Wij weten sinds gisteren dat onze 2de iui mislukt is jammer genoeg en ik vroeg mezelf af wat voor onderzoeken jullie hebben gehad. Ik zal even kort uitleggen hoe en wat: We zij in december 2009 tot conclusie gekomen dat we graag een kindje willen mijn prikpil liep af en we wilde mij laten ontpillen. Ik werd niet ongesteld en toen zijn we naar de dokter gegaan daar heb ik een primolut kuur gekregen om de boel op te wekken. Ik ben die maand na de primolut kuur zwanger geworden van onze kleine meid. Ik ben op 14 maart 2011 bevallen via een keizersnede van ons meisje en daarna netjes aan de pil gegaan en we kwamen er al snel achter dat ik niet tegen die hormonen kon en echt een hormoonmonster was. In overleg met de vk zijn we gestopt met de pil en zouden we wel zien waar het schip stranden. Uiteindelijk werd ik in september 2012 heel raar ongesteld ik vloeide verglijkbaar met na de bevalling en moest elk half uur de boel verschonen want dan begon ik al door te lekken bijna. Omdat wij nogal een vage huisarts hebben en wij toch doorgestuurd zouden worden naar de gyn omdat we al zolang niet zwanger werden had ik zoiets van laten we nu door de dokter het vloeien onder controle proberen zien te krijgen en de rest doen we wel bij de gyn. Bij de gyn aangekomen heb ik bloed moeten prikken om te kijken of ik een ei had en een echo om te kijken waar dat vloeien vandaan kwam (plus verhoging/koorts wat wel al voorbij was). alles was volgens hem netjes bij mij en we kregen de uitslagen van het zaadonderzoek helaas niet zo'n vrolijke uitslag (ons meisje was een wondertje). al met al zijn tot nu toe met de sperma controle de helft van de controles eigenlijk te weinig voor iui. Wel besloten om eerst dit te proberen voordat we aan ivf gaan beginnen. Nu mijn vraag wat is er eigenlijk bij jullie gecontroleerd en bij jullie mannen? Wij hebben alleen gehad wat er omschreven staat bij vriendlief is ook niet meer onderzoek gedaan dan zijn sprema en ik vraag mezelf eigenlijk af er moet toch bijna wel een rede zijn dat hij op zijn 25 jaar zo weinig zaadcellen heeft
Hoi Toetie, Balen dat het niet lukt ik heb verschillende onderzoeken gehad en mijn man maar 1 namelijk zaadonderzoek. Ten werd al snel duidelijk dat hij weinig en traag zaad heeft. IUI was geen optie, IVF ook niet, daarom doen we nu ICSI. Dat lijkt in grote lijnen op IVF. Enige verschil is dat de eicel wordt geïnjecteerd met een zaadcel bij ICSI ipv dat zaadcellen in een petrischaaltje bij de eicel worden gedaan en zelf het werk doen zoals dat bij IVF gaat. Daarvoor zijn er in ons geval dus te weinig. De reden waarom er zwak of weinig zaad is, is vaak lastig te verklaren. Ze denken dat het bij mijn man een aangeboren afwijking is maar ja, het kan veel oorzaken hebben. Bij mij zijn er in eerste instantie bloedonderzoeken gedaan op hormonen en vitaminen, ook heb ik een kijkoperatie gehad waarbij werd gekeken of mijn eierstokken open waren en of er geen rare dingen te zien waren op en in mijn baarmoeder. Alles was ok. Deze onderzoeken werden uitgevoerd door de gyn in het zhuis. Haar behandelplan stond me niet aan, ik had het gevoel dat het niet klopte wat ze zei en we zijn toen voor 2nd opinion naar een kliniek gegaan. Daar is uiteindelijk getest of wij kans hebben op een kind met een afwijking door onze DNA en chromosomen te onderzoeken, er is bij mij een bloedstollingsonderzoek gedaan en er is gekeken of er sprake is van auto immuniteit en mijn schildklier wordt nu onderzocht. We zitten wel al in een wat later stadium maar nog even m.b.t. het zaadonderzoek bij je man, is dit nog eens herhaald? Dat moet eigenlijk 2x gedaan worden. Succes en als je vragen hebt, kom maar op, misschien kan ik ze voor je beantwoorden.
wij hebben meerdere zaadonderzoeken gehad ook eenmaal in een ander ziekenhuis aangezien ze daar ivf doen. en over het algemeen van de 6 onderzoeken hebben we 3 onderzoeken minder dan een miljoen zaadcellen gehad maar omdat dat onderzoek eenmalig in tilburg netjes opgewekt kon worden wilde ze eerst iui doen. bij de eerste iui hadden we na opwekking ook minder dan een miljoen zaadcellen.
daar ben ik ook zeker blij mee maar aangezien mijn vriend ook een vitamine d te kort heeft gehad (is daarna niet meer onderzocht) en hij ook een man van 187 cm is met welgeteld 60 kilo vraag ik me af of er niet meer kan zijn maar de gyn vond het niet nodig om het verder te onderzoeken. ook had ik aangegeven dat mijn vriend soms moeite heeft met zaadlozingen. bedankt trouwens voor het antwoorden. en trouwens bij mij is er niet meer onderzoek gedaan ze zullen wel hebben gedacht ze heeft een ei en al een kind dus dan zou dat wel goed zijn. ik merk wel dat mijn geheugen door die hormonen een heerlijke gaten kaas word. vergeet veel en raak alles kwijt.
Als jullie geen goed gevoel hebben bij de arts of het ziekenhuis waar je nu loopt kun je altijd voor een 2nd opinion ergens anders naar toe gaan. Als het bevalt kun je daar je behandeling voort zetten. In het ziekenhuis waren ze uitonderzocht en wij lopen nu bij een kliniek waar ze alleen maar bezig zijn met fertiliteit. Universitaire ziekenhuizen zijn vaak ook bereid om verder te onderzoeken dan een regulier ziekenhuis maar ik weet niet hoe dat in Brabant zit.
ik weet eerlijk gezegt niet meer wat ik ervan moet denken opzich het is wel een hele vriendelijke gyn. aangezien dat het eigenlijk de bedoeling was om ivf te doen hadden we al een auto aangeschaft aangezien wij echt in een dorp wonen en hier zo'n fijne verbinding is met het openbaar vervoer maar niet heus en we dan alleen al om in het ziekenhuis te komen 2 uur zouden over doen. ik moet ook eerlijk zeggen heb het idee dat ze ook een beetje naar onze leeftijd kijken aangezien ik 21 ben en mijn vriend 25 jaar is. maar inverband met de slechte rug die ik heb durf ik er gewoon geen jaren overheen te laten gaan omdat de vorige zwangerschap ook een behoorlijke aanslag is geweest op mijn rug en wij ook geen mensen in onze omgeving hebben die ons helpen of kunnen helpen.
Mh, als er slecht zaad is dan blijft dat zo dus dan kunnen ze beter focussen op de toekomst. Als jullie nu ouders willen zijn dan moeten jullie nu geholpen worden met wat jullie nodig hebben. Ik vraag me af, maar ben natuurlijk geen arts, of met jullie aantallen ICSI niet een betere optie is dan IVF. Het is lastig maar het meest belangrijk is dat jullie je goed voelen bij het ingezette traject denk ik.
ik moet ook eerlijk zeggen zonder opwekking gaat word het zaad ook alleen maar minder maar ook dat vind de gyn een beetje onzin. op een of andere manier heb ik niet zo'n goede ervaringen met artsen ik denk door wat er in mijn medisch dossier staat wat weet ik niet moet ik nog steeds kijken maar ik heb een hekel aan onze huisarts door de fouten die ze hebben gemaakt en overstappen kan niet want schijnbaar werken ze hier allenmaal samen. ik heb omdat mijn moeder niet voor mij kon zorgen veel in instellingen gezeten ben bang dat ik daar een stempel door heb gekregen. tuurlijk ik ben een rot puber geweest dat zeg ik eerlijk maarja mensen veranderen en ik ben vooral mijn moeder niet. wat jij oppert over de icsi klopt dat dacht ik zelf ook maar ook ik ben geen arts en door al die dingen die ik intussen heb meegemaakt met instaties enzo durf ik er ook niet meer tegen in te gaan bang om de volgende stempel weer te krijgen. mijn rug is zoveel achteruit gegaan de afgelopen jaren dat ik bang ben dat dat alleen maar meer gaat gebeuren. maar omdat we bezig zijn met zwanger had ik met de huisarts afgesproken dat we de onderzoeken herhalen na een volgende zwangerschap aangezien ik anders de onderzoeken waarschijnlijk na de volgende zwangerschap weer opnieuw moet doen.
Klinkt heftig allemaal. Ik begrijp je frustratie maar on the other note, het is jouw lichaam en ze mogen echt geen stempel geven. En als je vriend mee gaat? Ik sta ook altijd vrij sceptisch tegen over artsen. Niet omdat ik een irritant figuur ben maar omdat ik denk dat ook zij wel eens iets over het hoofd kunnen zien en niemand het beter voelt als er iets aan de hand is dan ik zelf. Misschien dat samen een gesprek aan gaan helpt?