Iedereen super bedankt voor de reacties en het maakt het er niet makkelijker op. ik snap ieder zijn keuze en mening volledig en inderdaad valt voor alles wel wat te zeggen. Vind het enorm moeilijk, als ik verhoogde kans heb zou ii daadwerkelijk vervolgonderzoeken laten doen maar idd het kan je verontrusten om niks. Alleenstaande moeder dus deze keus alleen maken is vervelend... Ik ga er het weekend over denken en keus maken waar ik me dan aan vasthoud. Thanks!
Bij de eerste zwangerschap hebben we ervoor gekozen. Ik was toen 29 jaar oud. Het bleek dat ons kindje een zeldzame chromosoomafwijking had, kans was erg hoog. We hebben toen voor verder onderzoek gekozen. Achteraf zijn we heel dankbaar, omdat de kans groot was geweest dat ze anders zwaar gehandicapt ter wereld zou komen en maar kort zou leven. Een combinatietest is niet alleen een screening op Down zoals veel mensen denken. De tweede keer hebben we er ook voor gekozen. Doordat je dan een uitgebreide echo krijgt konden we daarna juist wel genieten.
Ik denk dat de gevolgen van prenatal onderzoek vooraf nooit in te schatten zijn. Je zal bij een positieve uitslag vervolgonderzoek moeten overwegen en wat als je over een leven moet beslissen? Denk dat als het je eenmaal overkomt, je een ervaring rijker bent en dat deze voor ieder van ons verschillend is. En dan kun je zeggen dit had ik vooraf wel of niet willen weten. Het verschil is dat je kiest voor het WEL hebben van een KEUZE of dat de keuze bij de geboorte voor je gemaakt is en dat is in feite ook een keuze. Alleen heb je nooit hoeven te beslissen over het afbreken van een zwangerschap en dat is wel waar je voor kiest bij het vooraf weten.
Wij hebben het wel gedaan bij deze zwangerschap. Puur om het feit dat wij er voor zouden kiezen bij een zware handicap de zwangerschap af te breken omdat we nog twee gezonde kinderen hebben. Niet alleen ons leven zou dat hebben beinvloed maar ook het leven van onze kinderen. Dit wilde wij absoluut niet.
Ik hoor dit argument wel vaker en wil jou er niet persoonlijk op "aanvallen", maar ook de kinderen die je hebt kan iets overkomen waardoor ze levenslang intensieve zorg nodig hebben. Met de combinatietest kijken ze naar 3 chromosoomafwijkingen. Er zijn nog veel meer (ernstige) syndromen die ze hiermee (of met echo's) niet op kunnen sporen. Wat ik wil zeggen: garantie op gezonde kinderen heb je nooit
hier toevallig net over gesproken en wij gaan het niet doen ik ben 30 en hij 32 in beide fam komt het niet voor en de kans is klein dat zei de verloskundige ookal maar 100% uit sluiten kan nooit maar wij hebben ook gezegd zou je het weghalen als het wel zo was ???nee dat is iets waar we beide wel achter stonden
maar ook de kinderen die je hebt kan iets overkomen waardoor ze levenslang intensieve zorg nodig hebben. Met de combinatietest kijken ze naar 3 chromosoomafwijkingen. Er zijn nog veel meer (ernstige) syndromen die ze hiermee (of met echo's) niet op kunnen sporen. Wat ik wil zeggen: garantie op gezonde kinderen heb je nooit dat is wat onze verloskundige ook zei zou je je zoon ook een spuitje geven als hij door een ongeluk zwaar gehandicapt zou raken ..nee dat doe je niet en dat raakte me wel dat ze het zo zei het zijn dingen waar je niet aan wilt denken dat het gebeurd maar als je alles in het leven kan bepalen word je ook niet gelukkiger
Trisomie 13, 18 en 21 zijn niet erfelijk, dus jouw argument valt hiermee weg. Of het al dan niet in de familie voorkomt doet niet ter zake. Ik zou alleen testen als je > 25 jaar bent (op jongere leeftijd is de test onbetrouwbaarder) én als je zeker weet dat je vervolgonderzoeken wilt doen bij een eventuele "slechte" uitslag. Anders heb je niets aan de uitslag en maak je jezelf misschien alleen maar onnodig ongerust. Achteraf zijn wij blij dat we de test hadden gedaan, want we hadden mega goede uitslagen (waarvan één zelfs 1:95000 was, dus nihil) en het was fijn om nog even een uitgebreide echo te hebben waarbij alles perfect was (nekplooi < 1 mm): het was een echte geruststelling. Al kan ik me goed voorstellen dat het ook helemaal anders uit kan pakken!
Ik heb toch wel moeite met deze laatste opmerking. Er zijn ook genoeg stellen die de beslissing hebben genomen om een zwangerschap af te breken. Dat is een uiterst moeilijke beslissing die hartverscheurend is. Het is altijd een afweging en ik denk dat niemand daar licht over denkt. Nee, niets in het leven is zeker, maar ik vind niet dat je zomaar kunt stellen dat je toch ook niet een zwaar ziek kind een spuitje geeft. Er zijn ook ouders die moeten beslissen om hun kind van levensondersteunende apparaten af te halen. Voor ieder is er een afweging. Daarin kun je niet generaliseren. Het doet me denken aan een collega met een zeer zwaar gehandicapte volwassen zoon. Ze houdt ziels veel van hem, maar ze zegt ook dat als zij destijds de keuze had gehad om te zwangerschap af te breken, ze het had gedaan. Maakt haar dat hard? Nee, maar wel realistisch.
Wij hebben ons kindje losgelaten uit liefde. Hoe gewenst ze ook was, de pijn die ze in haar korte leven zou krijgen vonden wij niet menswaardig. We hebben op dat moment een beslissing als ouders moeten maken. Eentje die nog iedere dag zeer doet, maar waar we wel nog steeds achter staan. Niemand kan oordelen hoe het is voor een stel: tot je er zelf voor komt te staan. Wij zijn geen ouders die zomaar een zwangerschap afbreken. Daar gaan heel veel gesprekken met artsen en maatschappelijk werkers aan vooraf. Twijfel, angst en verdriet. Nu een jaar later ben ik nog dagelijks met het verdriet bezig en sta ik nog achter onze keuze. Het scheelt wellicht omdat het bij ons ging om een niet levensvatbare variant. Maar toch, het is vechten tegen de natuur om jou kind te beschermen tegen veel pijn.
het is en blijft een moeilijke keus voor iedereen wat de uitslag ook zal zijn iedereen wilt een gezond kindje dat is gewoon zo maar wij hebben besloten het niet te doen
Wij hebben gekozen om de test niet te doen. met als reden wat doe je met de uitslag als die niet (helemaal) goed zou zijn. Het is maar een kans. We zouden het sowieso niet laten weghalen dus had de test voor ons geen zin. Een vriendin van mij kent een stel en die bleken na de testen een hoge kans te hebben. Hebben en abortus gehad en daarna wel het kindje laten onderzoeken. Bleek dus dat het kindje geeen down had en nu voelen ze zich nog steeds schuldig omdat ze het weg hebben laten halen. Daar heb je toch niks aan denk ik dan? je neemt een beslissing, daar heb je je reden voor en moet er mee leven maar dan ga je toch niet daarna late controleren of het echt zo is geweest. je schiet er toch niks mee op of ben ik nou gek?
Tegenwoordig kunnen ze een chromosoomafwijking met 100% vaststellen. En inderdaad; geen combinatietest doen is ook een keuze.
Ik heb wel alle zwangerschappen bewust gekozen om een combinatietest te laten doen. En ja, ik zou het wel laten weghalen als het kindje niet gezond is. Tuurlijk weet ik dat je geen garantie hebt en houdt op een gezond kindje, mijn kleine neefje van 3 heeft leukemie, dus ik ben me daar heel erg van bewust. De beslissing van je vriendin vind ik een beetje raar. Normaal gesproken kun je bij een verhoogde kans kiezen voor een vruchtwaterpunctie en aan de hand van die uitslag beslis je dan of je het kindje wel of niet laat weghalen. Het is een beetje voorbarig om een abortus te ondergaan op basis van een kansberekening.
Gisteren is er op nu.nl een artikel verschenen o er dit onderwerp. Misschien moet je dat maar even lezen... Wij gaan dat waarschijnlijk niet doen... Je gaat er niet minder van houden Succes met je beslissing.
Hier niet gedaan, beide 22 jaar en zo betrouwbaar is het dan niet. We zouden verder ook niks hebben gedaan met de uitslag, dus dan heeft het niet zoveel zin.
hier niet gedaan. Ik ben net 23, en hij 27.. wat we gaan doen als het een afwijking heeft durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar waarschijnlijk laten wij het kindje dan gaan.. maargoed.. Je kunt er niets over zeggen tot je zélf die beslissing maken moet. wij laten wel over een week of 3 een pretecho maken, bij iemand met grote medische achtergrond, en eventuele afwijkingen aan de buitenkant vertellen ze je daar ook als je het weten Wilt..
wij hebben het niet gedaan, ben 22 jaar, ik zou het wel doen als ik richting de 30/35 was omdat je dan " meer" risico zou hebben. Maar ook dat zegt niet veel, een buurmeisje is pas bevallen is 24 jaar en heeft een kindje met down gekregen( ik weet niet of zij een test heeft gedaan) maar de leefdtijd zegt dus eigenlijk niet zo heel veel.