Gister niet echt meer de puf om uitgebreid te reageren, maar zal ik nu even doen. Het advies van de GT is natuurlijk niet gebaseerd op 1 uurtje bij ons thuis kijken, want dan zou ik er ook nooit mee akkoord zijn gegaan. We zijn een traject in gegaan van 2 weken, waarin we filmpjes moesten maken. Het "probleem" ligt natuurlijk niet bij de hondjes, maar de manier waarop wij er mee om zijn gegaan. Dat wil ik wel benadrukken hoor, ik geef absoluut niet de hondjes de schuld. Waar het probleem in zit, is dat de relatie tussen de hondjes dus danig is verstoord, dat het inderdaad alleen op te lossen is met hele intensieve begeleiding. Maar, en dat is het belangrijkste: De situatie is voor onze kinderen niet veilig op het moment. En dat is wel waar de eerste prio ligt natuurlijk. Daarom kunnen de honden niet samen zijn, als de kinderen er zijn. Dus mijn man heeft nu 1 van de hondjes mee naar het werk. Maar goed, de situatie is als volgt: Mikki (oudste) is niet een hondje wat graag speelt, Loes (jongste) wel. Op het moment dat L aangeeft bij M te willen spelen, geeft M signalen af aan L dat ze dat niet wilt. L blijft dan ook maar door gaan en door gaan. M. wordt daar ontzettend zenuwachtig van en L. interpeteert dat als "er is gevaar" en haar haren gaan (letterlijk) om hoog staan. Ze gaat heel dreigend doen naar M en die wordt daar nog zenuwachtiger van. Door dat zenuwachtig gedoe van M. wordt L steeds waakzamer, krijgt het idee dat er "wat" aan de hand is en het nest moet beschermen. Dit is dus al een paar keer geescaleerd tot een vechtpartij. En omdat L dus niet loslaat, hebben we ze al een paar keer uit elkaar moeten trekken. L. is dan nog steeds zo boos, dat ze er over blaast als een kat en het schuim op haar bek heeft. De laatste keer was ik dus alleen met ze en gebeurde het weer. Het is echt verschrikkelijk om je hondje te horen krijsen omdat de andere hem aanvalt, in zijn bek heeft en er mee schudt (betekend: jij moet dood). Ik heb uiteindelijk de tuinslang er op gezet. De schade: M blind aan 1 oog!!! De situatie is dus nu zo, dat M L maar aan hoeft zien te komen en in de stres schiet, L schiet weer in zijn beschermingsmodus en wij moeten ze weer af laten koelen. Dit in combinatie met 2 kleine kinderen is gewoon geen veilige situatie! Niet voor de honden maar op de allereerste plaats, niet voor onze kinderen. Als ik bijvoorbeeld naar boven ga, en de hondjes zijn er alle2, dan moet ik dus al 1 op de gang zetten. Het KAN inderdaad met hele intensieve begeleiding misschien voor een gedeelte opgelost worden, maar de tijd om die intensive begeleiding te kunnen geven aan de honden, die hebben wij niet. En daar moeten we gewoon eerlijk over zijn. We hebben allebei werk, ik loondienst, hij een eigen zaak en 2 kleine kinderen. De situatie is gewoon niet zo, dat we het met 1 dag begeleiding/training in de week redden, maar het zal elke dag moeten. En dan is het nog geen garantie natuurlijk.... Over de GD zelf: Ze is ons aangeraden door de DA, ze werkt samen met de school van Martin Gaus, dus dat ze "zomaar" een GD is...gaat niet op.
Ik ben er echt heel verdrietig over en sommige berichtjes krijg ik echt pijn in mijn buik van. We hebben echt alles gedaan...maar het kan gewoon niet zo! Ze maken elkaar op een dag af en met een beetje pech zit 1 van de kinderen er tussen of er bij. Ik heb al een trauma opgelopen van de laatste keer toen L met M schuddend door de tuin heen liep en het oog van M er bijna uit was. Heb er geen oog dicht van gedaan vannacht....dus denk ajb niet dat wij over 1 nacht ijs gaan. Ik kan niets anders dan huilen...want ze zijn een onderdeel van het gezin, maar ik moet ook aan de rest denken, die belangrijker zijn. En beide hondjes verdienen een rustig en leuk leven waarin ze niet de hele dag stijf staan van angst en spanning. In feite is het zo, dat M samen woont met een hond, die uitstraalt; ik ga je dood maken.
Meid, laat je niet gek maken door die mensen die het beter denken te weten! Jij hebt gedaan wat je kon, en inderdaad, de veiligheid van je kinderen staat voorop! Dikke knuf, en succes met de zoektocht naar een fijn nieuw huisje! Komt vast goed..
Nu je het zo uitlegt, ja dan kan ik het wel begrijpen. Als het dan echt niet gaat, gaat het niet. Jullie hebben zo te lezen al veel geprobeerd en er moet inderdaad dan ook de ruimte en tijd zijn om het gedrag te verbeteren, en als die er dan niet is (wat heel begrijpelijk is in jullie situatie) houd het jammer genoeg op. In elk geval veel sterkte en hoop dat jullie dan een mooi plekje vinden voor Loes.
Sorry voor de overhaaste reactie dan, dat was niet mijn bedoeling. De veiligheid van je kinderen gaat voor. Persoonlijk zou ik dan de jongste weg doen, die heeft nog de meeste kans op een nieuw gezin
@mamavanjuul, ik had al wel een vermoeden dat het grootste obstakel de veiligheid was en dat kan nog erg lang duren dus denk dat inderdaad de enige wijze keus de moeilijke keus is die jullie nu moeten maken. Ik hoop dat je ene goed huis gaat vinden voor je hondje, knuffel. En sommige reacties niks van aantrekken, de beste stuurlui .........
Mijn gevoel gaat ook meer uit naar de oudste, maar van mijn man de jongste. Omdat Loes meer een gezinshond is en Mikki erg op zichzelf. We hebben nu eerst een oproep binnen de familie gedaan, want een asiel is geen optie!
Kunnen ze echt niet in harmonie? Anders blijven zoeken naar een gedragstherapeut die wel een oplossing kan vinden. Ik weet hoe je je voelt, ik heb twee katten en ze vinden elkaar niet aardig. Gelukkig zijn ze pas drie jaar oud. Mijn beste vriend heeft ook hetzelfde probleem, van vriendjes opeens aardsvijanden. Maar meis, maak je niet druk. Ik hoop dat je goed huisje vind binnen je familie of vriendenkring, dan kun je beestje altijd opzoeken. Je voelt je schuldig, maar heb hoop voor je beestjes.
Wat een ontzettend vervelende situatie mamavanjuul! Hopelijk vinden jullie een plekje voor een van de twee.. Zou persoonlijk denk ik neigen naar de oudste houden omdat die er al het langste is, maar dat is natuurlijk jullie eigen afweging. Veel sterkte en succes meis!
Helemaal mee eens. Daarbij komt ook dat op dit moment niemand gelukkig is, ook de hondjes zijn niet gelukkig. Voor wie doe je het dan als je ze houdt? Voor een paar buitenstaanders die niet van de situatie afweten en jullie niet kennen, maar niet voor je gezin en niet voor de honden. Ik hoop dat iemand uit de familie een van de hondjes wil. Ik zou idd zelf ook de oudste houden, maar dat is een gevoelskwestie.
Ik had al eerder willen reageren maar had er de tijd niet voor sorry. Jij weet heel goed wat wel en niet goed is voor de veiligheid van je gezin. Het is allemaal maar makkelijk oordelen als je niet zelf in zo'n situatie zit. Wij hebben exact hetzelfde meegemaakt alleen dan met 2 reuen die bleven doorvechten. Ook wij hebben moeten herplaatsen omdat ze absoluut niet zouden stoppen voordat de ander dood zou zijn. We waren net op tijd om de ene reu te redden voordat het te laat was. We hebben hem een week lang moeten voeren met een lepeltje en hem moeten helpen met plassen want hij kon niet meer lopen niets!!! Het is verschrikkelijk maar je maakt de juiste keuze. Heel veel sterkte ermee!
+1 na je uitgebreidere verhaal kan ik het wel begrijpen.. Beter eerlijk zijn dat je er de tijd niet voor hebt en de veiligheid van je kindjes is ook belangrijk natuurlijk..
Goede beslissing! En natuurlijk is het moeilijk maar jeetje.. dit kan toch niet? Ik snap heel goed dat je ver gaat voor een huisdier maar er zijn grenzen. En die grens is gewoon bereikt, punt. Het is een hond en die houdt er echt geen trauma aan over als hij bij een ander fijn baasje geplaatst wordt. Jullie zullen het er moeilijker mee hebben dan hij. Toen ik nog thuis woonde hadden we ook een hond. Het leek ons (waaronder dus mijn ouders) ook leuk om nog een hondje erbij te nemen. Nou, daar dacht de oudste hond anders over.. Het werd een drama. De jongste was ontzettend druk en dominant en de oudste raakte gewoon depressief. Wilde op een gegeven moment haar mand niet meer uit en lag alleen maar in een hoekje te trillen. GT erbij gehad en die zei dat het uiteindelijk heus wel beter zou worden met training etc. maar dat de oudste nooit meer helemaal zichzelf zou worden met de jongste erbij. Het was gewoon geen goede klik tussen die twee. Uiteindelijk ook besloten de jongste te herplaatsen en die kreeg een super huisje ervoor terug en de oudste leefde na een weekje helemaal weer op. Soms gaat het goed en soms ook niet. Als je voor je gevoel het nodige hebt gedaan om de situatie te verbeteren en het lukt niet.. dan niet. Sterkte!!
Wat balen dat dit de uitkomst is. Ik hoop dat je snel een goed huis zal vinden voor een van de honden, sterkte met de beslissing
haha oke gelukkig maar die van mij vechten ook wel is maar wel op een speelse wijze dit verhaal is jarloezie, met een corigering zeker wel wat aan te doen!!
En toen ging het opeens snel... Mijn schoonzus en zwager hebben aangegeven onze oudste hond wel te willen hebben. Heb er wel een traan om gelaten, maar het is het beste! Nu alleen nog afspreken wanneer... Mijn zwager zei ook al dat als de stres weg is, het oog misschien wat sneller hersteld.
Wat fijn zeg dat de hond in jullie fam blijft! Al is het idd slikken. Maar je zult de hond nog vaak zien toch?
Ja zeker heel fijn! Ben mijn schoonzus en zwager ook erg dankbaar! Maar toch... Mijn vriendinnetje na 6 jaar...