Ik was bij al mijn kindjes verbaasd dat ik ze na de bevalling mee naar huis mocht nemen. Verbaasd dat ze nu echt uit mijn buik waren gekomen en dat ze nu echt van ons waren. Als je een kindje verloren hebt beleef je dit 'mee naar huis nemen' waarschijnlijk op een hele andere manier. Je neemt een levend kindje mee naar huis, die je mag houden. Je zult ook verbaasd zijn, maar het herinnert je ook aan het verlies wat je hebt geleden. Deze verschillende emoties kun je niet met elkaar vergelijken, maar elke moeder mag deze opmerking maken, wat je nou wel of niet meegemaakt hebt!
Welnee meis, niemand zegt toch dat je niet emotioneel bent! Jouw reactie was gewoon oprecht en spontaan. Maar de aanleiding was de situatie van het levende dochtertje van Anna die eerder een kindje is verloren. Dat maakt het verschil in hoe het item binnenkomt denk ik. Gisteren was erg heftig. Ik was ook echt even van de rel. Maar snap ook wel dat niemand het zo bedoeld. Jouw gevoel dat je een puur smerige reactie kreeg vind ik daarentegen wel wat kortzichtig.
Helemaal mee eens. Ik vind het berichtje van "Vertrouwen" naar Blackbird toe erg onredelijk en ongepast.
Pff!! Ik heb even de laatste paar pagina's doorgelezen maar sommige meiden lezen de opmerkingen echt zoals ze hem willen lezen.. En waarom? Om elkaar weer even af te zijken? Probeer nou niet altijd gelijk iets negatiefs te zien in de reactie van een ander! Laten we lekker ontopic blijven! Ik vond het echt zo enorm zielig bij dat stel dat maar Tsjechie afreisde en dat vervolgens die test wit bleef! Pff, wat moet die zich kl*te hebben gevoeld, weg spaargeld en geen kindje Bah! En zulke mensen gun je het juist zo!
Ik leef echt elke keer weer zo mee met al die stelletjes... Zit elke week weer te janken. Of het nou is om een negatieve zwangerschapstest of om een geboorte... Hier vloeien elke keer de tranen
Ja was ook zielig.....dan besef ik maar weer hoeveel geluk wij hebben.... Maar ze hadden nu wel een oproep geplaatst voor een donor ei...en al reacties! Alleen denk ik dan...waarom heb je dat niet eerst geprobeerd?
helemaal mee eens en super verwoord. Iedereen mag dat voelen en voor iedereen heeft het een bijzondere lading. Ik vind de opmerking naar blackbird toe heel ongepast.
Helemaal mee eens. Mijn stelregel is altijd: je mag nooit leed met leed vergelijken, of geluk met geluk. Ieder beleeft alles op zijn eigen manier en (gelukkig) maken we niet allemaal hetzelfde mee.
ik heb gister pas de aflevering gezien via uitzending gemist en er kwamen echt tranen los toen dat kindje werd gehaald via een ks. heel emotioneel! ook heel jammer voor die mensen die naar tsjechie zijn gegaan, los van of het nou een goede kliniek is of niet, ze hebben er toch hoop op, dan gun ik het die mensen zo!
ja dat vroeg ik me ook af.. waarom dat niet eerst proberen? maar goed daar is vast wel een reden voor geweest? vind het echt zo verdrietig voor hun! hoop echt dat t nog een keer wel lukt! @yummy ,@tuc en @lindangel: thanks meiden. ik voelde me er echt rot over ook weer lekker suf maar toch..
Ook mee eens! Maar voelde even de behoefte om het te proberen uit te leggen, over hoe het voor mij werkt iig. Ik weet namelijk niet eens hoe de situatie bij 'vertrouwen' is. Wat mij aan het stukje over het stel met het overleden kindje raakte is hoe ze de bevalling zelf min of meer tegen hield. Ze raakte in paniek en ontsluiting vlotte niet. Bevallen van een dood kindje, of een kindje waarvan je weet dat het snel zal overlijden is zo bizar tegennatuurlijk! Al die pijn, al die moeite voor niks. Nu bevallen gaf haar de angst voor herhaling, ook al was de situatie helemaal niet aan de orde. Zolang haar baby maar in haar buik zat was ze 'veilig' Toen ze zich uitsprak naar haar man over dat ze het niet kon bevatten dat ze dat kindje dan mee naar huis mocht nemen, sprak dat zoveel herkenning en pijn uit.. Ik kan me haar opgeluchte gezicht dat het een keizersnee werd ook zo voorstellen. Ik had een normale bevalling ook echt heel zwaar gevonden en was blij dat het een geplande keizersnee werd.
Ja vast maar zelf niet meegekregen dus als iemand m wel weet....ben wel nieuwschierig... En voor de rest ben ik het met mijn voorgaande dames eens.....
Als je in Nederland een eiceldonor wilt, moet je die zelf meebrengen. Je hebt dus iemand nodig die eicellen voor jou wil afstaan. Dit kan iemand in de familie-vriendenkring zijn of je moet een onbekend iemand zien te vinden. Volgens mij zijn ze nu via internet met het laatste bezig.
Ah oké....maar waarom hadden ze dan niet eerst geprobeerd iemand te vinden? Maar dat zat dan toch wel he....dat ze dat al geprobeerd hadden.
Geen idee of ze dat eerst geprobeerd hebben. Ik kreeg het gevoel van niet. Het is natuurlijk ook heel omslachtig. Je moet of iemand in je omgeving vragen, zoiets afstaan is niet niks. Of je moet via internet iemand vinden, maar dan ken je mensen helemaal niet. Naar een kliniek of donorbank gaan is toch een stuk gemakkelijker, lijkt mij. Dan wordt alles voor je bedacht en geregeld qua onderzoeken & traject. Als er dan iemand op je pad komt die zoiets kant en klaar aanbiedt, dan kan ik me voorstellen dat zoiets verleidelijk is. Alleen jammer dat sommige mensen daar misbruik van maken en er alleen maar geld aan willen verdienen.
Ik vond het een mooie aflevering afgelopen donderdag. En ik snap ook zo ontzettend goed die diepere betekenis achter de woorden dat ze hun kindje nu wel mee naar huis konden nemen. Heel mooi en emotioneel. Mooi stel ook.
Ja vond ik ook.. Erg lief voor elkaar, de liefde voor elkaar/naar elkaar toe, spatte uit beeld. En het stel dat naar het buitenland ging, zo sneu... Wel fijn dat ze via een ander omweg hun kinderwens hopelijk kunnen vervullen.