misbruik maken van de situatie

Njah, laat haar lekker vreten als ze daar zin in heeft.

Misselijkheid is over een paar weken alweer over hoor en dan kan ze gewoon weer aan de bak.

 

Ik ben zeer bekend met ernstige misselijkheid in de zwangerschap en die misselijkheid lijkt in niets op normale misselijkheid. Ook de dingen die wel of geen misselijkheid opwekken kunnen totaal anders zijn dan normaal.

Het komt juist bij HG/ernstige zwangerschapsmisselijkheid vaak voor dat vrouwen zich beter voelen door vet eten en over hun nek gaan van een kaakje (het eerst wat ik bijvoorbeeld een beetje binnen kon houden waren bbq worstjes...). Ook kunnen vrouwen de neiging hebben door te eten omdat ze dan steeds iets in de maag hebben wat ook de misselijkheid kan verminderen. Aan wat je collega eet kun je absoluut niet zien hoe ernstig ziek ze wel of niet is.

Het is bij zwangerschapsmisselijkheid vaak erg persoonlijk wat wel en niet werkt bij het hanteren van de misselijkheid, ipv haar te confronteren kun je wellicht beter vragen hoe het voor haar is en waar zij zich beter door voelt.

 

Ik ben ook leidinggevende dus ik kan me iets voorstellen bij je dilemma. Ik zou haar zeker aanspreken op dit verhaal en haar vooral duidelijk maken dat haar gedrag niet zonder meer te rijmen valt met het feit dat ze zegt zo misselijk te zijn. Wellicht heeft ze daar een goede uitleg bij, en kan je haar uitleggen dat het wek zo netjes is dit ook zo uit te leggen aan haar collega's, die per slot van rekening een deel van haar taken overnemen. Ik zou niet meteen zeggen dat je denkt dat ze misbruik maakt van de situatie, hou je bij de feiten, dus wat je ziet gebeuren, en dat dat gevolgen heeft voor de beeldvorming bij jou en andere collega's.
Als ze direct in de verdediging schiet of geen goede uitleg kan geven, denk ik dat je haar wel moet confronteren met je vermoedens. Bedenk ook voor jezelf wat je gaat doen als blijkt dat ze echt misbruik maakt van de situatie, terug naar normale diensten, etc?
Wel goed dat je het nu wil bespreken, als je nu niets doet wordt het alleen maar lastiger om er later wat van te zeggen.

Nog een toevoeging, als ze daadwerkelijk aangepast werk moet doen of minder uren kan werken, kan je haar ook naar de arboarts sturen, die zal zelf moeten vaststellen of het echt nodig is en wat steekhoudender dan de mededeling dat je huisarts heeft gezegd dat ze het rustig aan moet doen.

 

..... Als ze geen goede uitleg kan geven......

Zou jij dat uit kunnen leggen?

Waarom je in je zwangerschap gekke dingen eet of doet?

Dat hoort er toch bij of ben ik gek? Ik zou dat ook niet uit kunnen leggen denk ik.

Of ze misbruik van de situatie of niet, ik denk dat je dat zelf eigenlijk wel in kunt schatten, wat zegt je gevoel?

Mag je haar? Of juist niet? Dat beïnvloed ook je gevoel... Als je haar wel mag, en je hebt het gevoel dat ze misbruik maakt, dan zal ze dat waarschijnlijk ook doen. Mag je haar sowieso al niet zo, dan is het makkelijk om meteen aan misbruik te denken.

Ik zou het gewoon even afwachten, we weten allemaal dat met een week of 12 de misselijkheid minder erg zou worden. Als ze het echt zo erg heeft, zal ze hier ook medicijnen voor hebben. Heeft ze het niet zo erg, dan krijgt ze die ook niet.

Of het poppekast is of niet, dat kunnen wij hier sowieso niet ruiken, dat moet je zelf bedenken of het dat is of niet.

Maar ik zou haar niet te hard aanspreken, want dat wekt weerstand. Of njah, in elk geval,.. Ik zou me aangevallen voelen, en zou het voor altijd in mn achterhoofd houden........

 

uhm.. nou nee hoor! dat hoeft niet. Ik lag met 7 weken al in het zh. met misselijkheid, volledig uitgedroogd en uiteindelijk met 23 weken aan de tpv voeding gemoeten omdat zelfs de sonde er continu uitlag die ik rond de 19 weken heb gekregen.... de misselijkheid heeft tot 37 weken aangehouden (toen ben ik ingeleid) ik ben dus vanaf 7 weken ook niet meer instaat geweest om te werken, hoe graag ik dat had willen blijven doen, eerlijk waar.... ik was continu aan het overgeven. Ik moet wel zeggen dat ik juist lekkere dingen wel graag at (ook al kwam het eruit) dus dat zegt niet zoveel naar mijn inziens hoe misselijk iemand is, juist het drinken vond ik lastig.

Je kunt niet inschatten hoe misselijk iemand is en hoe misselijk iemand blijft. Wel kun je mogelijk met het uwv overleggen, want de uren die zij minder maakt zullen zij (moeten) betalen.. tenminste.. als ook zij vinden dat zij inderdaad (gedeeltelijk) niet kan werken ivm zwangerschap..

Je zou het bij haar neer kunnen leggen. Waar voelt zij zich het beste bij? Wanneer en waardoor is zij het minst misselijk? En hier op in proberen te spelen.., wellicht als je jouw situatie uitlegt dat ze daar ook begrip voor kan hebben? Maar doet ze, met de aangepaste diensten, wel gewoon haar werk? Naast dat ze dus in jouw ogen veel eet? Dan zie ik verder geen probleem.. want echt, als je mega misselijk ben, hoe raar ook.. kan het ook zijn dat je gewoon graag wil eten!

Drinken is erg belangrijk en elke 1,5 uur eten (maag is meestal bij 2 uur leeg dus dan ben je dat lege gevoel voor, tip vanuit het zh. bij mij).

 

Het gaat er volgens mij niet zozeer om of ze misselijk is en wat dan wel of niet helpt om dit te voorkomen, maar dat haar niet-zwangere collega's die haar werk overnemen dit niet begrijpen.
De dame in kwestie heeft er recht op dit te weten en de kans te krijgen het uit te leggen. Daarbij, als leidinggevende zit je niet op dit soort gedonder te wachten bij collega's onderling, dus het lijkt me wel slim om iets met deze situatie te doen.
Voor TS, hoe is haar verdere gedrag, is daaruit af te leiden of ze zich wel of niet goed voelt? Als je je misselijk voelt maak je vast niet de hele dag grapjes.

 

Misselijkheid is een moeilijk iets om te begrijpen voor veel mensen, zeker als ze zelf een zwangerschap zonder te veel kwaaltjes hebben gehad.

Ik heb deze zwangerschap weer last van extreme misselijkheid (net als bij mijn vorige zwangerschap, maar zelfs erger). Hierdoor kan ik dus echt niet werken hoe graag ik ook wil. Met 8 weken ben ik volledig ziek gemeld en heb ik al meerdere keren contact gehad met de arbo arts. Inmiddels zit ik nog volledig thuis en de misselijkheid wordt niet minder. Er zullen vast genoeg mensen (en collega's) zijn die het misschien niet willen geloven, maar geloof mij maar dat het geen pretje is. Oh en ter info, ik kom nu dus ook zelden uit huis.. Alleen voor medische afspraken en dat is al zwaar genoeg. De vorige zwangerschap ben ik tot het eind misselijk geweest en dat kan deze keer goed weer zo zijn. De misselijkheid neemt namelijk nog niet af. De huisarts en mijn vk begrijpen het en zullen het ook uitleggen aan de arbo arts. Ik slik dan pillen tegen de misselijkheid, zonder die pillen zou ik niet kunnen slapen. Ik slaap nu max 2-3 uur per nacht ongeveer.

Dus tja ik vind het iets waar je niet zomaar te luchtig over moet denken. De één eet alleen crackers om het tegen te gaan en de ander eet juist wat vetter of vullender om het tegen te gaan. Dat misselijkheidsgevoel is echt rot en het breekt je gewoon gigantisch op.

Ik merk dat mijn werk het totaal niet begrijpt, erg jammer natuurlijk.. Want echt dit is geen pretje en ik zou zeker niet het gesprek aangaan alsof ze het maar verzint want dat helpt m.i. totaal niet aan deze situatie. Als ze uiteindelijk haarzelf toch ziek meldt wordt de arbo arts ingeschakeld en dan gaat die het beoordelen. Jij bent geen (arbo) arts en ik vind dat jij er behoorlijk makkelijk erover denkt.

 

Hoi,
Ik ben ook super misselijk geweest. En heb ook een virus vlak voor de periode gehad waarbij ik kotsmisselijk was. En besefte toen dat het heel anders was. Vette dingen gingen er inderdaad in. En als je weinig lust, dan ga je eten wat je op dat moment wel lekker vind.
Het juist niet eten zorgde bij mij voor nog meer misselijkheid.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
En ik weet natuurlijk niet wat voor persoon je voor je hebt. Denk dat het ook een gevoel bij iemand is, of die misbruikt maakt van de situatie.
gr

 

En Jalou, al wat wijzer geworden?

 

Ik was ook misselijk tot 16 weken, dat begon zodra mijn maag een beetje leeg begon te raken. Dus om te functioneren moest ik ook echt elk uur wat eten. Zout en vettig eten ging er hier goed in. Ik vraag me dan ook af of je collega misbruik van de situatie maakt.

 

Ik denk dat er al heel veel gezegd is en ik sluit me aan bij de dames die ervaring hebben met extreme misselijkheid.

Ik ben zelf zes weken thuis geweest, omdat ik alleen maar aan het overgeven was. Ik moet eerlojk zijn dat ik die periode alleen wat droopge kaakjes kon eten en mijn drinken per slokje om de 5 minuten binnen kon houden. Ik heb gelukkig niet in het ziekenhuis gelegen, maar mocht van mijn huisarts niet meer werken. Ik slik ook nog steeds medicijnen ervoor, want ook al gaat het beter, zonder kan ik niet.

Met 16 weken is bij mij de misselijkheid afgenomen (godzijdank) al gaat het echt nog weleens mis en kan ik nog steeds niet "gezond" eten. Ik eet overdag eierkoeken en kaakjes. En mijn avondeten bestaat uit een witte boterham met een kroket. Aardappels, vlees, pasta, rijst en groenten zijn voor mij nog steeds een trigger om misselijk te worden en over te geven.

Zou ik dit uit kunnen leggen aan collega's? Nee dat geloof ik niet, want tijdens die 6 weken was er al wantrouwen. Totdat ik bij de bedrijfsarts moest komen en deze mij gelukkig wel geloofde en het besluit van de huisarts steunde.

En ja, het kan dat de werkneemster van TS de boel in de maling neemt, maar het is zo moeilijk te beoordelen, omdat het voor iedereen verschillend is.

 

Ik vind het zelf nogal irritant als mensen zeggen dat iemand misbruik maakt van zijn zwangerschap. Zal wel komen omdat het tegen mij ook een beetje te vaak gezegd wordt, terwijl ik gewoon écht heel erg moe ben. Dat ik dat nou niet zo laat merken aan de buitenwereld betekent niet dat het er niet is... Maargoed, dat even terzijde

Ik vraag me af hoe die werknemer was vóór ze zwanger was? Een harde werker of iemand die toen 'de kantjes ervanaf liep'? Heeft ze het wel naar haar zin op het werk verder?? Want dat zouden voor mij redenen zijn om misbruik te maken van een situatie, als ik het niet naar mijn zin zou hebben.... Anders zou ik er geen reden voor kunnen bedenken en denk ik dat ze er geen misbruik van maakt.

 

hmmm eerlijk gezegd denk ik zeker wel dat er vrouwen zijn die misbruik maken.
en als ik lees wat deze dame eet zou ik ook sterk mn twijfels hebben. ben ook erg misselijk geweest maar at dit soort dingen dus ook echt niet!
ik zou haar confronteren met haar gedrag, aan de reactie kun je denk ik veel afleiden.

 

Ik vond zwangerschapsmisselijkheid ook totaal anders dan misselijkheid bij iets verkeers gegeten hebben of zoiets. Ik had steeds een gevoel tussen honger en misselijkheid in en wist soms echt niet of ik nou iets moest eten of niet. Ik ken genoeg vrouwen die een enorme behoefte hadden om vette en/of zoete dingen te eten, tegen d emisselijkheid. Anderen (incl ik) aten juist alleen maar komkommer, crackers enz. Dat is per persoon verschillend.

Zoals AnkeM al voor advies gaf: spreek haar aan, maar zonder uit te spreken dat je het niet vertrouwt.

Overigens is mijn ervaring juist dat een arbo arts vooral afgaat op wat de persoon in kwestie aangeeft. Als die zegt enorm misselijk te zijn, dan nemen ze dat in 99% van de gevallen gewoon over.

 

Sowieso goed om het gesprek met haar aan te gaan!

Maar ga niet gelijk uit van het slechtste. Toen ik net zwanger was, hield ik mij overdag op de been door continu kleine beetjes te eten. Koekjes voornamelijk, en snoep. Deed ik dat niet, dan moest ik spugen.
Van gefrituurde dingen werd ik in het begin heel erg misselijk, maar na een tijdje kreeg ik daar juist vreselijk veel trek in. En dempte het ook het weeïge gevoel in mijn maag.

Dus oordeel niet te snel, misschien helpt dat vele eten (ook van dingen die je niet logisch vindt) haar wel om de misselijkheid te onderdrukken.

Maar vraag het haar eens, op de vrouw af. Jullie kunnen maar beter open kaart spelen naar elkaar, anders komt er alleen maar geklets van op de afdeling.

 

We zijn inmiddels al een tijdje verder.....

Wat is de status?

 

Ja ik ben ook wel benieuwd nu.

 

Tja, lastig. Maar wel of niet vet en zoet eten zegt niet zo veel. Ik was in het begin ook vaak misselijk en snoep hielp bijv goed.

Je geeft aan dat collega's dat mischien niet begrijpen, maar als er al dingen over gezegd worden door die mensen zou jij ook kunnen uitleggen dat zwangerschapsmisselijkheid iets heel anders is en de eetgewoonte niet zoveel zegt.

Aan de andere kant, als je denkt dat ze misbruik maakt van de situatie is dat natuurlijk flauw en als de huisarts zegt dat ze rustig aan moet doen kan ze dat vast schriftelijkbevestigd krijgen...of werkt dat zo niet?

 

Samba, volgens mij doen huisartsen dat niet, en is het advies wat hij/zij geeft sowieso niet bindend, omdat het geen gespecialiseerde arts is. Een vk of gyn geeft normaal gesproken dit advies.

Mijn gyn bijvoorbeeld, die zegt dat ze zich niet bemoeit met werkgerelateerde zaken, maar dat ik zelf wel kan inschatten wat ik wel en niet kan. Als mijn arbo-arts haar zou bellen, zal ze dan ook alleen zeggen dat ik eerder een gecompliceerde zwangerschap heb gehad, en dat dat uiteindelijk een vroeggeboorte is geworden.