hallo!! Vandaag me toch maar aangemeld op zwangerschapspagina. Ik heb eigenlijk een vraag. Wie herkend het volgende. Ik heb voor mijn gevoel lang gewacht op een mini me. Eerst een aantal jaren geleden met mijn ex partner bij fertiliteit (hij geen optimaal zaad en ik een gesprongen blinde darm en mijn moeder heeft endometriose)gelopen en voor de eerste ivf zijn we gescheiden.Is er dus ook niet van gekomen... Mijn huidige partner is een stuk ouder en heeft na 9,5 jaar een hersteloperatie ondergaan.Heeft al grotere kids uit een eerder huwelijk.Vanaf mijn kinderwens tot aan deze zwangerschap zit een jaar of6/7. Al met al is dat snel gegaan na de operatie in jan, was op 3-11-2012 mijn laatste menstruatie en ben nu dus 31 weken in verwachting!! Alleen nu maak ik me vanaf dag 1 dat ik het weet zorgen.Ben angstig en vooral bezig met wat nu als het mis gaat. Mijn wens waar ik zolang naar uit heb gekeken maakt me wel heel erg onzeker en bang! Eerst met 5 weken...zit het wel op de goede plek.Had buikpijn en was bang voor een bbz...echo...zat op de goede plek... Dan t hartje zien kloppen bij ong. 7 weken...kon het niet geloven... termijn echo idem... pretecho +/= 17 weken als een voorbereiding op de 20 weken echo. 20 weken echo mega zenuwachtig maar ook daar een mooie echo net als de pretecho met 26/27 weken.Tussendoor nog 2 korte echo''s.1x stoot in mijn buik met wasmand en ivm placenta aan buikwand en 0 negatieve bloedgroep(niets aan de hand.placenta lag aan de andere kant)en de tweede x omdat ik minder beweging voelde (bleek dat de uk was gedraaid en met de voetjes tegen mijn placenta trapte waardoor ik t niet voelde.Ook alle controles bij de verloskudige zijn goed. Nu gaan mijn zorgen van het een naar het ander.Wat nu als het misgaat,komt er dan nog een kans... is dit grote geluk mij wel gegund....Als de navelstreng maar goed zit niet om het nekje...je kunt het zo gek niet verzinnen of ik loop erover te piekeren en te peinzen.Zelfs statestieken na gezocht hoe groot de kans is.... Verder word ik iedere ochtend met een angstig gevoel wakker of ik haar nog wel voel en zo ga ik ook naar bed. Ik denk dat jullie wel begrijpen dat dat niet vol te houden is....Waar ik nu zo benieuwd naar ben...zijn er meer meiden die niet optimaal genieten maar vooral leven met schrik en angst. By the way wil ik nog wel ff melden dat zowel de huisarts als verloskundige op de hoogte zijn en ik ook al ben gaan praten bij een psygoloog want dit is echt niet vol te houden. nou een heel verhaal... Groetjesssssssssssss
Ik heb het (als ik het zo lees) lang niet zo extreem als jij, maar ook ik ben eigenlijk de hele zwangerschap al wel bang dat het misgaat. Ben nu ruim 39 weken en zelfs nu heb ik er nog last van, en helemaal op fora als deze weet je gewoon wat voor enorm heftige vervelende dingen er kunnen gebeuren. Ben dan gewoon bang dat zoiets mij/onze baby ook zal overkomen. En ik heb, net als jij, tot nu toe alleen maar goede controles gehad en niets geks.
Het lijkt alsof ik m'n eigen verhaal lees. De Mmm laat een spoor achter. Ben nu 18 weken zwanger door IVF en kijk nu enorm tegen de 20 weken echo op... Zeker in het begin was ik zo bang dat ik elke week bij de vk in het zkh (werk zelf ook in het zkh) langsging omdat ik zo bang was dat ik weer een echo kreeg. Ookal is het nu wat minder blijft het enorm spannend. Het besef dat een kindje krijgen niet vanzelf gaat is dan ineens zoooo groot!!
Ik kan je volkomen begrijpen !! Ik merkte met 4 weken dat ik zwanger was. Vanaf de eerste minuut, tot het moment dat de kleine meid op mijn buik lag, was ik alleen maar bang dat het mis zou gaan. Voelde ik haar even een uurtje niet, dan schoot ik al in de stress. Ik was alleen maar bang, bang en bang. Heel vaak hebben we bij de gyneacoloog aan de CTG gelegen, alleen maar om mij gerust te stellen dat er echt niets aan de hand was. Dus ja, ik begrijp je angst wel.
Wat n geruststelling dat ik niet de enigste ben!!! Ga dit ook weer aangeven bij de verloskundige. Hopelijk kunnen ze er iets mee....zodat ik iets meer rust heb in de laatste 9 weekjes.
Hier ook bewust van alles wat mis kan gaan. Maar besef me ook dat als de controles goed zijn, je er weinig aan kan doen. Behalve jezelf serieus nemen en je lichaam. Maar ik denk dat ik pas echt gerust ben na de geboorte van een gezond kindje. Al kan daarna natuurlijk ook nog vanalles gebeuren.....maar dat is ook het leven. Het hoort erbij.....en je gedachtes kunnen het niet beinvloeden.dus probeer het een beetje los te laten. Succes.
Ik heb ook die angst. Maar ik probeer zoveel mogelijk vertrouwen te hebben in mijn lichaam, en verder geniet ik met volle teugen. Na de 30 weken hoop ik wat rustiger te zijn.
Idd bewust van alles wat er mis kan gaan.ik hoop dmv wat hulp de laatste weekjes t n beetje los te kunnen laten.
Stelde de extra echo of ctg je gerust? Maar jij liep al bij n gynecoloog? Hoe ervaar jij nu de spanning nu ze er is.lijkt me heerlijk om mijn kleine dame te knuffelen, te boeden en eindelijk te zien en te horen....
Vond de 20 weken echo ook spannend.daarna een paar dagen weekjes wat geruster maar al snel was t weer terug! Fijn dat je in t begin ff langskon.gerusstellend! Voel je jullie kindje al?
Voor jou de laatste loodjes. Klopt wbt de fora en dat maakt t niet makkelijker! Kreeg in t begin n google verbod van mijn hubbie....
Ook ik herken het na 6lange jaren van miskramen en verdriet ziekenhuis in en ziekenhuis uit was het eindelijk zover dat het goed ging helaas ben ik van dag 1 dat ik wist dat ik zwanger was tot de dag dat ik ingeleid werd bang geweest om mijn knul kwijt te raken. Ik heb wel momenten gehad dat ik genoot maar de angst overheerste echt een groot deel van mijn zwangerschap. Dit werd nog erger toen ik vanaf week 30 ineens heel veel bloed begon te verliezen en ik met regelmaat in het ziekenhuis kwam te liggen. Het is allemaal goed gegaan en zoon lief is al een aardig mannetje aan het worden gelukkig. probeer af en toe te genieten van je zwangerschap je loopt bijna op het einde voor je het weet zitten die 10weken erop. Ik zou ook zeggen praat er over krop het niet op en ga inderdaad niet op google zitten zoeken hoe moeilijk ook daar staan de verhalen dat het niet goed ging maar het ga vaker goed dan fout. Heel veel sterkte met de laatste loodjes
De echo en ctg stelde me wel iedere keer gerust, voor een paar dagen. Daarna kwam de angst gewoon weer terug, en dan mocht ik weer langskomen voor een echo of ctg. Ik liep bij de gyn omdat ik last heb van heup problemen en dus ook in het ziekenhuis moest bevallen. Toen de kleine meid geboren was en op mijn buik lag, toen was al mijn angst ineens verdwenen. Ze lag veilig op mijn buik. Ze is nu bijna 9 maanden, en het is een geweldige ervaring. Maar toch is er af en toe nog de angst dat er iets gebeurd. Zoals nu met de warmte ben ik weer erg bang dat ze het te warm heeft, en leg ik haar koel gekleed in haar bedje, dan vraag ik me weer af of ze het niet te koud heeft haha. Dus er zal altijd een angst blijven, angst dat er iets gebeurd. Maar dat is een totaal andere angst dan tijdens de zwangerschap hoor. Nu kan ik gewoon bij haar gaan kijken als ze slaapt, om mezelf gerust te stellen. Dat kon in de zwangerschap niet. Maar gelukkig had ik een hele lieve gyn die mij altijd voor een echo of ctg liet komen als ik hem weer opbelde met de mededeling dat ik ongerust was.
jee dat moeten 6 pittige jaren voor jullie geweest zijn.Ook ik kan wel genieten maar wat je schrijft is herkenbaar...de angst overheersd.Wat fijn dat het goed is gekomen en dat het dus idd angst is geweest en geen voorgevoel.Heel verwarrend zeg!En de hormonen dragen natuurlijk ook hun steentje bij....Ben blij als ik ma weer naar de huisarts kan!Donderdag weer op controle bij de verloskundige en ook daar overleggen.
Ook hier iemand die je angst herkend. Ik heb helemaal geen reden om te denken dat het niet goed zal gaan maar toch ga ik slapen met angst en sta ik er mee op. Ik heb het bij alle 3 mijn zwangerschappen helaas gehad al was het bij de eerste het minst erg. Waarom? Geen idee. Ik tel de dagen totdat ze geboren wordt en ik haar veilig in mijn armen kan houden.
Hier ook herkenbaar! Maar ook niet gek met mijn voorgeschiedenis van vorig jaar... Toen bleek op de 20 weken echo dat ons zoontje een open schedeltje had en niet met het leven verenigbaar was... We hebben een week later de zwangerschap afgebroken en een voor ons, mooi afscheid genomen van ons 2e kindje... Nu inmiddels alweer bijna 29 weken zwanger en ondanks de goede echo's en GUO's en alles en dat er ook geen kans op herhaling is, blijft de onzekerheid zo... Ben zo bang om ook dit kindje te verliezen... Bij alles wat ik voel ben ik bang dat er wat is en ook als ik de kleine even niet voel, moet ik echt even rustig gaan zitten totdat ik haar weer voel... Om nog maar niet te spreken over de vreselijke zenuwen voor een echo... Zo anders als mijn 1e zwangerschap, toen had ik dat helemaal niet! Ondanks dat mijn schoonvader toen tijdens de zwangerschap overleed, wat veel verdriet meebracht uiteraard, heb ik een hele fijne zwangerschap gehad... En nu tel ik alleen maar af totdat ik deze kleine meid in mijn armen heb! A.s maandag ga ik naar een therapeut die me kan helpen om met deze gevoelens om te gaan en te ontspannen... Speciaal gericht op zwangere. Dat had ik veel eerder moeten doen!! Misschien een tip om ook iets te gaan doen om te ontspannen? Het is eigenlijk ook zo'n mooie periode... zo jammer om alleen maar angstig te zijn... Dit is waar ik heen ga: Zwangerschapsbegeleiding | Natuurlijk bevallen | Hypnobirthing
Hier ook die onwijze angsten vanaf het begin! Helaas gaat het bij mij ook niet goed (dreigende vroeggeboorte en nog altijd de 30 weken niet voorbij ) en het is echt vreselijk. Ik heb volledige bedrust dus kan niet echt afleiding zoeken. Heb ook met de POP-poli contact, maar die kunnen eigenlijk niets doen voor me... Voor mij is het een kwestie van minuten/uren wegkijken helaas... Wat mij enigszins door de tijd helpt zijn de vele controles, wel allemaal op medische indicatie gezien de situatie, maar na zo'n echo heb ik weer een paar uur of zelfs een dag 'rust' dat ze nog niet zal komen. Zouden extra echo's jou niet ook wat kunnen helpen? En stel je alle vragen over angsten ook wel aan je vk/gyn? Kunnen ze je dan een beetje geruststellen? Heel veel sterkte!
Pfff heftig!! Wat moet dat zwaar zijn voor jullie!!!! Ik zal de link eens bekijken idd ontspannen zou wel heel fijn zijn!!
Spannende periode voor jullie!!! ! Hopelijk houd de kleine zich goed vast!!!! Ga ook kijken voor de pop poli en evt vragen om extra echo in de laatste periode.missvhien day dat helpt....sterkte voor jullie