Die buren lijken me ook niet echt lekker, met zo'n opmerking. Op die manier.. Maar als jij bij iemand op bezoek bent, en ze vraag of je rekening wil houden met haar buren, dan kun je toch kijken of er iets te vinden is waar ze stil mee kunnen spelen? En anders het bezoek inkorten en thuis laten uitrazen.. Als ik aangesproken werd, dan hoor ik het aan. evt een discussie erover, en dan besluit IK wel wat ik ga doen.. Hier op de speeltuin luisteren de kinderen ook prima naar andere ouders. Ik mag gerust mijn zoons beste vriendje aanspreken, en zijn moeder mijn oudste. En als iemand wil roddelen (aso-buurtjes, zien niet wat er gebeurd, biertje erbij, beetje jolig, etc), prima, maar ik pas mijn opvoeding er niet op aan, en hoef het ook niet te horen. Als het je niet zint, dan moet je het in mijn gezicht zeggen, ander kan ik er toch niks mee..
Nee ik denk niet dat ze door had dat ik het hoorde, en ja nu weet ik hoe ze denkt! Het zijn kinderloze mensen, dus denk dat het ook wel mee speelt... Had ze graag zelf zien reageren, vind het ook wel jammer dat er zo gedacht wordt terwijl ik juist heel rustig ben, en voorstander ben van positief opvoeden... Was daar logeren, dus kon toen niet naar huis, maar ik vind dat een kind rustig mag spelen, kabaal/herrie was het helemaal niet, in mijn ogen! Moest het ook achteraf horen dat ze het vervelend vond, niet gelijk toen het gebeurde dus kon er ook niks meer mee, want was een dag later thuis toen ze het zei!
Natuurlijk is dat niet netjes, ben ik helemaal met je eens. Maar net zoals de buurvrouw nu niet wist wat er in de tuin van TS gebeurde weten wij niet wat er in hun tuin gebeurt. Misschien dacht ze dat TS binnen was en het dus niet hoorde, misschien zei ze het wel bewust. En zo kunnen we nog even door gaan met speculeren, maar als TS wil weten waarom ze dit zo zei zal ze bij de buurvrouw aan moeten bellen en zeggen wat ze hoorde en vragen waarom dat zo was. Feit blijft dat vrijwel iedereen wel eens wat zegt over een ander en dat je er misschien niet zo zwaar aan moet tillen. De kans is namelijk groot dat de buren het morgen al weer zijn vergeten en dat het gewoon een momentopname was.
Trek het je niet aan. Dit zegt meer over hen dan over jou. Jij voedt je kind op zoals jij vindt dat het goed is. Welke mening zij daar verder over hebben is niet belangrijk. Laat het van je afglijden. Jij hebt in deze situatie zo gereageerd...en jou manier is goed.
Sluit me hierbij aan. Ik trek mijn eigen plan qua opvoeding, je mag er wat van zeggen, maar ik hoef er niks mee te doen . Maar ik schroom niet andere (buur)kinderen aan te spreken op vervelend gedrag in bv een speeltuin, als de ouders dat niet doen of niet zien.
Misschien dat juist dat wel de reactie uitlokte. Juist omdat je normaal gesproken altijd rustig reageert hadden ze deze reactie niet van jou verwacht. Natuurlijk blijven de benamingen dan niet netjes, maar dat ze er over praten zegt eigenlijk al dat ze het niet gewend zijn van je. Als je het namelijk dagelijks zou doen zouden ze er al niet meer op die manier over praten en was het al gewoon voor ze.
Ja dat denk ik dus ook, niet te veel van aantrekken. Enneh hier roddelen we ook wel eens over de buren hoor, maar het is niet de bedoeling dat ze horen
Dat laatste, ik probeer wel altijd het hele groepje aan te spreken. Dus als er eentje met zand gooit, dan ga ik er heen en vraag ze allemaal samen om af te spreken dat we niet meer met zand gaan gooien. Dat waarderen de meeste ouders wel, als ik het zo hoor..
Ja denk het ook, was gewoon rot geschrokken, heel vreemd ook niet, maar leuke reactie was het niet! Ja dat iemand iets zeg wil nog niet zeggen dat je er wat mee moet, of volgens hun manier gaat doen! Hahaha herkenbaar!
Tja ik denk niet dat wij hierover kunnen oordelen. Nee het was niet netjes van de buren om te gaan roddelen maar een verhaal kan 2 kanten hebben. Als ik mijn buurvrouw 1x boos hoor doen tegen hun kind(eren) denk ik niet gelijk "wat een rotwijf die buurvrouw!". Want het kan zijn dat de kinderen nou eenmaal iets stouts doen. Maar stel nou dat ik mijn buurvrouw altijd of in ieder geval vaak hoor schreeuwen/boos doen tegen haar kind... ja dan zou ik ook denken "wat een rotwijf, die doet ook altijd naar tegen de kids..." Een buurvrouw van mijn tante schreeuwt altijd tegen haar kids. (als je buiten zit en zij zijn ook buiten op hun eigen achterstraat hoor je haar dan de kinderen steeds corrigeren op een schreeuwerige manier. Dan denk ik ook wel eens "die arme kinderen, moet dat nou zo.." (ik zeg niet dat dit in TS haar geval zo is maar in zo'n soort geval als wat ik net noemde kan ik begrijpen dat de buurvrouw haar oordeel geeft. Al was het niet zo netjes dat ze dat zo hardop zegt zodat TS het kon horen)
Ik was zeker even over de schutting gaan kijken en de buurvrouw aangesproken op haar gedrag. Dan had ze het maar binnenshuis en zachter moeten zeggen of moeten denken.. Vind dat echt niet kunnen! En een ander kind aanspreken op gedrag.. tot een bepaalde grens. Als een buurkindje bij ons speelt, dan spreek ik hem/haar echt wel erop aan als het iets doet wat niet mag of door de beugel kan. Zo ook als ze in mijn tuin spelen.
Het is toch jouw vriendin dr huis, dan mag ze toch aangeven dat het te luidruchtig is. Hier mogen/kunnen mijn kinderen ook niet luidruchtig spelen. Mogen niet rennen, gillen, springen herrie maken met speelgoed op de vloer. Ik merk dat andere kinderen die hier komen dat enorm lastig vinden en moeders vaak overdreven maar ik wil niet nog meer gezeik met mn buren.
Mee eens hor, wanneer het echt herrie is of gooien etc! Zei eerder al : Was daar logeren, dus kon toen niet naar huis, maar ik vind dat een kind rustig mag spelen, kabaal/herrie was het helemaal niet, in mijn ogen! Moest het ook achteraf horen dat ze het vervelend vond, niet gelijk toen het gebeurde dus kon er ook niks meer mee, want was een dag later thuis toen ze het zei!
Maar hoe zei ze het nu precies ts? Echt hard...een beetje van...jij had het moeten horen dat was de bedoeling? Of stiekem ... Dus miet echt de bedoeling dat jij het meekreeg. Want daar zit ook nog wel een verschil in.
Nou echt luid! Maar misschien niet bessefte dat ik buiten was, binnen had ik het niet gehoord denk ik!
Als het redelijk is, mag het van mij. Ik vind wat dat betreft dat we een soort van gebrek hebben aan de standaard sociale controle. Als mijn kind iets doet wat niet mag en ik zie het niet, dan vind ik het wel fijn dat ze ook van een andere hoort dat het niet de bedoeling is. De manier waarop is natuurlijk wel belangrijk! Wij hadden een gevalletje andersom dit weekend op de kinderboerderij en ik kan er nog boos om worden. Er zijn een hoop jonge geitjes geboren en op de ingangen en overal hangen briefjes waarop staat; niet achter de dieren aanrennen, niet schreeuwen en niet optillen. Je snapt het al; er komt een jochie aan met zijn (waarschijnlijk...lol) oma en dat joch jaagt de diertjes op, schreeuwt en wil ze oppakken. Mijn man zegt daar wat van, dat het niet mag en legt uit waarom en krijgt me toch een veeg uit de pan van oma. Echt te zot voor woorden. Dat hij toch zeker niet de vader is en dat zij het zelf wel kan. Nou blijkbaar niet, want we bekeken het lang genoeg en zij ook, om er wat van te kúnnen zeggen. Dan nog. Dus ik spreek die dame erop aan dat een beetje sociale controle op elkaar in deze maatschappij toch niet erg is. En bats.. kreeg ik m ook nog even. Op die momenten word ik dus echt wel pislink. Ik hou me dan in, maar sjonge jonge.. wat een zure trut zeg. Ik snap dat ook niet. Ze ziet het gebeuren, doet niets en een ander zegt wat en die krijgt zowat een knal voor zijn kop. En dan denk ik echt; nou muts, als er iemand tegen jouw fiets aan staat te trappen, zeg je er vast ook wat van of niet dan? Ehm.. ja dus, ik vind het dus zelfs soms noodzakelijk, alleen wel netjes natuurlijk. En over het gevalletje tuin denk ik echt; lekker aso. In dat geval geval denk ik dus ook; bemoei je met je eigen zaken. Ik mopper ook best veel hoor, juist ook buiten. Alleen weten de omstanders toch ook niet dat je op die momenten gewoon de koek enorm op hebt? Dat het al een paar weken zo gaat en dat je dan een keertje knalt. Soms vind ik dat rot, maar ik weet dat ik erg veel geduld heb, altijd probeer uit te leggen, nog nooit geslagen heb en mijn excuses aanbiedt als ik onterecht ben.
Ik heb een keer een moeder aangesproken over haar kinderen. Ik werk in een winkel waar je uitkijkt over de passage in een winkelcentrum. Haar drie kinderen waarvan de oudste hooguit 9 of 10 was werden op een kleedje gezet met speelgoed en gingen daar de hele dag spelen. Die ouders in geen velden of wegen te bekennen. Dat oudste kind moest ik haar jongere broertje en zusje passen die nog vrij jong waren. Met ze drieën waren ze de hele dag door de passage aan het rennen en gillen en ruzie maken, passanten lastig vallen. Mensen kwamen ook klagen over ze. Toen heb ik die moeder er we, op aangesproken ja. Misschien niet netjes maar wie laat haar drie jonge kinderen nou een hele dag achter in een winkelcentrum zonder toezicht.