Hej dames, Ik heb een best drukke baan en niet alles is zoals ik het graag zou willen hebben (niks ernstigs, maar gewoon niet ideaal). Dat hebben denk ik wel meer van ons, dus niets speciaals. Normaal kan ik er best oké mee omgaan, maar in de week voor mijn NOD wordt ik super zenuwachtig en gestrest. Ik maak me zorgen over de meest onbenullige dingen of zaken die pas over een half jaar aan de orde zijn. Het zijn ook wel punten waar ik even goed over wil nadenken, maar ik vergroot ze echt gigantisch en denk voor iedereen. Ik zie problemen die we al hadden besproken ineens weer als een groot punt en ... damn. Ik wil het sowieso natuurlijk graag allemaal perfect hebben, maar het lijkt wel alsof ik het gedurende die laatste week voor NOD echt veel belangrijker vind. Oeh, zou ik dit of dat wel kunnen doen met een baby. Hoe regel ik zus en zo. Ik voel me er echt heel naar en gestrest door. Ik ben 27, heb een lieve vriend, we hebben beide een goede baan en we willen beide graag een gezinnetje ... klinkt goed dus. Herkennen jullie die "zorg & alles voorelkaar willen hebben" drang wat resulteert in piekeren en stressen? We willen ontzettend graag een baby. Vanochtend echter toen ik me afvroeg of het deze maand misschien zou zijn gelukt, begon iets in me zich ineens ook af te vragen of ik het allemaal wel kan en hoe "xxx" allemaal zou moeten. Hier schaam ik me voor, vooral omdat ik eigenlijk wel weet dat ik het kan en natuurlijk omdat ik het echt reuze graag wil. Ik word er niet goed van. Wie herkent dit, heeft tips, opmerkingen of kan me geruststellen?
Ik herken wel veel van wat je schrijft. Ik kan me ook druk maken om dingen die nog niet aan de orde zijn.. wil het liefst ook alles perfect geregeld hebben.. Wij zijn nog niet echt begonnen met zwanger worden. De bedoeling is deze ronde starten, maar ik kreeg het een paar dagen geleden ook benauwd. 'Wat als het meteen raak is?!' Dan zijn er dus een heleboel plannen die aangepast moeten worden... en dat vind ik eng. We hebben dus besloten om nog heeeeel even te wachten, condooms opmaken en dan hoop ik dat ik er echt voor wil gaan. Ik wil ook graag kinderen, dus aan mn kinderwens ligt het niet. Mn vriend en ik zijn erg blij met elkaar, 8 jr bij elkaar en toe aan deze volgende stap. Het is makkelijk om te zeggen dat je er niet zoveel aan moet denken. Soms helpt het om afleiding te zoeken. Leuke dingen plannen in de week voor je NOD? Sporten, wandelen?
Hoe herkenbaar.... niet eens zo zeer het extreme perfectionisme (want ik heb de indruk dat je sowieso redelijk perfectionistisch bent) - maar wel dat je de week voorafgaand aan je (niet-)menstruatie lichtelijk doordraait. Ik heb dit ook: de week voor m'n menstruatie ga ik over-the-top schoonmaken (zeg maar a la de lente-schoonmaak). Ik noem dat altijd m'n nesteldrang-periode . Ik heb de indruk dat je je best realiseert dat je het straks allemaal WEL kunt (vele generaties vrouwen zijn je tenslotte voorgegaan) maar dat je niet kunt stoppen met malen en denken. Dit lijkt me vreselijk vervelend voor je! Misschien is het een idee om de vragen die je nu in je hoofd aan jezelf stelt (of de 'beren op de weg') eens op te schrijven en er eens naar te kijken op een moment dat je wat relaxter bent en wél het idee hebt dat je het kunt. Op een rustiger moment kun je jezelf dan antwoord en advies geven (ook op papier) en dit, wanneer je de 'paniek' weer op voelt komen teruglezen en jezelf op die manier wat geruststellen. Waar ik zelf ook (mbt een ander probleem) baat bij heb gehad is mezelf (bij beren op de weg) de vraag stellen: stel nu dat het inderdaad zo is dat ik niet ..... - wat voor scenario past daar dan bij? Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Bijvoorbeeld: je zegt dat je bang bent dat je het straks niet allemaal kunt. Wat is daar dan het ergste aan? Ik kan me voorstellen dat je bijvoorbeeld bang bent om te falen (gezien het perfectionisme). En dan? Ga je daar dan dood aan ofzo? Waarschijnlijk niet. Kun je eventueel hulp vragen als je dreigt te falen? - dit zijn allemaal dingen waar je (op een rustig moment) naar kunt kijken. De grote vraag is: zijn die gedachten wel reëel? Als je volledig erkent dat je gedachten waarschijnlijk helemaal niet kloppen (let wel: hiermee bedoel ik niet dat je als een soort emile voor de spiegel moet gaan staan om hard tsjakka te roepen) kun je van daaruit kijken naar een realistischer scenario - dan kom je in ieder geval van dat extreme gevoel af. Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat dan alles in één keer beter is, maar het beeld is een stuk 'echter' en de kans is groot dat je er dan beter mee om kunt gaan. Dit is natuurlijk niet allemaal in 1 dag te doen, hier zal wat tijd overheen gaan, maar het heeft mij enorm geholpen. Je zult die gedachten en gevoelens toch vanuit jezelf moeten bijstellen - er is niemand op deze aardbol die dat voor je kan doen. Sorry voor het mega-lange verhaal..
Elf en Koffiekoekje, wat een lieve en fijne reacties. Ik heb er ook echt wat aan. Zopas was er ook nog iemand die me geruststelde dat ik echt niet de enige ben die gestrest hiervan wordt. Nesteldrang symptoompje misschien ook? Dat je lichaam alles (overdreven) goed voorelkaar wil hebben? Als ik inderdaad van een afstandje kijk (goede tip, maar ook lastig) naar de dingen waar ik me druk om maak, dan is het echt niet nodig om me zo druk te maken. En Koffiekoekje heeft gelijk, ik weet heel erg zeker dat ik het kan en ook ga doen. Met gemak waarschijnlijk zelfs. Het zijn bij mij vooral de zaken er omheen die ik eng vind. Bijvoorbeeld: Wat als mijn baas van me eist dat ik meer/langer werk? Ik heb namelijk een euhw soort van top-functie en daar wordt dan (denk ik) ook van me verwacht dat ik geen 'verstorende' privé dingen wil. Hoewel mijn baan me best waardevol is en ik gelukkig eigenlijk een hele lieve baas heb (hij denkt hoogstwaarschijnlijk helemaal niet van "oo, wat stom dat ze zwanger is" (als dit zo zou zijn zometeen)), zou ik mijn baan in het meest extreme geval inderdaad gewoon kunnen opgeven en een rustiger baantje nemen. Door deze baan zou ik soms best veel moeten reizen. Daar kijk ik tegen op, maar het is eigenlijk best te doen. Verder wil ik dat iedereen gelukkig is. Verdrietige zaken grijpen me heel erg aan en ik wil iedereen tevreden hebben. Het is geloof ik vooral mezelf die zich druk maakt over dingen die a) eigenlijk niet zo extreem zullen uitpakken of b) die anderen helemaal niet van me denken. Dus dat perfectionistische dat klopt wel. Dit zit 'm bij mij vooral in goed willen zijn voor een ander en in alles voor elkaar willen hebben (vast huis, baan rustig op orde). Gelukkig lijkt stiekem alles heel redelijk voor elkaar te zijn/komen/blijven. Hè, dit opschrijven is al rustgevend. Leuke dingen doen, dat lijkt mij ook een goed plan. Verder had ik laatst me ook voorgesteld dat we dan maar nog gewoon geen kinderwens moesten hebben. Hahaaa, dat kon ik gewoon niet. Zelfs geen halve seconde. Ik heb zo'n ontzettende nesteldrang! Ben er echt klaar voor. Stressloosssss **~ boeddha kalmte ~**
Hier ook een stress kip .... Moet deze week ongesteld worden En hoop natuurlijk van niet ! Hahah word gek van mezelf , maar durf niet te testen
Ach had ik ook erge last van toen ik ontdekte dat ik zwanger was.. Dit wil ik helemaal niet, hoe ga ik dit doen, oh help ik word dikker, ik kan dit helemaal niet arggghhh.. Zo ging het ongeveer.. Totdat we ontdekte dat ons kindje niet meer leefde... Nu geef ik mijzelf een beetje 'de schuld', omdat ik zo dacht.. Nu boeit het mij niet meer of ik nu 10 of 30 kilo aan kom of dat ik onder de puisten kom te zitten.. Als ik maar een gezond kindje op de wereld kan zetten.. Ook voordat we stopten met de pil, waren de twijfels. Dat is volkomen normaal, het is toch een ontzettend grote stap. Het is niet iets waar je zo 1,2,3 mee begint. Je gaat je afvragen of je het wel red, je moet minder gaan werken, je krijgt een totaal ander leven, niet zomaar ineens meer uit eten/op vakantie/naar de bioscoop etc.. Maar weet je.. Je moet maar in gedachten houden dat je er iets ontzettend moois voor terug krijgt.. Het gaat allemaal vanzelf, je word rustiger, je weet waar je prioriteiten liggen.. Dat geeft echt rust! Succes en hopen dat het iedereen gegunt is!
Ah, Claudia, je moet echt proberen om jezelf niet de schuld van zoiets vervelends te geven. Dat is toch totaal ongegrond, lieverd?! Snap je gedachte wel, had ik zelf kunnen denken, maar het is echt niet zo natuurlijk. Snap ook dat het je nu helemaal geen drol kan schelen hoe je er uit ziet enzo, als je maar zwanger wordt. Of niet? Komt vast weer en hopelijk heel snel.
Haha ja al word ik tonnetje rond... who cares! Het is niet echt een schuld gevoel, maar je hebt de gedachten toch stiekem wel! Had ik dat maar niet gedacht... Maarja niemand kan er wat aan veranderen. . Moeder natuur zeggen we maar!
Volgens mijn app de 7e dus vandaag .... Maar is zo moeilijk in te schatten omdat net 9 mei ben gestopt en ben 13 mei ong. Geworden ..... Dit is me 28e dag van mij cyclus ... Ik heb geen idee wanneer ik moet testen