Ik bedoel gelijkwaardigheid niet op een negatieve manier (of positief en dan dat het tegenovergestelde negatief is), meer als gelijkheid, in de zin van 'we doen hetzelfde'. Je zou ook kunnen zeggen 'inwisselbaarheid', o.i.d. 'Gelijkwaardig' is alleen het woord dat er meestal voor wordt gebruikt.
MIsschien bedoel je mijn reacties, maar ik heb nergens het woordt 'gelijkwaardigheid' gerept, want deze topic gaat volgens mij totaal niet over de relatie tussen man en vrouw (en daar past deze term bij). Ik heb het wel over 'gelijk', in de zin van de tijdsbesteding van beide ouders met hun eigen kinderen. Ik vind persoonlijk dat deze tijd niet inwisselbaar is met elkaar, dus ook niet 'gelijkwaardig'. En natuurlijk kan elk gezin prima werken in welke vorm je het ook inricht. Ik heb het alleen over de keuzes van mijn gezin, en het 'waarom' ervan. Deze keuzes verschillen overigens echt niet zoveel van de keuzes van vele vrouwen in deze topic. Daarom haal ik telkens veel voorbeelden van andere moeders, en probeer ik uit te leggen dat een vader dat OOK kan vinden. Heeft niks met gelijkwaardigheid te maken, maar alleen puur met de invulling van vaderschap door een vader. Daar heeft een moeder en haar rol in het gezin verder niks mee te maken naar mijn mening. Ik kan nooit een vader zijn namelijk.
Ah, oké, begrijpelijk! Wel jammer dan dat je weer een dagje meer moet gaan werken en ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet!
Adi, jij hebt het in deze post over gelijkwaardig ouderschap. Deze mening heb je gegeven op Triskele omdat zij schreef hoe blij zij was dat haar vader door zijn werk haar moeder de gelegenheid had gegeven om bij haar te zijn. Jij vindt dat blijkbaar geen voorbeeld van gelijkwaardig ouderschap. Want jij denkt dat kinderen hier later dingen over gaan zeggen die te maken hebben met de centen. Ik had het opgevat dat jij vond dat je niet gelijkwaardig was als de 1 meer werkte als de ander, maar je legt nu uit dat het gaat om gelijkwaardigheid in tijd die je doorbrengt met je kinderen. Omdat ik het anders opgevat had vond ik deze opmerking dus heel jammer. Maar goed, dit is het laatste wat ik er over gezegd is. Mij is ondertussen duidelijk geworden dat ik 1 van de weinigen ben die het op deze manier doet. Dat zie ik niet als iets negatiefs hoor, want ik sta voor 100% achter onze keuze die wij samen hier in gemaakt hebben. En nog even een laatste opmerking over het aantal uren die je doorbrengt met je kinderen. Ik voel me goed bij het maximale aantal uren, andere moeders bij 'minder' uren, maar als je het met alle liefde doet zijn minder uren ook goed. Doe waar je je goed bij voelt! En ik ben de laatste die gaat zeggen dat je het anders moet doen.
Je hebt gelijk hoor, ik heb inderdaad gezegd dat ik hoop dat onze kinderen later het onderstaande niet gaan zeggen als ze het over hun kindertijd en hun vader hebben: Wij willen ze graag andere waarden bijbrengen over vaderschap. Ik zie het niet als verwijt, ik zie het als een kijk op vaderschap dat Triskele blijkbaar heeft, en dat ik graag niet wil voor mijn kinderen. Alleen snap ik niet waarom jij dat jammer vindt, want jij schreef dat je het een fijne gedachte vindt en dat je hoopt dat jouw kinderen dat later ook zullen zeggen. Dat kan, jullie delen samen je mening over de invulling van de rollen. Ik deel alleen deze mening niet, dat is gewoon zo. Over je laatste zin, ben ik het uiteraard compleet met je eens.
Ik hoop dat mijn kinderen zien dat door mijn mans werk ik de gelegenheid had om thuis te zijn. Ik hoop niet dat ze hem alleen maar gaan bedanken voor de centen en zijn afwezigheid. Ik hoop dat ze het zien als iets positiefs. Als ze later hun leven anders gaan invullen, prima! Maar je hoopt toch als ouders dat je kinderen later met een positief gevoel op hun jeugd terug kijken!
*traalalaaala* Al wil je als kersverse moeder 60 uur per week werken.. mijn keuze is het niet maar who cares.... Ik kies ervoor om sinds anderhalf jaar thuis te zitten (haha, zitten, was het maar zo'n feest) en ben gelukkiger dan ooit. Overal tijd voor, maar altijd druk... heerlijk. En dan loop ik over de dijk met mijn kindjes en dan zie ik de moeders haastig heen en weer rijden in hun wagentjes...met hun zelfstandigheid en hun dure kleren maar ook hun immer gestresste manier van doen... En dan denk k dat als hun man wegloopt, ze het ook niet echt tof vinden met een driedagensalaris en de zorg voor twee kinderen en de ex-manlief met zijn jonge chick... nee, dan liever geen gedoe hier, en de jeugd van mijn kinderen voor het volle meemaken.... en als ik op veilingkistjes terug moet beginnen... prima. Maar daar ga ik niet vanuit. Ik leef nu, en niet over 15 jaar..
En ik weet ook genoeg over jullie dan...persoonlijk ken ik mensen die het hebben van eigen onderneming weten te combineren met het homeschoolen van meerdere kinderen. Het heeft alles, maar dan ook alles met instelling, creativiteit en flexibiliteit te maken. Eerlijk gezegd verbaast het me dat iemand die zegt een eigen onderneming te hebben, tegelijkertijd zo inflexibel is. Met domweg keihard werken en je omgeving vergeten (die indruk wordt gewekt) kom je er uiteindelijk niet.
In Amerika heb je even goed een vangnet hoor! Bejaarden hoeven er niet eens een ziektekostenpremie te betalen, Medicare is gratis, net als Medicaid voor de allerarmsten. En er bestaat ook zoiets als income support. Er wordt alleen wel veel meer eigen verantwoordelijkheid en eigen initiatief verwacht.
Daarom vind ik ook dat je als je besluit dat een van de partners werk opgeeft en thuisblijft, dat je heel goede huwelijkse voorwaarden moet hebben. Vooral als er sprake is van een bedrijf. Als een onderneming alleen maar in stand gehouden kan worden als de een 80 uur werkt en de ander fulltime thuis is, dan betekent dat in feite dat degene die thuis blijft recht heeft op de helft van die onderneming, want zonder de inzet van die thuisblijvende was het nooit tot stand gekomen. In feite vind ik dat je in zo'n geval als thuisbljvende gewoon op de loonlijst van die onderneming hoort.
Waarom zou jij bijslagof toeslag krijgen? Als je geld wilt krijgen moet je er gewoon voor werken! Solliciteren dus!
Ik ben het helemaal met je eens. Ik vind niet dat een moeder die geen tbm is haar kinderen 'opoffert aan haar eigen ambitie'. Ik vind dat zo'n moeder haar kinderen een goed voorbeeld geeft. Zoals jouw moeder bij jou gedaan heeft.
Ik geloof dat jouw moeder een heel goed rolmodel is! Eigen verantwoordelijkheid! Zelfstandigheid. Volgens mij staat dat echt niet in de weg van warmte, liefde en gezelligheid.
Ik vind het geen goed voorbeeld voor kinderen als ze hun vader alleen maar in de rol van hardwerkend buitenshuis geldverdienend en moeder als thuisblijvend huishoudend zorgend zien. Ik vind dat kinderen het recht hebben hun vader ook te zien huishouden en zorgen, en hun moeder als professional. Ik vind het onzin om te zeggen dat zoiets in sommige branches niet kan. Mijn buurvrouw bestuurt een dragline die hoger is dan je huis. O ja, en ze heeft ook kinderen.
je hebt zeker een punt, alleen is dit fiscaal niet toegestaan. Betalingen aan iemand die niet in het bedrijf werkt zijn prive onttrekkingen (van de ondernemer, dus in dit geval de man), en worden of bij zijn loon opgeteld, of aangemerkt als prive onttrekkingen (niet fiscaal aftrekbaar)
en ook vooral met de hele voortgang van zo'n bedrijf, heel veel bedrijven lopen momenteel niet echt op rolletjes en staan aan de afgrond.
Nou ik heb altijd gewerkt 3 dagen heb me nooit gehaast had alle tijd dure kleding?! Nou niet hier hoor.. En gestresst ook niet Dat is dus ook weer een vooroordeel die kant noch wal slaat En gedoe.. Wat voor gedoe?!