hallo dames... ik heb een probleem... nou ja probleem... ik zot ergens mee... dit kan nog een behoorlijk verhaal worden maar dat zien we wel.. ik heb een leuk gezin zwanger van de 2e spruit... ik heb atijd goed contact gehad met mijn buurvrouw.. dat is door bepaalde dingen kwa vriendschap wat mislukt.. we hebben nu ook al even ( 4 maanden ) geen contact gehad.. ik heb haar zoontje 2 jaar geleden ( toen 9 jaar ) in huis gehad...voor 3 weken ze is hardpatient en heeft toen in het ziekenhuis gelegen en is gedottert... alles ging goed... tot anderhalve week geleden... uitslag borstkanker... niet goed.. en moet geopereerd worden. ik geef nogsteeds veel omhaar en haar zoontje... ze heeft geen man en staat er alleen voor ... zoontje ziet zijn vader ook niet . eigen,ijk hier in de buurt ben ik de enige wie ze heeft ze word binnen 3 weken geopereerd... en haar borst afgezet en aan de chemo. behoorlijk zwaar en ze zit er aardig doorheen.. ik ben zeker de beroerste niet en wil haar graag helpen.. ook haar zoontje.. die immers hier omde hoek op school zit.. tis een enorm lief ventje waar je geen last van heb.. hij trekt zich ook alles aan want het is zijn mama... en dat telt alles voorhem.. ik zou vanavond met haar gaan praten ... ze is nu naar het ziekenhuis voor haar besprekingen ,.. alleen ik weet hoe ikben... ik zeg gerust laat je zoontje maar bijmij...Want hij heeft immer al eerder hier gewoond... en ik weet hoe hij is. want nu wilde ze hem naar een collega of iets doen... ik vinddat zielig,., maar goed,..ikben38 weken zwanger! van de 2e... moet ik dit wel doen? maar dannog ik kan dat ventje toch niet laten staan... ik ben heel makkelijk waar er 4 kunnen etenkunnener ook5 eten.. en slapen noproblem ! mijn man is gek op dat ventje en is ook 2 weken na de bevalling vrij.. wat moet ikdoen... haar mijn hulp aanbieden ... of tegenmijn gevoel ingaan?? ( sorry ik typ op ipad voor de spelfouten)
Ik kan niet oordelen over wat jij zou doen maar ik had het hoe dan ook aangeboden. Ik heb ook al 2 kids en ben 22 weken zwanger. Ookal zou ik hoogzwanger zijn dan zou ik hem in huis nemen. Hij heeft zijn eigen omgeving waar hij kan buitenspelen, vlakbij zijn school e.d. Het is al erg zat dat zn moeder het zo slecht heeft, als hij dan ook nog uit zijn vertrouwde omgeving gerukt word... Dat zou ik niet kunnen en zou er dan ook geen seconde over na hoeven denken. Toch kan ik me wel voorstellen dat niet iedereen zoals mij is dus nogmaals, ik kan niet voor jou oordelen natuurlijk! Denk niet dat iemand je "minder" goed vind als je het niet doet aangezien je hoogzwanger bent e.d. Maar ik denk wel dat ze het jongetje expres naar een collega doet OMDAT jij zwanger bent en als jij denkt dat het er prima bij kan zal ik het gewoon aanbieden dan kan hij lekker in zijn vertrouwde omgeving blijven en spelen met bekende kinderen. Heel veel succes met de situatie, lijkt me geen makkelijke!!
Vind het heel lief dat je dit aanbiedt, maar ik denk dat het voor dit knulletje fijner is als hij in een omgeving is waar rust is, en niet in een gezin waar een baby geboren gaat worden. Jullie zullen daardoor ook minder vaak op bezoek kunnen bij zijn moeder, dus ik zou hem echt ergens anders laten logeren.
Heb je het al overlegd met je man? Het zou wel fijn zijn als je voor hem kan zorgen maar het is logisch dat nu er een tweede op komst is, het wel verstandig is. Misschien kun je het aangeven dat je wel voor hem wilt zorgen maar dat je in de kraamweek wil dat hij ergens anders logeert en wil aankijken hoe het met jou en je kindje gaat.
Oe dat is wel moeilijk. Jullie hebben er straks nog een ukkie bij... Jij net bevallen en jullie hebben jullie oudste kindje nog. Ik denk niet dat ik het zou doen
Jeetje heel moeilijk hoor. Ik zou in ieder geval niet helemaal tegen mijn gevoel in gaan. Maar aan de andere kant heb jij ook een drukke tijd voor de boeg. Is er niet een andere manier waarop je haar kunt ondersteunen? Ik neem aan dat dat jongetje niet de hele tijd bij haar weg is? Iemand "moet" toch ook een beetje naar haar omkijken, boodschapjes doen ofzo? En gewoon een luisterend oor bieden? Succes en sterkte.
hij was ook bij ons in huis toen ik hoog zwanger was van de 1e ... mijn man vind het geen probleem .. en idd vind het zielig om dat ventje uit zijn eigen buurt te trekken ... ze vriendinnetjes en vriendjes wonen hier in de straat ...
boodschappen doe ik zowiezo... ik woon 2 trappen boven haar dus wat extra cola brood en beleg is voormij geen moeite
Ik zeg doen! Zijn speelgoedjes, kleding en dergelijke zijn dan ook maar een deur verder. En uit zijn vertrouwde omgeving halen lijkt mij geen goed idee. Ik hoop dat zijn moeder er goed doorgeen komt..
Hem in huis nemen lijkt me niet verstandig, denk dat het een hoop onrust, zowel voor jullie als het knulletje, met zich mee brengt. Is het een optie om met de buurvrouw om tafel te gaan en te bespreken wat jullie wél voor haar kunnen doen? (denk aan extra koken en dat langs brengen bijv. Lijkt klein, maar kan voor haar heel groot zijn)
ik ga vanavond naar der toe om te overleggen... ze zit er erg mee.. ze moet ook heel snel op papier gaan zetten wat te doen als zei er niet goed doorheen komt
Uhm kanker en cola is niet een hele fijne combi. Ga voor de gezonde dingen. Genezing komt van buitenaf, maar zeker ook vanuit binnen. Maar dat terzijde..
Gewoon doen meis, als ik jou reacties zo lees zou je er spijt van krijgen dat je het niet gedaan hebt en ook niet lekker thuis zitten. Je weet niet waar hij terrecht komt en hoe hij het daar heeft en dan zit jij niet lekker hoogzwanger te zijn! Dus gewoon doen en afspreken dat ze iemand achter de hand houd die jij kan bellen als je het toch niet trekt. Die collega heeft het al aangeboden dus dan kun je afspreken dat als het niet gaat je die collega alsnog opbelt om hem op te komen halen. Maar zo te lezen lukt het je allemaal prima en geeft het jullie allemaal een fijner gevoel (ook het jongetje en de buurvrouw). sterkte!
Wat moeilijk! Meid als jouw eigen gevoel zegt dat je het moet doen, en je man staat er ook achter, dan moet je het doen! Natuurlijk gaan jullie zelf ook een drukke tijd tegemoed, en jullie kind krijgt ook een broertje of zusje. Als je zelf vind dat er allemaal een mouw aan te passen is, zou ik er voor gaan (zelf zou ik het ook doen). Misschien soms druk op sommige tijden, maar het is ook vervelend als je met een soort van schuldgevoel in je kraambed moet liggen.... Ik wil trouwens wel even zeggen dat ik het fantastisch vind dat je het uberhaubt al overweegt. Je buuf mag sowieso blij met je zijn!
ik voel me al wel een stuk beter door jullie reacties...... ze krijgt zo te horen wanneer ze geopereerd word... vind het maar spanennd en danben ik nogeen buitenstaander eigenlijk.. ik kan me niet voorstellen wat er in haar hoofd moet omgaan... jezelf zo zien en zelf ook nog alleen moetten zorgen voor je ventje van11 ...
Hij 11 zou ik het doen. Kan dan al redelijk voor zich zelf wat zorgen. Wel lastig als de baby er bij is straks denk ik. Als hij maar zijn eigen plekje bij jullie heeft... Super lief dat jullie het zouden willen doen. Erg voor die moeder trouwens verder. Zou het denk ook doen.
Lastig hoor... mijn gevoel zou zeggen doen, maar mijn hoofd... Ik zou dan ook bijv. denken aan hoe is het voor jullie andere kindje? ik bedoel.. kindjes kunnen soms als jaloers zijn op de aandacht die de nieuwe baby krijgt en nu zou hij/zij dat ook nog eens moeten delen met het buurjongetje (de aandacht) snap je wat ik bedoel? Jullie kindje komt straks in een nieuwe situatie, dat staat vast, maar je kan gewoon van te voren niet voorspellen hoe hij/zij daar op gaat reageren... Plus... we gaan uit van een voorspoedige bevalling maar wat als dat tegenvalt? Ik zou hier echt heeeeel goed over na gaan denken en ook in je eigen belang en dat van je kindje ipv alleen aan hen... Maar dat zeg ik... lastig, mijn gevoel zou mijn hoofd ook tegen gaan spreken...