Lieve meiden, Ik ga jullie voor een paar daagjes verlaten. Vriendlief en ik gaan dit weekend naar Berlijn . Mijn vent is Duits, en laat ik nu net dit weekend mijn eisprong hebben. Als het lukt heb ik straks een echt Duits kind . Nu nog in dubio, neem ik mijn ovutestjes mee, of laat ik ze thuis... Hoe ver gaat de gekte... Ik wens jullie allemaal een heerlijk weekend toe, hopelijk zonder bloed en MET positieve testjes. Ik wil er minimaal een zien als ik zondag weer thuis ben . Dikke kus voor jullie allemaal!
Banners spreken niet de waarheid, check die van mij . Eeeeen grote leugen! Ik zat ook nog even te denken, kan het donkere bloed misschien nog van je ingreep zijn, wat oud bloed?
He, ik had me voorgenomen dat er minstens iemand met goed nieuws zou zijn! Het enige goede nieuws wat ik lees is dat Kris een lekker weekendje weg gaat. Maar da's niet het nieuws waar ik op hoopte Kliertje, welkom!
Helemaal mee eens!!! Ben dat gedoe en mezelf behoorlijk zat Ps ik reageer van het weekend op je pb hoor!
Hmm, (voorlopig) oneens. Ik ben weliswaar stinkend jaloers op vrouwen waarvan ik hoor dat ze zwanger zijn, maar vind het nog wel een leuke en spannende tijd. Dat mijn lichaam totaal de eerlijkheid en koers kwijt is vind ik overigens wel beduidend minder, maar het idee dat mijn vriend en ik samen een mini-mix-ons proberen te maken. En dat we daar samen voor gaan. Dat vind ik wel leuk. En dat we samen een geheimpje hebben (niemand anders weet dat we een baby'tje in mijn buik proberen te toveren), dat vind ik ook leuk. Maar wellicht is het omdat ik nu rond mijn ovulatie zit en dit slechts ons officiële tweede ronde is (daarvoor wel al een aantal keren gedacht dat ik zwanger was i.v.m. half-veilig). Aan de andere kant was ik hier al veel langer klaar voor, dus het is niet zo dat het een nieuwe wens is. Kortom: Hoewel ik snap en weet dat het mega-frustrerend is om te horen dat een ander zwanger is, en jij niet, ben ik het niet zat en heb ik ook geen wurg-neigingen richting kirrende mensen die dit wel een leuke tijd vinden...
Hihi, positief gekke Kliertje. Ik had je volgens mij nog helemaal niet welkom geheten, bij deze, leuk dat je ook meekletst. Volgens mij pas je er helemaal tussen. Heb je wel eens vaker dezelfde mankementjes gehad voor je NOD? Of heb je een nieuwe weten te ontdekken. 6dpo is officieel een vet lastige periode. Als je wilt zou een fanatiekeling op 10 dpo of misschien al op 9 dpo gaan testen. Maar daar ben je nog niet, en morgen ook nog niet. Maar je kúnt al wel een innesteling hebben gehad, dus je lichaam kan al wel krampjes, steekjes en weet ik wat hebben. Heel begrijpelijk dus dat je nu heel erg dpo-gek bent. Leef met je mee. Hmm, nee serieus, maar we zijn ook wel wat grappig...
oh heeeeel herkenbaaar dit! De 29ste is mijn NOD. Maar inmiddels al weer 4 keer getest en ook nog eens afgelopen maandag terwijl ik weet dat het geen zin heeft. Ik hoop elke keer na zo'n test rust te vinden in mijn hoofd maar man man ik ben rijp voor het gekkenhuis! mag ik met jullie meeschrijven? Ik voel me zo 'alleen' in deze manier van zwanger worden en het lijkt me fijn om elkaar door deze wachttijd te helpen (heb alleen nog maar dr openingspost gelezen hoor)
Ah, dan heb ik een wurg-neiging richting jou!!! LOL! Nee, maar zonder gekheid,daar heb je natuurlijk ook gelijk in, dat het een leuk geheim is om te delen en dat het spannend is om eraan te beginnen. Maar ik denk wel dat het er heel erg vanaf hangt welke voorgeschiedenis je hebt. Voor mij is deze tijd een "noodzakelijk" kwaad (gezien mijn voorgeschiedenis). Toch probeer ik wel aan het feit vast te houden dat er ook wel heel veel romantiek in zit. Zo zaten wij afgelopen week op de bank samen naar filmpjes van de bevruchting te kijken op Youtube, in de wetenschap dat het misschien ooit bij ons ook wel gaat gebeuren. Zulke momenten zijn dan fijn!
Kliertje en ilss, Welkom! @kris Veel plezier in Duitsland! @anja, Siri, xprincess, Hoe kan je test nu negatief zijn?? Opnieuw getest neem ik aan ivm dat die test kapot was! Euuh nog andere testers? Iemand vergeten? Sorry! Hier, ook al weer getest (Ovutesten) omdat ik zeker wilde weten dat m'n eitje gisteren was gesprongen..was ik ff vergeten dat een Ovutest kan reageren op de HCG in de pregnyl...lekker dom dus nu moet ik maar aannemen dat de pregnyl zijn werk heeft gedaan en m'n eitje keurig gisteren voor of iets na de IUI is gesprongen.. De komende 10/12 dagen zou ik een posi test in handen kunnen hebben ivm de HCG in mijn lijf..wellicht dat ik even mezelf verwen (of voor de gek houd, haha!) door toch te testen, al was het maar even om dat heerlijke gevoel van een posi test in handen te hebben... hopelijk wordt ik dan een paar dagen erna weer verwend met een posi test!! Nu in de wachtstand, gistermiddag acupunctuur gedaan om de bevruchting/ innesteling extra te stimuleren en nu maar waar afwachten..aftasten, voelen, ruiken etc. Hihi..
Succes meid, hopelijk helpt de acupunctuur! Welkom nieuwe dames! Grr... Manlief is geloof ik een beetle chagrijnig.. Dus ik zit lekker op zijn telefoon te zp-en in de auto. Voordeel van een Duits vriendje . We zijn er bijna, uurtje nog. Trouwens, ik heb mijn ovutestjes thuis gelaten, goed he! Ga er vanuit dat ie dit weekend springt, volop gebruik maken van dat hotel bed .
haha, ik geloof dat je mij dan ook mag wurgen... (liever niet trouwens ) Ik sta hier met gemengde gevoelens in, en heb daarbij meerdere fasen doorlopen: fase 1) ronde 1 -4: precies zoals JelleBelle zegt, voelde voor mij heel bijzonder (ongeacht de gebruikelijke gekmakende frustraties). fase 2) ronde 5 - 12: de frustratie neemt toe en het bijzondere gevoel gaat er van af, omdat je bij elke poging een soort van scepsis krijgt dat het deze keer toch wel weer niet gelukt zou zijn, net als alle eerdere rondes. In deze periode had ik ook de meeste moeite met vriendinnen die zich (in mijn ogen) aan de lopende band aan het voortplanten waren... pauze periode) Door langdurige ziekte en lange medicinale behandelingen heb ik onze kinderwens ruim een half jaar moeten "parkeren". Dit gaf mij wel veel tijd om na te denken en daardoor in fase 3 te belanden: fase 3) zit ik nu in: de frustratie en af en toe het verdriet zijn nog niet helemaal weg, maar ik ben wel gaan nadenken over het "waarom" ik eigenlijk kinderen wil. Is het omdat ik echt iets mis in mijn leven? Nee. Ik ben eigenlijk best tevreden met het leven dat ik nu heb: mijn man en ik zijn de allerbeste maatjes en wij genieten dat we zo veel tijd voor elkaar hebben. Toch wil ik wel heel graag kinderen, en dat komt volgens mij vooral uit een oer-instinct. Als je het volledig rationeel zou bekijken, kosten kinderen tijd en geld. Relaties komen de eerste paar jaar onder druk te staan, en alle leuke tripjes, uitjes, avondje bios etc. wordt ineens een complex logistiek vraagstuk. Dus uit puur rationele overwegingen, was de mensheid allang uitgestorven. Begrijp me niet verkeerd: ik vind kinderen FANTASTISCH... ik koester dat oer-instinct dus met volle overtuiging. Maar ik ben er momenteel wel redelijk in geslaagd om me niet meer blind te staren op mijn kinderwens alsof mijn gehele geluk ervan afhangt. We benutten deze (extreem) lange aanlooptijd dus vooral om ook nog te genieten van het leven dat we nu nog wel kunnen leiden, voordat straks alles anders wordt. (Niet slechter: maar héél anders!) Niet dat mijn dpo gekte daardoor minder is hoor, haha, forget it! hmmm, beetje een heel verhaal geworden. Excuus! Misschien herkennen jullie dit, of juist helemaaaal niet, of hebben jullie hele andere fasen doorlopen?
Hej Zouzograag, ja ik weet ook wel dat het niet altijd en voor iedereen een pretje is. Hoop dat je toch een klein beetje kunt genieten en veel van zulke bevruchting-youtube momentjes hebt. ENN Ik hoop dat je snel zwanger wordt natuurlijk!
Ik zit duidelijk in fase 2! Sceptisch maar ook steeds meer uit t veld geslagen als ik weer ongi ben. Ondertussen zie ik t rijtje langer worden en m'n leeftijd steeds hoger worden. (35) ook bekruipt me de angst dat t helemaal niet gaat lukken. Ik zit soms tegen fase 3 aan maar wil daar nog niet teveel over na denken....
@Kliertje Nah als ik dat zo lees, dan blijf ik maar gewoon lekker in fase 1 (heb ik besloten). . Maar serieus, kan me voorstellen dat het na 'n tijdje frustrerend wordt. Vond het nu al zwaar emotioneel en verdrietig (was echt suuuuuper droef) toen het de eerste echte ronde niet lukte. Oh, wat voel ik me dan een aansteller als ik het met e.g. jou vergelijk. Heel knap overigens dat je je kinderwens zo goed in perspectief kunt zetten. Ik kan dat (nu nog?) echt niet. Zit niet eens in een sleur of vastigheid, maar wil echt heel graag een kindje. Ben er aan toe ofzo en zou het fijn vinden om niet al te oud kinderen te krijgen. Heb al van kinds af aan de wens om kinderen te krijgen later. Nu is het inderdaad zo'n oer-instinct geworden. "Het is nodig", hahahaaaa. Had je dat ook Kliertje, dat je al vroeg wist dat je kinderen wilde? En dat je het nooit jezelf echt af had gevraagd waarom je dat wilde? En kwam je daar dan toen in fase drie achter? Of ging dat anders bij jou? Hihi, wel tof dat je dan wel nog steeds heerlijk dpo-gek bent!
Vertel hem maar dat mijn broer in Duitsland heeft gewerkt in een ziekenhuis en dat hij toen al zijn patiënten "Gütte Laune" toewenste, maar dat hij dacht dat dat Goedemorgen betekende. Oepsch... Misschien vind hij dat wel grappig en is ie niet meer 'een beetje chagrijnig'. Want dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Het moeten vrolijke sperma-zaadjes worden die naar jou eitje op zoek gaan!
Ohja, ik wist al vroeg dat ik kinderen wilde, en had eigenlijk al veel eerder willen beginnen (voor mijn 30ste) maar soms lopen de dingen in het leven nou eenmaal anders. Dus 2 jaar geleden pas begonnen, ben nu bijna 34. Ben wel echt een kindergek, mijn kleine nichtjes en buurmeisjes zijn gek op me, omdat ik de hele tijd de clown uithang als ze in de buurt zijn. Heb dan meestal ook geen oog meer voor de bijbehorende volwassenen... Het afvragen waaróm ik kinderen wil is echt pas iets wat ik sinds vorige zomer ben gaan doen. Zat toen in een hele lastige periode en ben toen een hele hoop dingen minder voor lief gaan nemen. Ook heel bewust, samen met mijn man, besloten dat we - mochten we niet in staat zijn om binnen "afzienbare tijd" kinderen te krijgen - we niet de rest van ons leven gaan zitten wegkwijnen met hoe het leven "had moeten zijn". Dan gooien we gewoon volledig het roer om en gaan we dingen doen je niet zo snel zou doen als je kinderen hebt. Meer risico's nemen, bijvoorbeeld emigreren en ergens op een leuke plek een B&B beginnen; ik noem maar iets. dat gesprek dat we toen hadden heeft me wel echt veel rust gegeven. Ik wil het aller-aller-aller-liefste de rest van mijn leven iemands mamma zijn, maar ben ook realistisch: als het er echt niet inzit, dan zit het er gewoon niet in. Maar dat betekent nog niet dat ik me er al helemaal in heb berust hoor! Ik doe nog steeds mijn uiterste best om mamma te worden en geloof er ook nog steeds in. En ja, daar hoort de dpo-manie nou eenmaal ook bij...
Oh en ik heb nog wat motto's bedacht voor dit clubje: eentje uit mijn studietijd, beetje nerderig, maar hier wel mooi van toepassing: meten is weten; 10 keer meten is beter weten en eentje die ik zelf heb bedacht (copyright graag ) omo-wit betekent nog niet dat er niets zit heb nog niet getest trouwens, 6 á 7 dpo... hoe lang hou ik dit vol??? Ik voel natuurlijk wel al lang dat ik zwanger ben. volgens mijn banner kan ik pas over 7 dagen testen. Maar dat slaat natuurlijk nergens op.
Kan niet overal uitgebreid op reageren maar meid, jij past preciesin onze club . Hopelijk is het snel raak voor je. Die beredenerende fase 3 herken ik ook wel. Ik zit nog volop in fase 1 maar wij hebben nu ook al afgesproken dat als het deze zomer niet raak is, wij in december naar nieuw zeeland gaan. Want dat kan straks niet meer . Mijn vent ligt nu gewoon naast mij te slapen! Lekker weer zeg. Ach ja.... Zijn zn zaadjes zometeen lekker uitgerust .