Vriendinnen zonder kinderen...

Jahoor, hier ook veel minder contact met kindloze vriendinnen (behalve met eentje dan, die komt juist vaker hahahaha). Mis ook een beetje vriendinnen met kinderen, wij zijn de eerste van onze vriendengroep. Lijkt me voor dochter juist zo leuk dat er ook andere kindjes zijn en mensen begrijpen idd beter dat je niet zomaar altijd af kunt spreken, kindjes op het laatste moment ineens ziek worden, uit eten niet altijd gemakkelijk is, een hele dag weg zonder rustmomentje voor je kind ook niet ideaal is etc.

 

Oh ja hoor allemaal niet verkeerd bedoeld maat heb me vooral in t begin erg alleen gevoelt

En nu probeer ik me in te houden wat natuurlijk helemaal niet leuk is

Gelukkig nu mijn beste vriendin zwanger

 

herkenbaar hier ook , en dat vind ik soms zonde en baal ik echt van.
Sinds mijn dochter geboren is laten sommige het ineens afweten.
Erg jammer..eerst moest het contact steeds van mijn kant komen maar daar ben ik mee opgehouden.
Laatst was hier kermis en zeiden ze: dan laat je haar toch bij je schoonouders.
JA DAAG, ze denken maar dat ik voor elke scheet me meissie weg breng, echt niet.
Ik merk dat zij op een totaal ander (Denk) niveau zitten dan ik , logische want zij dragen niet zn grote verantwoordelijkheid, maar ik vind het toch jammer dat ze zich niet een beetje kunnen inleven wat wel en niet kan.

Gelukkig heb ik nog een goede vriendin met een zoontje van 1, en een vriendin die probeert zwanger te raken.

verder heb ik hier een aantal mensen ontmoet waar ik nog steeds goed contact mee heb via fb, , whatsapp of gewon hier. Dat vind ik gezellig, want zo kan ik info uitwisselen enz.

 

Ik begrijp uit jouw verhaal dat jullie met zijn 3en beste vriendinnen zijn... Zij staan met zijn 2 in een zelfde positie.. jij zit in een andere levensfase; je bent moeder! Zij kunnen veel kletsen over hoe zij de dingen aanpakken, hoever t ervoor staat, altijd leuk om met iemand te praten die t zelfde aan t doormaken/beleven is... En dat zij zich niet goed in jouw situatie kunnen inleven herken ik.. een v mijn beste vriendinnen is nu bijv. ook heel terughoudend. Normaal spreken we best vaak af maar was ook laatst bij haar met mijn zoontje,ze had hem al ruim 3 maanden niet gezien, en ze kwam niet eens gelijk f kijken toen hij nog sliep in de wagen...toen die wakker was merkte ik ook dat ze niet goed wist wat te doen, terwijl ze wel kleine kinderen gewend is... vind dat wel jammer. Ze kwam ook 'pas' kijken toen hij bijna 3 weken was terwijl een vriendin v mij die aan de andere kant v t land woont direct kwam.... over dat slapen herken ik, maar dan meer v mensen die wel kinderen hebben en die daar gewoon makkelijk in zijn.. tja.. je moet er t kind naar hebben ook denk ik dan.

vriendschappen worden soms toch anders als er zoiets groots veranderd bij iemand..

 

Ik herken het niet zo heel erg. Heb twee vriendinnen die nog geen kinderen hebben. De ene kan zich erg goed inleven omdat zr het pas van haar nichtje allemaal van dichtbij heeft meegemaakt en de ander wil zelf ook graag kinderen. Toch merk ik wel dat het anders is. Ze weet niet hoe het echt is en dat maakt het anders als met vriendinnen die wel kinderen hebben en dus precies weten van hoe of wat. Maar hoe dan oo vraagt ze regelmatig naar mijn zoon en kunnen we ook daar gewoon over praten.

 

Ja hier ook hoor.. Ik mis voornamelijk het feit dat ze weinig interesse tonen in haar... Andere vriendinnen met kinderen ervaren dat ook met hun vriendinnen..

 

idd herkenbaar...

 

dat vraag ik me ook wel eens af..
ik merk dat mijn nieuwe buurvrouw wat nu ook een goede vriendin van me is geworden na een aantal maanden veel interesse toont in mijn dochter, hoe het met haar gaat enz..en ik ook in haar zoontje dat vind ik wel heel prettig.

wat ik ook jammer vind is dat mijn oude vriendinnen denken dat ik aan huis vlast geketend ben ofzo , terwijl ik heus de stad wel in kan met die kleine maar dat begrijpen ze dan weer niet...heb het wel eens uitgelegd maar dat had weinig zin

 

Ik herken het ook. We hebben een vriendengroep bestaande uit 7 vriendinnen en 1 vriend. We spraken met hele groep paar keer per jaar af. Ik ben de derde die kinderen heeft. Mijn twee beste vrienden woonden het dichtst maar waren dan terug vrijgezel. Voor geboorte van mijn oudste zoon, deden we vaak dingen samen. De vriendin was de eerste maanden dat zoontje er was, niet weg te slaan vn ons, elke zondag stond ze hier. Opeens, van ene dag op andere was de interesse weg. De vriend die leek al van begin weinig geinteresseerd. Hij was wel al heel wat jaren single en heeft nu eenmaal een ander leven dan ik. Ik vermoed dat in zijn geval wat jaloezie meespeelt, dat ik nu een gezin heb en hij nog altijd alleen is. Bij geboorte van ons tweede zoontje 2 maand terug geen bezoek gehad v hem, gn kaartje of cadeau, enkel smsje. Vind het een beetje onbeleefd eigenlijk en onrespectvol maar goed. Trek het me niet meer zo aan. Ik ben gelukkig met mijn gezin.
Ook met hen op reis geweest toen zoontje10 maand was, o wat een ramp, ze dachten enkel aan zichzelf, hielden gn rekening mee dat we een baby mee hadden. Vriendschap daarna stuk bekoeld daardoor.

 

Ter verdediging van vriendinnen die 'pas' na 3 weken komen, of er in de kraamweek maar 1 keer zijn: Dat kan ook gewoon uit beleefdheid zijn en je niet op willen dringen. Dat je iemand niet wil lastig vallen terwijl het zo druk is met een nieuw kindje. Ik ben gek op mijn vriendinnen, maar ik hoefde ze niet herhaaldelijk over de vloer te hebben in de eerste weken. Het kindje van mijn beste vriendin heb ik ook 'pas' na 1 week gezien. Zij gaf aan het juist vervelend te vinden dat er familieleden al meerdere keren langs wilden komen. Maar ik denk dat er dus ook veel mensen zijn die even 'gepaste afstand' houden.

Verder kan ik mij wel redelijk vinden in je verhaal. Ik stoor mij er alleen niet echt aan. Mijn kinderloze vriendinnen hebben wel interesse in mijn dochter, maar idd gewoon in de zin dat ze haar best lief en leuk vinden en dat is het dan. Maar zo is dat nou eenmaal voor mensen die er zelf nog niet mee bezig zijn. Soms vind ik het juist wel verfrissend. Met de ene vriendin ga ik lekker uit eten, en met de andere naar de speeltuin met de kids. Zo blijft het leven afwisselend

 

Ik herken het maar bij een vriendin. Maar ik denk wel dat het van twee kanten komt. Ik denk dat ze ook niet zomgoed weet wat ze moet en zelf bang is voor deze fase. Andere kinderloze vriendinnen komen juist soms alleen langs om dl te zien. Die zijn gek op haar. En in de kaamweek zat ik net op mij. Vriendinnen te wachten en ik denk inderdaad dat mensen dat ook uit beleefdheid doen. Bovendien, hun leven stopt natuurljik niet omat ik een kind krijg, misschien hadden ze het wel heel druk.

Overigens vind ik het soms best makkelijk, afspreken doen we meestal hier, dan kan mijn dl tenminste naar bed. En dan scheelt het dat zij geen kids hebben. Misschien inderdaad ook de positieve kanten proberen te zien?

 

dat kan idd ook ..maar hier denk ik niet.
ik heb een vriendin die 25 km verderop woont en wel regelmatig langs komt ..en een ''vriendin'' die schuin tegen over me woont en het de moeite niet waard vind om langs te komen, heb haar meerdere keren gebeld of ik anders naar haar toe moet komen maar telkens zegt ze de afspraak af ..naja dan ben ik klaar na ruim een half jaar afspraken maken die steeds niet worden nagekomen

maar ik heb dat nu gelukkig los kunnen laten en die relaties gelaten voor wat het is , vind het fijn nieuwe mensen te ontmoeten die niet alleen interesse in me dochter tonen maar ook gewoon in mij.

 

<3 OOOOOOHHH Ik hoop wel dat ik hiertussen val
Zo niet dan doe ik net of ik niks gezegd heb

 

Hahah ja natuurlijk !!

 

@herkenning

Hier ook...nu wat meer mensen met kinderen om mij heen maar ook nog wel wat mensen zonder (al zijn die nu wel op 1 hand te tellen en is het moeilijker om af te spreken)..maar van die mensen weet ik wel zeker dat ze om mij geven