Ben ik dan zo onredelijk??

Tuurlijk ben je niet onredelijk!
Je bent nog niet heel lang geleden bevallen. En je moet wennen aan je kindje en de nachten die je er uit moet. Dan is het heel erg logisch dat je 's middags naar bed toe wilt en dan is het juist onredelijk van anderen als zij daar geen rekening mee houden.
En de reactie van je vriend is ook erg onredelijk. Gaat hij er 's nachts ook uit om bijvoorbeeld jullie kindje te pakken en te verschonen of laat je hem slapen?
Als dat zo is dan heeft hij ook niet een realistisch beeld hoe het is om snachts er vaak uit te moeten.

 

Of je onredelijk was, weet ik niet. Het lijkt me heel redelijk dat je vraagt om wat rust zodat jij en dochter even kunnen slapen. Dat je vriend je dan zegt dat je kan vertrekken, dat vind ik pas onredelijk! Dat je schoonmoeder gekwetst is, komt ze echt wel weer overheen. Kraamvrouwen reageren soms gewoon iets anders dan anders.

Maar is er soms iets meer aan de hand, wat niets met deze situatie te maken heeft? Want hoe onredelijk ik ook ben, mijn man zou me nooit mijn eigen huis uit zetten!?

 

Het zal bij jou een kwestie zijn van en hormonen en slaapgebrek en bij je vriend slaap gebrek.

Probeer er samen over te praten wat er in jullie omgaat zodat jullie elkaar wat beter kunnen begrijpen.
En leg je vriend uit dat je moederhormonen je soms echt gek kunnen maken.

 

Nee, je bent zeker niet onredelijk. Je man en je schoonmoeder mogen wel wat meer begrip voor jou hebben!

 

ik vind je helemaal niet onredelijk, maar je vriend en schoonmoeder. Je hebt een pittige bevalling gehad en nu nog steeds niet makkelijk en je vriend zou juist vind ik de grens moeten aangeven dat het voor jou en de baby nu even genoeg is. Vind dat hij jou juist nu zou moeten beschermen, je hebt het gewoon nodig. En ik zou ook boos worden als wie dan ook mijn baby van een paar weken oud zomaar pakt en doet wat ie wil. Ik snap jou heel goed..
Dat je schoonmoeder zich gekwetst voelt vind ik eigenlijk best wel aso als ze dat vindt, juist zij als ook moeder zijnde zou moeten begrijpen wat een bevalling en de periode erna teweeg brengt in je leven zou je denken. Lijkt alsof zij alleen aan zichzelf denken en niet aan jou, terwijl jij toch 9 maanden je kindje hebt gedragen met alles wat daarbij hoort en bevallen bent en nu tijd nodig hebt om te herstellen.
sterkte..

 

oke, je vriend mag echt leren dat je zo niet met iemand omgaat, en een beetje respect krijgen voor het feit dat je 9 maanden zwanger bent geweest, daarna bent bevallen, en nog geen nacht hebt doorgeslapen sindsdien.....!

 

Pff, die vriend van jou is een lekkere zeg. Als hij je zo behandelt zou ik hem lekker 's nachts er uitschoppen kan hij zelf eens ervaren hoe dat is. Je zit nog in je kraamperiode, dus het is doodnormaal dat je nog een slaapje wilt doen in de middag (en ik doe dat nog wel eens en mijn jongste is 11 maanden)!

En die schoonmoeder van je moet zich niet zo aanstellen. Kom op zeg, een beetje meer respect voor een kraamvrouw.

 

Mijn mond valt open van je bericht. De bevalling vergeten? Was hij er wel bij? En trouwens ik vind dat je schoonmoeder jullie kindje al best vaak heeft gezien. Hier was t wel anders. Dat zij trouwens de taken wat overneemt (flesje geven enzo) is dat om jullie te helpen? O en het is toch fijn dat je moeder jullie helpt. Jij bent nog niet fit en dan heb je toch liever je eigen moeder om je heen, dan kun je tenminste jezelf zijn. Overigens is het voor mannen natuurlijk ook een enorme omschakeling en kunnen ze ook soms wat anders reageren. Mijn vriend vloog in de periode er na bijna een plantsoenwerker aan, omdat ie zich ergerde aan het groenafval. Hoe idioot!

Je hebt gewoon recht op je rust. Misschien is t handig om samen afspraken te maken over bezoek e.d.. Of wellicht kan je vriend jullie kindje eens meenemen voor een bezoekje aan de familie en kan jij even lekker een uurtje iets voor jezelf doen. Sterkte! En probeer t leuk te houden met z'n twee. Elkaar steunen is erg belangrijk. En maak hem ook duidelijk dat een bevalling een enorme impact heeft, niet alleen fysiek maar ook geestelijk. Er komt verdorie een mensje uit je binnenste weg, for crying out loud! Daar mag (moet) hij rekening mee houden.

 

Echt?! Ik zou eens een hartig woordje met je vriend spreken. Je bent 5 weken geleden bevallen, staat 's nachts op voor JULLIE(!) kindje logisch dat je 's middags even wilt bijslapen. Sowieso vind ik het gek dat hij jou 's nachts niet even helpt. En die grote mond zou ik niet pikken. Ik kan me voorstellen dat papa worden ook een grote impact heeft op de mannen, maar hè een beetje respect voor de vrouw die net een bevalling achter de rug heeft.

Mijn man heeft de eerste weken non-stop doorgeleefd en sliep op een dag max 3uur. Als de kleine 's nachts wakker werd dan ging hij er uit. Hij maakte een flesje, schone luier en legde de kleine dan bij mij, zodat ik de fles kon geven. Ik werd natuurlijk ook wakker van de kleine.

 

Marloes, pas op dat je je niet weg laat drukken! Je doet het goed door voor jezelf op te komen.

 

Hoe is het nu ts?

 

Marloes, ik heb dit meegemaakt na beide zwangerschappen. Een combinatie van je eigen emoties en het korte snappertje van mannen kan je echt opbreken. Nu na 2 jaar gaat het hier heel goed, maar het heeft heel wat energie gekost....

 

Hier precies hetzelfde...