Nj ik kan het me ook wel Voorstellen... Ik doe nu nl precies het zelfde eigenlijk... En de vraag die dan continu terug komt... Hoelang wacht je tot het weer goed gaat? Althans op zich gaat het wel goed... Maar ik mis vanuit mijn kant watbgevoelens e.d.. Wacht je daar een half jaar op, een jaar,2 jaar of 10 jaar... Of accepteer je het feit dat je niet 100% gelukkig ben en leef je je leven maar 'half'
De ouders van mijn vriend zijn ook gescheiden toen hij 2 was. En hij heeft niet eens gemerkt. Hij heeft een jeugd gehad en heeft zijn ouders nooit bijelkaar gezien. Maar hij heeft een super jeugd gehad en heeft veel gereisd. Hij woonde bij zijn moeder maar op vakantie ging hij naar zijn vader waar hij mocht vliegen, mocht varen, mocht boogschietten, kortom. Happiness shines. Kinderen merken het.
En dus maar zelf ongelukkig moet zijn? Nee totaal niet mijn idee. En ook zeker niet in het belang van je kinderen want die zullen wel degelijk doorhebben dat papa en mama niet gelukiig zijn. Je relatie is alles waard zolang je jezelf en de ander gelukkig maakt. En natuurlijk heeft dat ups en downs en geef je dat zeker niet zomar op. Maar als je echt geen geluk meer kunt halen uit je realtie is het tijd voor je eigen geluk te kiezen. Overigens denk ik dat verliefd worden je overkomt en niets te maken heeft met je huidige relatie. Alleen wat je ermee doet is afhankelijk van de situatie waarin je verkeerd. En ook dan vind ik vreemdgaan not done.
Praat je hierover met je partner? Zoeken jullie samen naar een oplossing? Ik denk dat dat nl de enigste manier is waarop je het kunt redden
Ik vindt dat je zeker niet alles achter mag laten omdat jij een crush hebt.... Maar ook vraag ik me af hoe je verliefd kan worden op iemand als je relatie eigenlijk gewoon goed zou zijn....hmmmmmm....zit er dan niet iets verkeerd? Zelf wel eens verliefd geweest op iemand anders dan mijn toenmalige vriend, inmiddels ex, en onze relatie was ook niet goed. Nu heb ik zo'n goede relatie dat ik niet eens naar een andere vent kijk met interesse....laat staan verliefd worden op iemand anders. Dan zit er, naar mijn mening bekeken vanuit mijn relatie, echt iets niet goed!
@Sam20, Ik heb eigenlijk nergens gezegt dat mijn vraag betrekking heeft tot iets van mijzelf. En het heeft ook maar tot op een bepaalde hoogte betrekking tot mijzelf momenteel. Dat laat ik dan ook in het midden verder. Ik was voornamelijk nieuwschierig naar andere vrouwen hun visie hierover. Voor de wat vurigere dames onder ons wil ik wel even duidelijk maken dat ik momenteel niet 'verliefd' ben of vreemdga. Liefde is heel erg gecompliceerd, het niet zo simpel als sommige mensen denken. Ook hangt het af van duizenden factoren aan voorgeschiedenis, levenservaring en allerlei andere redenen hoe je er mee omgaat of wat je belangrijk vind. Ik wou in ieder geval zeggen dat ik je reacties zeer waardeer, vooral je openheid erin. Dankjewel.
Het missen van bepaalde gevoelens, die eerder meer dan goed vertegenwoordigd waren, herken ik heel erg. Maar is op dit moment voor mij geen reden om mijn relatie te beëindigen. Ik word vooral sinds de geboorte van de jongste echt geleefd door de zorg voor de kinderen, mijn dochter met wie niet alles vlekkenloos verloopt, een drukke baan van 3 dagen p/w en het nooit ophoudende huishouden. Daarbij komt dat ik zelf niet zo lekker in mijn vel zit en mijn man ook heel druk is en we dus weinig tijd voor elkaar hebben. Ik weet dat ik van hem houd en vind de levensfase waarin we nu zitten niet de tijd om een ingrijpende beslissing als het beëindigen van onze relatie te maken. M.i. zijn dit de tropenjaren die we beleven met 2 kleine kindjes en staat onze relatie op een wat lager pitje. En nee, ik word daar niet gelukkiger van, maar ik wil ons niet zomaar opgeven. We zijn ruim 13 jaar samen, hebben een heel leven opgebouwd en omdat het nu dan even niet lekker loopt zou ik eruit stappen? We hebben zoveel meer goede jaren gehad dan dat we nu even wat mindere hebben. Ik heb er vooralsnog vertrouwen in dat het echt wel weer helemaal goed gaat komen met ons.
Verliefd... Tja in wat voor opzicht? Ik ben ook verliefd op jan kooijman maar ja dat is denk ik niet wat jullie bedoelen haha. Als ik echt intens verliefd zou worden op een andere man dan is dat wel een dilemma.. ik denk dat je dan idd iets mist. En zodra jij gaat handelen naar je verliefdheid dus die man opzoeken enz vind ik dat je fout bezig bent je moet ten eerste dan open e eerlijk naar je partner zijn en zeggen dat je niet meer gelukkig bent en gevoelens hebt voor een ander. Want verliefd zijn en dan bedoel ik intens verliefd dat zie ik als vreemdgaan.
Ik vertrek ook nog niet hoor... Omdat ik het niet wil voor mn zoontje Heb zelf geen vader gehad en er eigenlijk ook niks van gemist.. Maar je wil altijd dat je kinderen het beter en meer hebben dan jijzelf.. En ook gewoon omdat ik het niet durf, andere mensen gaan altijd voor en dan kom ik, soms heel goede eigenschap, soms niet... En natuurlijk hoop ik dat het beter word, maar hoelang hoop ik daarop? Geen idee... Soms denk ik ja! Het gaat goed en de week erna komen alle twijfels weer keihard terug.. Ik ga er dus nog voor, totdat ik voel dat het genoeg is
Misschien betrok ik het idd teveel op jou, dat is niet de bedoeling aangezien je verder geen info heb om wie of wat et gaat Maar dat ging automatisch... Nja.. Bij deze weet je hoe ik erin sta
Ook voor bij een psycholoog geweest hoor, onzekerheid, relatie En nog steeds ben ik er niet uit en breekt het mn hart om hem te zien nadst ik heb gezegd dat ik niet gelukkig ben(wat ik dus ook heb gedaan) Er zijn wat dingen veranderd, ten goede, maar het heeft tot nog toe niet het gewenste resultaat
Ik heb ervaring, ben tijdens mijn huwelijk verliefd geworden op een andere man en die man ook op mij (de liefde in mijn huwelijk was ver over), heb het hele contact toen verbroken want wilde gaan voor mijn huwelijk, niet wetende dat mijn man (nu ex) mij al een jaar bedroog met mijn beste vriendin! Mijn huwelijk is daardoor gestrand en mijn ex is verder gegaan met haar, die man waar ik verliefd op was geworden had ik natuurlijk volledig afgewezen en verder gegaan met zijn leven, dus toen zat ik in mijn uppie wat ik op dat moment ook wel fijn vond want had het helemaal gehad met mannen. Nu zijn we al weer 2,5 jaar verder en heb al bijna 2 jaar een lieve vriend waar ik al bijna 1 jaar mee samenwoon. 1 ding weet ik in elk geval zeker, als je verliefd wordt op een andere man dan mis je gewoon echt iets in je huwelijk of relatie.
Verliefdheid is niet iets wat je besluit te worden, dat kán je gebeuren/overkomen.. Heel gedoe met stofjes in je lijf volgens mij. Hoe dan ook, mocht het mij overkomen zou ik er eerst alles aan doen om het beter te krijgen met mn partner, dmv praten of therapie. Zou ik na een lange tijd me nog steeds ongelukkig voelen en ik heb er álles aan gedaan, zou ik beslissen weg te gaan. Niet direct door naar de volgende man, eerst op mezelf om dingen op een rijtje te krijgen/in een nieuw ritme komen. Lijkt me voor de kinderen ook prettiger Ik zal het geluk van mn dochter altijd voorop stellen, overigens.
Maar ja, alleen hopen dat het beter wordt is natuurlijk geen oplossing. Er moet aan gewerkt worden, als je het nergens met elkaar over hebt en niet probeert om veranderingen aan te brengen zal er niks verbeteren in de relatie. Kijk, als hier over een x-aantal jaar blijkt dat er niks is verandert ondanks wederzijdse inspanningen, dan ben ik niet voornemens om maar door te modderen. Maar voor mij is het nu, nu de kids nog zo klein zijn, geen optie om te vertrekken, omdat ik van mening ben dat het te verklaren is waarom we nog al eens wat langs elkaar heen leven. En ik wil ons dus wel een eerlijke kans gevens en niet opgeven omdat we het nu zwaar hebben. In voor- en tegenspoed...
@ Sam20: Overigens wil ik met bovenstaande zeker niet insinueren dat jullie er niet aan werken hoor. Daar kan ik uiteraard niet over oordelen.
Hell no. Mijn kinderen verdienen beter. En verliefdheden doven uit als je ze niet voedt. Je hebt het dus zelf in de hand. Investeer liever in de relatie met de vader van je kind.