfstandige en kon dus altijd al zijn dagen zelf inplannen. Toen onze dochter geboren werd hebben we daar optimaal gebruik van gemaakt. Nu krijgt ze ook onze volle aandacht en als ze 's avonds op bed ligt werken we soms een tandje harder, maar dat is logisch. Wij leven samen en we bepalen dus zelf ook hoe we dit inrichten. Het lijkt wel of die beleidsmakers iedereen op kantoor willen hebben en als je als vrouw ervoor kiest (en dus de luxe hebt te kiezen) thuis te blijven of minder te gaan werken, je een aanhankelijk schoothondje van je man wordt. "Want ja, straks loopt het uit op een scheiding". Ik vind het niet gezond om zo te denken in een huwelijk, de luxe en echte vrijheid is juist dat je zelf kan bepalen hoe je het wil!
De instelling van die HR dame verbaast me niks, als je de laatste pagina's van deze topic al leest. Geen enkele man KAN blijkbaar niks van zijn werktijd inleveren voor zijn kind, en alle vrouwen kunnen dat blijkbaar wel. nou, een vrouw die zo'n beeld van het gezin en ouderschap heeft zou ik ook niet aannemen eerlijk gezegd. En zolang alle vrouwen vinden dat zij thuis moeten blijven puur omdat ze een vrouw zijn, en dat hun man een onmisbare functie heeft dat absoluut niet minder kan (alsof er niet zat vrouwen zijn die een bedrijf runnen), zal deze instelling blijven bestaan.
Ik heb jouw berichtje wel degelijk goed gelezen. Ik vind het absurd dat jij zegt dat het KAN! Hoe kan jij dat nou zeggen? Een eigen bedrijf is heel wat anders als een bepaald bedrijf met een bepaalde functie, waar jij het over hebt. Wij hebben gekozen voor het eigen bedrijf van mijn man, voelen ons daar prima bij en staan volledig achter onze keuze. Wat anderen daar van vinden maakt ons niet zoveel uit. Maar ga niet beweren dat mijn man minder KAN gaan werken...
Mijn man kan wel werktijd inleveren, en dat doet ie nu ook. In sommige functies lukt het gewoon niet. Ik ben blij dat de HR dame zo betrokken is en me over een aantal zaken aan het denken heeft gezet. Ik ben echt geen slechte moeder omdat ik een ander baan wil!
Misschien is het wel willen? Puur omdat ze graag voor hun kinderen zorgen zeker er moet geld komen op de plank ( kan overigens ook door vrouwen) Maar goed in onze situatie is het nog anders. Dus waarom ik eigenlijk aan deze hele discussie deel neem Ik ben niet adhoc gestopt met werken toen kk kwam. Doet er ook niet toe hoe het gegaan is. Het gaat erom dat ieder zelf mag weten hoe hij het in vult. Helaas is het wel zo dat mannen in een zelfde functie meer verdienen dan een vrouw. Dus mss is dat bij veel mensen wel een rol die speelt.
Je hoort mij ook niet zeggen dat je er geen reden voor kunt hebben om iets niet op een andere manier te doen. Maar het is dus een keuze die je (samen) maakt. Daarbij moet je afwegen wat je belangrijker vindt; salaris, stabiliteit, tijd met de kinderen, hoeveel tijd, hoeveel vrijheid etc. Maar roep niet dat iets niet anders kan. Het is hoogstens: het kan nu niet anders, maar we zoeken naar een andere manier. Of: het kan nu niet anders en dat willen we ook niet. Het kan alleen niet anders als iemand niet kan werken door ziekte/handicap.
Als vrouw zijnde kan je echt niet het bedrijf van mijn man runnen hoor. (of je moet in de bouw kunnen/willen werken op een nivo dat echt niet voor vrouwen geschikt is) Mijn man hoeft helemaal geen werktijd in te leveren voor zijn kind. Ik ben thuis en heb gelukkig de luxe dat dit kan. Ik vind het erger als je je kinderen naar een kdv moet brengen en gedeeltelijk door een ander moet laten opvoeden. Dan kan de moeder toch beter thuis zijn? Ik blijf niet thuis omdat ik vrouw ben, ik blijf thuis omdat ik MOEDER ben! En voor ons is het geen instelling, maar een levenswijze. (beetje denigerende opmerking trouwens over een beeld van gezin/ouderschap, alsof je een hele vreemde/rare denkwijze er op na houdt) Ik maak me niet druk om een cv met gaten, een pensioengat, een 'onderontwikkeling' in mijn leven omdat ik niet wil (zal maar niet zeggen dat ik niet kan werken ivm mijn mans bedrijf want dat is toch niet waar volgens velen..) Ik maak me druk om mijn kinderen en dat vindt ik veel belangrijker! Ik heb het geluk dat ik me niet druk hoef te maken om de financieen, als dat wel zou zijn zou ik er misschien anders over denken. Maar nu hoeft dat gelukkig niet. En dan heb ik misschien een raar beeld over gezin en ouderschap, maar het is nog steeds MIJN gezin en niet dat van een ander. En.... misschien piepen jullie allemaal wel anders als jullie 5 kinderen zouden hebben.
Waarom zou je niet kunnen werken als je man in het buitenland zit? Mijn man zat vroeger ook maanden achtereen in het buitenland. Ja gut de avonden waren eenzamer, maar overdag haddenwe het druk zat. En als hij thuis was dan was hij ook fulltime thuis!
Over het algemeen misschien maar het is maar net hoe je je opstelt en onderhandelt. Ik verdien het meeste van de hele afdeling en val formeel buiten het salarishuis van het bedrijf. Als ze je willen gaan ze ook echt wel betalen. Je moet er alleen wel om vragen.
Je bent wel erg vasthoudend in je mening over mensen/banen/bedrijven waar je helemaal niets van weet..... Gelukkig staan wij helemaal achter onze keuze, maar het voelt voor mij niet zo goed als een buitenstaander gaat bepalen voor MIJ wat wel en niet kan.....
Je zegt nu zelf dat je ergens voor hebt gekozen, dat houdt automatisch in dat het ook anders kan. Prima als je dat niet wil, maar het kan wel.
ik heb geen 5 kids maar ben het wel compleet met je eens. Ja mannen zijn nu eenmaal niet zwanger, bevallen niet, geven geen BV, hoeven niet te ontzwangeren en wij vrouwen wel dat is al een heel groot lichamelijk verschil, ik zie niet in waarom een man verlof zou moeten hebben, heeft hij iets gedaan omd at nodig te hebben? nee een vrouwenlichaam heeft het letterlijk en figuurlijk gewoon nodig en er moet al genoeg rekening mee worden gehouden door bazen (denk aan verlof, kolftijden e.d.) dus ja dan is het gewoon niet gelijk. Ik zou niet gelijk aan een man WILLEN zijn wat ik kan is veel gaver en voel ik me enorm trots op....
Of niet minder werken, omdat iemand gewoon niet genoeg geld heeft om van rond te komen. Klopt juul: een baas zal nooit zeggen: goh wat doe jij je werk goed, dus laten we er ff 500,- opgooien. das het leukste he van die gesprekken: onderhandelen
Ja vrouwen worden nog steeds achter gesteld in loon en in functie Zelfs bij grote bedrijven die zeggen dit niet te doen
Mijn laatste opmerking, want ik heb ook nog wel iets anders te doen als dit... Wij hebben gekozen voor het bedrijf van mijn man. Natuurlijk hadden we kunnen kiezen voor een baan in loondienst, maar door privéomstandigheden is dit zo op zijn pad gekomen en had hij op dat moment geen andere keuze. (maar daar ga ik me verder niet over uitwijden) Het is nu gewoon niet anders en we hebben geen spijt van deze keuze. Hij zou nu gewoon niet minder kunnen gaan werken en ook de komende jaren niet. En daar ben ik, die de situatie ken voor 100% van overtuigd. Jij kent de hele situatie niet en jij bent er voor 100% van overtuigd dat het wel kan... Als jij er van overtuigd bent, prima, als wij maar weten waar we mee bezig zijn!