Welk alternatief bedoel je? Het is de ene keuze tegenover de ander. Werken, betekend opvang voor je kinderen zoeken, is toch niets specifieks aan? Ik ben niet alleen thuisblijfmoeder omdat ik mijn kinderen niet wil laten opvangen door een ander. Maar... ik vind die andere dingen (cv/onafhankelijkheid enz) niet belangrijk genoeg om hiervoor mijn kinderen op te laten vangen door een ander.
Niet gelijk van het negatieve uitgaan.... Lees mijn andere posts ook eens, ik heb niets tegen kdv/bso/gastouder, want ik heb zelf als leidinggevende in deze branche gewerkt en ook gebruik gemaakt van gastouders. Maar voor mij voelt het alsof ik voor mezelf kies tov mijn kinderen als ik ga werken (ook al uitgelegd) en ik vraag me serieus af of andere moeders dat ook wel eens zo voelen. Totaal niet kort door de bocht bedoeld. De ene keuze zorgt voor de andere keuze: Werken --> opvang voor je kinderen. En ik kan die keuze gewoonweg niet maken en kies er dus voor om thuis te blijven.
Het zal misschien de intonatie zijn die ontbreekt, maar het lijkt wel alsof bij sommige gezinnen de man behoorlijk bepaald wat er op dit vlak gebeurt. Maar goed, als het je niet uitmaakt, prima, maar mijn man zou het niet moeten proberen om zichzelf buiten de opties van stoppen of minder werken te plaatsen.
De intonatie ontbreekt idd bij het geschreven woord en het is maar net welke intonatie je er zelf aan geeft. Jij geeft het gelijk de intonatie van een bepalende man die niet wil kiezen voor de opties van stoppen/minder werken. Ik heb zelf bepaald dat ik niet meer wil werken (op dit moment) daar hoeft mijn man mij gelukkig niet toe te dwingen.
Dat had ik gezien hoor, vandaar ook de achter mijn tweede zin. Iedereen zijn keus. Ik kies inderdaad zo'n 28 uur per week voor mijzelf. En ik vind het heerlijk! Bij ons loopt het allemaal ook lekker ( goede gezondheid etc,..) , dus dat is natuurlijk ook fijn. Ik heb idd totaal geen moeite ermee mijn kinderen naar de opvang te brengen. Ze vinden het leuk. Soms ook niet maar ja thuis is het ook niet altijd leuk. En school is nou eenmaal verplicht,...
Precies, ik zou ook niet anders willen eigenlijk, ik ben niet opgegroeid met mannen die thuisblijven en vind dat ook helemaal niets, ik kan prima met mijn vader overweg (soms wat explosief omdat we juist teveel op elkaar lijken LOL en neem hem niets kwalijk, juist tegengesteld, ik ben hem dankbaar dat ie altijd zo hard heeft gewerkt zodat ik mijn mama altijd bij me had, ik was vroeger altijd ziek en kon maar halve dagen naar school en daarvan was ik zelfs nog thuis vanwege ziekte dus mijn moeder kon ook niet (buitenshuis) werken, ik vond het fijn om altijd een vaste thuisbasis te hebben en mijn eigen omgeving (zeker als je ziek bent is dat extra fijn) dit wil ik onze kids ook meegeven. Manlief was altijd sleutelkind en vind dat ie heel wat gemist heeft naar aanleiding van mijn jeugd en hoe dit is gegaan e.d. en we hebben dus samen besloten dat wij dat ook voor onze kindjes willen, dat ie het daarbuiten wel lekker vind zo geregeld dat mag ie vinden maar ik mag alles doen wat ik wil, beter nog; ik bepaal en regel eigenlijk de meeste dingen thuis, dus het is niet zo dat manlief hier alles bepaald haha
Weloverwogen moet ik wel zijn met 5 kids... Ik heb zeker mijn keuzes overwogen, maar ik voel me gewoon een vreemde eend in de bijt als ik in dit topic lees. Misschien ben ik niet gemancipeerd genoeg en moet ik meer voor mezelf kiezen als voor mijn gezin/kinderen... Ik heb gewerkt totdat mijn oudste 4 werd, ik had toen 3 kids in de leeftijd van 4, 2 en 1. Druk genoeg dus, maar ik werkte met plezier en paste mijn ritme aan mijn werk aan. Ik zou er nu niet meer aan moeten denken om met 3 kids 's ochtends om half 7 in de auto te stappen, af te leveren bij de gastouder en me rot te haasten om om kwart over 8 op mijn werk te verschijnen. Ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen dat mijn oudste door een ander naar school gebracht zou moeten worden, dat ik er niet zou zijn als zij uit school zou komen enz. Maar volgens mij ben ik een éénling met zo'n gedachtengang..
Mooi verwoord! Ik hoop dat mijn kinderen dat later ook tegen hun vader zeggen! Hij werkt ook hard, maar is er altijd rond etens/bad/bedtijd. Daarvoor en daarna hebben ze hem echt niet nodig hoor. Al zou het soms ook wel eens handig zijn als hij taxi speelde naar al die speelafspraakjes/kinderfeestjes/clubjes/muzieklessen enz... Als thuisblijfmoeder verveel je je echt niet hoor.
Dat klinkt idd wel erg pittig. Hoewel de derde nog geboren moet worden klinkt het bij ons iets relaxter. We zijn niet gehouden aan vaste tijden op het werk. Thuis werken doen we ook allebei regelmatig. We brengen zelf naar school/ kdv en gaan daarna pas werken. En ik ga ook gewoon om 17:00 naar huis. Beide werkgevers zijn heel flexibel, maar verwachten soms ook van ons bepaalde flexibiliteit. Maar dat is vaak goed te plannen.
Het kwam gewoon zo licht negatief over, alsof het fout wat dat je kiest voor een inkomen, onafhankelijkheid, pensioen e.d. maar het zal idd de intonatie zijn ...
Hoe het bij jullie gaat is het idd relaxter! Toen ik nog werkte was ik leidinggevende bij 'mijn' psz. Ik werkte dus altijd al voor en na de schooltijden. Mijn man heeft een eigen bedrijf met werktijden die ook niet echt handig zijn... Natuurlijk had ik kunnen kiezen voor een baan buiten de haal,- en brengtijden van mijn oudste, maar in mijn branche is dat best moeilijk. Ik heb fulltime gewerkt totdat mijn oudste werd geboren. Toen heb ik mijn baan opgezegd omdat ik alleen maar fulltime kon blijven werken. Net voor mijn bevalling ben ik toch weer gaan solliciteren 10 dagen na mijn bevalling zat ik op sollicitatiegesprek. Na 3 maanden was ik dus weer parttime aan 't werk, maar na 4 jaar vond ik het wel genoeg... Achter elke keuze zit dus een verhaal en ik denk dat er maar weinig thuisblijfmoeders er alleen uit gemakzucht voor kiezen om thuis te blijven. Ik krijg, na het lezen in dit topic, een beetje het gevoel dat je bijna onverantwoord bezig bent als je niet werkt. Maar goed, dat kan mijn gevoel zijn hoor..
Het was gewoon een vraag, zonder mening of iets dergelijks. Die mening (voor jou dus licht negatief) geef jij er zelf aan. Ik betrap me hier zelf ook regelmatig op hoor, want als ik dit topic lees krijg ik ook het gevoel dat iedereen een bepaalde (negatieve) mening over mij heeft omdat ik thuis blijf....
Ik denk dat het ook ligt aan hoe je dat zelf ervaart denk ik. Wij waren ook sleutelkinderen, mijn ouders waren gescheiden en dus ging mijn moeder werken om ons te onderhouden. Ik heb het altijd zeer veel respect voor mijn moeder gehad, want ondanks dat, konden wij wel alles krijgen wat we wilden. We gingen op vakantie ieder jaar, konden dure hobbies uitvoeren (mijn zusje en ik deden aan stijldansen op redelijk hoog niveau), konden de opleidingen doen die we wilde. En nog kon mijn moeder sparen. Maar ze werkte wel 36 uur per week, ging om half 7 de deur uit en was 's middags om 4 uur thuis. Ik heb het nooit als gemis ervaren eigenlijk. Het heeft ons geleerd zelfstandig te zijn en onafhankelijk.
Mijn moeder was op haar 36e weduwe en omdat mijn vader een goed draaiend bedrijf had een een goede levensverzekering waren wij gelukkig nooit alleen. Mijn moeder hoefde niet te werken, we konden alles doen wat we wilden en voor mij en mijn zus werd ook gespaard. Hierdoor hebben wij zulk soort dingen dus goed geregeld.
het is een keuze he! naast mijn eigen ontwikkeling heb ik zeer belangrijke redenen om te werken, zeker ten gunste van mijn kinderen. 1 van de belangrijkste is dat ze dan door beide ouders evenveel worden opgevoed en opgevangen. Ik geef ze de kans om veel tijd door te brengen met hun vader. Ik vind mijn tijd met kinderen namelijk niet belangrijker dan hun tijd met hun vader (vind ik zelfs nogal egoistisch). Mijn beide ouders hebben parttime gewerkt en ik vond het een grote verrijking van mijn leven dat ik veel tijd heb doorgebracht met mijn vader, en dat hij ook betrokken kon zijn in alle aspecten van leven van zijn kind. veel vrouwen lijken zichzelf als enige ouder dat toedoet te vinden. Die mening delen wij beide gelukkig niet.
Het is niet altijd een keuze, mijn vriend heeft goed gestudeerd en nu een goede baan, ik heb niet echt gestudeerd, (mbo/spw niv3) Het is lastig werk te vinden. Maar als mijn vriend thuis is, dan speelt hij met onze dochter, en geeft haar eten en al dat soort dingen en in het weekend en op vrije dagen ook. Gelukkig is ze dan ook helemaal dol op hem.
ik vind het echt niet mooi verwoord, ik word er juist verdrietig van. En we doen er juist alles aan dat onze kinderen later niet gaan zeggen: nou pa, voor etenstijd hadden we je echt niet nodig, bedankt voor de centen zodat ik 'met mijn moeder' thuis kon zijn. die post versterkt juist mijn keuze voor gelijkwaardige ouderschap, want zo'n mening achteraf gun ik mijn man echt niet. Enhet zal ook de keuzes van onze zoon en dochters later gaan bepalen (blijkt uit deze posts)
Dat is hier ook zeker een van de redenen. We wilden beide minder gaan werken om bij de kinderen te zijn. Ik ken ook genoeg voorbeelden waarbij de man dat trouwens niet eens wil. Dat snap ik dan weer niet.
Ik vraag me af waar het idee vandaan komt dat de gemiddelde tbm totaal niets doet aan zelfontwikkeling. En aan de andere kant, het idee dat elke werkende moeder wel wat doet aan zelfontwikkeling. Ik ben zelf ook tbm en dat bevalt erg goed. Mijn bevalling was verschrikkelijk en ik ondervind daar nog bijna dagelijks de gevolgen van. Een baan buitenshuis zou ook niet gaan. Als mijn gezondheid beter wordt, of mijn zoontje wat beter slaapt, ga ik mijn eigen bedrijf starten. Waarom? het lijkt me leuk, verder niet. Eerder een soort hobby, dan dat het werk is. Mijn man werkt meer dan de gebruikelijke 40 uur en kan daarom zijn eigen zaak goed runnen. Dan kan, omdat ik thuis blijf en voor onze zoon zorg. Hij komt thuis en hoeft dan alleen maar te ontspannen, vader en man te zijn. Wij runnen op deze manier samen ons gezin. Een gat in je cv? Tja, dat hebben zoveel mensen nu. Als ik als werkgever de keuze heb om een voormalig tbm met gat van 6 jaar aan te nemen of een willekeurige werkeloze met een gat van 6 jaar, dan wordt het de tbm. Terwijl de werkeloze het beter kan gebruiken waarschijnlijk. En carriere maken? daar heb ik nog zo'n 35 jaar de tijd voor. Ik ben zelf heel erg blij dat wij het op deze manier kunnen doen. Maar irriteer me wel enorm aan zo'n minister met zulke onzinnige uitspraken.