Mijn zoontje van bijna 3 jaar stelt de laatste tijd veel vragen of zegt iets net zo vaak tot ik reageer ookal heb je daarvoor gezegd van het mag dan en dan of dat het niet mag. Bijv. Hij wilde een pakje drinken, dat mocht als we gingen eten en dat gingen we bijna, 10 minuten ongeveer en hij heeft echt heel vaak gezegd ik wil een pakje drinken en als ik dan niet reageer mama mama mama, doen jullie kindjes dit ook? Hoe ga je er mee om?
Ik zeg vaak een keer of 2-3 (om jouw voorbeeld aan te houden) "Je mag een pakje drinken, ALS we gaan eten". Als ze het dan nog een keer vraagt is het antwoord: "Ik heb duidelijk gezegd wanneer je drinken mag, nu reageer ik niet meer, en als je er nu nog een keer om zeurt, krijg je helemaal geen drinken, OOK niet bij het eten". Gegarandeerd afgelopen met het gezeur! *klopt af* En dan is het natuurlijk wel een kwestie van consequent doen waar je mee "dreigt". Dus dan ook echt geen drinken geven als ie nog eens zeurt, ook al leidt dat tot tranen. Dan leert ie dat je meent wat je zegt: zowel positieve als negatieve beloftes.
ik stel dan de vraag terug, weetje nog wat mama net zei....je mag een pakje drinken ALS....? dan geeft hij het antwoord.. en dan vervolg ik..oooooooohh dus je weet het! Niet steeds vragen, want mama heeft je al antwoord gegeven. Als hij het nogmaas vraagt zeg ik, niet zo zeuren anders krijg je het helemaal niet. Kom op even geduldig wachten, dat kan jij toch zo goed...en dan leid ik hem vaak weer af met iets en idd wat fafa zegt, consequent blijven. Wat dat betreft wee zoon hier al heel goed wat zeuren is ..en luistert ook redelijk snel als ik hem daarop aanspreek, inmiddels is hij nu over op tactiek "aanstel huilen" hahaha ook erg grappig
Ik doe het idd zo als jullie het ook zeggen, het is ook de situatie waar we in zitten nu denk ik. Sam en ik wonen bij mijn ouders in omdat de vader van sam en ik uit elkaar zijn. Mijn ouders vinden mij te streng,
Mja.. Op de een of andere manier vinden ouders altijd dat je te streng bent lijkt het... Terwijl als ik zie wat oma en opa accepteren van hun kleinkind... ik toch vaak denk van "Hmm dat herinner ik me toch echt heel anders hoor" Ik denk als oma en opa.. Het gewoon makkelijker is om minder streng te zijn omdat je eigenlijk niet echt verantwoordelijk bent voor de opvoeding. Kan me niet voorstellen dat we over het geheel genomen de laatste 20 jaar namelijk veel strenger zijn geworden. Maar ik zie wel regelmatig topics met hetzelfde probleem voorbij komen
Normaal vind ik het niet zo'n probleem als ie een keertje logeert ofzo maar nu wonen wij bij ze in tijdelijk en dat maakt het lastig...
hier ook zo'n donder die maar door blijft vragen (naar dezelfde weg) Ben het nu ook helemaal zat en stel er ook concequentie's aan. b.v mama mag ik tv kijken. Nee om 10 uur mag de tv aan (omnizomni ofzoiets komt er dan op) Mama is het al 10 uur. Nee het is 9 uur 2 minuten later mama is het al 10 uur nee het is 9 uur, als het 10 uur is doe ik de tv wel aan mama is het al 10 uur nee het is 9.05 uur en als je het nu nog 1 keer vraagt mag hij pas om 10.05 uur aan. Helpt als een tierelier want ze vraagt gewoon net zo lang tot ze het antwoord krijgt waarna ze op zoek is (in dit geval dus dat de tv eerder aangezet wordt)
Misschien ben ik raar, maar in deze voorbeelden zijn er toch ook andere oplossingen? @pakje drinken, doen wij sowieso niet, maar ik neem aan dat jullie dat als een soort traktatie zien dat het "uitgesteld" moet worden? Hier mag drinken altijd als ze erom vraagt. Sap (met water) mag alleen in de middag, maar dan mag ze wel a la minute thee of water bijv. Als je kind x-tijd moet wachten, snappen ze dat volgens mij helemaal nog niet Laat dan minstens de klok zien en vertel of wijs aan waar de wijzer moet staan als ze het mogen. Dan kunnen ze het een beetje overzien. Ik zou zelf helemaal nog geen tijd zeggen, maar alleen: nee, de tv mag nu niet aan, we gaan nu ... Iets anders doen. Een uur is zooo lang! Dat snappen ze toch niet?
@moniponi: ik geef inderdaad ook altijd een of meerdere alternatieven, na het eten mag je pas een koek, nu mag je een appeltje of worteltjes. Morgen, na het slapen, gaan we naar het zwembad, nu mag je naar de speeltuin of we gaan knutselen, etc. Alleen worden mijn ideeen over het algemeen resoluut van de hand gewezen, hahaha. "Ik wil helemaal niks!" Eigenwijsje
Ja maar, als ik zoiets in het vooruitzicht stel, een koekje, kan ze hier ook helemaal niet wachten. Volgens mij kunnen ze gewoon nog niet uitstellen, of ingewikkelde volgordes snappen, of tijd zoals ik al zei. In zo'n geval zeg ik gewoon nee. En bied idd aan wat er wel mag op dat moment. En in jouw voorbeeld zou ik dan zelf na het eten - als ik vond dat ze wel een koekje mocht - alsnog voorstellen of ze een koekje wil. Dan is ze des te blijer Ik geef meestal maar 2 dingen aan. Dus we gaan naar buiten, want we gaan boodschappen doen. Dat we dan daarna naar de glijbaan gaan zeg ik pas in de winkel of na de boodschappen, anders denkt ze gewoon dat dat nu al is en gaat ze ook enorm zeuren of boos worden. Ik zeg bijv wel 's ochtends dat ze 's avonds naar opa en oma gaat, maar dat zeg ik echt niet op een moment dat ik iets anders van haar wil Ik zou het ze gewoon wat makkelijker maken
Ik zeg ook Nee. Niet vaak, maar wel steeds vaker. Zit er over te denken om een Gordon training te gaan volgen. Uit interesse voornamelijk. Maar ook omdat is die Nee wil ombuigen in iets wat wat meer positief is.
Het scheelt ook heel erg om gewoon het woord nee niet te gebruiken vind ik: - Ik wil een koekje - Ja schat, dat snap ik, ik vind koekjes ook heel lekker. Kom, eet je je boterham nog even op? Dat soort gesprekken krijg je dan en dat gaat vaak heel prima. Maar ik merk ook wel dat ze soms wel echt duidelijkheid nodig heeft: nee schat, nu krijg je geen koekje. Dan kan ze echt even boos en verdrietig zijn en het dan achter zich laten. Maar goed, we dwalen een beetje af misschien.