Dolfijntje, geloof dat ik me maar niet meer moet bemoeien met uitleg en termen ... Heb er geloof ik geen verstand meer van . Maar ik mag het momenteel op mijn (ongeveer) 8% verminderde hersencapaciteit gooien, want het is wetenschappelijk aangetoond dat de hersenen van zwangere vrouwen met 8% krimpen.... Zwangerschap vanaf 3 maanden | Mens en Gezondheid: Zwangerschap Uiteraard heb je helemaal gelijk: https://www.lumc.nl/home/0001/12556/19997/80328003212441 En uiteraard bedoelde ik hetzelfde, maar ja... Verminderde hersencapaciteit hè ! De intentie was overigens goedbedoeld...
Hahahaha Daar heeft m'n zusje op het moment ook last van hoor. Die weet af en toe halverwege een zin niet meer waar ze het over heeft. Het zijt je vergeven
Juulzon, ik wilde het al schrijven dat het vast door je zwangerschap kwam, maar wist niet of je dat kon hebben
Nou dames, het is zo ver. Ik ga maar eens naar hetziekenhuis. Ik ben erg benieuwd wat mij te wachten staat...
@Dolfijntje: Het is idd een heel ingrijpend traject, maar dat wordt alleen maar nog ingrijpender als je in NL je pogingen verspeelt doordat artsen hier niet geloven in andere protocollen bij laag AMH. Mocht je wel goed reageren op een standaardprotocol dan is het natuurlijk prima om in NL te blijven, maar ik bedoel meer dat als je dus niet goed reageert je niet te lang moet aarzelen om die stap naar het buitenland te nemen. Ze zijn daar echt verder op dat gebied en dat zijn geen loze praatjes, maar het is gewoon een feit!
Dames.. mag ik even klagen.. net een vriendin die 13 weken zwanger is van de tweede, dit keer gepland, ondanks dat hun financiële situatie niet goed is en ze een eikel van een vent heeft.. en dan pas na 13 weken het vertellen. Omdat het zo moeilijk is om aan mij te vertellen.. hoe buitengesloten kan een mens zich voelen?????
@Natasja en Juulzon: als ik de artsen in DD en Gent moet geloven dan is mijn slechte resultaat voor een groot deel vermoedelijk te wijten geweest aan de medicatie die het EMC me heeft gegeven. Al zal de verlaagde AMH er ongetwijfeld ook een hele grote rol in spelen. Bij de eerste poging had ik 100 Elonva: 3 grote follikels en 2 kleintjes, wel 2 bevruchtingen. Bij de volgende poging 150 Elonva en slechts 2 follikels, is toen escape IUI geworden. De laatste poging kreeg ik 150 Puregon en waren er vijf follikels, maar geen bruikbare eitjes. Volgens de artsen is de dosering veel te laag geweest en is het verkeerde middel gebruikt (Elonva en Puregon zouden niet goed werken bij low responders). Ook de combinatie met Orgalutran (is voor onderdrukken eisprong) zou niet al te best zijn. Hopelijk werkt de nieuwe combinatie van een hogere dosering Gonal F en deca voor mij wel, maar dat zullen we moeten afwachten.
Pop, even dikke knuffel! Gelukkig (ik zeg echt gelukkig ja) is kinderen krijgen niet gelinkt aan milieu, geld, gezondheid, stabiele relaties etc. Het is voor iedereen, ook de mensen die je het minder zou gunnen, het staat buiten je macht. Zoals het niet lukken helaas ook buiten onze macht ligt. Neemt niet weg dat het slikken is. Zeg ook tegen haar dat je verdrietig voelt dat je het zo laat pas weet. En verder is het leven en laten leven Pop, alle energie en aandacht gaat nu naar jou, jouw punctie, jouw tp. Zorg voor jezelf lieve meid en slik ondertussen 100.000x maar stel jezelf even voorop.
Poppetje, ooow meid. Ik snap het helemaal! Hier hoor ik het ook altijd laat, of zelfs via sms omdat ze het moeilijk vinden te zeggen. Voel me dan nog eens extra gestraft of zo. Tis weer een klap want weer is er iemand zwanger en alweer ben je het zelf niet. Wat een wrede weg is dit zeg. Owja stelletje kippen! Had weer genoeg te lezen! 4 pagina's om precies te zijn! Haha toktoktok Juulzon...hmmm ik was maar 7 weken en ik had er al last ervan. Voelde me erg afwezig, kon me moeilijk concentreren op gesprekken en ik was mega klungelig. Ben bang dat ik met 9 maanden echt ga kwijlen en tegen bomen praten ofzo...
MI87, jij ook al zo'n verdrietige ervaring. Dat zijn geen leuke acties he, als het je vrienden zijn... Ik nu toevallig 2 allerbeste vriendjes, en die hebben het me als een van de allereersten verteld. Gelukkig ook gewoon live en heel meelevend met ons terwijl ik vind dat het voor ons zeker rot is maar voor hen ook fantastisch. Het is de toon die de muziek maakt en waneer je het dus op zo'n rot manier te horen krijgt kun je ook nauwelijks blij zijn voor de ander. Dat snap ik zo goed! Btw, ik heb de nacht na het nieuws van alletwee wel wakker gelegen hoor met een baksteen in mn maag. Zo van, hoe lang zou het ons gaan duren??
Hier ook in de afgelopen jaren veel zwangere vriendinnen. Sinds ze echter wisten dat we bezig waren en in een moeilijk traject zaten, hebben ze er stuk voor stuk rekening mee gehouden. Het werd ons altijd persoonlijk verteld en meestal waren wij de eersten die het hoorden. En de een vertelde het op een hele fijne manier (en moest harder huilen dan ik zelf) en de ander op een iets minder fijn tijdstip maar wel vanuit een goede bedoeling. Maar feit is wel dat ze er rekening mee hebben gehouden en dat vond ik erg fijn. Neemt idd niet weg dat het veel pijn doet. Het doet mij pijn omdat ik weer niet aan de beurt blijk te zijn, maar het doet me ook pijn dat zij het op zo'n manier aan me moeten vertellen. En dat ik ze het recht op een ongecompliceerde aankondiging tijdens bijvoorbeeld een feestje ontneem (zo voelt het voor mij iig). Denk dat ze dat geen probleem vinden (zeker niet bij het tweede kindje), maar ik heb wel het gevoel dat ik ze iets ontneem waar zij eigenlijk recht op hebben.
@Klaasje: Dank je. Tja, ik probeer toch ook af en toe dingen vanuit hun kant te bekijken. Het is voor mijn vriendinnen ook niet makkelijk als zij met hun dikke buik bij mij op visite komen en ze niet weten wat ze wel/niet kunnen zeggen. En als de kleine net geboren is of ik wel of niet een baby op schoot wil. Ik probeer daar dus heel open in te zijn en duidelijk aan te geven wat ik wel en niet wil. De laatste tijd gaat dat best goed, maar heb ook echt wat mindere periodes gehad. Loop ook al een tijdje bij een psych en dat helpt me ook in dit soort dingen. Mensen kunnen gewoon niet zo snel goed doen. Je hoort voor je gevoel te weinig van ze of ze zeggen de verkeerde dingen, etc etc. En daar moet je mee om leren gaan. Als je er elke keer een enorm drama van maakt, dan houdt je aan het einde van je traject namelijk geen vrienden meer over en dat lijkt me niet de bedoeling. Ik vind het nog steeds moeilijk, want trek me reacties van mensen enorm aan, maar ik merk wel dat het me steeds beter lukt om verder te kijken dan m'n eerste gevoel dan vaak tot de conclusie kom dat het niet zo bedoeld is als dat ik in eerste instantie dacht (mensen bedoelen het namelijk meestal wel goed, maar het komt soms erg rottig hun strot uit! Ik heb net een mail gestuurd aan DD met het verzoek om eens te kijken naar het behandelplan van Gent en of ze daar zelf iets anders in zouden doen. Geen idee of ik daar een reactie op zal krijgen, maar heb vorige week wel met dr S besproken dat ik iig de uitslagen van de bloedonderzoeken zou mailen en dat hij op basis daarvan pas een echt plan kon opstellen. Ben benieuwd op wat voor punten DD dingen anders zou aanpakken dan Gent. Denk overigens dat het toch Gent zal worden (is nu voor 95% zeker). Heb een goed gevoel bij Gent en aangezien m'n AMH en FSH nog niet heel kritiek zijn, denk ik dat ik daar ook prima geholpen kan worden. Bij een slechtere uitslag had ik zeer waarschijnlijk voor DD gekozen, omdat zij op dat gebied toch verder zijn.
Daar heb je helemaal gelijk in, dat zeg ik ook niet! Maar jouw schema wat je nu bijvoorbeeld hebt gekregen in Gent is exact hetzelfde wat ik heb gekregen in NL. Ik blijf er wel bij dat als je niet reageert op fsh van 300 dat je dan wel naar het buitenland moet, maar om bij voorbaat al naar het buitenland te gaan zonder dat je weet hoe je reageert op hormonen vind ik gewoon zonde. Want 1 waarde zegt niks, het is de waarde icm hoe je reageert op hormonen.
Och poppetje wat naar van die vriendin! Bah bah bah, het is nooit een goed moment, maar nu zo vlak voor je punctie en pas met 13 weken is gewoon helemaal geen goed moment... Dikke knuffel voor jou! Mariska je zegt het mooi en knap dat je het ook zo kan zien vanuit hè vriendinnen. Maar cijfer jezelf niet weg hè? Fijn dat je een goed gevoel hebt bij Gent! Ik hoop dat ze je droom zullen vervullen! Elfjes, ben benieuwd naar je gesprek vandaag!
Ik ben eigenlijk ook nog nooit ergens behandeld en ga nu toch al naar DD... Hier in het streekziekenhuis hebben ze ons al een keer voor een jaar weggestuurd met de diagnose POF en het lukt vast wel in de slaapkamer... Afijn afgelopen feb weer richting ziekenhuis en daar wilde ze ondanks mn diagnose HSG + 6 maanden rust en dan IUI gaan doen. Totaan HSG heb ik meegedaan en nu ga ik toch echt over op DD. Ik zag het niet zitten om weer 6 maanden te wachten en dan te IUI'en. Dat zou betekenen ruim 2 jaar na de diagnose IVF/ICSI. Kreeg er echt hartkloppingen van om met een bekende lage eicelvoorraad zo rustig aan te doen. Nu zat ik ook bij een streekziekenhuis he. Maar goed, de diagnose POF is in feb 2012 gesteld door een POF gespecialiseerd gynae, dat is echt het enige waar ik even boos om ben geweest. Ben dus ook wel een beetje bang hoor Dolfijn, dat Dr S mij nog een echt broekie vind en dat ik straks daar moet gaan vragen hoe ik uberhaupt een spuit mn lijf in moet jassen....
Geen zorgen hoor klaasje! Denk dat dr S allang blij is dat er eindelijk iemand langs komt zonder ellenlange geschiedenis waar hij doorheen moet spitten En het is toch hartstikke goed dat je zelf die keuze hebt gemaakt om daar heen te gaan? Je hebt het heft in eigen handen genomen en ik respecteer dat zeker! Ik hoop niet dat jullie denken dat doordat ik mijn mening heb gegeven dat ik tegen buitenland etc ben, ik zit er immers zelf ook.