Als ik een kilo of 10 boven het gewicht zou zitten van toen ik hem ontmoette, zou hij er nooit wat van zeggen. Vraag ik ernaar, dan zal hij zeggen dat er niks ergs aan is, maar ja, eerlijk is eerlijk: een iets lagere BMI staat me het beste en dat is zo rond de 20/21 bij mij. Nu ben ik op dit moment zo rond die BMI, en het staat me mooi. Hij zal dus nooit wat zeggen nu want hij vindt het niet. Tijdens mijn zwangerschap en erna was ik te dik, te veel vetrollen, extreme oedeem, erge BI waardoor lopen nauwelijks meer ging en na de zwangerschap ingehaald worden door bejaarden met rollators. Natuurlijk was ik toen te dik en, ook toen ik veel gezonder alweer dan daarvoor, op een bmi van rond de 28 bleef hangen. Dat was ook nog niet voldoende gezond. Hij heeft nooit gevraagd om, of aangestuurd op afvallen, maar serieus, zoiets blijft toch niet onbesproken in een relatie? Er zitten bij hem nu een aantal kilo's teveel aan (BMI 26, nog wat), dat mag ik ook zeggen. Ik vind een man met body mooier, dus ik zit er niet mee. Maar ja, een bmi van 23-24 is mooier bij hem. Valt in het niets bij zijn minder goede S-houding waar hij rugpijn door heeft (buik naar voren en kont naar achter, precies wat je op ballet afleert). Hij weet ook dat ik dat vind, maar goed, zijn lichaam, zijn keuze. Ik vind een beetje een objectieve mening geven naar je partner toe eigenlijk wel heel belangrijk. Binnen de veiligheid dat iemand toch wel bij je wil zijn en om je geeft. Wie gaat het anders doen als je jezelf niet geheel objectief kunt bekijken of wil weten wat nu echt waar is? En waarom zou het bij hen wel ok zijn en bij je partner niet?
Precies. Om het nog iets stelliger te benoemen: Ik vind eigenlijk dat je het verplicht bent tegenover je partner om hem/haar te vertellen dat het misschien niet helemaal de goede kant op gaat als hij/zij (zwaar) overgewicht heeft. Geef je partner een realitycheck, een spiegel. Zodat hij/zij zichzelf niet langer voor de gek kan houden.
Wij zijn hier heel open over en praten er gewoon over. Mijn man heeft een bierbuikje en ja daar grappen we over. En ik heb genoeg spek op mijn billen hihi. En daar kunnen we het ook over hebben. Ben voor mijn laatste zwangerschap 30 kilo afgevallen. Helaas toen weer in de zwangerschap 20 aangekomen plus 2 weken naar de bevalling ook 10 ( schildklier) en ik ben nu bezig met afvallen. Alleen valt me het zwaar en dan steunt hij me. Hij is blij met mij zoals ik ben en hij weet wat ik heb meegemaakt.
Mijn man zegt op het moment dat ik niet meer moet afvallen. Hij heeft ook wel gelijk, ik ben 1,68 en nu 56 kg en dat is prima. Als ik meer afval krijg ik van die uitstekende sleutelbeentjes. Hij heeft nooit gezegd dat ik af moet vallen, maar nu ik 15 kg kwijt ben zegt hij wel vaker dat hij me een lekker ding vindt Hij vindt het fijn als ik me goed voel, en niet onzeker ben.
Ja dat is helemaal waar. Ik denk dat het samenhangt met wie het zegt en op welke manier. Mijn vriendin dr man zegt telkens als ze wat eet: niet te veel he, zou je dat nou wel doen? Nou uit boosheid zou ik dan alles opeten wat er te vinden is haha.
Hij vond laatst dat ik ietsje was aangekomen, klopt wel 3 kilo lieverd!! Was net na de kerst en alles.. Nu is alles er weer af dus scheelt weer.. Op het moment als ik echt te zwaar ben vind ik dat hij het mag zeggen.. maar die drie kilo.. poeh zeg..
Ligt er helemaal aan hoe het gebracht wordt denk ik, zoals sommigen voor mij al zeggen.. Om wille van elkaars gezondheid, zowel lichamelijk als geestelijk, mag er best gezegd worden dat het beter is om wat gewicht kwijt te raken.. Of samen te gaan sporten of weet ik veel.. Mijn man is vorig jaar ook 20 kilo afgevallen.. Niet omdat ik dat heb gezegd, maar we hebben er wel over gepraat, omdat ik vooral wist dat hij niet goed in zijn vel zat en zijn lichaamsbeeld daar zeer in mee speelde.. Hij heeft het dan ook gedaan in combinatie met therapie om zijn zelfbeeld ook op te krikken en vooral ook de problemen achter het eten aan te pakken.. Maar als ik zie hoe hij nu is, hoe hij zich nu voelt als persoon, dan is het zeker de moeite waard geweest om daar gesprekken over te hebben hoor.. Maar niet zo van: zou je dat nou wel eten of zou je niet eens wat afvallen.. Dat vind ik zo respectloos.. Dat werkt denk ik alleen maar averechts..
Die van mij heeft mij ook graag zo Maar ik moet 15 kilo afvallen voor de icsi behandeling. Ben er inmiddels al 12 afgevallen maar hij vind het niet mooi haha. Ik raak mijn rondingen kwijt waar hij zo gek op is. Maar eerlijk is eerlijk ik vind het wel goed zo ik ga voor de 20 kilo en dan proberen zo te houden want ik voel me toch wel beter zo. Maar hij zal nooit zeggen dat ik moet afvallen hij houd nou eenmaal van volle vrouwen de schat
Hij heeft zoiets nog nooit laten vallen, moet ook zeggen dat het nooit nodig is geweest. Nu na de bevalling moet er nog wat af maar hij geeft aan dat ik rustig moet doen omdat het nog zo kort geleden is. Mocht ik zwaar overgewicht hebben heb ik wel graag dat hij er iets van zegt want ik hoop dat hij mijn gezondheid ook belangrijk vindt.
Er zijn toch wel verschillen in een relatie met iemand die 120 weegt of 70 spreek uit ervaring. Dus ja mij zou het wel uitmaken. Hier een mannetje die dik was toen ik hem leerde kennen en evengoed voor hem gevallen en gegaan. Maar om te zeggen dat het me niets uitmaakt, nee dat kan ik niet.
Nou sorry, maar ik vind mijn man echt niet aantrekkelijk als hij 20 kilo aan gaat komen. Dan kan ik oppervlakkig zijn, maar ik vind dat gewoon NIET mooi. Van hem houden zou ik ongetwijfeld nog wel doen, maar ik vind hem niet mooi. Shoot me.
Nou denk de omgeving die niet stimuleert. Hier een mannetje wiens moeder hem continu met uit eten bestookte/ uitnodigde en zei dat ie niet dik was. Hij woonde tevens alleen veel werken nooit thuis daardoor ongezond eetpatroon en als ie zich alleen voelde ging ie snoepen om niet in na te hoeven denken om zijn problemen uit het verleden. Zoiets gebeurt je lijkt me voor je er erg in hebt. En om het dan eens te veranderen. Bent trouwens van mening dat manlief het zelf schuld is dat ie te dik is. Maar kan me wel inleven in waarom het zo ver gekomen is.
Hier het tegenovergestelde. Manlief zou het zeer waarderen als ik wat kilo's aankwam. En dat weet ik ook Is natuurlijk eigenlijk niet echt veel anders, dan dat iemand zegt dat je af mag vallen. In mijn geval is 't overigens niet zozeer dat manlief niet tevreden is met mijn uiterlijk, maar mijn gewicht is een beetje een moeilijk punt. Heb een paar chronische aandoeningen die ervoor zorgen dat ik heel moeilijk gewicht kan vasthouden en hij maakt zich snel zorgen om mijn gezondheid. Dus storen doet het mij niet.
Mijn partner geeft me het gevoel dat ik de mooiste vrouw ter wereld ben. En als ik opper om af te vallen zegt hij meteen dat dat niet nodig is en ook van me houd als ik dikker ben. Maar... Mijn partner vind mijn gezondheid nog belangrijker. Nu ben ik iemand die graag eet, en soms haar eigen grenzen niet meer ziet, met als gevolg dat ik daar gewoon echt ziek van word. Dat is niet erg als het regelmatig gebeurd. Maar wel als het enkele dagen achter elkaar gebeurd en een patroon dreigt te worden. Dan word de lieve schat ineens streng en verbied me min of meer om nog meer te snoepen. Dat "verbieden" doet hij slechts door me streng toe te spreken hoor. Het is niet zo dat hij snoepgoed achter slot en grendel zet, het van me afneemt of geweld gebruikt. Toch vinden een hoop familieleden en vriendinnen het not-done dat hij zich met mijn snoep/eetgewoontes bemoeid. Zelf bewonder ik hem juist om zijn moed. Want soms heeft het strenge toespreken als gevolg dat ik in tranen uitbarst omdat ik zo met mezelf in de knoop zit. Soms moet hij me op dat moment even mijn gang laten gaan, en dat begrijpt hij gelukkig ook. Toch ben ik blij dat hij me dermate goed in de gaten houd om mijn "probleem" te zien. En dapper genoeg is om de confrontatie aan te gaan.
Nou mijn man zegt best wel eens dat ik misschien maar eens wat vaker moet gaan sporten En dat zegt hij niet om mij een minderwaardigheidscomplex te geven of omdat hij niet van mij houdt, maar gewoon omdat het zo is en eigenlijk ook wel nodig is.. Ik snap niet zo goed dat er vrouwen zijn die daar zo over vallen.. Als je uit je mond stinkt vind je het toch ook fijn dat je partner dat vertelt.. Dan houdt hij echt niet ineens minder van je..
Mee eens. Het is ook een kwestie van het elkaar waard vinden om aantrekkelijk voor elkaar te blijven bij ons. Ik doe ook elke dag wat mascara op en leuke kleren aan. Hij sport erg veel en heeft een killerbody. Hij werkt erg hard om er goed en fit uit te zien. Daar steek ik wel eens wat kaal bij af, dus dan mag hij best zeggen dat ik ook eens mijn luie r..t van de bank mag tillen en de boel wat strakker mag mken. Bij ons is het dus juist een teken van houden van dat we af en te kritisch op elkaars uiterlijk zijn