Om het verhaal te kunnen snappen moet ik vertellen dat ik al meer dan 10 jaar lang last heb van paniekaanvallen en hyperventilatie vanaf mijn 18de ongeveer. Dit is nog steeds 1 van mijn dingen waar ik mee knok op een dagelijkse basis maar het redelijk onder controle heb ( op het moment weer iets minder maar goed) Voor die tijd heb ik altijd al examenvrees gehad of faal langst. Bij mijn examens op school zat ik onder de medicatie en mijn rijbewijs halen was een drama. Leren kon en kan ik goed maar zodra het examen komt kan ik me niet meer concentreren en is het jawel .. dikke paniek. Nu komt het, mijn zoontje van 4.5 heeft deze week zijn cito toets gehad. ( wat ik overigens al onzin vindt voor die leeftijd ) Wij hadden er thuis al expres niets over gezegd omdat ik weet dat hij er dan al dagen op voorhand mee bezig is. Maar op school hebben ze natuurlijk vorige week al enige voorbereiding gehad , waaronder met een tutor mee naar groep 8 ijken hoe zij een toets maken. Vanaf zondag avond was het al zenuwen en koorts kortom 1 drama. Alsnog naar school gegaan, veel met hem gepraat dat het wel mee valt etc. Vanmorgen kwam de juf en vroeg of ik even bij haar wilde komen. Zij deelde mijn mening en is het ook niet eens met de toetsing op zo'n jonge leeftijd. Maar ze wilde me alvast voorbereiden dat hij het niet zo goed had gedaan. Dit terwijl hij erg voorlijk is en juist bij haar speelse toetsen enorm hoog scoort ( dit doet zij enorm leuk waardoor hij er niets er van merkt ) Dinsdag middag had hij ook zijn hoofd op zijn arm gelegd en zat te dutten het kind was helemaal kapot, al zijn energie opgebruikt het arme manneke. Het was dat het al bijna tijd was ,anders had de juf ons gebeld met de vraag hem op te halen. Ik ben nu dus een beetje bang dat ik mijn examenvrees of faalangst aan hem overdraag.Of is dit meer iets wat gewoon in het kind zit? En als dit wel iets is wat je overdraagt hoe groot zal de kans dan zijn dat mijn kinderen ook mijn paniek en zo overnemen ondanks dat ik natuurlijk enorm mijn best doe dit voor hun te verbergen. Dit wil ik voor hun namelijk niet......help
Als ik het zo lees heeft de school er zelf een groot aandeel in gehad. Mijn dochter heeft een tijd terug diezelfde toets gemaakt en ze weet tot op heden nog niet eens dat ze überhaupt getoetst is destijds.
Idem! Onze dochter zit in groep 1 en heeft ook geen idee dat ze toetsjes maakt. Voor haar zijn het gewoon werkjes, opdrachtjes die ze moet maken.
wat belachelijk dat ze de kinderen gaan voorbereiden op zo'n toets!!! Ik wist niet eens wanneer ie precies was voor onze oudste. Ze is gewoon een boekje met oefeningetjes gaan maken met de juf en vond het harstikke leuk. als ze dan zo tegen die toets zijn dan moeten ze ook niet zo handelen vindt ik. Zo met de juf bespreken dat ze het resultaat maar gewoon moeten verscheuren. Zo cito voor kleuters is volgens mij niet verkeerd. Denk dat de faalangst ook gewoon een beetje in het kind is. Wel handig om te zeggen is dat mama ook zo iets best spannend vind maar het wel goed komt.
Hier ook zelfde, Thijmen vond het alleen maar leuk om te doen. Hij vond het zo niet spannend dat hij het niet eens verteld had thuis.
Wat vreselijk fout om kinderen van die leeftijd te gaan vertellen dat ze een toets krijgen en ze zelfs mee te nemen naar groep 8 ! Ik sta zelf al jaren voor de klas en ook al jaren kleuters gedaan. De kinderen mogen niet eens door hebben dat het een toets is. Je peilt wat ze kunnen, dit ga je niet trainen, oefenen of wat dan ook van te voren en ZEKER niet de spanning op deze manier opbouwen. Dit ligt niet aan jou hoor. Bij ons hebben de kinderen niet eens in de gaten dat ze getoetst zijn, ze denken dat het een spelletje is, zoals zoveel leuke dingen die we op school doen. Schrikken dat er echt scholen zijn die er zo mee omgaan... Over het wel of niet nodig vinden van de Cito ga ik maar niet in discussie
Hier net zo, maar dan met mijn zoon. TS: voel je niet schuldig over wat je wel of niet overdraagt op je kind. Je doet sowieso wat je kunt, toch? Ga eens praten met die juf, en vraag waarom ze zo'n heisa hebben gemaakt van die kleutertoets. Kleuters hebben er helemaal niets aan om bij groep 8 te kijken naar hoe die een cito-toets doen, want hun toets lijkt daar helemaal niet op.
Juf zelf was het er ook niet mee eens, maar ze moest de richtlijnen volgen van de school. Ze gaat zelf na dit jaar met pensioen maar zou wel bij zoon zijn dossier aankaarten dat ze hem meer spelenderwijs zouden laten doen. Zoon zei zelf vanavond nog dat ie het ook niet leuk had gevonden dat hij alleen grijze streepjes had mogen zetten en niet eens met zijn kleurtjes had mogen werken , de schat. Ben in ieder geval wel opgelucht dat jullie in ieder geval niet denken dat het komt doordat ik misschien onbewust toch wat doorgeef.
Ze hadden je zoontje nooit zo mogen voorbereiden en laten kijken bij groep 8. Dit moet op een leuke speelse manier gebeuren. Zo hebben ze dat bij mijn oudste zoontje gedaan.
Wat sneu zeg voor je zoon. Natuurlijk ben jij daar niet debet aan, je hebt het juist goed gedaan door er geen/weinig aandacht aan te schenken. De school heeft hier inderdaad de plank behoorlijk mis geslagen. Denk ook niet dat je zoon de enige was die zo reageerde...
Zo'n momentje heb ik van de week ook gehad, toen iemand bijna letterlijk hetzelfde tegen mij zei. Dat ik mij nooit schuldig moest voelen om wat ik mijn kinderen 'aandeed', omdat ik doe wat ik kan. Ik hoopte dat je er ook wat aan zou hebben om dat eens te horen.
Hier heeft onze dochter van 4,5 ook de toets gehad. Ze kwam trots thuis dat ze een hele moeilijke toets moest maken en het een "makkie" was. Zij lijkt faalangstig maar nu was ze trots dat ze net als haar broer en zus ook een toets had gehad. Toen onze ande twee bij de kleuters zaten zei de juf dat ze een toets gingen maken en dat de bedoeling van de toets was om te kijken of de juf haar werk goed had gedaan, of het een goede juf was en niet was ter beoordeling van de kinderen.
Ja soms ...heel soms kan je dat wel eens gebruiken, vooral als je zo ontzettend twijfelt aan je zelf. Ik weet dat mijn "stoornissen"komen door wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt en ik ben er dus heel erg mee bezig mijn kinderen dat niet mee te geven. misschien ook wel te erg mee bezig. En als zoiets dan gebeurt, dan denk ik o nee ik doe het niet goed (faalangst weer) Het stomme is manlief en ik hebben beide op deze school gezeten vroeger en waren er erg blij mee. Daarom ook voor deze school gekozen. Nu is het er al een roerig jaar geweest daar, dus hoop maar dat het meeste daarmee te maken heeft en dat het volgend jaar beter gaat als er een nieuwe directeur is. ga het in ieder geval toch nog eens aankaarten dat ik het niet eens ben met deze voorbereiding.
@ Twinkle, achteraf zei hij wel dat het goed ging. Maar de juf denk dat hij niet zo geconcentreerd is geweest door al het gedoe. Ze vond het ook zo sneu om te zien dat het mannetje achteraf zo bekaf was .
Als de school zo prestatiegericht is als het nu op mij overkomt dan is het misschien een idee om rond te kijken naar een andere school met een andere filosofie? Ik vind het bijna obsceen hoe de school dit heeft aangepakt. Ik zou woedend zijn. ..
@ Salapio, was ook mijn eerste gevoel . helaas hebben wij in dit dorp maar de keuze uit 2 scholen, en geloof me als ik zeg dat dit de betere keus zal zijn. En hij zit er nog maar een half jaar op en is net vertrouwd geraakt met alles. Dan ga ik hem niet weer uit zijn vertrouwde omgeving trekken. Ik moet er op vertrouwen dat deze juf het in het vervolg met mijn zoon anders aanpakt, overigens is mijn zoon echt stapel op haar en begrijpt zij hem verder ook echt heel goed. Ze heeft hem al een paar keer "stiekem "getoetst omdat ze vermoed dat hij meer aankan, daardoor doet hij ondertussen ook al de taken van een 5 jarige. Ik denk dat ze zelf weinig in te brengen heeft gehad in deze situatie. Maar daarom wil ik ook een gesprek aan gaan met school dat dit niet goed is gegaan.