Hier wil ik toch wel even op in haken. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 was. En mijn moeder heeft altijd geprobeerd het mijn vader naar zijn wens te maken wbt omgangsregeling. Alimentatie hoefde hij niet te betalen niks. Wij kwamen elk weekend bij mijn vader. Maar mijn vader kon het niet opkroppen dat mijn moeder bij hem is weggegaan en heeft haar echt het leven zuur gemaakt. Op den duur ging dit zo ver dat toen wij met hem op vakantie gingen hij haar een brief gestuurd heeft waar in stond jij bij mij weg neem ik jou de kinderen af. Om vervolgens zijn mobiel uit te zetten en naar een andere camping te gaan in Frankrijk dan waar we zaten. Toen kwam Jeugdzorg in de picture. Ivm belang van ons moesten wij nog steeds elk weekend naar mijn vader. En daar is hij een keer zo geflipt omdat mijn moeder ons 5 min te laat kwam op halen dat toen ik opstond hij mij een gooi gaf met de melding dat ik daar moest blijven om vervolgens naar buiten te stormen richting mijn moeder. Mijn broertje en ik zijn weggevlucht en hebben god zij dank mijn moeder kunnen vinden. Nou de auto waar ze in zat had hij zo kapot lopen rammen dat hij klaar was voor de sloop. Alle brieven die hij stuurde heeft ze bewaard alle brieven van de advocaat naar hem toe waar alles zwart op wit stond heeft ze bewaard. Geen idee of ze gemene dingen tegen hem gezegd heeft ( dit zal best wel ) Maar nooit heeft ze ons bij hem weggehouden of een vechtscheiding gemaakt van de echtscheiding. Iets wat hij daar in tegen wel deed en toch bleef hij dreigen met het haar ontnemen van haar kinderen. Gelukkig is het nooit zo ver gekomen. Maar hem tot wanhoop gedreven nee dat heeft ze niet gedaan.
precies, zo'n soort mensen heb je nu eenmaal. Hoor vaak over mannen die er gewoon niet tegen kunnen dat de vrouw weggaat. Wie weet was dat hier ook zo.. misschien ook niet... vind het in ieder geval heel sneu als ze dit soort beschuldigingen als hier worden gepost ooit zou lezen... Stel je voor dat ze er alles aan heeft gedaan om een vechtscheiding te voorkomen, maar zoals elke moeder zich toch nog schuldig voelt over het één en ander... en dan dit soort dingen lezen? een lotje lijkt me een goed plan.
ik beschuldig niemand... ik heb hier nergens geschreven dat het haar schuld is. Maar wel heb ik gelezen dat ze al het mogelijke heeft gedaan om hem van zijn kinderen vandaan te houden, en vanuit daar komt mijn gedachte
Waar heb je dat gelezen? op haar facebook? Op ZP? In roddelbladen? Is toch allemaal 'here say'? Ik vind het heel apart dat men denkt te snappen hoe deze scheiding is gelopen en wie wat heeft gedaan.
We zullen allemaal zo onze gedachtes erover hebben. Maar denken en openlijk op internet zetten vind ik 2 verschillende dingen. Er zijn grenzen met bepaalde uitingen. Althans wel wat ik beschaafd vind. Van mij mag er ook een slotje op.
misschien was daar wel een hele goede reden voor, er werd ook gesproken van mishandeling en niet alleen de psychische dat ze bij de ruzies waren zeg maar als ik zou denken dat mijn ex mijn kinderen zou pijn doen zou ik er ALLES aan doen om ze weg te houden..
Dit is niet altijd zo en dat zeg ik uit ervaring...het kan ook zijn dat de ander slechts uit egoïsme handelt en niet in het belang van het kind denkt en meevoelt...of absurde eisen stelt waar echt geen enkele gezonde moeder mee akkoord zou kunnen gaan, dus oordeel niet te snel...
Hoe weet je dat?kende je de situatie tot in detail?of kende je deze twee mensen, hun gedachten, hun daden?
iedereen speculeert hier toch op here say. of ben ik de enigste die dat doet. Maar er zijn in deze zaak 2 onschuldige slachtoffers. En daar zal iedereen mee moeten leren leven....
het kan vaak ook andersom zijn he. Ik ken ook situaties van dichtbij waarin de moeder absurde eisen stelt of gewoon de kinderen inzet om haar zin te krijgen. Of opeens stelt dat de ex haar of de kinderen mishandelt heeft, terwijl dit niet zo is. Ik denk gewoon dat we helemaal geen oordeel moeten vellen. Van geen van beide kanten. het is allemaal al erg genoeg en we zullen nooit achter de waarheid komen. En dat moeten we helemaal niet willen. Ze moeten gewoon alles in hun eigen kring verwerken, daar hebben ze het land niet bij nodig.
Nee en daarom speculeer ik ook niet...ik weet alleen wel uit ervaring wat een echtscheiding is en hoe het evt kan lopen...dat niet perse twee schuld hoeven hebben, maar dat een moeder heel loyaal kan zijn tegenover de vader, die de boel frustreert...maar nogmaals, iedere situatie is weer anders.dus ik ga ook niets verkondigen waarvan ik niet zeker ben of het klopt.
Maar ik zei ook "de ander".dat kan de moeder of d vader zijn.ook ik ken moeders die de omgangsregeling onterecht frustreren en de kinderen het contact met de vader verbieden. Dat vind ik, zonder geldige reden, even kwalijk als een vader die hetzelfde doet uit wraak.
Nou ja, je zei "waar geen enkele gezonde moeder mee akkoord zou gaan"... vandaar dat ik daarop reageerde.
Ja klopt!je hebt gelijk!maar ik bedoelde dat het zowel moeders als vaders kunnen zijn.dat had ik dus niet zo moeten schrijven.