Ok voor jou heb ik wel respect en daarnaast weet je ook niet waar je vriend heen gaat vrienden? Andere vrouw? dus zit je daarmee ook naar jou zou ik wel kunnen luisteren
Dank je wel een normale vraag kan ik ook normaal op ingaan. Weet niet waar ik ze dan heen zou moeten brengen.
Daar gaat het toch niet om? Het gaat erom dat je je jongste kind niet bij je hebt omdat je geen tijd hebt! Of is je jongste kind als straf voor je vriend ivm het vreemdgaan bij je schoonmoeder? Wamt dat zou pas echt ziek zijn!
dit vraag ik ook zonder grof te willen zijn, ik vraag me oprecht af of je deze dingen die ik vraag en zeg niet mist?
Naar het kdv? Mensen bedoelen het allemaal niet zo slecht Ruby, je praat alleen over kinderen hier, en daarmee stoot je veel mensen tegen het verkeerde been! Ik zou er bijvoorbeeld alles voor over hebben mijn eerste twee kinderen terug te kunnen 'nemen'! Ik durf door het verlies van mijn eerste kindjes mijn kind niet uit logeren te laten gaan, en een ander schrijft over het weggeven van zijn kind en later terugnemen alsof het niets is! HET GAAT HIER OM EEN KIND!!!
Joh... Ik heb een vriend.. Die ik 5 dagen in de week amper zie(max 2 uur per dag) Dus ik doe ook alles alleen... Ondanks dat ik een vriend heb... Jij spoort gewoon niet... Breng allebei je kinderen naar oma, sterilliseer jezelf en blijf ver weg bij die kinderen vandaan
Maar als je jongste nu bij oma is 18 dagen (neem ik ff aan als je hem zelf maar 12 dagen hebt ) Dan kan je oudste daar toch ook wel een dag heen hou je de jongste wat meer thuis en gaan ze samen 1 of 2 dagen of een paar uurtjes heb jij je handen vrij. En als je naar school gaat heb je toch ook recht op KOT? Waarom gaat de jongste dan niet naar kdv en de oudste naar psz?
In mijn eentje red ik het gewoon niet voordat we aan de tweede begonnen uitvoerig gesprekken over gehad met mijn vriend. Hij wist dat ik het niet zou redden en we zouden gaan samen wonen. Elke dag gesprekken over gehad. Uiteindelijk zat hij toentertijd bij andere vrouwen wat mij ontzettend kwaad maakte. Naast die prive dingen en op mezelf wonen en als de ene huilde was de ander aan t slapen en andersom. Ik kwam handen tekort was op zoek naar een man om mee samen te wonen zodat ik mijn kind terug kon nemen maar aan de andere kant wou ik ook weer niet een andere man. Het was gewoon te zwaar voor me alles alleen. Nu is hij verandert eindelijk. Tuurlijk mis ik mijn kleine man en denk ik ook aan alles wat ik mis. Maar ik ga er niet dieper op in want weet toch dat jullie alles eruit pikken om t tegen me te gebruiken
Ik geloof niet eens dat ik wil weten waar hij heen gaat. Nee even zonder gekheid, ja mijn vriend heeft mij in het verleden weleens belazerd. Hij gaat zeker wel naar zijn vrienden maar we wonen bewust niet samen. Normaal gesproken komt hij hier iedere dag hier voor de kinderen en gaat dan ´s avonds weer naar zijn eigen huis. Ook logeren de oudsten weleens bij hem. De jongsten blijven dan bij mij. Of we gaan met zijn allen bij zijn huis slapen. Maar als we woorden krijgen oid kan het zijn dat hij 1,2 of zelfs 3 dagen niet op komt dagen. Niet goed voor de kinderen maar ze zijn het wel gewend. Toch denk/weet ik dat het niet goed is voor de kinderen en heb hierom de relatie al eens verbroken. Maar ik ben er altijd voor mijn kinderen 24/7. Makkelijk? Nee zeker niet, maar mijn kinderen staan bij mij op 1. Mijn vrije tijd komt later.. ooit.. wel weer. Ik heb er trouwens ook niet eens behoefte aan. Als ze al een keer er niet zijn, vind ik er niks aan en mis ik ze enorm.
Als je geld wil hebben moet je misschien zel met je luie ass iets gaan doen.. Zoals werken... Daarbij denk ik dat er genoeg vrouwen zijn waarvan hun (ex)vriend oid is vreemd gegaan En on top of that... JIJ kiest er zelf voor om bij m te blijven
Ik vind dat als je weet dat je het niet alleen kan je niet aan kinderen moet beginnen.... je vriend kan ook dood gaan toch?
Maar Ruby, ben jij ZELF eigenlijk wel gelukkig met situatie zoals die nu is? Ik snap dat je problemen hebt (heb ik ook), maar ik haal juist kracht uit mn kinderen, die geluksmomenten op een dag zijn voor mij juist goud waard. En jij ziet je kinderen amper....ik snap wel dat iedereen niet hetzelfde is,maar misschien haal ook jij veel geluk uit je kinderen als ze gewoon thuis zouden wonen? Wie past er eigenlijk op je oudste zoon als je naar school bent? Heb je geen schuldgevoel fdan? of moedergevoel? Ik krijg een beetje het idee dat je alleen aan kinderen bent begonnen om je vriend aan je te binden....
Je doet net of 'wij' je vijanden zijn. JIJ bent toch echt degene die op een openbaar forum met mama's, vrouwen met een kinderwens en zwangere vrouwen zegt dat ze haar zoontje 12 dagen per maand ziet...wat voor reacties had je dan verwacht?
Ik persoonlijk denk dat het te zwaar was in combinatie met alle "leuke" dingen die je voor jezelf wilde blijven doen (vakanties, shoppen, weekendjes weg, tijd voor jezelf ...) Weet je, je kunt het op allerlei manieren goed proberen te praten voor jezelf. Maar ik mis in AL je berichten hoe je kinderen onder deze situatie zijn. Ik lees alleen maar "ik dit ..." en "ik dat ..." en ik kon het niet aan en ik werd bedonderd, en er werd niet voor mij bezorgd, mijn vriend wat niet verantwoordelijk en blablabla. Natuurlijk is je jongste graag bij Oma ... dat is zijn thuis namelijk. Zijn veilige haven, je schoonmoeder is zijn moeder. Ik snap niet dat je dat niet in ziet. Nergens, maar dan ook nergens heb ik je iets horen zeggen over hoe je denk dat dit voor je kinderen is. Ik heb schijt aan je verleden. Het is het heden en de toekomst die bepalend zijn. Het hier en nu. Aan je verleden kan je namelijk niets veranderen.
Maar is er dan geen mogelijkheid om gezinshulp oid te krijgen zodat je het met 2 kinderen wel gaat redden? Die je kunnen helpen met hoe je de boel moet plannen en organiseren met 2 kinderen en school? En al ze dan eens uit logeren gaan in het weekend bij de (schoon)moeders zodat je wat extra tijd voor jezelf, huishouding en huiswerk hebt? Is daar dan echt geen mogelijkheid in?
Dit denk ik al lang, al bij de eerste topic die ik tegenkwam van haar (iets over het afstaan van een kind, volgens mij was ie toen net geboren) Dat iemand van 26 de moederschap afhankelijk stelt van een relatie met een man, is al te erg voor woorden.
In maart btw had je vriend een baan.. En verdiende hij meer dan jullie dachten... Dus geld is er dan toch... Of is ie alweer werkloos