Kon even geen betere titel bedenken voor mijn probleem. Na weer een pittige dag met onze twee dochters (3 en 1,5 jaar) kruip ik achter de laptop, op zoek naar iets wat ons kan helpen. Ik heb op verschillende zoektermen gegoogeld "moeilijk kind", "kind kan zichzelf niet vermaken", "dominant" en "slechter eter". Ik kom op verschillende sites, maar nergens vind ik echt een antwoord. Vandaar dat ik hier een topic open. Misschien herkent iemand zich in mijn verhaal of heb je tips. Ik begin langzamerhand ten einde raad te worden en weet niet meer wat ik aan moet met mijn twee pittige tantes. Waarbij alles wat ik doe een strijd lijkt. Onze twee dames zijn altijd al "moeilijk" (lees huilbaby's) geweest. Ik had eerst de hoop, dat het op den duur over zou gaan, maar het word steeds moeilijker en moeilijker met deze twee. Ik loop tegen verschillende dingen aan. Het eerste is het niet luisteren. Als ik iets verbied of corrigeer is het gelijk drama thuis. De oudste van 3 heeft verschillende manieren om haar ongenoegen te uiten, maar dit gaat altijd gepaard met huilen, schreeuwen en driftbuien. Ze kan ook heel lang blijven hangen in haar huilbui. Ik merk nu dat de jongste haar gedrag begint over te nemen. Dit gedrag vertonen ze ook als hun iets niet lukt. Als ik de oudste straf heb gegeven heeft dit echt maar effect voor 2 minuten. Ze weet precies wat er van haar verwacht wordt, rustig haar tijd op de trap uitzitten, om vervolgens precies weer hetzelfde te doen. Het straffen lijkt momenteel geen effect te hebben. Ten tweede is het zichzelf vermaken. De dames vinden het heel moeilijk om alleen of samen te spelen. Ze moeten continue van mij aandacht krijgen. Ze kunnen slecht alleen spelen of samen. Wat ze wel doen is met elkaar "vechten" om speelgoed. Zodra de een wat heeft gepakt wil de ander het ook. Dit mondt vaak uit op een gil partij tussen de beide dames. Ik vind het ook heel moeilijk om met hun te spelen, omdat ze vaak na 2 minuten het wel genoeg vinden en dan vervelend gaan doen (bijv. potloden en papier van de tafel gooien etc.) Daag ik ze te weinig uit? Dit is even in een notendop waar ik tegen aanloop (ik heb het slechte slapen en eten maar even achterwege gehouden). Ik heb echt al van alles geprobeerd. Wat ik vanaf hun geboorte al doe is consequent zijn. Ze weten heel goed wat wel en niet mag, maar hebben daar helaas (nog) geen boodschap aan. Ik weet echt niet wat ik moet doen. De afgelopen drie jaren waren gevuld met hele dagen van gieren en brullen en ik ben nu uiteindelijk wel aan het einde van mijn latijn. Ik merk dat ik steeds minder goed tegen het huilen kan en ook steeds negatiever word. Ik ben ergens in de afgelopen drie jaar in een vicieuze cirkel terecht gekomen, waarvan ik niet meer weet hoe ik deze moet doorbreken. Misschien is mijn berichtje aan de negatieve kant, maar laat ik voorop stellen dat ik echt van mijn meisjes houd en ik juist daarom deze situatie wil gaan veranderen. Alle tips zijn welkom!
Veel naar buiten gaan. Speeltuin. Wandelen in het bos. Kinderboerderij. Duidelijk en consequent zijn. Niet te veel aandacht aan negatief gedrag. Dat kinderen van 3 en 1, 5 niet lief samen spelen is niet zo gek. Mn voor je jongste. Samen spelen ontstaat pas in derde levensjaar.
Bedankt voor je reactie! Naar buiten gaan is ook helaas niet de oplossing. Ik ga vaak met hun op pad; stukjes wandelen, fietsen, kinderboerderij, ballorig noem maar op, maar ook buiten hebben ze precies hetzelfde gedrag. Waardoor het naar buiten gaan steeds minder leuk word. Ze lijken voor alles maar even interesse te hebben.
Vervelende situatie. Misschien meer opdrachtjes geven, laten uitvoeren. Kleine korte opdrachten. Meer laten mee helpen? Een soort van spel bedenken wat het 'delen en wachten op je beurt en luisteren en opdrachtje uitvoeren' ter sprake brengt. Met de bal overrollen met z'n drieën. Als de bal dan bij dochter 1 is haar een opdracht met de bal geven. Goed uitgevoerd (vreugdedansje ) -> weer verder rollen een rondje naar elkaar -> bal bij dochter 2 -> opdrachtje geven met bal etc. Het vooral leuk houden, dus kort opdrachtje bv. stuiter met de bal 2x of laat je bal achter je rug langsgaan zoiets? Mijn dochter is net 3 geworden en ze gaat nu pas alleen naar de achtertuin om daar te spelen, schommelen of glijden of met kwasten en water schilderen. Enkele dagen geleden moest ik haar handje nog vast houden...
Oh zo herkenbaar! Hier een meisje van net 3 die hetzelfde gedrag vertoont. We dachten dat het na de beruchte " ik ben 2 en ik zeg nee " fase, beter zou worden. Maar helaas, hebben we ons daar in vergist. Het is nu nog erger geworden. Alles lijkt wel een strijd. Een simpel verzoek als: doe je pyjama maar even uit, mondt standaard uit in krijspartij op de trap. Een vraag stellen wordt bijna altijd beantwoord met 'nee' of 'waarom' en de hele dag loopt ze achter me aan en roept ze 'ik wil.....!' of 'jij moet...!'. Ze begint nu ook te onderhandelen. We zeggen dan bijvoorbeeld dat we een verhaaltje gaan voorlezen als ze op bed ligt. Waarop mevrouw standaard antwoordt dat ze er 3 wil. Echter, bij onderhandelen verwacht je dus op 2 verhaaltjes uit te komen, maar zij is alleen blij met 3. En als dat niet doorgaat begint het gegil weer van voor af aan.:x Kleine dingen als tanden poetsen, douchen, shirt aantrekken, in de auto gaan zitten, eten, naar beneden gaan, iets vasthouden, iets meenemen, iets aanpakken.... of alles wat ik niet doe waarvan zij wil dat ik het wel doe.... alles is verkeerd. Als ik haar van tevoren vertel wat en wanneer we iets gaan doen, dan knikt ze braaf en vindt het goed. Ik laat haar dan herhalen wat ik heb gezegd, zodat ik zeker weet dat ze het echt gehoord heeft. Maar komt puntje bij paaltje, dan is het toch weer niet goed. Sorry, dit klinkt niet echt bemoedigend... Maar misschien kunnen we samen iets bedenken dat wel goed helpt?
Mijn oudste van 4,5 jr huilt ook erg veel, als het niet lukt, als je iets niet of juist wel wil ect. Waar wij nu al een jaar consequent mee bezig zijn is dan tegen haar zeggen dat ze moet stoppen met huilen en dat ze moet praten. Wat is er aan de hand? Het lukt niet is het antwoord bijv. Oke, het lukt niet en nu?? Gaan we dan heel hard huilen of ga je dan vragen of ik je help?!! En dan samen zo verder. Haar steeds laten inzien dat ze met huilen niets bereikt en met praten juist wel! Dit gaat merkbaar steeds beter en werpt zn vruchten af!
Alsof je het gedrag van mijn dochter omschrijft. De oudste van mij is echt precies zo! Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Alles hier lijkt een strijd tussen haar en papa of mama. Ik hoop dat we samen iets kunnen bedenken! Ik wil echt dat deze situatie verandert.
Wij doen dit ook, maar misschien is onze dochter nog net iets te jong. Ze kan zich verbaal nog niet heel goed uiten. Wat weer tot meer frustratie leidt.
Hoe zijn ze los van elkaar? Gaan ze ook naar een peuterspeelzaal of kdv? Mijn oudste is op het moment heel erg brutaal, maar ik blijf haar op de trap zetten en speel rustig verder met de jongste. Als ze gaat huilen om niks waarschuw ik 2 keer en dan kan ze weer naar de trap. Meestal zijn dit periodes van 2 dagen, en dan gaat het weer een paar weken prima.
Ja, hoe zijn ze los van elkaar? Ik merk met mn twee kids (1,5 en 4) dat ze los van elkar veel beter te behappen zijn. Samen is het steeds elkaar uitdagen, klieren, speelgoed afpakken... Ik vind het ook erg lastig om positief te blijven en er niet steeds als een politie agente tussen te gaan zitten. Probeer in ieder geval optimistisch en positief te blijven tegen de kinderen. Slaapt de jongste nog? Ideale tijd om wat met de oudste te doen. Waarschijnlijk bloeit ze er helemaal van op en van vervelendheid geen sprake? Hier werktbsamen spelen maar heel even en daarna mondt het 9 van de 10 keer uit totmruzie. De jongste snapt het samen delen en spelen gewoon nog niet. Meestal probeer ik dus de aandacht 1 op 1 te geven. Als de jongste slaapt of als de oudste op school zit. Of wanneer ze beiden thuis zijn: de oudste even op de ipad / dvd en even puzzelen met de jongste/ boekje lezen etc. Als ik wat in het huishouden probeer te doen: betrek ze erbij. Geef ze een stofdoek, een sponsje etc zorg ervoor dat ze zich belangrijk en nuttig voelen. Hou het gezellig, maak complimentjes, maak lol! Doorbreek het negatieve! Heel veel succes!
Misschien is dit iets? https://www.home-start.nl/pages/Home-start/Home Lijkt me moeilijk om iets wat al langer bestaand dmv wat tips aan te pakken. Hopelijk kunnen zij jullie in een ongedwongen setting helpen?! Grtz.
Je kan ook nog kosteloos en vrijblijvend contact opnemen met het centrum jeug en gezin of maatschappelijk werk in je gemeente. Zij hebben vast goede tips of kunnen je doorverwijzen voor ondersteuning
Waardoor huilen ze zo erg ? Komt het door pure frustratie omdat iets niet lukt? wordt het aangewakkerd omdat ze zich niet goed kunnen uiten? Wat hier heel goed helpt bij onze zoon (die is autistisch maar het werkt ook goed bij onze 3 jarige dochter) zijn smilie's. Een boze Een blijde Een verdrietige In zulke situatie's vraag ik hun de smilie te pakken zoals ze zich op dat moment voelen. Daarna volgt steevast de vraag waarom ze zich zo voelen, kunnen ze daarop niet antwoorden doen we het raad spelletje. Mama gaat raden b.v Kinley wil ook met het speelgoed spelen waar Kylian mee speelt, Kylian wil dat kinley iets doet maar kinley wil dit niet. Op het moment dat ik goed raad wordt er vaak heftig ja geknikt. Daarna gaan we samen naar een oplossing zoeken. We zetten b.v een kookwekker. Eerst mag nr 1 ermee spelen, als de wekker gaat nr 2 Nu zijn ze wat ouder en hebben we de regel dat het speelgoed wat ze beneden hebben daar wordt samen mee gespeelt. Wil je dat niet is prima maar dan ga je met dat speelgoed op je kamer spelen. Even uit elkaar halen helpt ook vaak goed, ook wederom met een kookwekker (en dan niet dat ding op een uur zetten maar in behapbare brokken van 5 minuten en dan opbouwend) zodat er een duidelijk einde aan de periode zit.
@Sterrefeestje: Klopt de oudste gaat naar de peuterspeelzaal. Ook los van elkaar zijn ze pittig. De oudste meer dan de jongste. Waarschuwen en op de trap zetten heeft echt heel kort effect. Als de oudste op de trap zit, dan speel ik ook gewoon door met de jongste.
Bedankt voor je reactie. Ik probeer ook echt de middagen als de jongste slaapt juist 1 op 1 tijd te hebben met de oudste, maar zoals ik al had aangegeven is het voor even leuk en daarna begint het klieren. Wat ik wel merk is dat mijn oudste van tv kijken of op de ipad spelen rustig wordt, maar ik wil niet dat ze de hele dag achter de tv zit. In het huishouden betrek ik ze altijd en dat vinden ze leuk (voor even).
Bedankt voor jullie reacties! @Pluk: Ik denk dat het een combinatie is van het zichzelf niet goed kunnen uiten en als iets niet lukt. Het huilen doen ze al vanaf hun geboorte heel veel. Ik heb tot nu toe nog niet er achter waarom ze zo snel en veel huilen. Het introduceren van een kookwekker en smileys (voor de oudste) is wel een goed idee. @ Ringeling & Soefdeboef: Ik heb contact opgenomen met het consultatiebureau misschien kunnen zij mij hierin verder begeleiden.
Moeilijk is dat he, onze zoon zie je ook echt ontspannen als hij achter de computer of tablet kan. Ook wij vonden dat dit niet echt een oplossing was. Tot onze AB-er er ons op wees dat er overdag zoveel van hem gevraagt werd (ivm aangepast gedrag) dat het juist goed was dat hij zich kon ontspannen. Nu zetten we hem er bewust achter als we zien dat het hem te veel wordt en is het thuis ook een stukje prettiger.