Klopt. Maar niemand vertelt je dat erbij, zelfs niet als je er middenin zit. En dan nog weet je niet hoe je je dan voelt. En inderdaad meestal gaat het daarna beter maar heb al zo een periode achter de rug waarbij dat niet het geval was en dat gaat bij deze weer zo denk ik.
Maar niemand hoeft dat toch te vertellen... Ik neem aan dt iedereen snapt dt je kind niet gelijk doorslaapt e.d als ie eruit komt... Dit is trouwens niet bedoeld als aanval hoor... En natuurlij hoop ik voor je dt het snel beter word!
Geloof me dat ik ook echt wanhopig ben geweest hoor, wanneer ze weer klaar wakker was 's nachts en ik net twee uurtjes aaneengesloten had kunnen slapen. De eerste weken sliep ze sowieso alleen op mij, waardoor ik meer dommelde dan dat ik sliep. Ik was kapót . Overdag bijslapen was ook geen optie, en het kostte sowieso veel tijd om haar te laten slapen. Maar mja, wat doe je eraan? Huishouden ging op een lager pitje, verder aten we super eenvoudig, ik deed niet meer dan noodzakelijk was en had sowieso geen tijd voor mezelf (behalve 10 minuutjes douchen ofzo, maar ook dat deed ik vaak met m'n dochter). Maar haar de hele nacht negeren en oordopjes in doen? Nee, echt niet, dan maar zelf een zombie zijn.
en nu vraag ik mij ineens af,die baby,s die "nog"wakker worden steeds snachts,word die ook melk of bv aangeboden mischien is het wel gewoon honger? in het begin wad het bij ons gewoon honger,maar het bleef aamhouden ineens had ik door dat het pijn was (kma) dus het kan ook honger of pijn zijn he. jongste sliep "pas"door na 10maand,en de oudste ban 1jaar tot 2jaar ook elke nacht spoken door oorpijn. dus had 2kids die wakker werden snachts had maanden lang maar 4 uur slaap per nacht zo,n 10maand lang!! goede nacht was 6uur. maar cijfer liever mezelf weg dan de kids
Hier ook nog geen doorslapen. En ja ik ga er soms ook kapot aan. 4 dagen werken. 7 dagen pw hele huis stofzuigen en afstoffen en dan nog de was en koken. Jep vermoeiend maar ach. Ik ga gewoon naar bed samen met haar(ik kijk dan lekker tv of speel op mn 3ds en 23u slaap ik). Ze heeft tot een paar weken terug bij mij in bed geslapen. Nu begint ze in haar eigen bed en huilt ze tussen door. Haar bed staat naast ons bed dus snel een aai over de bol, een ssst mama is hier ga maar lekker slapen en dan handje vasthouden is voldoende. Soms slaapt ze tot de ochtend in haar bed en soms komt ze eind van de nacht naast me. Ik kan me er niet druk om maken. Ja vanmorgen even ze was vanaf 4uur aan het spoken en ik moest toetsen op school dus ja chagrijnig was ik ! Nu liggen we samen in mijn bed en gaan mijn oogjes ook zo dicht.
nee, dat babies niet doorslapen weet iedereen al kijken mensen wel gek op na een paar maand Bedoel meer, als ze ook overdag haast niet willen slapen (dat wordt je niet 'verteld') en je nog een hebt, wanneer heb je dan rust? En ja ik heb gewoon veel slaap nodig maar mn dochter blijkbaar niet. 22.30u naar bed is voor mij laat en 7 uur eruit vrij vroeg. datzou ik net trekken als ik niet s nachts nog eruit moest. Maar daar is iedereen anders in.
Ik heb niet alles doorgelezen, maar mijn zoontje is met 11 maanden ineens gaan doorslapen...dus echt slapen van 19.00 uur tot 6.00 uur. Daarvoor was het hier een drama, wel zeker drie keer wakker s' nachts. Ik heb heel wat keren jankend op de overloop gestaan omdat ik niet meer kon, zo moe was ik.... Ik kon mijn zoontje niet langer laten huilen dan 10 minuten vanaf 6 maanden. Daarvoor is het nooit langer geweest als 5 minuutjes... Wij waren ten einde raad..... Toch hoort het er bij dat de kleintjes over het algemeen meerdere keren wakker worden s'nachts. Hoe slopend het ook is... en de mama's die een kleine hebben die doorslaapt zijn uniek en zij mogen in hun handjes klappen. Met 10 maanden hebben wij mijn zoontje alleen nog maar getroost op zn kamertje...dus op een stoel zitten met hem op schoot en wachten tot hij rustig was en dan weer terugleggen in zn bedje. Soms zat mijn man wel een uur zo met hem....nog slopender, maar het heeft hier wel geholpen. Wellicht is dit iets voor jullie?
Hier ook geen doorslapertje, ze is zelfs uren wakker 's nachts.. Sinds vorige week vrijdag laat ik haar ook echt krijsen. Ik ga er af en toe heen om even te troosten (ze blijft in bed liggen) en haar speen/knuffel te geven. Dan ga ik weg en ja, dan krijst ze gigantisch hard. Maar ik heb zoiets van: ze is 11 maanden, bijna 1 jaar, ze moet toch kunnen doorslapen? Ze heeft het gedaan. Maar ze mankeert niets voor zover ik weet. Vorige week was ze 's nachts 2x 2,5 uur wakker en nu is ze nog 1x wakker en ongeveer 1,5 uur. Ik vind overigens niet dat omdat ik haar laat huilen, het me niet interesseert hoe ze zich voelt. Natuurlijk vind ik het zielig dat ze huilt maar ik vind het ook zielig voor ons (papa, mama en andere 2 kids) als wij niet slapen kunnen. Dus ik houd nu gewoon vol en op een gegeven moment gaat het over. Maar die 3 nachten die het CB aangeeft, daar geloof ik niet in
Mijn CB gaf met 7,5 maand bij onze oudste ook het advies te laten huilen. Tja, anderhalve maand later wist ik dat ze KMA en eczeem had en was ik blij dat ik dat advies niet op had gevolgd. Ze ging echter niet doorslapen toen ik op dieet ging en ook niet toen we eindelijk goede hormoonzalf kregen waar de eczeem eindelijk mee weg ging. Bleek ze uiteindelijk ook nog chronische oorklachten te hebben. Met 19 maanden eindelijk buisjes, toen nog een paar kiezenrondes, watrepokken en 6e ziekte en daarna ging ze met 23 maanden eindelijk doorslapen... Nu met Caitlyn weer zulke drama's. En drama's betekent hier per etmaal in totaal nog geen 12 uur slapen. 's Nachts pakt ze 8-9 uur, met 3-4 keer wakker in die nacht, en overdag als ik mazzel heb 2 keer anderhalf uur. We dachten zo langzamerhand alles onder controle te hebben, (hartritmestoornis, verborgen reflux, verstopping, KMA), maar nu blijkt ook Caitlyn vocht achter de oortjes te hebben. Donderdag naar de KNO. Clou van mijn hele verhaal: wees heeeeeeel zeker dat er medisch gezien niets speelt, voordat je uberhaupt gaat overwegen om te laten huilen op een leeftijd dat niet doorslapen op zich nog heel normaal is. Naast die medische zaken spelen namelijk ook nog de normale dingen als ontwikkelingssprongen en doorkomende tandjes en kiezen... Om enige check te hebben of er iets van pijn speelt, probeer ik bij twijfel wat er gebeurt als ik even een pcm geef voor het slapen gaan. Als het slapen dan beter gaat, is het pijn en bij pijn laat ik nooit maar dan ook nooit huilen. Verder: HOE huilt ze? Is het jengelen, (dan is het heel normaal om dat even te laten gaan en te kijken of ze zelf weer in slaap vallen), is het huilen of is het krijsen/brullen? Bij krijsen en brullen troost je ALTIJD, want dan is er wat. Hier is het dus vrijwel altijd krijsen... (De buren worden er wakker van ).
Bij onze oudste hebben we het ook geprobeerd, slaaptraining. Elke tien minuten gaan kijken. hij huilde uuuuren en viel helemaal niet in slaap. Helemaal hysterisch werd hij, overstrekte helemaal. ik kon het niet aanhoren en ben hem gaan troosten, voelde me daarna zo een mislukte moeder, want die slaaptraining, die zou dus bij alle kinderen werken en bij mij dus niet, omdat ik niet consequent genoeg was. Maar alles in mij schreeuwde dat ik hem niet kon laten huilen. Inmiddels slaapt hij zonder problemen in en door. Met veertien maanden bleek dat hij een oogafwijking had van plus zes en dus waarschijnlijk al die tijd in bed had gelegen met hoofdpijn. Ja, als ik hoofdpijn heb, geen paracetamol helpt, dan wordt ik soms ook echt gek in bed en kan ik niet slapen. Soms is er een reden dat je kind niet slaapt maar kun je met de beste wil van de wereld niet weten dat er iets aan de hand is. Nu hij een bril heeft en normaal slaapt laat ik hem wel ens huilen volgens de methode en werkt het wel. Ook dan vind ik het moeilijk om hem te laten huilen. mijn man zegt dan dat ik vooral niet naar hem toe moet gaaneb ik bedwing me dan. na tien minuten slaapt hij dan altijd in. tenzij hij ziek is of tandnpijn heeft, dan werkt het niet en weet ik dus, er is iets. Dan mag hij bij ons in bed. Dus als de cb methode niet werkt dan denk ik dat daar vaak een reden voor is en je dus je gevoel moet volgen als je het echt niet kunt aanhoren. Nu ik een tweede normaal slapende baby heb besef ik pas hoe zwaar het was. Ik heb echt huilend naast zijn bed gezeten, helemaal wanhopig. Ik voel dus met je mee! Maar het ging over, met veertien maanden sliep hij. Laat dat je bemoedigen. Ook als je 'toegeeft', uiteindelijk leren kinderen echt wel doorslapen. Bij mijn tweede doe ik het niet meer volgens het boekje. Van mij hoeft mijn baby niet te 'leren' slapen. Of verplicht op zijn eigen kamer slapen. Hij ligt lekker in een cosleeper en overdag in de kinderwagen. Ik vertrouw er op dat ook hij vanzelf echt gewoon op zijn eigen kamer zal gaan slapen als hij er aan toe is. En tot die tijd maak ik het mezelf gemakkelijk. Sterkte, houd moed, het komt goed, echt!
Helaas wel ja. Dochter is 8 maand oud, en heeft enkel op drie maand oud enkele weken doorgeslapen. Sindsdien meerdere keren per nacht wakker. In het beste geval even tutje geven en over haar bol aaien, in het slechtste geval een uur bezig zijn haar te troosten. Of letterlijk élk uur opstaan om haar tutje te geven. En nee, uiteraard doe ik dat niet 'met plezier'. Ik wil ook graag slapen. Maar haar laten krijsen, dat doe ik niet. Daarvoor heb ik geen kind gekregen. Toen ik zwanger was heb ik ergens de ultieme tip gelezen. "Hoe sneller je accepteert dat eens je kinderen hebt, je geen enkel recht meer hebt op een nacht ononderbroken slaap, hoe gelukkiger je zal worden." Het is mijn mantra
Mijn dochter heeft echt wel gekrijst midden in de nacht, gewoon omdat ze het er niet mee eens was dat ze niet bij ons in bed mocht. We hadden daar een beetje een gewoonte van gemaakt. en eerst ging dat goed, ging ze slapen en konden we haar gewoon in haar eigen bedje leggen maar naar verloop van tijd werd dat spelen bij ons in bed. Dat was niet de bedoeling. Dus om dat af te leren heeft ze wel echt even gekrijst, maar dat was max drie minuten en toen was het stil en sliep ze. Dus ja 'er was wat' maar geen medische reden of honger of vieze luier oid. Moet er wel bij zeggen dat ze al meer dan een jaar oud was toen dit speelde.
Dat een kind met wie je een gewoonte opgebouwd hebt, een keel opzet als je die gewoonte wilt doorbreken, is logisch, maar een kind dat van meet af aan krijsend wakker wordt en die dan laten krijsen en niet handelen op dat krijsen, daar doel ik op. Onze oudste werd krijsend wakker altijd en de jongste doet dat nu ook weer. CB vroeg destijds niet door hoor, HOE ze huilden. Die zeiden zonder enig doorvragen over wat er aan de hand kon zijn: Laten huilen, niet naartoe gaan... Een kind dat een beetje jengelt 's nachts en er direct uitgehaald wordt en dat totdat het een jaar, anderhalf jaar is: ja, daar heb je een (onnodige) gewoonte mee opgebouwd en dat kind zal het idd op een krijsen zetten als je dat gaat doorbreken. Dat vind ik wel anders en zou ik dan ook zo aanpakken. (Waarmee ik niet bedoel dat dat jullie situatie is trouwens). En je geeft al aan: 3 minuten en dan was het stil. Onze oudste hebben we ook wel een geprobeerd te laten huilen. Was dus krijsen en dat was binnen de kortste keren tot kotsen toe en werd niet minder. Zelfs als mijn man haar ging troosten deed ze dat. Die werd alleen rustig bij mij aan de borst. Toen ze eenmaal van haar fysieke klachten af was en ik concludeerde dat ze nu rustig genoeg was om door te gaan slapen, is mijn man gaan troosten 's nachts, (zachte manier dus), en bleef bij haar tot ze weer sliep. Nacht 1: 5 minuten gewoon huilen, daarna slapen. Nacht 2 en 3: 2 keer 2-3 minuutjes huilen, daarna slapen. Nacht 4: aai over de bol genoeg. En sindsdien slaapt ze door.
Dat vind ik de beste tip ever! En eigenlijk hanteren wij dat ook. Iedere keer als ik wanhopig dreig te worden als ons meisje weer slecht slaap zet ik de knop om, accepteer dat ze de komende weken weer lekker tussenin ligt en vanaf dat moment heb ik ineens weer veel minder last van de nachtelijke onderbrekingen. Het zijn steeds fases en gaat ook weer over. Laten huilen vind ik persoonlijk ècht geen optie en zeker niet op de manier zoals het cb dat voorgesteld heeft Wat geef je je kind daarmee mee? Papa en mama horen je heus wel, maar komen lekker toch niet! Los het maar lekker alleen op! Nee hoor, dan maar lekker tussen in...
Mijn zoon had toen nog een nacht voeding en soms wel 2 . ja dat is zeker zwaar. Slim dat je af en toe even wat tijd voor jezelf pakt. Wij hebben een soortgelijke situatie na een week met ziek zijn bij ons bed te hebben geslapen. Toen was hij en maand of 11 Als hij wakker werd, manlief er naartoe. Het enig wat je zegt; " Lars mag lekker slapen, welterusten" iedere keer hetzelfde. De eerste keer er naartoe, dan na 5 minuten weer hetzelfde herhalen, zonder verder contact en dan na 15 minuten weer. Na 2 nachten ging het goed. Later na zijn 1e jaar nog een keer zoiets. Tien iedere 5 minuten een aai over zijn bil gegeven, vertrouwen geven dat het OK is in bed. Ik denk dat je zelf moet uitvinden wat bij je past en waar jezelf achter staat. Het blijft lastig en vermoeiend, succes!
Laat ik voorop stellen dat te weinig slaap écht killing is... Dat zal iedereen hier snappen en degenen die er midden in zitten of er midden in gezeten hebben dit allemaal beamen. Maar ben het zeker eens met anderen die al een bericht geplaatst hebben: eerst kijken of er geen medische oorzaak is (oren, tanden, allergieën oid) Hier sliep ze op die leeftijd ook nog niet altijd door, maar wij mogen helemaal niet klagen want ip hadden en hebben wij een goede slaper (nadat de verborgen reflux onder controle was met medicatie!). Wij hebben bij 's nachts huilen altijd eerst BV en later een fles aangeboden, ongeacht de leeftijd! Als het geen honger was dan troostten wij altijd in het donker/schemer op haar kamer, eerst in bed en bij geen/weinig effect op de arm.... Dit tot ze rustiger werd. Als ze rustig werd dan fluisterde ik dat ze weer lekker verder kon slapen in haar eigen bedje en dat papa en mama altijd in de buurt zijn, kus en weer in bed. Dit moest ik soms wel 4-5x per nacht herhalen, maar altijd op dezelfde manier. Het laten huilen ging ik me alleen nog maar slechter van voelen en sliep ik ook niet, dus daarom bovenstaande manier. En wilde absoluut niet het idee aan mijn dochter geven dat we niet op haar reageerden als zij zo lag te krijsen en huilen... Succes ermee en hopelijk vind je een methode die voor jullie en voor jullie kindje werkt.
ik lees de vraag over wat ik versta onder niet doorslapen. daaronder versta ik dat ze erg moeilijk inslaapt, soms elk uur komt, soms elke twee uur, soms wel uren wakker is.. en dan hebben we honger uitgesloten (flessen aangebkden, hoeft ze niet), pijn/medische dingen uitgesloten (binnestebuiten gekeerd, behandeld voor verschillende dingen). en overdag slaapt ze ook niet 'teveel'. we hebben de zachtere aanpak van het cb al geprobeerd, wat mensen zeggen; even laten huilen, kijken of ze ok is, evt tut erin of aai over de bol en zo verder. dit werkt dus gewoon niet bij haar. ik denk niet dat mensen doorhebben hoe slopend het is als je al vanaf een dramatische bevalling nooit bij hebt kunnen komen, en dat dit niet- slapen-verhaal al 7 maanden duurt. ik ben mezelf niet meer omdat ik alleen maar moe moe moe ben, en dat is ook voor mn andere kindje niet fijn, en voor mn werk/collega's ook niet. dan is 7 maanden lang. ik ben van mening dat kinderen van deze leeftijd zeker door kunnen slapen, en al zou het maar 2x per nacht wakker worden zijn voor een speentje, dan zou ik de nacht al als goed bestempelen. tussen ons in slaapt ze dus OOK niet, en wij al helemaal niet. ik hoef verder geen oordeel over mezelf, mijn probleem met mn kind, maar het zou fijn zijn als mensen gewoon hun ervaring delen, en eventueel tips geven, in plaats van meteen te oordelen!!
Hmm, ja, kindjes van 7 maanden kunnen inderdaad best doorslapen, maar dat geldt echt niet voor alle kindjes... dus misschien moet je toch je verwachtingen bijstellen en de situatie accepteren? Ik heb me echt lang verzet tegen de slapeloze nachten, maar daar werd ik eigenlijk alleen maar moeer en gefrustreerder van. Toen ik me er bij neer legde, ging het eigenlijk makkelijker, ik kon me er in berusten dat het een fase is, dat ik vast ooit nog wel eens zou kunnen doorslapen. Vervolgens heeft het overigens nog maanden geduurd voor mijn dochter daadwerkelijk ging doorslapen, maar dat waren wel maanden waarin ik niet meer gefrustreerd raakte door het tekort aan slaap. Maar ik was wel nog moe. (En ook hier een flinke bevalling, gevolgd door een flinke infectie, goed ziek van geweest, hoop gedoe, dochter met kma, nog meer gedoe... dus echt; ik herken die vermoeidheid echt wel.)