Hoi Dames, Dinsdag 28 mei hebben wij de 20 weken echo met 19 weken en 2 dagen. De dagen kruipen voorbij ook omdat het op het werk ontzettend rustig is. Ik ben best angstig voor de echo, willen dit kindje zo graag mede doordat onze buren paar maanden geleden hun zwangerschap hebben moeten afbreken ivm niet levensvatbaar kindje komt dat zo dichtbij nou moet ik er wel bij zeggen dat de buren 32 zijn en 6 jaar bezig zijn voor hun kinderwens. Dan wordt je wel even met je neus op de feiten gedrukt en dit houd me al dagen bezig. Herkennen jullie dit? En wat hebben jullie gedaan om de dagen enigszins door te komen.
Het klinkt zo makkelijk, als ik het zo zeg, maar gewoon afleiding zoeken en van het positieve uit gaan. Kans is gewoon heel groot dat alles helemaal goed is met jullie kindje. Het is een medische echo, maar gewoon genieten van het feit dat je je kindje weer gaat zien Maar goed dit is achteraf ook altijd makkelijker zeggen...
Ja ik herken dit héél erg. Ik was 37 toen ik zwanger was van mijn meisje en dan lees/hoor je ook zoveel nare verhalen. Heb ook bepaalde mensen niet verteld dat ik zwanger was en kon er eigenlijk ook niet van genieten. Hoe ik de dagen doorgekomen ben...door zoveel mogelijk afleiding te zoeken, me te omringen met mensen die me een beetje konden opfleuren en door niet te gaan googelen en alle verhalen op zp met betrekking tot dit onderwerp even te laten voor wat het was. Waar ik me wel aan vasthield is dat de meeste 20 weken echo wel een goede afloop hebben en de meeste kindjes 'gewoon' gezond geboren worden. Heb me achteraf voor niets druk gemaakt want mijn dochterje is gezond geboren en inmiddels al weer drie en heb na mijn 20 weken echo een probleemloze zwangerschap gehad.
Wat fijn! Ik kan me dat inderdaad goed voorstellen. Gelukkig heb je een gezonde dochter! Ik ben pas 23 dus aan de leeftijd zal het niet liggen ook zijn er in beide families geen afwijkingen ed. Maar dat van onze buren blijft me zo bij. Verschrikkelijk gewoon!! Ja inderdaad, ik moet ook maar is wat afstand nemen van zp betreffende die onderwerpen. Verder heb ik tot nu toe ook een prettige zwangerschap en een lekker bewegelijk meisje in mijn buik.
Ook ik was enorm nerveus voor de 20 weken echo. Ik kon echt geirriteerd worden door opmerkingen van mensen om me heen: oh, wat leuk, dan horen jullie wat het wordt. Ik dacht alleen maar: I don't care, daar gaat het helemaal niet om!! Ik vrees dat ik niet echt tips heb voor je, het is echt een kwestie van de dagen uitzitten en positief te denken. Bij ons werd wel iets gevonden (SUA, 2 vaten door de navelstreng ipv 3) en we werden doorgestuurd voor een uitgebreide medische echo. Weer een aantal spannende dagen maar uiteindelijk blijkt alles helemaal goed. Dus probeer zo te denken: meestal is alles gewoon goed, ga gewoon van het goede uit!
Ik herken het heel erg. Ik ben 36, voor het eerst zwanger en heb al jaren een sterke kinderwens. We hebben vanwege mijn leeftijd een combitest laten doen, waaruit bleek dat we een verhoogde kans hebben op een kindje met down-syndroom. We hebben bewust ervoor gekozen om geen vruchtwaterpunctie of vlokkentest te laten doen omdat de kans op een miskraam naar aanleiding van die testen groter was dan de kans op een kindje met down. Morgen heb ik een guo. Een uitgebreide 20-weken echo waarbij ook medische specialisten aanwezig zullen zijn om te zien of alles goed is met dit kindje. Alle reden om me ongerust te maken dus. Maar ik ben niet zo ongerust. Ik voel wel de spanning hoor, maar aan de andere kant voelt deze zwangerschap zo goed, ik voel beweging en heb een hele fijne probleemloze zwangerschap. Ik heb ook helemaal het gevoel niet dat er iets mis is met de baby. En aangezien ik een gevoelsmens ben ga ik daar normaal gesproken op af. Ik ben alleen wel mentaal voorbereid mocht er iets mis zijn, en ik ben ook nog niet met de kinderkamer begonnen, maar verder sta ik er enorm positief in. Morgen ga ik mijn kindje weer zien. En de kans dat het zoveel mankeert dat het niet levensvatbaar is is zo klein, daar laat ik mijn dagen niet door bederven.
Ja, dat kan ik me voorstellen.. ik vind die echo echt geen pretje tot nu toe. Vind het vreselijk eng. Gelukkig dat alles goed is! En wat ontzettend naar dat jullie die dagen in spanning hebben gezeten. Ik ga ook van het goede uit ze zal vast ook wel super gezond zijn. Ik heb helaas toch geen invloed op de gezondheid van ons kindje ik rook niet, eet gezond (biologisch) etc. Meer kan ik niet doen.
Wat spannend morgen! Wil jullie veel succes wensen voor morgen. Fijn dat je gevoel goed zit en je een fijne zwangerschap hebt en inderdaad mijn gevoel heeft me ook nog nooit in de steek gelaten en mijn gevoel zegt ook dat ons meisje gezond is. En mocht het anders zijn kan ik daar helaas niets aan veranderen.
Ik heb morgen mijn 20weken echo. Inderdaad zeker spannend, ik kijk er ook echt naar uit om mijn kleintje weer te zien en te horen. Ik ga hem/haar steeds meer en beter voelen. Dus echt zorgen maak ik me niet, maar ze hebben deze echo inderdaad niet voor niets toegevoegd! Dus we gaan vol positiviteit naar de echo! Maar inderdaad zeker spannend!
Ik maakte mij ook zorgen, mede door ervaringen/gebeurtenissen in mijn omgeving en door flink veel harrtafwijkingen in beide families. Ik heb afleiding gezocht en mijzelf voorgehouden dat de kans erg klein is. Overigens was ik pas met 21 weken aan de beurt... de horror Kon me ook vreselijk druk maken om mensen die alleen maar over het geslacht konden praten en dat wilde weten. alles was goed hoor dus daarna kon ik echt genieten vd zwangerschap. Ben vervolgens de eerste winkel ingerend om spulletjes te kopen haha
Ja ik ken het ook bij de eerste zat ik met tranen in de wachtkamer maar had vertrouwen. Bij de tweede wist ik zeker dat er iets niet goed was daardoor heel gespannen de tweede20 weken in. En idd was het mis met een gevonden afwijking. Bij deze baby was het gelijk duidelijk eenngevoel van dat zit goed totaal niet gespannen geweest.
Ik heb 7 juni pas de 20 weken echo en ik zie er ook heel erg tegenop. Ik ben inmiddels al 35. De 12 weken echo was prima in orde en ook de combinatie test was goed (1:980). Dus ik heb helemaal geen reden om ongerust te zijn. Misschien horen en/of lezen we te veel.
Ja denk ook wel dat we te veel horen en lezen...... Soms op dit forum ook wel.....maar er zitten ook veel mooie kanten aan. Daar probeer ik me aan vast te houden. Iedereen hoopt natuurlijk op een gezond kind.....maar ookal zou het niet gezond zijn....dan zou je er nog even veel van houden en er goed voor zorgen.....tenmindste ik wel..
Wij hebben vanmorgen de guo gehad. Er stonden 5 specialisten om het bed, wat mij wel ietwat ongerust maakte. Cardioloog, gynaecoloog, neuroloog, etc. Allemaal heel erg aardige mensen. Ze hebben Babymuis van top tot teen nagemeten, het hartje bekeken, vingertjes en teentjes geteld, hersentjes opgemeten, kortom: helemaal doorgelicht. En alles was in orde. Pappamuis en ik zijn meteen doorgegaan om het pakje te kopen dat Babymuis direct na de geboorte aankrijgt. Vonden we een speciaal moment. En we kunnen eindelijk met de babykamer beginnen. Kijk ik ook wel erg naar uit
Ik herken het zeer. Het werd bij elke zwangerschap volgens mij erger. Ik heb vrij recent twee vriendinnen gehad die zelfs na een goede vruchtwaterpunctie bij de 20 weken echo nog geconfronteerd werden met afwijking die niet met het elven verenigbaar zijn....brrrr daarom was ik nog zenuwachtiger. Feit blijft dat het vaker goed gaat dan niet!!
Wij hebben besloten de echo niet te doen, heel goed alles overwogen. staan er helemaal achter en zijn ook geen moment bezig met of het misschien toch niet...
Hier ook wel angst voor de 20 weken echo. Maar dat komt ook omdat wij in januari 2013 ook een zwangerschap moesten afbreken nav die echo... Dus nu zit ik de weken af te tellen tot aan de 20 weken... Nog 10 te gaan De zwangerschappen voor deze was ik niet zo angstig daarvoor en zag ik het als 'weer even naar ons kleintje kijken'