Dit klinkt allemaal prachtig, en zo hoort het ook te gaan. Bij ons thuis (met kinderen die af en toe iets mankeren, maar doorgaans heel gezond zijn en weinig ziektes kennen) gaat het ook ongeveer zo. Dit is allemaal wel iets moeilijker wanneer de ouders in kwestie door hun werkgever als heel makkelijk vervangbaar worden gezien. "Voor jou 10 anderen, en dan 10 die niet zo'n zorgenkind hebben. Daar kan ik namelijk wel op rekenen wanneer ik ze maar nodig heb." En als een werkgever daadwerkelijk een individuele vrouw beoordeelt (of afwijst) op basis van het gedrag van andere vrouwen, dan is hij/zij een seksist. En die moet wat mij betreft worden gemeld bij het meldpunt discriminatie.
Ik ben een thuisblijvende moeder en heb me hier vaak voor geschaamd maar eigenlijk vind ik dat sommige werkende vrouwen zich moeten schamen! Wij hebben geen opa's/oma's, kennissen etc die voor ons kunnen oppassen, niemand op wie we terug kunnen vallen als er iets met ons mannetje is. Ik ken moeders die dat wel hebben en de verzorging heel gemakkelijk bij een ander leggen en dan klagen als ze zelf een dagje thuis zijn met hun kind die niet luisterd naar moeders! Ik schaam me niet langer dat wij als gezin voor het thuis blijven hebben gekozen! Ik begrijp dat in sommige gezinnen het niet anders kan en de inkomsten nodig zijn, die mensen wil ik echt niet veroordelen. Maar ik vind het belachelijk dat thuisblijvende moeders veroordeeld moeten worden omdat ze voor hun kind kiezen. Ja met de tijd wil ik ook weer aan het werk, heb persoonlijk een heel leuk vak wat ik ook wel eens mis maar heb er absoluut geen spijt van dat ik nu nog thuis ben! Ik ben zelfs bezig geweest met een baan, was aangenomen maar de kosten voor kinderopvang werden zo hoog dat er weinig salaris over bleef, dus dan is keuze snel gemaakt!
Nou dit eigenlijk dus. Afspraken maken en overleggen met werkgevers is idd niet onmogelijk. Ikzelf heb daar nooit problemen mee gehad omdat ik voor een redelijk felxibele instantie heb gewerkt. Maar tegenwoordig wordt de gedachte van 'voor jou 10 anderen' steeds meer gehanteerd door werkgevers waardoor afspraken maken en overleggen steeds moeilijker wordt. Daarom werkt het in de praktijk anders.
Ja, die werkgevers zullen er ook tussen zitten. Maar dat zal niet enkel en alleen voor moeders gelden. Vaak zijn zulke werkgevers ook erg makkelijk met het ontslaan of niet verlengen van contracten als werknemers vaak ziek zijn e.d. En in sommige gevallen is het ook absoluut niet terecht, begrijp me niet verkeerd. Maar feit blijft dat we van alles willen en van alles eisen, maar dan wel op mijn condities. En dat vind ik ook niet fair ten opzichte van werkgevers, maar ook collega's.
Want werkende moeders mogen er niet de balen van hebben wanneer hun kind niet goed luistert aangezien ze de rest van de week aan het werk zijn??
@MissSol: je hoeft je niet te schamen. Maar waarom moet je nou jezelf beter laten lijken door een ander neer te halen? Jij jouw keuze, een ander de hare.
Als ik mij niet vergis gaat dit topic over dat thuisblijvende moeders zich moeten schamen, daar reageer ik op. Het is gewoon een ding wat mij opvalt dat sommige moeders(en daarbij hoeft echt niet iedereen zich aangesproken te voelen) hun kind wel heel makkelijk wegbrengen of bijv (extra) gaan werken om maar niet thuis te hoeven zijn. Is het dan zo erg om thuis met je kind te zijn? Ik kan er best wel een beetje boos om worden dat thuisblijvende moeders dan veroordeeld worden want het is echt niet zo makkelijk om goede opvang te vinden.
Ik snap dat je boos wordt als je je veroordeeld voelt om je keuzes, maar dat los je toch niet op door anderen te veroordelen op hun keuzes?
Misschien reageren ze wel gewoon zo op jouw woorden? Vind jou namelijk best wel denigrerend overkomen naar moeders die er wel voor kiezen om te werken (ik dus). En verder kan ik me vinden in de opmerkingen van Strijkkraal en Juul vinden. Hier ook 2 kinderen, en het is op 1 hand te tellen wanneer ik thuis moest blijven voor een ziek kind. En ik heb best een moeilijke werkgever als het gaat om verlof, maar mbt ziekte van een kind doen ze bij mij ook nooit moeilijk. Meer omdat ze weten dat ik er alles aan heb gedaan om een passende oplossing te vinden. Soms...kan het gewoon aan je zelf liggen waarom mensen op je reageren zoals ze doen. Sommige vrouwen/moeders zouden best wel eens om hun attitude mogen denken. En ja, de cultuur "10 anderen voor jou" heerst en is de waarheid. Daar kan je wel heel zielig over gaan doen, maar het is de realiteit. Dus tijd om daar mee om te leren gaan.
Het is idd een zaak van geven & nemen en vertrouwen opbouwen naar je werkgever toe. Ik werk nu bijna 10 jaar (fulltime) bij m'n werkgever. Langs de ene kant denk ik soms dat het tijd is om andere oorden op te zoeken, maar langs de andere kant heb ik hier al zoveel opgebouwd... Als het KDV belt dat de jongste ziek is, pak ik m'n boeltje en ik vertrek om haar te halen. Geen probleem, want m'n werkgever weet dat ik zal bijwerken van zodra mogelijk. Ook toon ik flexibiliteit door wanneer nodig 's avonds door te werken op momenten dat het nodig is. (gratis en voor niets, overuren horen bij mgmnt). En on topic: ik wil zelfstandig zijn op elk vlak, en zeker ook economisch. Ben niet zolang naar school geweest om er dan niets mee te doen. Ik zou ook niet FT thuis kunnen blijven met de kinderen - zou eerlijk gezegd geen enkele partij mee gediend zijn (nu ja, 1tje dan nog de ander zit op school). Evt 4/5e nog wel, maar niet meer dan dat. En ik zie ook niet in waarom je bijslag zou moeten krijgen van de staat omdat jij beslist thuis te blijven om te zorgen voor de kinderen. Ik zorg er net zo goed voor en krijg er ook geen extraatjes voor...
nee maar door de verkeerde bijnaam denken mensen dat de heffinsgkorting daarvoor is.... Kijk iemand die werkt krijgt ook KDV toeslag, vind ik ook niet nodig (als huisvrouw) want waarom zou de staat moeten meebetalen aan jouw eigen keuze om te gaan werken (vind ik dan wel dat er eens goed moet worden gekeken naar de KDV prijzen hoor, laat ik daar duidelijk in zijn) maar je kan ook gebruik maken van opa's / oma's , familie en vrienden, iemand kiest toch voor een KDV oplossing dus niet mijn probleem (kan je dan net zo goed zeggen)
Klopt mee eens In principe hoeft dat ook niet Mijn moeder moest het vroeger ook zelf betalen. Die heeft nooit steun gehad van de overheid. Ze was weduwe en moest het zelf maar uitzoeken ( wel een weduwe uitkering...maar ja ze wilde toch wel werken want een uitkering is natuurlijk wel heel weinig) De staat betaalt natuurlijk mee omdat ze mensen aan het werk willen hebben om de economie draaiende te houden. Maar goed...nodig is het niet want als je werkt kun je dat best zelf betalen. Want de meeste mensen werken hier toch omdat ze het zo graag willen? Niet omdat ze moeten toch?
Ik werk 20 uur per week, mijn man fulltime. (37 tot 40 uur.) Hij heeft een tijd in de WW gezeten, maar dit is de eigenlijke verdeling in ieder geval. Hij zou wel minder willen gaan werken, en ik meer, máár ik werk via de WSW. Nou, in de WSW kun je echt geen carriére maken hoor, daar mag je al blij zijn als je meer dan het minimum verdient! Voor die 20 uur dat ik werk, krijg ik netto 730 euro, bepaald geen vetpot te noemen.. Mijn man gaat nu zo'n 1500 euro netto per maand verdienen als het goed is. (Hij is net begonnen bij deze baas.) Ik werk dus echt omdat het móet! Ik zou het liefste thuisblijven, want voor mijn ontwikkeling hoef ik echt niet te werken. In ieder geval niet in een AH via de WSW, want ik kan toch alleen de rotklusjes doen uiteindelijk. Dat is niet echt bevorderlijk voor je zelfvertrouwen hoor, vooral niet als er vakantiekrachten komen als er iemand vrij is, en zij meer verantwoordelijkheden krijgt dan ik. Nou ja, mijn situatie is waarschijnlijk ook heel anders dan die van de meesten hier, volgens mij werken er maar weinig meiden hier via de WSW. En nee, van mijn loon kan ik dus echt niet rondkomen mochten mijn man en ik gaan scheiden. Maar ja, wie dan leeft, wie dan zorgt. Daar ga ik me nu echt nog geen zorgen over maken. Wie weet val ik morgen wel dood neer, heb ik me voor niks zorgen gemaakt.
Niet alles gevolgd, maar in belgie woedt de discussie nu ook. Vrouwen zouden hier niet deeltijds meer mogen gaan werken dixit minister van werk (ook socialistisch). Ergo, mevrouw de minister hier mijn dagindeling: 6u opstaan (als ik al niet vroeger wakker ben door een ziek/wakker kind) aankleden, brooddozen maken, zelf boterham eten, baby fles geven en verzorgen, tafel zetten, kleuters helpen met ontbijt. 7u10:vertrekken naar creche met baby en doorrijden naar mijn werk. 8u start werkdag 12u-12u30: lunchpauze (enige 30minuten echt voor mij) 12u30-17u 2e deel werk 17u: vertrek naar huis, eerst via creche 18u: thuiskomst, tafelzetten, brooddozen legen, huishouden (afwasmachine, wasmachine, opruimen), avondeten 18u30 tussendoor baby fles geven en kleuters pyama aandoen 19u30: kinderen allemaal in bed 19u30-20u15: huishoudne. Echt het allenoodzakelijkste, voor kasten uit te kuisen of ramen te lappen heb ik echt geen tijd. 20u15-21u: TVkijken OEF 21u: wassen,tanden poetsen ed, klaarzetten voor de dag nadien 22u: slapen. Wel mevr de minister, zullen we een weekje ruilen, met je dikke wedde, huishoudhulp en groot netwerk. O en je levensbelangrijke geesteverruimende baan. Mijn baan is 8u per dag facturen inboeken, geestesdodend dus, niet uitdagend of stimulerend. En neen, ik kan niet thuisblijven, door de huizenmarktboom heb je bijna 3 weddes nodig voor een huis te kopen en dan heb ik het over een gewoon, geen kast van een villa zoals u mevr de minister. Daarom mevr de minister; vrouwen uit de '50 en '60 worden huissloofjes genoemd, maar ik zeg dat wij nu de huissloven zijn. Ik moet nl na mijn uren nog alles doen waar mijn moeder een hele dag voor had. Thx mevr de minister voor deze ratrace en deze borderlinetimes.
BTW, hier in belgie waren een denkpistes over een gezinspensioen. Dan zou een TBM niet "gestraft"worden voor haar keuze, want eigenlijk werkt ze ook, maar dan onbetaald. Bij een ev scheiding zou het pensioen van de man dan voor het aantal jaren van het huwelijk verdeeld worden over hem en zijn ex-vrouw. Warrig uitgelegd, maar denk dat het wel overkomt zo. Spijtig genoeg niets meer over gehoord nadien.
Maar, als je het allemaal zo druk hebt, 2 of meer kinderen hebt, kies je daar meestal zelf voor. Ik heb 1 kindje, vind het genoeg zo. Meer kinderen lijkt me zo druk, zeker i.c.m werk. Mij niet gezien!
Was als reactie op de vraag van Jacq84 op blz 50 die vroeg of er iets was waar je nog op kan rekenen als je thuisblijft. Ergens is het wel dubbel, want ik ontvang ong 700 als ik een maand ouderschapsverlof neem, maar als ik zie dat er maandelijks ruim 1600 afgeroomd wordt van mijn brutoloon, heb ik er net iets minder problemen mee. En we spreken over 2 * 3 maanden op een werkperiode van (zoals het er nu uitziet) ruim 35jaar. Dus ik denk dat ik mezelf meer dan voldoende sponsor.... Ivm het weduwepensioen: daar zijn nog andere dingen rond te regelen, zeker als het over gehuwden gaat en niet eens over gescheiden mensen. M'n vader had ruim 40jaar gewerkt toen hij overleed (was voor zijn pensioen, werkte z'n hele leven FT) en dus heeft hij nooit pensioen getrokken, en m'n moeder heeft ook geen recht op een weduwepensioen kennelijk, dus is al dat geld dat hij in zijn leven afgedragen heeft naar vadertje staat gegaan.... Maar da's een anderer discussie
Je moeder krijgt wel het pensioen wat je vader heeft opgebouwd Mijn moeder krijgt na 22 jaar ook gewoon nog steeds van mijn vader zijn pensioen...en terecht. Daar heeft hij hard voor gewerkt Ik heb sowieso al 10 jaar gewerkt voordat ik kinderen kreeg. En ik ga waarschijnlijk als de jonsgte 8 jaar is weer mezelf "opwerken" om te gaan werken als hij 12 is. Dan kan ik ook nog lang genoeg werken. Nog 23 jaar tot mijn "pensioen" Dan heb ik dus nog 33 jaar gewerkt ( vanaf mijn 15e eigenlijk dus uiteindelijk ook 35 jaar) Ach...ik zie het ook wel...ik kan me er echt niet druk om maken Mijn vader viel dood neer toen hij 40 jaar was...dus tja...dat toekomst gepraat...ik kan mezelf daar nooit zo in vinden.