Onze eerste hebben we, in ieder geval de eerste maanden, niet laten huilen. Ik heb altijd gevoed op verzoek en als dat betekende dat zoon en ik tegelijk aan het eten waren, dan waren we dus tegelijk aan het eten. Geen probleem hoor. Ik kan me één hand ook wel eten. Desnoods sneed mijn man het vlees even voor me. Hij kookt trouwens vrijwel altijd, dus ook dat is nooit een probleem geweest bij ons. Maar goed, anders (als ik de kok was geweest) kan papa toch ook even troosten. Of in de pannen roeren, als het per se mama moet zijn. Ik vraag me wel af hoe dat met de tweede gaat. Want ik heb nu nog een kind waar ik rekening mee met houden. En als er sprake is van jaloezie, kun je dat waarschijnlijk nooit helemaal tegengaan. Maar ik denk niet dat het goed is om bij de eerste kik van de baby bij je oudste kind vandaan te rennen. Dus de jongste zal, naar ik vrees, toch wel eens wat langer moeten wachten. En ja, ik weet dat een baby dat niet snapt. Maar ik denk dat onze zoon ook echt niet gaat snappen waarom ik wel meteen op een huilende baby reageer terwijl ik nu bij hem wel zeg dat huilen niet altijd nodig is. Ik wil absoluut de oudste niet ineens ondergeschikt gaan maken. Dus als ik al met de oudste bezig ben, zal de jongste moeten wachten. En als ik met de jongste bezig ben, zal de oudste toch even geduld moeten hebben. (Uitgezonderd echte 'nood' natuurlijk.) Ik ben wel van plan ook deze baby weer veel te gaan dragen. Ik denk dat dat met meerdere kinderen ook echt ideaal is. Geborgenheid voor de baby, handen vrij voor de oudste.
Een uurtje op die leeftijd is echt ontzettend lang. En als een kindje dan zelf al begint te jengelen/huilen, dan geeft het toch ook aan dat het kennelijk nog niet kan? Ik merkte bij mijn dochter juist dat de tijd waarin ze alleen speelde steeds wat langer werd (en tussendoor soms even heel kort ), dat leerde ze dus volledig zelf, zonder dat ik haar daarvoor moest laten huilen. Dat 'jezelf even vermaken' valt niet af te dwingen, net zoals je niet kunt afdwingen dat een kind geen honger krijgt; als je honger hebt, heb je honger. Als je aandacht wil, wil je aandacht.
hier inmiddels ervaring met een tweede nu scheelt het dat zij al naar school gaat. Maar als ze samen zijn, probeer ik haar juist erbij te betrekken als haar broertje huilt. Nu scheelt het dat zij hem heel snel zielig vindt, dus als hij een kikje geeft is zij meestal de eerste die bij hem staat. Verder kan ik met hem op de arm ook nog prima met haar verder spelen.
maar aan de ouders wat hun baby's laten jengelen, wat doen jullie op het moment dat ze aan het jengelen zijn? ik kan bijvoorbeeld niet het gene ver blijven doen waar ik mee bezig was als hij jengelt omdat ik dat zielig vind stel dylan ligt boven in bedje, ik doe beneden de afwas, ik zeg maar wat,...5 borden en 3 glazen,...stel ik zou hem laten jengelen dan denk ik dat ik een dik halfuur om dat beetje afwas zou doen omdat ik dan naar de babyfoon zou kijken dus als ik hem even troost dan ben ik veeeeeel sneller met alles klaar dan als ik hem zou laten jengelen + ik heb er dan een goed gevoel bij
Ik kook gewoon met mijn dochter in de Draagdoek. Ik kook inductie en dan kan iets niet zomaar vlam vatten en daarbij sta ik altijd een beetje gedraaid, mocht er vlees ofzo spetteren dan spettert het niet tegen haar aan.
Hier had ik haar de eerste maanden in de draagzak als ze onrustig was. Of de kinderwagen stond in de keuken. Wat ouder in de wipstoel erbij. Soms moest ze wel even wachten en jengelde ze, maar dan was ze in elk geval niet alleen. Nu reageer ik niet op elke eerste kik, vanaf een maand of 8 denk ik niet meer. Ze begon toen met wat jengelen voor ze ging slapen terwijl ze zelf de speen kon pakken. Dus ik kijk het nu even aan. En als ze in de box speelt en begint te jengelen, wacht ik ook even of ze weer verder gaat spelen of echt niet meer wil, dan pak ik haar bij me. 2e was hier erg onrustig als baby en heeft veel gehuild. De oudste heeft regelmatig moeten wachten. Als ik met haar bezig was en ik kon het onderbreken, deed ik dat toch, pakte ik de jongste, en ging toen weer verder met wat ik deed. Maar ook veel gewandeld met jongste in de draagzak en met de oudste naar de speeltuin. Dus of die er veel last van heeft gehad... De oudste was vanaf dag 1 gek op haar zusje en heel zorgzaam. Nu begint het wat meer concurrentie te worden en is ze niet altijd lief voor haar.
Ik denk dat jij als moeder zelf wel weet waarom je kindje huilt, tenminste ik wel! Ik sta ook niet bij iedere kik aan het bedje. En mijn dochter huilt/jengelt zichzelf in slaap. En dat is hooguit maar 10 minuten. Ga ik er steeds bij kijken, maak ik het alleen maar erger! En ook als ze haar fles heeft gehad, dan is het na een uurtje in de box, ook huilen/jengelen van vermoeidheid. Huilt ze hysterisch, ja dan ga ik er natuurlijk wel heen om te kijken wat er is en troosten. In het begin kwam dat vaker voor, vanwege buikkrampjes, en als dat rond het koken of eten was, dan was het gewoon om de beurt koken, of mijn partner nam het koken over. Inmiddels is het een echte lachebekkie, altijd vrolijk. Behalve als ze moe is dan.
De eerste weken begon ie standaard met jengelen toen wij onze eerste hap namen, we deden 'm in z'n wippertje en zetten 'm gezellig bij ons op tafel...hadden een wippertje met trilfunctie en diverse muziekjes. Vrienden van ons aten in het begin om de beurt omdat hun zoon erg onrustig was. Nu zet ik 'm tijdens het koken in de kinderstoel voor de tv
oo ik laat hem soms ook wel enkele minuutjes jengelen hoor, dat doet denk ik iedereen maar na zeker 3 maanden hoor je dat wel aan je kindje waarom hij jengelt en wat voor jengeltje het is
Het wordt hier allemaal heel leuk omschreven. Ik laat mijn zoontje meestal niet lang jengelen, maar soms hebbik geen keus. Ik sta er 6 dgn in de week alleen voor. Ml is vaak pas laat thuis van het werk. Er zal toch gegeten moeten worden en soms zal er in huis ook iets moeten gebeuren. Hem laten huilen vind ik niet fijn. Het is al een baby die niet huilt om niks en hoor heel goed wanneer hij aan er jengelen is. Helaas heeft hij vaak ook veel pijn. En misschien vinden jullie mij een hele slechte moeder, maar ik heb weleens links laten liggen omdat ik echt even moest douche, koken, wassen etc. Natuurlijk probeer ik dit dan zo snel mogelijk te dien. Maar helaas is het niet altijd en voor iedereen mogelijk om altijd op het huilen te reageren. Ik geloof ook echt niet dat hij zich hier minder geborgen door voelt.
maar je kan je toch ook douchen als hij niet jengelt? ik neem hem mee de badkamer daar vind hij het plafond interessant koken, als hij echt een jengeldag heeft dan kook ik soms om 14u als hij slaapt, dan gaat het om 19u de magnetron in of word het pizzadag de was is toch maar 2 min, hup ingooien en klaar, ophangen duurt ook maar 5min, opvouwen doe ik dan met hem naast me overal is een oplossing voor
Als ze niet alleen wilde zijn was ze dus bij mij. Ze heeft echt niet alleen hoeven huilen. Het gaat er mij ook niet om dat ze niet huilt, ze hoeft dit niet alleen te doen. Hier zat en zit ze veel in doek of draagzak. Blijkbaar heeft ze ons nodig, anders zou ze niet huilen. En ja, in de wc, ging en gaat ze mee, naar de badkamer, ging en gaat ze mee. Inmiddels slaapt ze prima zonder huilen. Doet ze dat wel, dan gaan we naar haar toe. Jengelen doet ze zelden, maar ook dan laat ik wel altijd weten dat ik in de buurt ben. Ik vind dat ook het fijnst, niet alleen zij.
Dan gaat mijn dochter in het wipstoeltje mee naar de douche. En als ze pijn heeft zal ik haar zeker niet links laten liggen. Dan heeft je baby je nodig en al helemaal als ze zo jong zijn. Sorry dat kan ik echt niet begrijpen dat je het dan laat liggen. En ook ik sta er alleen voor, omdat mijn man vrachtwagenchauffeur is en heb een kindje van 1,5 en dochter van 4 maand.
Vaak ga ik wel pas douche wanneer hij stil is. En er zijn momenten geweest dat hij overdag wel in slaap viel maar vaak snel wakker werd. Maar begrijp me niet verkeerd, want wanneer hij echt pijn heeft kook ik biet en doe ik niks. maar doordat hij ook vaak pijn heeft/had is het gewone huiltje iets wat ik makkelijker kan negeren. Ik weet dat ik dit niet goed omschreven had. Maar weet wel dat het niet altijd makkelijk is met een kindje die niet gewoon huilt als de meeste, maar een flinke volumeknop heeft.
en als hij huilt ziet mn vlees er meestal zo uit,...hahaha tja ik was klappen in de handjes aan het zingen, ach liever dit vlees dan traantjes
Ik heb wel staan koken en ondertussen met mijn teen de wagen heen en weer rollen. In het allerergste geval kwam mijn man thuis en liep ik in de rondte met een huilende baby op de arm, en kon hij of haar overnemen of zelf koken. Ik beruste erin zij kon er ten slotte niks aan doen dat ze net op dat moment haar huil uurtje had of erge krampjes. Was ze gewoon even aan het jengelen, dan liet ik haar wel vaak liggen.
Haha Herkenbaar ja Hier ook een keer pasta vergeten af te gieten (pitje gaat vanzelf uit, zit timer op); lekker papje was dat Als ik alleen ben (en was, toen dochter kleiner was), maak ik makkelijke dingen. Dus bv iets opwarmen uit de vriezer of simpel rijst/pasta met salade en vega-schijf ofzo. Douchen deed ik inderdaad met dochter in de wipstoel of samen. (Nu slaapt ze heel goed, dus douche ik dan.) Naar de wc ging ze mee (nu vaak nog, vindt ze reuze interessant). En verder, mja, huishouden kon ik vaak wel doen met haar in de draagdoek. Dat doe ik nog steeds zo; als ik bv ga stofzuigen, is dat super handig. En als ik de was doe ook, dan moet ik op drie verschillende verdiepingen zijn, dus dan gaat ze snel op m'n rug en doen we het samen. Ze vindt het super leuk om me zo te helpen en zij hoeft bv niet in de box op die manier. Als ik dingen op 1 verdieping doe, zit ze gewoon ergens te spelen. Nu bv ook, terwijl ik wacht tot 't eten de oven in kan en ondertussen zit te internetten, zit zij met haar vormenstoof te spelen.
Ik ben ook van het niet-laten-huilen hoor, maar deze opmerking vind ik wel wat te ver gaan. Misschien heb jij de gave dat je een kwartier vooruit kunt kijken in de tijd, maar de meeste mieders niet hoor. Een kind kan ook gaan huilen als je net onder de douche staat. Zelfs als je kind in een wippertje in de badkamer erbij zit. (Is inderdaad vaak ideaal, ik deed dat ook vaak.) Maar als hij dat toch begon te huilen, moest ie toch echt wel even wachten tot ik mijn haren uitgespoeld had.
nee daar heb je gelijk in en in zulke minuten laat ik hem ook jengelen, ik zei al eerder dat ik hem soms laat jengelen, misschien verkeerd verwoord in dit bericht maar ook dan probeer ik hem af te leiden door te zingen en het douchedeurtje wat open te doen en dan haast ik me, maar, ik zal hem nooit of te nooit laten jengelen zonder hem te laten denken dat hij er alleen voorstaat en hij het maar zelf moet oplossen, hij moet weten dat ik er ben
@Sydneys: Duidelijk. Ik zag je al met een berg schuim op je hoofd op je blote knietjes naast het wipstoeltje zitten.