Heey. Ik werk nu al een aantal jaar bij een bedrijf, en vind het nog iedere dag super leuk!! nu kamp ik al eventjes met problempjes helaas. Zo had ik met iemand niet zo leuke band en was ik altijd het pispaaltje, dus ik had er altijd moeilijk mee en heb echt dagen lopen huilen omdat ik niet wist wat ik ermee moest. Toen kreeg ik te horen dat ze ontslag had genomen, dus ben gaan bikkelen om door te zetten want vind het zo leuk daar. Nu is ze weg dus gaat alles weer verder goed. Nu heb ik nog een andere collega, altijd erg leuk om mee te werken. Maar nu kamp ik weer met een nieuw probleem, ze probeert me te overheersen... Zoals life ga dat is doen terwijl ik al heel druk bezig ben met iets anders, ik ben altijd bezig of opruimen ect. Het is zo bij ons iedereen is gelijk of je nou langer bij het bedrijf werkt of niet, maar ik voel me naar beneden gehaalt... Wat zei ook zegt ik doe het niet, dan zeg ik sorry ben ook met iets bezig, en dan zie ik later dat zei zelf niets te doen heb, dan denk ik waarom vraag je het dan aan mij????? Nu ben ik 19 weken zwanger en merk dat me lichaam soms zegt stop genoeg, of ik krijg last van me suiker die te laag is en dan word ik ziek, dus probeer zonder te klagen te gaan werken. Heb ik van de week weer gewerkt, en ik had gevraagd of ik mocht gaan eten omdat ik honger had, maar het werd even druk dus moest doorgaan. Opgegeven moment voelde ik me 'dronken' me beeld kwam later aan en stond te wankelen op me benen. Gingen ze achter staan... kon ik niet eten, onderhand had ik al paar keer gevraagd of ik mocht eten, dus ben naar achter gegaan en heb gezegd ik ga eten en ben gaan eten. na de pauze kwam ik terug en ben ik weer gaan werken, was met een klant bezig en zag ik op een briefje staan :'life loopt de hele tijd naar haar pauze te puchen' ik dacht echt wow... Toen begon ik te twijfelen over mezelf, heb ik het dan verkeerd gedaan... Nu was ik er eigenlijk best kapot van en ik dacht dat het de collega was die me elke keer probeert te overheersen, zag haar het briefje afscheuren. Heb maar niets laten weten en ben door gaan werken ondanks ik boos en ook erg verdrietig was. In de avond toch me andere collega gevraagd of er wat gezegd was of wat zei ervan vond, had ik dan echt lopen puchen? Zei zei praat er met de baas over ik ga er niet tussen zitten, dus ik haar het verhaal gezegd dat ik het gelezen had en of zei dat OOK zo vond, zei ze terug, sorry maar dat heb ik geschreven... Ik moest er een beetje om huilen, had dit niet verwacht. Ze heeft haar exuses wel aangeboden ervoor en dat zei het zelf ook erg kinderachtig en dat zei zelf ook niet van dit soort dingen houdt. We hebben het dan ook uitgepraat, want ik had deze week ook een zware week en voelde me helemaal ingestort, was er ook helemaal niet bij. Ik weet echt niet wat ik moet doen hiermee, het lijkt geen einde te hebben... Ik voel me er echt niet goed om. Ik heb van de week wel een gesprek met me baas maar ben eigenlijk een beetje bang. Ik wil nu wel gewoon alles eruit gooien wat mij dwars zit want vind het zo echt niet leuk meer. ik weet het echt even niet meer, het lijkt of het mij ook laat instorten nu, door alles wat er nu gebeurd met me. misschien iemand een idee voor me of iemand die me kan helpen??
Mijn advies, Praat erover, vertel hoe je je voelt, je moet nu echt geen gevoelens gaan opkroppen. Daarnaast zou ik even in je cao gaan kijken want volgens mij heb je recht op meer pauze enzo. Misschien ook even naar je vk gaan en dit voorleggen, misschien kan ze iets op papier zetten dat je rustiger aan moet doen ofzo? Heel veel sterkte hiermee en blijf vooral NIET rondlopen hiermee!
je hebt zo wie zo recht op meer pauze, wat voor soort werk doe je, is het mogelijk om het toe te passen meer pauze? wat bedoel je met puchen? verder er over praten, ook met de persoon waarvan je denkt dat ze je wil over heersen. sterkte
ik vergeet het erbij te zeggen, we krijgen gewoon 3 x per dag samen een uur bij elkaar pauze, dit ging om de middag pauze. ik wil er nu inderdaad over gaan praten want denk dat dit me dat teveel word en wil graag tot het einde blijven werken! ik werk in een dierenwinkel, maar om het meer pauze krijgen is denk ik niet nodig, maar wel optijd pauze en als het niet gaat mag ik normaal ook eventjes rustig aan doen, maar dan is de leiding gevende er, die zegt wel is, nu even rustig aan hoor en anders neem je maar even een slokje. dat gaat prima. Puchen ja ik snap het zelf ook niet, ik vroeg het al een half uur, en als je dan achter gaat ZITTEN!! en rustig lopen praten raak ik er wel geiriteerd over omdat ik al aangegeven had dat ik honger had en graag wou zitten. Heb dan niet gezegd dat ik eng werd omdat ik niet wil zeuren over me zwangerschap
Maar als jij niet aan geeft hoe jij je voelt, hoe moeten collega's dan rekening met je gaan houden. De kans is groot dat wanneer dat jij had gezegd dat je graag even wilde eten omdat je je wat zwakjes voelde ze daar begrip voor hadden gehad. Nu heb je het blijkbaar zo gebracht dat ze vonden dat je zat te pushen. Probeer dus wel eerlijk te zijn over hoe je je voelt, je hoeft heus niet te gaan zeuren en klagen over ieder pijntje en steekje, maar als jij behoefte hebt aan een slok water of even wat rust nodig hebt kun je dat toch gewoon aangeven? Misschien zou je iedereen eens even kunnen spreken hierover zodat ze weten hoe het zit. Vaak kunnen ze er best begrip voor opbrengen, maar als je nu doet alsof je nergens last van hebt maar wel anders behandeld wilt worden dan anders, dan is het wel logisch dat je collega's dat vreemd vinden.
ik zou ook eens rustig gaan zeggen hoe jij je voelt tijdens de zwangerschap. Dat je ivm je suiker echt regelmatig moet eten omdat je anders duizelig/draaierig wordt. Misschien een mogelijkheid om iets te eten en drinken bij de kassa te leggen zodat je dat op een rustig moment ff snel kan eten. Overleg in ieder geval
@lin80 ik snap wat je bedoelt, misschien moet ik dat ook doen. Maar toen de uitslagen er waren heb ik ze direct gezegd dat ze suiker te laag was en dat het mis kan gaan. Heb al 2 keer gehad dat ik een aanval kreeg en dat kwam ook door het eten dus ze zijn ervan op de hoogte. Ze weten het wel allrnmaal waar ik last van heb maar de fout van mij is om door te gaan dus als ik pijn in me buik heb ga ik door tot het eigenlijk niet meer uit te houden is. En ik ben bang dat ze het vervelend vinden omdat ok constand loop te klagen. Als ik een slokje wil drinken mogen we altijd even naar achter dat hoeven we niet te vragrn, dus achter de kassa zetten is eigenlijk niet nodig. Ik ben gewoon bang dat ik teveel ga zeuren over de kwaaltjes en misschoen is dat dan inderdaad fout gegaan. Maar dat geeft geen open weg om me dan neer te halen toch?
Meid je zeurt nu niet. Jou gezondheid en dat van jou kindje gaan van af nu voor. Je hebt suiker als jij een hypo voelt aankomen dan moet je gelijk handelen. Het is gevaarlijk voor jou en je kindje. Je moet echt goed eten en drinken over de dag door. Steek ook wat druivensuiker in je broekzak zo dat je direct wat suiker binnen krijgt je moet je niet uit het velt laten staan. Nu je zwanger bent en ook nog suiker er bij moeten ze echt rekening met je houden. Heb je al uit gelegd wat het inhoud? En anders met je verloskundige en neem aan ook diabetische verpleegkundige dat dit zo gebeurt. Kom voor je zelf op en extra pauze is misschien niet nodig maar als jij aangeeft een hypo te krijgen zou je de kans moeten krijgen om wat te eten en te drinken.
Duidelijk in de groep gooien dat jij nu extra je pauze en je eten op tijd nodig hebt. Als je collega's dit niet weten kunnen ze er ook niks mee. Verder vind ik het met briefjes enzo wel erg kinderachtig overkomen hoor,middelbare schooltijd.
Hmm 1 positief puntje... De collega waarvan jij dacht dat ze je heel vervelend vind... Vond het wel nodig om het briefje gewoon weg te gooien en het er verder niet over te hebben. Ander ding is dat ik zulke briefjes bijzonder kinderachtig vind Of is het jullie standaard manier van communiceren? Of wilde ze gewoon dat jij het las. En ja.. Je kunt voor een slokje drinken naar achter lopen... Maar dat betekent wel dat er iemand anders in de winkel moet blijven. Ik dus evengoed gewoon wat te eten en te drinken bij de kassa leggen. Kun je gewoon een hap nemen wanneer het jou uitkomt ipv dat je met je duizelige hoofd eerst nog een collega moet gaan vinden die even in de winkel blijft. En verder... Tja probeer niet alles negatief te zien.. Het zijn ook maar mensen En zorg goed voor jezelf! Nu goed voor jezelf zorgen is ook voor je kind zorgen! En als je lichaam met een duizelig gevoel aangeeft dat je wat moet eten zegt het dus eigenlijk "zeg! Vergeet je niet te eten. dat had je eigenlijk 10 minuten geleden al moeten doen!" En in feite zorg je daar ook mee dat je gewoon tot je verlof kunt blijven werken. Dat vinden je collega's vast ook fijn.
Ze weten hoe het zit met me te lage suiker, kreeg ook een aanval met hun erbij. Ja ik vond het erg jammer dat het op een briefje geschreven was... en normaal zijn we ook altijd een top team, we vertellen mekaar alles en helpen mekaar en willen altijd wel wat doen na het werk. Dus daarom baalde ik er zo van dat er dat gedacht werd over mij. Ik vind het alleen zo lastig omdat het eigenlijk te veel gebeurd pesten onderling. Dan hebik het over klanten afpakken soms gemeen doen en of dat ik al het vuile klusjes mag doen terwijl ik dan al druk bezig ben, en dan hunzelf niets te doen hebben en maar gaan kletsen. Ik werk daar nou al een aantal jaar dan vind ik dat ik wel weet wat ik kan doen en niet door een ander een klusje aangewezen krijg die nog maar net komt kijken en dat zeizelf dan helemaql niets te doen heb... dat vind ik vervelend
Maar waarom zeg je dan niet "ik ben nu even bezig, kun je het zelf niet even doen?" Mensen maken er maar al te graag gebruik van je als jij dat toe laat. Beetje van je afbijten op een nette manier wil soms echt wel helpen. Probleem is nu dat ze wel gewend zijn dat ze jou altijd kunnen "vragen" Misschien eens bij je leidinggevende voorleggen en vragen wat die er van vindt. En of ze je kan helpen met wat meer van je afbijten zonder dat je meteen iedereen tegen je in het harnas jaagt. (En dat als het per ongeluk wel een keer gebeurd dat je leidinggevende weet hoe het precies zit)
Ik wil niet flauw doen...maar heb het idee dat collega's jouw nu weer als pispaaltje zien. Misschien een idee om hier zelf wat mee te doen? Assertiviteits cursus oid? Ik vind het gedrag van je collega's overigens ronduit belachelijk.
Dat zeg ik dan ook ben nu even bezig. En dan zegt ze oh en dan later zie ik het haar zelf doen en denk ik waarom vraag je het aan mij als je zelf niets te doen heb? Ja zo vermoeden heb ik ook en bijt wel van me af maar de werksitatie vind ik zo niet leuk en het blijft bezig. Morgen heb ik een gesprek en kijken wat de baas ervan vind
Dit soort dingen zijn gewoon lastig... Zeker als je omgeving gewend is dat jij het toch wel doet..... Maar een assertiviteitscursus en enige ondersteuning vanuit je leidinggevende kan wellicht precies de omslag maken. Op een of andere manier lijkt het wel of mensen RUIKEN dat ze jou kunnen vragen... Dus doen ze het ook. En dat is heel fijn voor iedereen.. Behalve voor jou. (Dat betekent ook dat je collega's er niet perse op zitten te wachten als jij het wil veranderen... ) Ben benieuwd wat je leidinggevende zegt trouwens Schrijf even puntsgewijs op wat je wil zeggen. Dan vergeet je niks... En als je in de stress raakt tijdens het gesprek kun je even op je blaadje spieken wat je ook alweer wilde/moest zeggen.
Het ligt soms aan de hele manier waarop je het zegt. Hoe klinkt je stem, wat is je houding, hoe maak je oogcontact....Het gaat niet alleen om het verbale, maar ook om het non verbale. Niet dat ik zeg dat je het niet goed doet...maar je maakt deze situatie nu al voor de tweede keer mee. Dat lijkt me alles behalve prettig! Ik hoop dat je leidinggevende je zal steunen
ja dat is het juist, ik doe nooit wat ze vragen, we maken altijd een takenlijst en daar kijken we vanaf, en ineens krijg ik naar me hoofd doe dat is ga dat is doen, kan niet heksen weetje. inderdaad alsof ze het ruiken, maar zo is het nooit geweest! ik ga ook even een briefje maken ja wat me dwarszit, en dan is het niet in de slechte zin gewoon wat ik vervelend vind of jammer vind