Het zou mijn schoonzus kunnen zijn. Die wilt ook niet luisteren. Hier wilt ze dat mijn dochter tante tegen haar zegt omdat ze nu echt tante is. Als je alleen haar naam zegt dat zegt ze: het is tante ... Ze moet ook steeds mijn dochter oppakken terwijl ik zoiets heb van laat haar toch lopen. Hier word ze ook niet geaccepteerd in de familie. Ik heb haar al eens duidelijk gemaakt dat ze mijn dochter moet laten lopen maar daar heeft ze zich een paar maanden aan gehouden en toen moest ze weer mijn dochter oppakken. Gelukkig zien we haar niet zo vaak. Zelf heeft ze nog geen kinderen. Maar word er net als jij knettergek van.
Nou ja gewoon erg duidelijk zijn. Zou er nog een telefoontje tegen aan gooien en gelijk heel duidelijk zeggen: Joh essiepessie, esje besje ik wilde nog even met jou praten. Er zijn een paar dingen die mij dwars zitten, en heb geprobeerd dit te negeren en er het beste van te maken, maar het is een terugkerend iets, en omdat er nu ookal bemoeienissen waren met onze opvoeding, voel ik me toch wel genoodzaakt dit even te bespreken. Ik heb géén behoefte aan jouw support en of goed/afkeuring wat betreft het opvoeden van mijn kind, ik weet zelf heel goed, wat goed voor hem is. En vind het erg storend de opmerkingen die je maakt, en zeker het bemoeien wat mijn zoon ook ziet als in; kom maar bij tante Esje. Niet mee bemoeien, ik ben nu gewoon even heel duidelijk zodat we dit hopelijk achter ons kunnen laten en het niet meer hoeft te gebeuren. Tot donderdag op het verjaardagsfeestje dan maar, ik weet dat je de avond werkt, dus zorg dat ik voor jou al lekkere hapjes eerder op de dag heb, tot dan tante Esje.
Wel erg lastig dat we alleen jouw kant van het verhaal horen. Ik persoonlijk vind je erg passief. Je klaagt hier alles bij elkaar, wat ik echt niet respectvol vind richting je schoonfamilie trouwens (zag dat je zelfs een foto had gepost vorig jaar). Maar ondertussen doe je niks aan de situatie. Als jij het zo vervelend vindt dan moet jouw zoon maar niet meer naar schoonmoeder toe en dan moet je een andere oppas gaan regelen, zodat je schoonzus geen rol meer kan spelen in het leven van jullie zoon. Mijn advies zou eerder zijn, steek de tijd en energie die je hier gebruikt om te klagen over je schoonfamilie eens in de daadwerkelijke band die jij met ze hebt. En luister eens goed naar wat zij te zeggen hebben, probeer dit op een volwassen manier op te lossen.
Mijn kind heeft een mooie roepnaam, maar door een dingetje wat ze altijd deed toen ze klein was, heeft ze nu een bijnaam. Nou vind ik dat niet zo erg, ik moet er wel om lachen. Maar als iedereen haar maar te pas en te onpas bij haar bijnaam roept, zeg ik wel eens, dat ze ook een andere mooie naam heeft en dat ik het fijn zou vinden dat ze daar ook bij genoemd wordt. ik krijg dan ook vaak reacties, man stel je niet zo aan..wij vinden deze naam leuker, dus wij noemen haar zo. Nou ja dan maar bij de bijnaam, wat overigens ook een gewone naam is hoor Dus mijn advies is gewoon zeggen wat je er van vindt, en wat ze er dan mee doen moeten ze zelf weten. Maar ik zou er geen heel groot drama van maken!
Het is bovenal speciaal als het kind zelf met zo'n naam komt... Niet als die erin ge"ramt" wordt door de persoon in kwestie. Maar bovenal spreekt er zoveel frustratie uit het bericht van TS dat ik denk... Dat "esje" hooguit de druppel is die de emmer deed overlopen....
Ik vind het een hoop geklaag om niks. Mag iemand ook al niet zijn onvrede uiten over een dag die dan niet uitkomt? Je hoeft er verder niks eme maar als iemand mij uitnodigt op een dag waarop ik niet kan zeg ik altijd wat jammer dat het dan en dan is want dan kan ik helaas niet. Niks verkeerd aan en bedoel er ook niet mee te zeggen verschuif de datum maar maar het is gewoon een uiting van je gevoel.
Zowieso geen weekendjes meer met zijn allen weggaan, dat moge duidelijk zijn denk ik! Verder 1 keer duidelijk zeggen dat je geen hulp nodig hebt met opvoeden en dat ze zich er niet mee moeten bemoeien, anders gewoon opstappen en zeggen dat je gaat omdat ze duidelijk geen respect voor je kunnen opbrengen! En die verjaardag, jammer dan, ze kan ook vrij nemen, wamt ik neem aan dat ze al een poosje weet wanneer je zoontje jarig is! Ik vind niet dat je zeurt om niets, ik heb ook zo een schoonfamilie die zich er graag mee zouden bemoeien maar hun pogingen inmiddels hebben gestaakt omdat ik 1 keer heel hard heb geroepen dat het mijn zoon is, waar we dan ook zijn op dat moment en dat ik dus bepaal wat er wel en niet gebeurd!
Nou zo passief ben ik anders niet.. Heb al meerdere malen geprobeerd om hier iets aan te doen, maar de ene keer dat ik iets tegen mijn s-moeder zei, was ze super boos op me en gooide ze de hoorn erop. Uiteindelijk had ik teruggebeld, en vond ze dat ik mijn excuses moest maken. Terwijl er juist iets was voorgevallen waarvoor zíj haar excuses moest maken in mijn ogen, dus dat heb ik dan ook niet gedaan. Ik ben idd wel een type die makkelijk over zich heen laat lopen, maar juist de laatste jaren doe ik dat steeds minder. Dat uit zich dus in deze dingen. Mijn s-zus en s-moeder zijn juist heel moeilijke mensen. Ik hoor het zelfs van hun eigen familie, (niet s-vader of zwager ), en zijn ook altijd verbaasd dat ze zo doen tegen me. Een tante van mijn man heeft me zelfs ooit toevertrouwd dat ze me de ideale schoondochter vindt, en dat mijn man dankzij mij veel opener en spontaner is geworden. Over dat oppassen gesproken, ik vraag mijn s-moeder om op te passen, níet mijn s-zus! En ik moet mijn tijd en energie in hen steken? Meid, je wil niet weten hoeveel tijd en energie ik al verspild heb aan ze.. Ik ben nu dus 19 weken zwanger, maar denk je nu echt dat mijn s-moeder en s-zus ooit vragen hoe het gaat met me? En als ik me openstel, en vertel dat ik bang ben voor herhaling op loslaten van de placenta, 'zal dat allemaal wel meevallen'. Ja dat kwetst me enorm, en dan voel ik me zeker niet serieus genomen door ze. Maar ja, het is wel de familie van mijn man, en ik hou graag rekening met hem. Anders mag je gerust weten dat ik die hele familie anders niet meer had hoeven zien..
Je onvrede uiten of zitten mokken als een klein kind, dat vind ik toch een heel verschil. Als ze idd gezegd had: Wat jammer dat ik niet kan. Dan was er niks aan de hand geweest. Maar ze was echt serieus chagrijnig en boos omdat we op die dag zijn verjaardag vieren. Ze heeft zelfs nog lopen klagen tegen mijn s-moeder want die begon er van de week tegen me over. Dat s-zus het erg jammer vond dat we geen rekening met haar hielden, en dat we het makkelijk kunnen verzetten.. Tja, je kunt dat normaal vinden, maar ik vind het nogal wat om zoiets min of meer te eisen van je broer en schoonzus.
Maar wat wil je dan? Je klinkt vooral erg onzeker over wat schoonfam. van jou vindt. Laat ze lekker links liggen en ik zou echt op zoek gaan naar een andere oppas.