opvoeden, hoe doe jij dat ?

Haha, wat een leuke vraag. Ik kan me nog herinneren dat ik me dat ook afvroeg toen mn dochter nog heel klein was, maar het begint heel geleidelijk en wordt gewoon steeds meer. En voor je het weet ben je aan het opvoeden, haha.
Als ik echt een punt moet aanwijzen dan denk ik vanaf 1 jaar of net iets later, alhoewel slaapgerelateerde dingen al vroeger begonnen. Ik denk dat ik vanaf een maand of 6 begon met de regel eenmaal in bed is in bed blijven. Als mn dochter huilde bleef ik er altijd bij om haar te troosten, maar sindsdien heb ik haar nooit uit bed gehaald wanneer ze huilde (tenzij ze echt klaar was met slapen natuurlijk). Verder kun je al vanaf heel jong beginnen met consistent zijn. Dit is bij ons wel echt het speerpunt van de opvoeding. 'Nee' is 'nee' en zal nooit 'ja' worden en hier begonnen we zo rond 1 jaar mee.
Nu is mn dochter 19 mnd en ik heb het gevoel dat er elke maand weer iets nieuws bijkomt wat betreft het opvoeden en dat zal nog wel even zo doorgaan...

 

Slaaptoestanden hebben we hier nooit gehad en echte driftbuien heeft ie ook (nog) niet echt en doe ook (nog) niet aan strafplekjes of iets maar vanaf een jaar zeg ik regelmatig dat het opvoeden echt begonnen is maar we zitten inmiddels op 1,5 jaar en er komt inderdaad steeds meer bij kijken. Hij gaat steeds meer een eigen willetje krijgen, begrijpt steeds meer en het is één grote ontdekkingsreis en de ontwikkeling staat ook niet stil...voor een jaar was ik hier nog niet echt mee bezig. Moeten ook echt op ons taalgebruik letten, tis net een papegaai

 

Hier vanaf maand of 10 niet meer uit bed gehaald als ze ging huilen. Daarvoor waren haar slaapjes erg onregelmatig en vond ik het soms lastig inschatten of ze uitgeslapen was, of gewoon niet wilde slapen. Sinds ze 10 maanden is, doet ze nog maar 1 slaapje overdag en dan haal ik haar er niet uit, tenzij ze klaar is met slapen, dat is ong. na 1,5 tot 2 uur. Als ze eerder begint te huilen is het meestal door vieze luier. Dan verschoon ik haar natuurlijk wel, met zo min mogelijk communicatie en gaan ze nog eventjes terug het bed in.
's Avonds en s nachts ga ik altijd direct naar haar toe als ze huilt. Dan is ze haar knuffel kwijt en hoe sneller ik die teruggeef, hoe sneller ze weer in slaap valt. Als ik wacht, dan huilt ze zichzelf helemaal wakker en wil niet meer slapen.

Verder is hier nee ook wel echt nee. Máár, zoals ik net al in een ander topic schreef, ik vind het erg lastig om haar krokodillentranen te negeren en troost haar dus ook weer direct. Maar vanaf vandaag probeer ik daar verandering in te brengen omdat ik zie dat ze bij mijn man en moeder veel beter luistert dan bij mij. Ook kan ze zich bij hen veel beter zelf vermaken dan bij mij, ik zit zowat de hele dag op de grond te spelen terwijl mijn man gewoon kan zitten laptoppen zonder dat ze eraan komt...

 

Vanaf wanneer? Bij een maand of 9 begon het toch al wel geleidelijk. Want dingen als "niet de poes slaan" of "niet je eten op de grond gooien" vind ik al het begin van opvoeden

Hoe? Wat hier werkt is:
consequent zijn. Ja is ja en nee is nee. En wat ik beloof, kom ik ook na.

En vooral ook heel duidelijk zijn. Duidelijk aangeven wat je verwacht van je kind en je kind hier ook aan houden.

O ja, en probeer je ook in te leven in de denkwereld van je kind. Ik zou het ook noet prettig vinden abrupt uit mijn spel gehaald te worden. Hier geef ik het dus al vantevoren aan dat we zo weg moeten en geef hem dan nog even de tijd.

En wij hanteren ook "choose your battles" Oftewel: alleen belangrijke dingen een strijd over aangaan. Negeren helpt bij ongewenst gedrag vaak namelijk ook erg goed. Dan dooft dat gedrag op den duur wel uit.

O ja, en zorg dat je samen op een lijn zit. Dan merk je vanzelf ook wat je beiden belangrijk vindt in de opvoeding

 

Voor ons betekende opvoeden de eerste maanden vooral toegeven aan de behoeftes van onze baby. Mamahonger, 'echte honger'. Ik voedde op verzoek en we knuffelden op verzoek.
Het opvoeden begon zo'n beetje toen onze zoon ging kruipen en zich ging optrekken aan tafel. Toen kwamen er dingen binnen handbereik die hij niet mocht hebben. Toen moesten we hem dus leredat hij van bepaalde dingen moest afblijven. Dat was een kwestie van steeds zeggen en hem erbij weghalen.

Nu moeten we echt al wel opvoeden hoor, soms moeten we echt streng zijn. Bijvoorbeeld als hij eindeloos treuzelt als we hem vragen op te ruimen of mee te komen als hij naar bed moet. Soms is een strengere toon voldoende of we 'tellen' (Ik heb daar eigenlijk een hekel aan, maar het helpt.) Een enkele keer zetten we hem bij de strafmuur als hij echt niet luistert.

 

Hier is slaan en knijpen ook aaien maar dan wild. Ze aait soms wel rustig.
Hier vanaf een maand of 9 driftbuien. Hier is ook nee blijft nee. Maar ik laat haar vaak wel eerst ontdekken. In de hoop dat ze het laat maar helaas haha.

Ze heeft tot11 mnd bijna elke avond naast me gelegen. Nu ligt ze bijna altijd in haar eigen bed. Laten huilen doe ik niet aan. Als een aai over de bol en speentje niet helpt komt ze lekker naast me liggen. Wel laat ik haar in haar driftbui huilen. 2 min ofzo als t dan niet over is troost ik haar of leid ik haar af.

Ik heb hier een dame met een sterk karakter maar ook superlief. Babies op de opvang knuffelt en kust ze direct als t kan en daar doet ze nu wel steeds vaker voorzichtig aaien ipv zo wild. Hier leer ik haar aaien door de pop te aaien en har zelf dan voelt ze t ook.

 

Ik merk inderdaad dat hij nu steeds meer door krijgt en hij wil alles vast pakken wat wij ook vast hebben... alles eten.of drinken wat wij nemen.. tja.. Ik ben van t zo min mogelijk straffen (als hij dus straks ouder is) Ik heb bijv nooit straf gehad van mijn ouders... corrigeren, uitleggen en afleiden. Als hij iets niet mag, een alternatief geven!

Dat knijpen herken ik.trouwens wel vooral met verschonen pakt hij graag je arm stevig beet!

 

Oh, ik begin nu al met Harley hoor, het is wel heel erg vroeg, maar ik kan er voor mijn gevoel niet vroeg genoeg mee beginnen.

Ze heeft nog al eens de neiging om proberen naar de haren van de hond te grijpen. Als ze dat doet, pak ik haar handje en zeg: We gaan Aiko aaien. samen maken we dan aaibewegingen.
Kind zal altijd tegen de hond beschermd worden, namelijk, maar andersom geldt dat zeker ook.

Tijdens het eten gaat hier de t.v uit, omdat ik merk dat ze anders veel te veel afgeleid wordt.

Haren trekken, knijpen of krabben heeft ze nu al een handje van aan, alhoewel ik natuurlijk weet dat ze dat op deze leeftijd nog niet expres doet. Dan pak ik haar handje weer en zeg: 'Nee, Harley. Dat mag jij niet.'
Vervolgens maken we dan streelbewegingen over ons gezicht met haar handje. "Goed zo. Lief doen."

Dekens aftrappelen is: Nee Harley, nu gaan we slapen.

Mijn God, wat lijk ik hier streng!
Gelukkig krijgt ze hier regelmatig een pets tegen haar babybilletjes, ( Kom jij eens hier met die....BABYBILLETJES!) worden haar voetjes en handjes regelmatig opgegeten, gaat ze in de mamma-achtbaan en wordt haar buikje gekieteld.

 

Hier kroop ze met 6 mnd overal naartoe en met 7mnd ging ze overal staan, dus toen begon het opvoeden voor mijn gevoel; leren dat ze niet overal aan mag zitten etc.

 

Hier twee honden en een kat dus het opvoeden begon inderdaad al voordat ie 1 was maar zie wel duidelijk verschil tussen opvoeden met 6 maanden of nu met 1,5 jaar...

 

Het echte opvoeden begint nu een beetje. Mijn dochter is een echte ondeugd, ze tijgert enorm snel en vind het een sport alles wat op de grond ligt in haar mond te doen. We proberen haar nu aan te leren dat ze iets oppakt en het dan weggooit, en dat lukt soms. Maar als ze echt aandacht wil, kijkt ze zo heel schalks over haar schouder, stopt dan razendsnel het kruimeltje in haar mond en tijgert dan schaterlachend weg. We proberen nu geen aandacht te geven als ze iets in haar mond stopt en heel uitbundig te reageren als ze het weggooit.

Verder vind ik wat tupp zegt ook heel mooi, de eerste maanden deden wij ook alles op verzoek, als ze huilde stonden we naast haar bed, ze kreeg voeding wanneer ze daarom vroeg, knuffels wanneer ze daarom vroeg... dat hoort ook bij opvoeden. Je leert zo aan je kind dat je er altijd bent als hij om je roept. Ik denk echt dat ze daarom nu goed slaapt en nooit een probleem maakt om in bed te gaan. Haar bed is een veilige plaats voor haar, ze weet dat als ze roept,we komen.

 

Ik ben toch van mening dat een baby van 7 maanden een spel nog helemaal niet doorheeft... ik haal mijn dochter altijd uit bed als ze huilt, ook al is er op het oog niets aan de hand. Want als er niets is, gaat ze wel gewoon slapen.

Wel ga ik het dan niet leuk maken en blijf gewoon op de kamer, geen licht aan, etc. Is ze rustig als ze bij me zit, had ze gewoon even behoefte aan mama. Gisteren was het zo. Ze huilde en stond recht in haar bed. Ik heb haar eruit gehaald en toen ging ze direct lachen en kraaien. Dan kun je denken: o, jij speelt met mij en dus ga je terug. Maar ik denk dat echt niet. Ze is oprecht blij dat ze me ziet en heeft geen verborgen agenda.

En na 5 minuten gezeten te hebben, kwam er een boertje los. Daarna ging ze weer zoals altijd zonder problemen in bed.

 

Ik heb het ook altijd zo gedaan als jij Nescio, en hoewel dochterlief goed slaapt, is ze de laatste paar nachten steeds rond 4u wakker geworden. Nu ze wat ouder is ga ik er wel anders mee om. Nog steeds ga ik wel direct naar haar toe, maar ik haal haar er niet meer uit om 4u 's nachts. Toen ze nog wat jonger was deed ik het inderdaad wel, eventjes knuffelen paar minuutjes (wel met licht uit en zonder te praten ofzo, niet te gezellig maken) en daarna weer slapen. Nu laat ik haar in bedje, ik leg haar goed. Check of de luier niet is doorgelekt, of ze het niet te koud of te warm heeft, geef haar haar knuffeltjes terug. Aai over de bol en een kusje en dan ga ik weer. Afgelopen nachten werkte dat prima, ging ze gewoon weer slapen.
Maarja ieder doet op zijn eigen manier, denk dat het een eindeloze discussie is omdat ieder kind en iedere ouder natuurlijk weer anders is en andere dingen werken.

 

Hier begonnen met 8 maanden, de poes niet slaan... Heel simpel gehouden. Nu bij 17 maanden aait hij de poes en is heel geinteresseerd door haar maar doet haar dus geen pijn. Echt opvoeden voor ons begon rond de 11/12 maanden.