Beste forummers. Ik lees al een tijdje mee op het forum maar heb mij nog niet eerder aangemeld. Helaas hebben wij vandaag bij een 2e echo (11 weken) moeten ontdekken dat het vruchtje niet verder is gegroeid en er geen hartactie meer is. Het blijkt al met 9 weken gestopt te zijn. Er gaat zoveel door me heen nu maar voel me ook zo leeg. Vooral omdat ik me nog op en top zwanger voel(de) terwijl het al 2 weken "over" was. Ik heb geen buikpijn gehad. Ja, achteraf gezien had ik wat lichte krampen maar niets bijzonders dacht dat mijn baarmoeder groeide dat het daardoor kwam. Ook hebben wij al een kloppend hartje gezien en gehoord bij 8 weken, toen leek alles in orde. Ik moet het echt even kwijt en vind het zo vreemd om het kindje nog te dragen nu. Ik dacht voor curettage te gaan "kiezen" zodat ik zo snel mogelijk weer "schoon" ben en wij verder kunnen met verwerken, overnieuw beginnen. Maar ik weet het gewoon niet helemaal nu. Vreemd genoeg had ik na het slechte nieuws thuis meteen een streepje bloed bij het afvegen ( nog niet gehad ). Lezen er vrouwen mee die dit helaas ook hebben er moeten ervaren? En hebben jullie de natuur afgewacht? En kan het zijn dat mijn lichaam nu de miskraam in gang zet omdat ik nu weet dat het over is? Sorry voor het lange verhaal maar ik zit met zoveel vragen en gevoelens nu. Liefs, flower
Ik heb het helaas 2 keer mee gemaakt eerste echo was goed de eerste keer was de 2de echo ook slecht hartje was een paar dagen daarvoor gestopt. Ik heb toen nog 1 week gewacht op te kijken of het uitzicht zelf zou komen. Dit gebeurde toen niet en werd een curettage. De keer ivm 3ling ben ik meteen na de 2de slechte echo 2 natuurlijk verloren en nr 3 de volgende dag met een spoed curettage. Heel veel sterkte in deze moeilijke periode en geef jezelf(en partner) de tijd om dit een plekje te geven. Liefs Beccie
Jeetje sterkte meis! Wat betreft curretage enz. kan ik je niet adviseren.. bij mij kwam het spontaan op gang bij 6+6
Wat onwijs naar! Ik heb helaas ook in jou schoenen gestaan, ongeveer een jaar geleden nu. Ik ben na de echo volledig gedesillusioneerd naar huis gegaan. Ik was zo onwijs zwanger, niet normaal.... En dat lijf heeft me erg voor de gek gehouden. Ik heb op woensdagochtend vroeg de echo gehad, daarna ben ik naar huis gegaan met mijn man en tranen met tuiten gehuild. Ik wilde het in eerste instantie afwachten, maar bij iedere 'scheet' of 'buikborrel' rende ik naar de wc om te checken... ik werd in 1 ochtend al gek van mezelf. Ik heb toen de VK gebeld dat ik toch naar de gynacoloog wilde voor een curettage, zij heeft een afspraak voor me gemaakt en ik kon de volgende dag terecht. Na nog een echo vroeg de gyn wat ik wilde, met een kleine week werd ik gecuretterd. Ik ben blij dat ik niet heb afgewacht tot er een MK op gang zou komen, ik vond 1 week al naar. Ik kon ook gevoelsmatig niet werken, wat nu als ik ineens een MK zou krijgen??? De curettage is me enorm meegevallen, de na-sleep emotioneel was wel heftig.... Heel veel succes en zie mijn banner... het komt uiteindelijk goed! Echt. Maar het gaat je nog wel wat tranen kosten.
Hoi, Wat ontzettend rot voor je... Maak momenteel hetzelfde mee, ook dezelfde termijn als jij. Kloppend hartje gezien met 6+3 en met 9+3 en een week later niet meer. Heel raar gevoel, omdat het net als bij jou echt goed leek te zitten en ik echt niks had gemerkt. Ik heb een week gewacht, toen naar gyn. Aanvankelijk gekozen voor curettage maar dat kon pas een week later. Na gesprek met verloskundige terug na gyn en misoprostol tabletten gekregen afgelopen weekend. Een heleboel verloren maar helaas niet alles, bleek vandaag op de echo. Morgen dus alsnog een curettage. Heel veel sterkte! Vond overigens de tabletten behoorlijk heftig, deed echt wel zeer. Maar de pijn maakte het ergens ook wel echt, kan nu beter accepteren dat het echt zo is. (Had ergens een soort hoop in m'n achterhoofd dat het nog goed kwam, ondanks meerdere echo's)
Wat naar dat je dit moet meemaken. Ik heb helaas hetzelfde meegemaakt. Wij kwamen er op de eerste echo met bijna 10 weken achter dat ons kleintje niet meer leefde en ook al bijna 2 weken ervoor was gestopt. Weinig tekenen gehad dat het niet goed was, op wat krampen en verminderde zwangerschapssymptomen na. Ik voelde al niet veel symptomen, dus ik dacht er niet zoveel bij. Bij thuiskomst had ik ook gelijk een beetje bloedverlies. Net alsof mijn lichaam het nu door kreeg. Helaas zette het de volgende dag niet door. Ik heb gekozen voor medicatie, Cytotec. Dat was heftig en best pijnlijk. Ik ben het met Joolz eens dat het wel helpt in de verwerking. Ik ben na de ma meteen weer zwanger geworden. Onbezorgd ben ik helaas niet meer, maar kan nu ook de 20 weken echo helemaal goed is wel vollop genieten van mijn zwangerschap. Ik hoop dat ik je met mijn verhaal een beetje vertrouwen terug kan krijgen. Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd. Praat veel, maar neem ook je rust.
Pff wat verschrikkelijk meid.. ik weet wat je door moet maken.. Ik had ook dezelfde gedachte als jij.. Zo snel mogelijk alles weghalen.. Ik heb dan ook voor een curretage gekozen. Het gaat erom wat jij fijn vind. Ik vond het fijn bij de curretage dat je er niets van mee hoefde te maken en dat de ingreep vrij simpel was.. Met de pillen hoor je vaak verhalen dat het erg pijnlijk is en de kans bestaat dat er restweefsel blijft zitten, waardoor je alsnog gecurreteerd moet worden. Bovendien, als ik naar mijzelf kijk, moet ik er niet aan denken om thuis mijn 'kindje' te moeten verliezen.. Sommige vrouwen vinden het fijn, maar daar moet je goed over na denken!! Ik maak het liever niet mee.. Heel veel sterkte de komende tijd!! Ik weet zo goed hoe je je voelt!!
Bedankt voor jullie berichten, heb er veel aan. En Ikapika, je verhaal geeft me inderdaad wat vertrouwen voor de toekomst. Was vannacht zo uitgeput van de stress dat ik gelukkig wel goed geslapen heb. Vanmiddag moet ik naar de gyn. Dankzij jullie kan ik nu mijn beslissing beter maken. Ik denk dat ik een curettage wil. Met name omdat het me ook niet prettig lijkt het kindje thuis te moeten verliezen. Maar ook omdat ik dan verder kan verwerken en nieuw begin maken. Hopelijk is er gauw een plekje vrij. Het voelt nu vreemd heb zelfs al een beetje een buikje . Het leek op de echo ook alsof de baarmoeder wel verder was gegroeid maar het vruchtje niet. Heel naar hoe stil dat het lag, zo anders dan we verwacht hadden. Kon er niet langer naar kijken.
Het kon mijn verhaal wel zijn! Hier rond de 12 weken een echo en bleek dat het gestopt was met 8 weken vlak na de eerste echo waar nog een mooi hartje te Horen was! Ik was ook overdonderd, had nergens last van wat moest duiden op een eventuele mk! Ik heb in eerste instantie de natuur zijn werk laten doen.. Wachten totdat het zelf zou komen.. Maar na een week werd ik gek en heb de vk gebeld of ik toch beter maar een curretage kon ondergaan, zei heeft afspraak bij gynaecoloog gemaakt kon gelijk de volgende dag op gesprek en moest toen nog 5 dagen wachten voor de curretage. Kreeg ik 2 dagen voor de geplande curretage bloed verlies en hevige buikkrampen, yes dacht ik komt vanzelf op gang helaas heb ik de volgende dag alsnog een curretage moeten ondergaan ivm te veel bloedverlies! Doen waar je je goed bij voelt.. Je hebt genoeg tijd om er over na te denken.. Weet je het even niet meer, bel dan gewoon je verloskundige, daar zijn ze tenslotte voor toch? heel veel sterkte hiermee..!
Dat lijkt idd veel op mijn verhaal. Inmiddels heb ik de afspraak staan, vrijdag curettage. Ik kan niet met het idee leven dat het nog in mijn buik zit... Ik probeer me sterk te houden maar barst steeds in huilen uit. Hopelijk kan ik het een plekje geven na de curettage. De hormonen gieren nu natuurlijk ook nog door mijn lijf. Nam dit bij jullie snel af na de ingreep/ miskraam? Of blijft dit nog een tijdje aanhouden?
Ik vrees dat het nog een tijdje aan houdt... Bij mij was mijn hcg pas na 4 weken volledig uit mijn lijf! Sterkte meid!!
Ja lichamelijk viel de curretage erg mee! En toen emotioneel ook nog wel, omdat ik opgelucht was dat ik eindelijk weer verder kon gaan.. Alleen merk ik nu nog steeds dat ik het duidelijk er nog wel moeilijk mee heb, vooral omdat ik nog zo graag zwanger wil zijn en dat is zo frusterend!! Ik weet eigenlijk niet hoelang bij mij de hormonen nog in mn lichaam hebben gezeten... Ik denk (hoop) dat ze nu onderhand vertrokken zijn !!! En anders weer voorzichtig in aantocht komen voor een nieuwe zwschap! Sterkte geef het de tijd!
heel naar meid! ik heb in oktober een missed abortion gehad... was 8 week maar kindje was gestopt met groeien met 6 weekjes. eerst een week afgewacht. toen gekozen voor de misoprostol. eerste 2 giften gebeurde er niet veel. toen op eigen verzoek nog 2 giften en ik werd 's nachts wakker en de hele boel was losgekomen. geen pijn gehad dus dat verschilt ook pp. ik wil liever geen curretage. het is toch een operatie en kan op verklevingen en onvruchtbaarheid. ik wens je veel sterkte! Neem je tijd!
10 november kwam alles los... 5 februari was mijn HCG weer gedaald naar 5 (uitzonderlijk lang ze weten ook niet of het van de missed abortion was of weer iets nieuws is geweest.....zelfs de ervaren gyn..stond ervan te kijken...(daalde met 1 punt per week....)
Jij ook veel sterkte. Ik moet zeggen dat na de curettage ik snel van mijn hormonen af was, na 3 dagen geen pijnlijke borsten meer. Ik ben ook met 4 weken weer gewoon ongesteld geworden. Mijn lijf was even ge-reset, voor mijn gevoel. Maar het is voor iedereen anders.
Vandaag heb ik de curettage gehad. Hopelijk kunnen we dit gauw een plekje geven en verder gaan met ons leven. Relativeren lukt wel aardig maar ik merk dat het, zoals bij andere vrouwen, zijn tijd nodig heeft. Liefs, flower
Bedankt voor al jullie lieve en eerlijke berichten het heeft mij erg geholpen ook in mijn keuze. Dikke knuffel