Dat is bijna onmogelijk denk ik.. Wat ik me dan afvraag; waar ga je als moeder dan nog voor verder? Volgens mij zou het voor mij wel klaar zijn...het idee om de rest van mijn leven met deze onmenselijke pijn te moeten leven lijkt mij ondraaglijk...
De hele dag ben wat van slag door het nieuws. Gisteren avond in bed persconferentie gekeken en werd er zo verdrietig van... Arme jongetjes... De hele dag komen op Facebook foto's voorbij van de jongetjes. Ben expres vandaag maar even niet echt op facebook geweest want word er zo naar van steeds. Onvoorstelbaar dat dit soort dingen gewoon in het echt gebeuren he.. Dit zie je in films en nu gebeurd het gewoon echt,onvoorstelbaar. Ik ga niet zitten gissen hoe ze om het leven zijn gekomen,het is immers al erg zat dat ze om het leven zijn gekomen. De oorzaak maakt het niet minder zwaar. Het is en blijft vreselijk,kan er niks meer van zeggen. Dat ze in vrede mogen rusten
inderdaad.. als je dan nog thuis een broertje of zusje rond hebt lopen moet je wel voor je andere kind(eren). Maar ze zijn nu beide ontnomen en ik als moeder zou niks meer hebben om voor te leven zoals ik er nu over denk
Lieve Fien, Je vroeg me uit te leggen hoe het kan dat de broertjes Ruben en Julian door hun eigen vader zijn omgebracht. Of de vader soms een hekel aan zijn kinderen had. Goeie vraag, vond ik. Het antwoord vond ik lastig want nee, ik denk persoonlijk niet dat de vader van deze jongens een hekel aan ze had. Dus dat zei ik ook. Nee Fien, dat denk ik niet. Ik denk dat hij van ze hield. Althans, hij hield van ze tot hij zijn ex meer haatte dan hij in staat was om zijn kinderen lief te hebben, dacht ik er achteraan. Logisch dat jij wilde weten waarom hij zijn beide kinderen dan tóch vermoord had. Iemand die je liefhebt doodt je namelijk niet. Dat is onlogisch. Je bent negen. Even oud als een van de slachtoffers. En ik vind het lastig en ook nog te vroeg om je uit te leggen dat liefde en haat soms zó dicht bij elkaar liggen dat er de meest verschrikkelijke gebeurtenissen uit voortkomen. In sommige gevallen haalt de haat de liefde in en dan is iedere redelijkheid verdwenen. Hoe kan ik je duidelijk maken dat mensen, die over het algemeen een positieve indruk maken op hun omgeving, ook een donkere kant kunnen hebben, onzichtbaar voor velen? En dat die mensen dat zó goed verborgen houden, dat zij, die met de duistere kant te maken krijgen, niet geloofd worden of dat er in ieder geval vraagtekens gezet worden bij uitspraken er over. Misschien dat ik je ooit vertel over mijn eigen ervaring met dat fenomeen. Nu ben je daar nog veel te jong voor. Mensen kunnen twee of zelfs meer dan twee gezichten hebben Fien en het kan een hele tijd duren voor al die gezichten zichtbaar zijn. Getriggerd door omstandigheden kunnen onderliggende karaktertrekken naar boven komen drijven, die van een joviaal en sociaal persoon een gevaarlijke gek maken. De vader van de jongetjes Ruben en Julian is een uitzondering. Gelukkig. Maar vraag me niet te verklaren hoe het kan dat hij zijn kinderen ongetwijfeld gevoed en gebaad heeft. Kusjes heeft uitgedeeld bij het vallen. Getroost heeft bij huilen. Misschien las hij voor als het bedtijd was, telde de tandenpoetsseconden af en ging mee naar zwemles. Ook deze vader had waarschijnlijk slapeloze nachten toen de jongens baby waren en nachtvoedingen kregen. Ook hij bracht ze naar kinderdagverblijven, peuterspeelzalen en scholen en genoot van mollige peuterarmpjes om zijn nek als hij ze daar weer ophaalde. Er zal door zijn zoons om hem geroepen zijn bij een nachtmerrie, bij ruzie of bij een grote vondst in de tuin tijdens het spelen. Hoe kan ik jou uitleggen dat hij dan toch deed wat hij deed Fien? En dat ik er geen begrip voor heb en er van walg. Dat ik over mijn nek ga bij het idee dat hij zijn kinderen liever dood zag dan bij zijn ex-vrouw en ze na hun dood verstopte. Dat deze vader dwaalsporen uitzette om te zorgen dat die ex zo lang mogelijk in het ongewisse zou blijven, over waar haar zoons gebleven waren. En dat hij ook nog zelfmoord pleegde zodat zijn geheim hém in ieder geval nooit ontfutseld zou worden. Alles, maar dan ook alles stelde hij in het werk om zijn voormalige echtgenote zo hard mogelijk te treffen. Hoe rijmt dat in hemelsnaam met de liefhebbende ouder in de beschrijvingen van zijn omgeving? En hoe leg ik jou zoiets uit? Ik keek je aan en probeerde mijn uitleg eenvoudig en kort te houden. Haat maakt soms het allerslechtste in mensen los. Het ondenkbare. En dat gebeurde bij deze man. Zijn haat maakte hem de moordenaar van zijn eigen kinderen. Je keek me aan en vatte mijn uitleg kort samen. 'Gestoord' vond je het. Ik vind dat je gelijk hebt lieverd. Rust zacht Ruben en Julian. Alsjeblieft, rust zacht. Delen Dit zag ik op facebook... en precies zo denk ik er ook over... heel mooi geschreven..
De link kun je ook vinden wanneer je de eerste alinea kopieert en plakt op google, krijg je ook de fb pagina.
Achterlijke kwal, hoe ik nog meer over hem denk zal ik hier niet op het forum gooien. Egoïst. Het zou je zoon maar zijn.. In 1 klap je kleinkinderen en je zoon verloren. Wat heeft hij het leven tot een hel gemaakt voor veel mensen. Rust zacht liefjes, ik hoop dat jullie het nu goed hebben.
Dit is precies waar ik het vandaag over heb gehad in een gesprek over het gebeurde... Voor mij het helemaal zijn en zeker op wat voor manier ik m'n kids kwijt geraakt zou zijn...
ramptoerisme is het niet meteen denk ik hoor... Op de plek van een dodelijk ongeval worden ook vaak bloemen gelegd.
Hoewel ik het gevoel van de schrijver/ster kan begrijpen, vind ik het een vreselijke tekst. Dit is wat je je kind uitlegt?? Ik weiger te geloven dat het puur haat was dat de vader tot deze gruweldaad is gekomen. Dit was een vader die van zijn kinderen moet hebben gehouden. Ik geloof wel dat hij zodanig de weg kwijt was, het zo allemaal niet zag zitten dat dit de enige uitweg was die hij zag, ook voor zijn kinderen, hoe idioot krom die gedachte ook was. Ik geloof ook dat er vast een hoop is voorgevallen wat hem tot deze daad bracht. Dingen die we niet weten. Ik hoop met heel mijn hart dat ik mijn eigen kind later zoiets met iets meer nuancering kan uitleggen, dat het niet goed is wat er is gebeurd maar dat dingen best anders kunnen zijn dan wat wij aannemen. Ik hoop dat de moeder deze tragedie te boven komt. Dit is zo'n klap, ik kan me niet voorstellen hoe zij zich moet voelen.
ik denk dat als hij ook maar een seconde aan het belang van zijn kinderen had gedacht, hij ze niet in een duiker had verstopt... Ik had gehoopt dat hij ze nog netjes had begraven ergens en er inderdaad 2 kruisjes bij had gemaakt. Dat had een iets andere kijk op het hele geheel gegeven.. Nu denk ik toch echt aan pure haat en egoïsme / narcisme..
Ik vind het erg bijzonder te lezen dat iedereen opeens psycholoog is geworden. NIEMAND weet precies wat er vooraf is gegaan aan deze tragedie. We nemen van alles aan, puur om ons eigen gevoel een plek te geven. Nee, ik begrijp er geen snars van dat iemand dit zijn kinderen aan kan dien, maar ik ga ook geen aannames doen.
nog bijzonderder... er zijn genoeg mensen die ook rechter zijn geworden en zonder enige schroom oordelen en veroordelen... Net een documentaire gezien over Ethel Kennedy... inspirerend hoe zij invulling heeft gegeven aan haar leven na de moordmop haar zwager en echtgenoot (terwijl zij 3 mnd zwangermwas van haar 11e kind).... optimistisch, het leven waarderend, geen haat, geen woede, wel verwondering.
Waarom psycholoog? Omdat we niet kunnen geloven dat hij ook maar één moment aan de kindjes dacht? Omdat wij DENKEN dat het pure haat is? Dat heeft niks met psycholoog zijn te maken.. Jij weigert te geloven dat het haat was, ik weiger te geloven dat hij het beste met de kindjes voorhad.