Haha wat een raar stuk pfffffffffff. Ik ben ook thuisblijfmoeder, en ben er trots op !! Ik zou niet anders meer willen. Voordat we aan kinderen begonnen hebben mijn partner en ik afgesproken dat IK thuis zou blijven zodra ik zwanger was. En zo hebben we het ook gedaan. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik wegens gezondheidsbeperkingen niet eens meer MAG werken nu, maar al mocht ik het wel, dan nog was ik gewoon heerlijk thuis gebleven. Ik heb verschillende studie's afgerond, verschillende diploma's op zak, maar die mogen me allemaal gestolen worden. Je kind groeit maar 1x op, en dat wil ik graag 24 uur per dag mee maken. Voor je het weet zijn ze 4 - 5 jaar, en moeten ze naar school. Nee, laat mij maar lekker gewoon thuisblijfmoeder zijn
Op zich voor jullie relatie fijn dat jouw man deze gevoelens niet heeft. Deze topic is voor mij een openbaring dat er blijkbaar tegenwoordig veel vaders zijn die het prima vinden dat hun kind maar 1x opgroeit, en dat zij in die tijd 40-50_60 uren per week werken. En dat ze ook nog zeggen dat ze niet minder 'hoeven' te werken. Want ja, je bent maar vader geworden, so what??
Zoveel mensen zoveel meningen... Ik word er verdrietig van als ik mijn kinderen weg zou moeten brengen als ik zou gaan werken. Jij waarschijnlijk niet, of jullie hebben het zo geregeld dat je man thuis is in de tijd dat jij werkt. Prima, dat is jou keuze! Mijn 3 oudste kinderen zitten van 9 tot half 4 op school, dan hebben ze hun vader echt niet nodig. Ik ga mijn man dan niet thuis laten zitten om het huishouden te doen. Ik vind de dikgedrukte opmerking ook wel erg negatief hoor. Wij brengen als ouders genoeg tijd door met onze kinderen. Wie zegt dat die van ons dat dan gaan zeggen? Ik suggereer toch ook niet dat alle kinderen die naar het kdv/bso zijn gegaan hun ouders verwijten gaan maken? Erg kortzichtig! Sta achter je eigen keuze en ga niet met je vinger wijzen naar ouders die een andere keuze maken. (of suggereren dat kinderen hun ouders verwijten gaan maken....) Ik sta er voor 100% voor in dat wij gelijkwaardige ouders zijn in onze opvoeding, omdat ik weet hoe het zit. En dat kan een buitenstaander niet zeggen als hij/zij de situatie niet kent!
Even serieus: je kind zit op school van half 9 tot half 4. Na schooltijd gaat het vaak met vriendjes spelen, naar feestjes, clubjes enz. Als ouder hoef je dan echt niet meer voor 100% bij je kind te zijn. Ik vind het voldoende als mijn man er is rond eten/bad/bedtijd. In de weekenden is hij altijd vrij en zeker 5 weken vakantie per jaar. Ik ben dan tevreden, jij blijkbaar niet, maar reageer alsjeblieft niet zo negatief als andere ouders voor een andere 'oplossing' zoeken, alsof jij de wijsheid in pacht hebt.....
Dat is geen negatieve opmerking, het komt vrijwel letterlijk uit de post van tirskele. Ik heb alleen jullie zinnen overgenomen en daarbij gezegd dat wij dat absoluut niet willen, en hopen dat onze kinderen later niet zullen denken over ouderschap en vaderschap zoals jullie schrijven. Sterker nog: als ik zou denken dat onze kinderen hun vader voor het avondeten niet nodig hebben, zou mijn man niet eens kinderen met mij willen. Blijkbaar is het moeilijk te begrijpen dat er enorm veel vaders zijn die ook een grote rol willen spelen in het leven van hun kind, die ook verschillende dagen per week hun kind willen opwachten op het schoolplein. En dat er moeders zijn die hun tijd met het kind niet belangrijker vinden dan vaders tijd met zijn kind. Bovenstaande zijn ook normen en waarden die ieder belangrijk vindt om mee te geven aan zijn kind. Wij vinden deze waarden heel belangrijk, en inderdaad hoop ik dat onze kinderen dezelfde waardes zullen overnemen, en dat mijn zoon straks ook minder zal willen werken vanwege zijn kinderen.
Ik doe negatief? Jij schrijft juist hoe belangrijk je het wel niet vindt om altijd thuis te zijn, en nu is dat ineens niet belangrijk tussen 9 en 4?
Ik doe in de tijd dat mijn kinderen op school zijn het huishouden, en dat is heel wat hoor met 5 kids... Als ik mijn man thuis laat zijn in die tijd vindt ik het niks als hij dan het huishouden moet doen, dat bedoelde ik er mee. Als ik er voor zorg dat het huishouden klaar is als ze om half 4 thuis komen heb ik alle tijd voor ze. Het blijkt nu alleen dat ze in die tijd liever iets met vriendjes en vriendinnetjes doen. Ik vind dat de normaalste gang van zaken. Ik ga dan echt niet denken dat ik of mijn man liever geen kinderen hadden gehad omdat ze na schooltijd graag met hun leeftijdgenootjes optrekken.... Ik maakte die opmerking omdat jij er over begint dat veel ouders het niet belangrijk vinden dat vaders tijd doorbrengen met hun kinderen. Mijn oudsten hebben gewoonweg niet veel tijd 'over' na schooltijd, die hebben best een vol programma met speelafspraakjes, feestjes enz. En die zitten echt niet te wachten op een vader/moeder die overal maar bij wil zijn. Maar daar kom je misschien nog wel achter als je zelf schoolgaande kinderen hebt.
Ik vind het prima dat je je kinderen bepaalde waarden en normen mee wilt geven, maar bij mij komt het een beetje over alsof die van jullie de enige goede zijn. Ik geef mijn kinderen graag mee dat mensen over bepaalde dingen verschillend denken en dat je daar respectvol mee om moet gaan, ook als is dat niet altijd even makkelijk. Als je zelf schoolgaande kinderen hebt zul je er achter komen dat ze al snel hun eigen programma hebben en je nodig hebben om ze overal te brengen en te halen. (schreef ik ook al in mijn bovenstaande post ) Hopelijk willen jou kinderen straks hun vader/moeder overal bij betrekken na schooltijd, anders zal het een grote tegenvaller zijn.... Die van mij zijn in ieder geval al hard op weg om zeer zelfstandig te worden op dat gebied. Die hebben mij/hun vader pas weer nodig aan tafel, als ze hun verhalen kwijt willen over school. Of als ze hun huiswerk gaan doen na het eten of als ze in bed gelegd willen worden. En dan zijn wij er gelukkig alle twee. Ik vond je opmerking over de geldverdienende vader trouwens wel negatief overkomen, alsof mijn kinderen dat zo zouden zien.... Hier tot nu toe in ieder geval niet. Als jij het zelf als negatief ziet, zo'n manier van leven/opvoeden, dan breng jij dat waarschijnlijk ook over op je kinderen en zullen die dat ook zo overbrengen op anderen.
Ik deel je gevoel. Ik vind sowieso dat de wel werkende moeders hier wel heel erg extreem hun zaakje aan het verdedigen is en zich weinig inleven in een moeder die thuis "wil" zijn. Voor de werkende moeder: ja ik snap dat je wilt werken en ook dat je dat prettig vindt. Want: Sommige mensen halen hun eigenwaarde" of zelfbewust zijn : met het verdienen van geld en/of succesvol zijn. Sommige mensen doen dit liever met het opvoeden van kinderen Sommige met niks doen en uit hun neus eten Sommige mensen maken de hele dag kunstwerken of lezen boeken en ga zo maar door. De discussie is ook eigenlijk niet of het wel of niet "leuk" is...want dat is toch subjectief. Het gaat hier om geld van de sameleving en het gevolg voor de vrouw die niet werkt als ze niet meer worden "onderhouden"door de partner. "Ik vraag me trouwens af of een vrouw die parttime werkt ook wel genoeg verdiend om niet in de bijstand te eindigen ( zie om me heen genoeg vrouwen die extra bijstand moeten aanvragen naast hun baan van 28 uur) " Dus ik denk dat ze het zich zelfs breder moeten afvragen...
ik bleef de eerste 4 jaar ook thuis voor mijn eerste en ben zodra hij naar school ging parttime gaan werken heerlijk ff tijd voor je zelf even wat anders en toch optijd thuis tijd voor boodschappen poetsen en dan kind ophalen maar ieder zijn ding snap niet dat er zo een discussie over kan ontstaan
Die van mij werkt niet zoveel uur per week hoor. Hij werkt van 09.00 tot 14.00 uur, en vrijdags werkt hij helemaal niet. ( 20 uur in de week ) Dus weet niet hoe ik jou reactie op moet vatten hoor
Ik snap Adi wel. Ik vond het als schoolgaand kind trouwens geweldig als mijn vader ons tussen de middag van school kwam halen om samen een boterham te eten. Heb daar warme herrinneringen aan. Mijn vriend is nu ook regelmatig thuis en ik werk parttime. Het is vast niet overal zo maar bij vele is het ook echt een keuze dat pa fulltime werkt. Terwijl je het echt ook kan combineren.
En hier gaat het juist om. Ik heb mijn plekje op de arbeidsmarkt, en waarschijnlijk is het voor mij makkelijker om mijn gezin financieel te kunnen onderhouden, mocht het nodig zijn, dan iemand die niet deel uitmaakt van de arbeidsmarkt. Ik kan makkelijker meer uren gaan werken dan iemand die nog moet solliciteren. En dáár gaat het om. Want ik vraag me dan af...als je tbm bent en je gaat uit elkaar, maak je dan ook gebruik van partnerallementatie? Hebben jullie dat zwart op wit staan?
denk dat we als ouders zijnde maar een uitkering moeten aanvragen zodat we 24/7 thuis zijn ookal zitten de kids op school pfff ik snap sommige denkwijzes niet hoor als een moeder werkt is ze een slechte moeder als een vader de hele dag werkt werkt ie alleen voor het eten dus massaal naar de gemeente uitkering aanvragen zodat we als ouders lekker thuis kunnen blijven
Klopt, ik werk ook parttime maar mocht er nood aan de man zijn kan ik best fulltime verder in dezelfde baan. En ookal werk ik parttime, ik blijf wel pensioen opbouwen en me ontwikkelen in mijn vak en voor mezelf.
Nee liever niet. Maar als mensen dat eerst wel doen: logisch. Maar goed...ik ben eigenlijk nog in een andere situatie ( waar ik het liever niet over heb) waardoor ik niet direct in financiele nood kom als mijn man bij me weg wil
Dit kun je ook als TBM doen Zelf een pensioen opbouw regelen, ontwikkelen ( voor jezelf ) in het leven Ik snap dat nooit...maar net als jullie mij niet snappen...hoe iemand zich ontwikkeld kan noemen als ze goed zijn in hun "werk" Want het is toch maar werk...dat heeft toch niks te maken met wie je bent en hoe je leeft?
Dit zijn voor mij héle belangrijke redenen om te blijven werken. Ik ga straks van fulltime naar drie dagen in de week en dat lijkt me heerlijk!
Wij hebben het niet zwart op wit staan dat mijn man alimentatie moet gaan betalen als wij uit elkaar zouden gaan. Wij zijn getrouwd en hebben elkaar beloofd dat wij bij elkaar blijven tot de dood ons scheidt. Veel van jullie zullen dit waarschijnlijk apart of naief vinden, maar dat is een andere discussie dus die ga ik hier niet voeren. Ik ben er dus niet mee bezig of ik het financiël zou redden als ik zou gaan scheiden. Als mijn man zou overlijden is alles prima geregeld. Ik ben me er zeker van bewust dat het niet zo makkelijk zou zijn om weer op de arbeidsmarkt te komen omdat ik een gat heb van een aantal jaar. Maar ik ga niet werken om dat veilig te stellen. Misschien ook wel naief/onverantwoordelijk in de ogen van velen... Als mijn jongste 4 jaar zal worden en ik meer alleen thuis zal zijn zal ik heus wel weer gaan proberen om andere bezigheden te zoeken. Maar dat zal dan vrijwilligerswerk zijn en geen betaalde baan.