Mijn boefje van net 3 jaar vindt het super leuk om met andere kinderen te spelen.. Maar daadwerkelijk is het niet leuk.. Ik vraag me daarom ook sterk af, mijn man ook overigens, of dit normaal gedrag is voor een net 3 jarige of niet.. Hij heeft nooit heel veel contact met andere kindjes gehad, wel veel therapeuten etc etc.. En 4 zh opnames. Moeilijke start.. En na zijn laatste zh opname slapeloze nachten, die sinds kort beter (lijken) te gaan.. Toen hij 23mnd was kreeg hij er ook nog eens een zusje bij die zijn wereld nog meer op zijn kop zette.. Hij bonkte met zijn hoofd, als hij zijn zin niet kreeg of gefrustreerd was... Dat bonken lijkt hij ook niet meer te doen.. Ik zeg lijkt, want je weet het nooit he... Hij is een lief kind, wil alles goed doen, maar ook erg ondeugend.. Heeft nooit veel driftbuien gehad, legt zich altijd wel neer bij de situatie. Herkent emoties bij anderen.. Legt verbanden.. Is erg slim, maakt kleine woordjes van letters en kan op en af tellen tot 14.. Tot zover lijkt hij een peuter met een moeilijke start, met frustraties die zich afgelopen jaar toch redelijk goed hebben opgelost.. Maar.. Zijn zusje zit hem echt in de weg.. Als we even niet kijken, duwt hij haar of als ze ook maar iets in haar handen heeft waar hij in de afgelopen 5 min mee gespeeld heeft pakt hij het af op een ruwe manier.. Heel soms spelen ze kiekebo.. Of als ze huilt zegt hij ' hoef niet te huilen' en brengt haar soms haar drinken uit zichzelf.. Ze kruipen wel samen achter elkaar door de kamer, maar het eindigt altijd in dat hij haar duwt.. En.. Andere kinderen.. Hij heeft er nauwelijks aansluiting mee.. Hij wil wel.. Maar het lukt hem niet.. Hij heeft maar twee vriendjes waar hij eens in de twee weken mee speelt sinds zijn geboorte... Die twee spelen vaker samen, maar hij speelt ook met ze, denkt hij, hij rent achter ze aan en wil er zo graag bijhoren.. Heel soms als hij maar een van de twee kindjes ziet dan spelen ze wel samen door te boeven.. Ondeugende dingen te doen.. Deze week brak mijn hart ineens.. De andere twee speelden verstoppertje.. De een telde de ander verstopte zich.. Mijn boef gaat dan ineens in de hoek tellen.. En rent ook rond.. Speelt zijn eigen spel.. En heeft het grootste plezier.. Maar wel alleen.. En hij denkt dat hij samen soeelt.. Afgelopen week op vakantie zagen we weer dat hij geen aansluiting vond bij vreemde kinderen.. Hij gaat bv tussen twee meisjes van 4 zitten verstoord gewoon hun spel.. En gaat ze napraten.. Of hij gaat een meisje van 9 duwen omdat ze plezier had met een ander meisje en ze elkaar van de glijbaan duwden.. Hij duwt dan gewoon mee.. Maar tja.. Dat wordt niet gewaardeerd.. Die twee sloegen zich... Sinds oktober zit hij op de psz, helaas door zijn slapeloze nachten en slechte gedrag overdag ging hij maar een keer per week.(lees door slaapgebrek was hij echt te moe om te gaan). en dan zat hij elke keer zat hij op het stoute stoeltje omdat hij een kind geduwd had.. Ondertussen gaat hij naar een andere psz 3 keer per week.. Ze zEggen dat het daar goed gaat. Hij luistert goed, is erg slim, als er kids heel druk zijn gaat hij alleen spelen.. Maar ook hier wordt hij weggestuurd door spelende kinderen omdat ze niet met hem willen spelen... Hij duikt gewoon tussen twee spelende kinderen in en ziet zelf (nog) niet dat het als vervelend wordt ervaren. Vorige week waren we op een verjaardag van mijn vriendin die ver weg woont.. Er waren een paar meiden van verschillende leeftijd ook op die verjaardag.. Ze zaten te snoepen in het huisje buiten.. En dan komen ze klagen over hem omdat ze hem lastig vinden.. Waarom omdat hij heel vaak blijft aanbellen zogenaamd.. Hij vindt maar geen aansluiting.. Zijn neefjes van 6-9 jaar ziet hij niet vaak.. Maar hij hangt aan hun voeten, als hun een computerspel spelen zit hij er makkelijk een uur naast om te 'kijken'.. als hij er maar bij hoort.. Maar evengoed slaat hij hun ook als het hem even niet zint.. Waarom hij dat doet, is ons allemaal nog steeds niet duideijk.. Hij doet het ook nooit aan het begin.. Altijd na langere tijd en het lijkt erop dat hij boos is.. Maar waarom?? Waarom vindt hij maar geen aansluiting? Zo haalt hij de namen van de neefjes ook nog steeds door elkaar... Ik vind dat best gek, maar misschien omdat hij zo goed praat ga ik er vanuit dat hij ondertussen wel moet weten wie wie is.. A ziet hij ze maar eens per maand? Zo zat hij deze week bij de intratuin in de ballenbak tegen een kind van 2 in zijn gezicht hoi te roepen.. En dat bleef hij tot het irritante doen.... We zijn beide pedagogisch opgeleid, mijn man en ik, maar bij je eigen kind.. Lang dachten we aan autisme, maar daar lijkt het gewoonweg niet op.. Het gaat puur fout op het stuk samen spelen en aansluiting vinden.. Nou hebben we beide zo weinig kleine kinderen om ons heen of op ons werk gehad dat we niet weten hoe een kind van net 3 'samen' speelt en of deze al goed kan inleven in situaties van anderen..
Ik heb dan niet het juiste voorbeeld, want onze kinderen hebben altijd leeftijdsgenoten om zich heen en konden heel vroeg al echt samenspelen en eigen conflicten oplossen. Wat wij wel hebben zijn veel vrienden met 1 peuter van 3 die vaak bij ons komen zodat hun kind leert om met leeftijdsgenootjes om te gaan. Wat jij beschrijft klinkt me niet heel onherkenbaar, ik heb het gezien bij kennisjes die weinig in contact komen met leeftijdsgenootjes. Het zal voor je zoontje moeilijk zijn om zich te mengen in een spel van oudere kinderen. Als zijn fantasie spel nog niet goed is ontwikkeld, kan hij zich niet verplaatsen in hun ' wereld', en zal worden afgewezen. Ik zou echt bewust op zoek gaan naar leeftijdsgenootjes, andere kinderen van net 3. Geen idee waar je woont, anders mag hij hier ook komen 'oefenen/spelen' Kun je niet met hem praten over dat slaan? Misschien denkt hij dat dat bij het spel hoort? Wil zo aandacht trekken van het kindje? Heb je gekeken hoe hij communiceert met andere kindjes? Gaat dat goed? Als hier een ander kindje komt dat nog moet 'wennen', ga ik in het begin het spel even begeleiden. Ik probeer bewust om 1 van mijn kinderen samen te laten spelen met dat kindje, dat gaat vaak makkelijk voor het kind als zich moeten aanpassen aan meerdere kinderen. Dan vraag ik aan mijn zoon/dochter of ze aan X hun huppeldepup willen laten zien, of willen meenemen naar de speelkamer/ trampoline oid. Vervolgens is het goed om in de buurt te blijven, kijken hoe kinderen reageren. Kijken wanneer en waarom jouw zoon gaat duwen bijv. Als dat gebeurt meteen ingrijpen. Laat hem zijn excuses aanbieden en leg uit hoe hij anders had moeten reageren. Als hij bijv iets wilde afpakken ter plaatse uitleggen dat hij OF: moet vragen of hij dadelijk mee ma spelen, OF iets aanbieden om te ruilen. Zo krijgt ie handvaten om anders te reageren op andere kinderen, en zo zullen ze hem minder snel afwijzen.
Bedankt adi voor je reactie, heel fijn om te lezen en dat je je de moeite neemt. Ik probeer even op alles te reageren wat je schrijft. Praten over het slaan, doen we, best vaak, op verschillende manieren, op verschillnde tijden ook terloops etcetc.. Hij komt van de psz terug en als ik bv vraag hoe was het, is het eerste wat hij zegt, iets afgepakt en kindje geduwd.... Toch proberen we niet de nadruk hierop te leggen, hem af te leiden, in het kort te zEggen dat het niet mag etc.. En soms als het echt te ver gaat, maken we er wel een verhaal van na zijn straf.. We leggen ook altijd uit waarom hij straf heeft.. Soms denkt hij inderdaad dat het bij het spel hoort, bijvoorbeeld bij het duwen van het 9 jarige meisje ging het van duwen naar slaan en dan lijkt hij het niet te weten. Soms slaat hij gericht omdat iemand een speeltje pakt waar hij pas ook mee gespeeld heeft en het hij nog denkt dat het van hem is, zo lijkt het dan.. Communiceren met andere kindjes, heel oppervlakkig en hij speelt zijn eigen spel. Hij praat nauwelijks tegen ze. Met opas en omas communiceert hij het beste. Daar vertelt hij ook echt een verhaal. Het meeste vertelt hij omdat ze hem iets vragen. Hij vertelt bijvoorbeeld wel dat hij met de tram/metro is geweest aan elke voorbijganger op straat of in de lift.. Het spel begeleiden.. Ik zou niet weten hoe, als we net bij zijn vriendje aankomen, begint hij gelijk met het speelgoed te spelen ongeacht waar dat vriendje zich bevindt. Mocht dat jongetje naar buiten gaan, doet hij dat ook.. Gaat dat jongetje van de glijbaan/ naar de schommel/tuinhuisje is hij daar ook.. Tot het te druk wordt.. Dan gaat het ergens mis.. en gaat hij duwen, slaan, krijgt hij straf en trekt zich terug aan bv een tafel en gaat met de knex of lego spelen.. Alleen.. Eerst vond ik dit altijd heel goed van hem, alsof hij zo zijn rust moment nam.. Misschien moet ik hier eens naar kijken om hem dan weer terug in de situatie te brengen Zodat E verder spelenm waar ze gebleven waren ofzo? Ik kijk altijd als een aasgier naar hem, bang dat hij gaat duwen.. Maar het lijkt iedere keer zo onverwachts.. Dat is ook wat zijn vriendinnetje aangeeft, ze weet nooit waarom ze geduwd wordt.. Ze wordt steeds banger van hem, zijn vriendje ook overigens.. Deze week sloeg hij zij neefje met een ijzeren auto op de neus, keiveel bloed.. Dan schrikt hij wel.. En hij krijgt dan straf.. 3 min op de gang, als we hem halen leggen we nogmaals uit wat hij gedaan heeft, dan moet hij sorry zeggen en knuffel geven.. E dan, gaat hij alleen spelen alweer.. Het principe ruilen kent hij ook al, dat doet hij veel bij zijn zusje, ze pakt allerlei speelgoed en als hij dat niet wilt, zegt hij al snel iets anders pakken.. Ik heb hem nog niet gevraagd of hij wil vragen of hij ermee mag spelen, ik dacht altijd dat dat niet goed was omdat hij maar moest wachten tot een ander kindje is uitgespeeld. Ehet vragen aan zijn zusje heeft nog geen zin maar zeker ook iets om over na te denken.. Of ik dit ondanks het ruilen en afwachten anders zou kunnen aanpakken.. Het duwen van andere kindjes lijkt niet altijd door speelgoed te komen, maar door 'iets' wat hem getriggert heeft. Ik kan niet zien waardoor. Ik zit er als een aasgier op, bang dat het weer gebeurd.. Ik reageer ook pas als hij echt geduwd heeft, tussendoor laat ik ze gewoon hun gang gaan.. Nogmaals bedankt voor je meedenken, ik zou graag bij je langskomen, maar ik woon ver weg, helaas!
Hmmmz helder moment... Het lijkt inderdaad dat als hij straf heeft gehad, sorry heeft gezegd, op dat moment geholpen moet worden met terug in het spel stappen.. Hij trekt zich dan liever alleen terug wat dus geen positieve ervaring is... Omdat hij het dan niet meer fout wil doen? Mijn man denkt er ook zo over...
Ik reageer even snel op een paar punten. Ik zou het slaan niet later straffen/ bespreken. Op deze leeftijd heeft dat alleen zin als je het op het moment zelf doet. Meteen erbij gaan staan/ zitten, hem streng vertellen dat slaan en duwen absoluut niet mag, dat ander kind pijn heeft en dat het kind het niet leuk vindt als hij slaat. Daarna meteen sorry laten zeggen, EN oefenen hoe hij het anders had moeten doen. Overigens moet het andere kind wel mee willen werken hieraan. Als mijn dochter geslagen wordt, kan een excuus haar gestolen worden Ik zou wel proberen om hem te stimuleren om ook na een incident weer samen te gaan spelen. Probeer ze aan een spel te krijgen zonder veel speelgoed (minder kans op ruzie!!), bijv verstoppertje, of samen dansen oid . speel desnoods even zelf met hem mee, zodat hij snapt wat de bedoeling is bij bijv verstoppetje, en hoe hij mee kan doen met het spel van anderen. Mijn ervaring is dat veel peuters die gewend zijn aan het spelen met volwassenen moeten leren om dit te doen met leeftijdsgenoten. Een volwassene speelt namelijk niet met het kind, maar begeleidt hem, leidt hem door het spel heen, en heeft vooral als doel om het kind te vermaken (logisch). Een andere peuter/ kleuter doet deze dingen niet bij een leeftijdsgenootje (wel bijv met een baby), dus gaat het spelen ook heel anders aan toe.
Adi, nogmaals bedankt. Ik ga even prive op je over. Je hebt echt goede tips. Ik weet niet of het me vanavond nog lukt, anders morgen! Meer reacties zijn natuurlijk nog steeds welkom!
Omdat mijn dochter door haar juffen verdacht wordt van autisme heb ik me daar wat op ingelezen. Jouw verhaal doet me wel een beetje denken aan asperger al is hij daar nog wel erg jong voor. De eerste symptomen beginnen vanaf 3 ongeveer en kenmerken zich door niet willen spelen met andere kinderen of juist hun spel te verstoren doordat ze zich niet kunnen inleven. Je zoontje is ook erg slim als hij al kleine woordjes kan lezen en kan rekenen tot 13. Bij asperger hoort vaak een hoog iq.
Hoi tiamo, bedankt voor je reactie. Wij hebben ook lang aan autisme gedacht. Nu nog soms, maar hij heeft op alle andere vlakken totaal geen kenmerken van autisme. Zo zoekt hij wel degelijk vaak ons op, herkent hij onze emoties, legt hij verbanden, bv, als ik nu dit, gebeurd er dat. Hij is ook niet echt alleen in zijn wereld, zoekt veel bevestiging van ons. Hij is heel makkelijk uit zijn spel te halen. Een keer roepen en hij reageert. Hij benoemt ook zijn eigen emoties. Bv ik ben blij, of ik vind dit leuk. Hij kan ook goed omgaan met onverwachts momenten of omstandigheden. Het gaat inderdaad puur om het stukje leren samenspelen. Natuurlijk kunnen wij gee diagnose stellen met zon leeftijd en ook niet omdat wij de ouders zijn. Maar voor mijn vorige werk deed ik wl oneerzoek naar kinderen met kenmerken en gedragsproblemen, waaronder ook autisme en asperger verwante eigenschappen. Ik zou graag willen weten welke kenmerken jullie nog meer zijn opgevallen? We hebben het iig net op de psz besproken en ook hun denken niet aan autisme, maar puur leren door samen te spelen en leren hoe contact te zoeken. Ik ben benieuwd wat hun opvalt deze morgen en of er weer akefietjes zullen plaatsvindn..
Maar asperger is echt iets heel anders dan normaal autisme. Kinderen met asperger zijn juist goed in verbanden en slim. Ze zijn alleen niet goed qua emoties en sociale vaardigheden. Maar omdat ze heel slim zijn imiteren ze anderen en daardoor lijkt het alsof ze het wel kunnen maar hooguit soms net de plank mis slaan. Terwijl het eigen dus puur aangeleerd/imitatie gedrag is en ze er diep van binnen niks van snappen... Behalve dus dat als iemand lacht, je mee lacht. Als iemand een grapje maakt hoor je te lachen. Als je iemand voor het eerst ontmoet stel je je even voor (niet uit interesse, maar omdat iedereen dat doet) Als je binnenkomt moet je hallo zeggen... Ik vind het altijd beetje typisch om het onder autisme te plaatsen omdat het voor mijn gevoel echt iets anders is. (Gelukkig ben ik geen psych dus wat dat betreft zou ik mijn mening puur zien als iemands mening ) Maar ze noem het niet voor niets ook wel hoofunctioneel autisme. Overigens.. Vraag ik me af.. Kan hij wel met oudere jongetjes spelen? Als ze hem toelaten in het spel dus? Want als hij nu al kan lezen... Loopt hij wel ietsje voor op z'n klasgenootjes En tot 15 tellen op die leeftijd is ook niet helemaal standaard ontdekte ik laatst
Bedankt voor je reactie saskia. Ik ken ook t verschil met asperger, ook deze heb ik gediagnostiseerd. Maar om grapjes lachen en snappen en ze zelf maken zie ik ook nog een groot verschil. Hij maakt ze echt zelf. En ook leuke grapjes. Hij houdt ons graag voor de gek. Daarom zeg ik ook juist, hiij heeft geen autisme of asperger. Tenminste, in hoeverre wij dat en op dit moment zien. Ik ben een deskundige ja, maar niet van mijn eigen kind en ook niet op deze leeftijd. Wij denken wel in de richting van hechting.. geen stoornis, maar dat zou wel meer in zijn plaatje passen.. zh opnames, eerste half jaar heeft hij veel pijn gekend etcetc. We gaan hem nu wat meer begeleiden in het stuk samenspelen. Niet altijd meteen uit de situatie halen. Wel vertellen dat het niet goed is, maar ook vertellen hoe het wel moet( deden we al) maar lieten het hem daarna zelf ontdekken. We gaan dat stuk proberen meer sturing te geven.. En mocht het later wel autisme en asperger blijken, dan is dat zo, dan hebben we het in iedergeval geprobeerd om het in de juiste banen te leiden.
Mja het is lastig... Hier ook een slim meisje.. Geen asperger dus maar wel heel slim. En die heeft ook altijd moeite met leeftijdgenootjes. Gewoon omdat zij op een ander niveau denkt over dingen. Echter ipv wat jouw zoontje doet probeert ze zich aan te passen aan de rest. Wat net zo hard problemen oplevert uiteindelijk alleen minder opvallend. Zolang er andere mensen in de buurt zijn gaan het hier juist goed (want dan is ze prima aangepast, voorziet 5 stappen vantevoren wie wat gaat doen en reageert daar dan redelijk gepast op) Met oudere kinderen gaat dat veel makkelijker... Die denken meer zoals zij denkt. Echter.. Hebben die wel weer andere interesses. Ze speelt bijv graag met het buurmeisje van 8... En meestal gaat dat prima.. Maar laatst was het buurmeisje helemaal into zoenen... (Ivm een bruiloft waar ze was geweest) en daar kan mijn dochter logischerwijs weinig mee.. Die vind zoenen vies. En dan merk je toch wel dat ze niet stiekem 8 jaar is maar 5. Hoe wijs ze ook is verder En met haar verhalen over vulkanen en tsunami's.. Hoeft ze helemaal bij niemand aan te komen anders dan een select groepje volwassenen. En dan heeft ze eindelijk iets bedacht waarvan ze denkt.. Oh dat vinden m'n klasgenootjes vast leuk! Vinden ze het dus alsnog niet leuk. (Bijv laatst had ze bedacht dat ze met een groepje allemaal apen waren... Wilde de rest alleen maar krokodil spelen...) Lastige situatie dus.. Advies dat wij kregen was om haar vooral zelfredzaam te maken. Dat ze leert voor zichzelf op te komen. Zowel bij volwassenen als bij kinderen van willekeurig wat voor leeftijd. En dat is heel moeilijk voor onze ukken. (Normaal is dat iets wat zich pas veel later ontwikkeld.. Maar in ons en wellicht ook jullie geval is het een zekere noodzaak om te zorgen dat ze het eerder leert omdat ze er zelf gewoon heel veel last van heeft) Wat dat betreft doen jullie het volgens alle adviezen die wij kregen... Gewoon prima
Het komt me, tot op een zekere hoogte, wel bekend voor. Onlangs weer gesprekje gehad op de peuterspeelzaal. Daarin kwam naar voren dat onze zoon niet zo goed alleen kan spelen. Met de juffen een werkje maken gaat goed, maar hij verliest zijn aandacht zodra hij het alleen moet doen. Hij vraagt veel aandacht van hen, maar ook van andere kindjes. Zijn spel gaat gepaard met veel geluid en veel herhaling (sirene nadoen, constant het zelfde roepen). Als hij naar zijn zin niet genoeg aandacht krijgt van andere kinderen verstoort hij hun spel. Torens omgooien, dingen afpakken, er door heen roepen. Hij is verder heel sociaal, maakt makkelijk contact en is vrolijk maar écht samen spelen is erg moeilijk. Met het ene kindje gaat het makkelijker als het andere, maar vaak komt het er uiteindelijk op neer dat ze dan inderdaad achter elkaar aan gaan. Niet echt spelen dus. Hij gaat bijna naar de basisschool, dus we zullen daar wel verder zien. Ik heb er vertrouwen in dat hij het vanzelf wel leert .
Ach hier komen ook weleens na school kindjes spelen... En dan zit de ene in de keuken met het keukentje en de ander boven... Het hoort er ook een beetje bij natuurlijk. Maar als het altijd zo is... Mak je je als ouder natuurlijk wel een beetje zorgen en probeer je alles in goede banen te leiden
ja precies! en omdat we best 2 heftige eerste jaren met hem gehad hebben, heeft hij nauwelijks vriendjes gehad. we waren soms blij als we de dag door kwamen. slaapgebrek doet heel veel met een mens. we zouden alleen zoooo graag zien dat hij niet zou slaan of duwen in het samen spelen. ik ben verder super super trots op hem. hij is zooo lief! hij stak vorige week bijna de weg over omdat hij mij naliep. gelukkig een woonwijk, maar we willen gewoon dat hij leert uitkijken. dus mag hij niet zomaar meer over de stoep rennen. vraagt hij vanmorgen heel lief, mama, mag ik naar de auto rennen over de stoep? niet op straat? dan ben ik wel even apetrots en denk ik hij weet het allemaal wel, ook hoe hij het moet vragen etcetc.. het is voor hem ook een pre geweest om te leren praten. hij zat met zoveel frustraties. en hij huilde echt om alles. dat doet hij steeds minder omdat hij het dus goed kan aangeven. ik zat net toch even nog in de lijst van kenmerken te kijken voor een peuter met asperger. maar geen van alle komen op hem van toepassing. en zelfs bij het moeilijk contact leggen/samen spelen met andere kinderen staat dat het normaal is. ik denk wel, dat het niet helemaal normaal is, zoals het nu gaat, maar dat wellicht zijn verleden hier een rol inspeelt. nogmaals bedankt voor je reactie! ik vind het altijd zo rot als mensen meedenken en het dan net lijkt alsof je hun meedenken afwijst.
denise k, zoals jij het omschrijft komt het niet op mij over als herkenbaar. hij speelt juist goed alleen, krijgt wel alles mee wat er om hem heen gezegd of gedaan wordt. soms vragen we hem wel eens waar hadden wij het over, en dat weet hij dan precies. toch houdt hij zijn aandacht bij datgene waar hij mee bezig was.. (en dat voor een man eh.. twee dingen tegelijk doen, luisteren en knutselen ) het is ook niet zozeer dat hij hun spel verstoort door hun spel te willen stoppen. hij wil gewoon graag meedoen. en dat kan natuurlijk niet zomaar ineens. je kunt niet in een bestaand spel plots inspringen met de zin hoi. als hij alleen met zijn vriendje is, groeien ze wel in een spel. dan kunnen ze veel beter samen spelen en boeven ze ook echt samen, dat is zowat het enige moment dat ze "samen spelen". helaas is er altijd het vriendinnetje bij die dag waardoor ze meestal met zijn drieen zijn en hij dus buiten de boot valt. andere dagen kunnen ze niet. ik ben wel van plan om meer dingen te ondernemen met hem waar kinderen bij zijn, met dit slechte weer wel moeilijk, want ik heb ook nog een dreumes die nog niet loopt en in indoor speltuinen moet je vaak toch samen met je kind spelen of meegaan.
ik ben even overgestapt op de laptop, dat leest en typt iets makkelijker dan de ipad of telefoon ik lees ook nu pas jullie verhaal over jullie meisje saskia. klinkt inderdaad een beetje zoals het onze, alleen anders moeilijk is het he, soms de juiste weg te vinden. een vriendin zei me gisteren, de moeder van zijn vriendinnetje, ach als we nu al die problemen al hebben, hebben we onze portie wel gehad. en hebben we een super makkelijke puber ik vond het niet zo'n hele gekke gedachte
@Elegance Snap dat je het niet herkenbaar vindt. Als ik het zo terug leest mist er ook iets wat ik eigenlijk wilde schrijven. Slechte nacht gehad, dus dat moet je me maar vergeven . Wat ik bedoel is dat onze zoon sociaal is in de zin dat hij graag samen wil spelen met andere kindjes. Hij 'duwt' zich in hun spel en probeert dan mee te doen. Maar vaak zie je dan dat kindjes die lief samen aan het spelen waren ook samen verder gaan en hij er alsnog een beetje buiten valt. Dan begint het negatief aandacht vragen pas. Hopelijk vind je zoontje snel wat meer aansluiting, zeker nu jullie in wat rustiger vaarwater gekomen zijn
Mja wellicht zelfde oorzaak maar een andere manier van uiten... Lastig Heb je al eens in op Hoogbegaafd Vlaanderen gekeken? Ik zeg niet meteen dat je kind hoogbegaafd moet zijn hoor... (Dat is tenslotte maar 2% van de bevolking uiteindelijk...) Maar de problemen die op die site genoemd zijn.. Komen ook bij gewone slimme kinderen nogal eens voor Misschien helpt het om dingen op ee rijtje te zetten en ideeën op te doen?
En als mijn ideeën bij jou niet aanslaan.... Dat mag best hoor. Ik hoor kleine losse stukjes.. Geef suggesties.. En als jij er over nadenkt vind ik het prima. Ook als je eindconclusie is dat het niet van toepassing is Jij kent je kind het beste en als je dan zeker weet dat iets wel of niet van toepassing is... Mag ik aannemen dat jij dat beter weet dat ik (of willekeurig wie anders op het forum )
Ik heb het een beetje doorgelezen, en denk dat anderen betere tips hebben rondom het spelen dan ik. Maar wat mij zo opvalt in je eerste stukje, is dat je schrijft dat je zoon soms (of zelfs vaak) zo slecht slaapt dat hij er overdag echt last van heeft. Enig idee waar dát vandaan komt? Ik kan mij niet voorstellen dat dat normaal is voor zo'n jong kind. (heb er zelf enorme last van, maar dat is pas begonnen in mijn volwassen leven.)