Gecondoleerd, dit zal een moeilijke tijd voor je zijn! Ik ben mijn moeder verloren toen ik net twee weken op kamers zat aan de andere kant van het land, ik was toen 18. Ook zij had borstkanker, al 9 jaar.Het hoort gewoon niet om op zon vroege leeftijd te moeten gaan. Vorig jaar ben ik bevallen van een prachtige dochter. Tijdens de zwangerschap miste ik haar meer dan voorheen. En niet om vervelend te zijn, maar na de bevalling nog meer. Vooral op de momenten dat je het even niet meer weet, vragen wilt stellen pf gewoon even een schouderklopje wilt en te horen dat je het goed doet! Maar ook vooral da ik haar een kleindochter gunde. Ze was altijd dol op babys en kinderen, ze had dit zo leuk gevonden!! Maar aan de andere kant weet ik dat ze met me mee kijkt en me helpt wanneer ik in een lastige situatie zit. Dit maakt dat ik nu dus altijd naar mn "moedergevoel" luister, dit heeft voor mij een dubbele betekenis. Dit was even in het kort mijn verhaal. Ieder verhaal is anders en moeilijk op zn eigen manier.. Maar hou je voor dat he altijd weer beter wordt (maar elaas nooit meer zoals vroeger). Door deze gebeurtenis wee je dat je echt moet geieten van het leven en dingen moet doen waar je achter staat en van geniet. Nu, na 10 jaar kan ik zeggen datbik er sterker door ben geworden. Dat klinkt allemaal nog heel ver en dat is het ook, dus neem de tijd om alles te verwerken en een plekje te geven. Heel veel sterkte en probeer ondanks alles toch te genieten van t kleine wondertje in je buik!
o meissie wat erg voor je ik ben mijn vader al vrij jong verloren en tijdens mijn eerste zwangerschap miste ik hem ook enorm en nu weer wat ik altijd deed was iedere dag even tegen zijn foto praten gewoon vertellen wat ik hem wou vertellen ik droomde ook vaak dat ik hem zag zitten op een bankje met mijn kindje in zijn armen en heel trots kijkend en als ik dan wakker werd voelde het zo echt dat ik ook echt van slag was en nu heb ik laatst weer een droom gehad dat hij met kindje liep ebn ook uitgerekend op zijn geboortedag dat maakt het ook zo raar droom ook vaak dat de overleden oma van mijn vriend tegen me verteld dat het allemaal wel goed komt dat ze over ons waakt en trots op ons is zo raar maar voeld zo goed misschien dat je moeder jou ook wel probeerd te vertellen in je dromen dat het allemaal wel goed komt en geloof me ze is er voor je dat merk je wel
Hey meis gecondoleerd, Ik weet hoe je e voelt helaas is mijn moeder aan longkanker met uitzaaiingen overleden het was een zware strijd zij is 23 april 2013 overleden. Ik voel ook z'n leegte en verdriet ook was zij vandaag nog jarig zij zou 54 worden. Voor haar was dit haar 2e kleinkind.
Hier zit de kans er in dat ik dit ook meemaak tijdens mijn zwangerschap, en anders kort erna. Mijn mams heeft ook borstkanker, uitgezaaid naar de lever en ze zit op het einde van alle behandelingen. Nog 1 medicijn en alles is op. Ik ben zo doodsbang voor wat komen gaat, mijn mams is mijn beste vriendin... Heel veel sterkte... Je kindje zal in ieder geval een fantastische beschermengel hebben...
We hebben het geluk dat ze nooit zal aftakelen. Als je haar zou zien, dan zou je echt niet vermoeden dat ze ziek is en dat zal zo blijven tot het einde, ze zal alleen plots heel moe worden, in slaap vallen, in coma gaan en sterven. Een mooie dood, alleen veel te vroeg...
Jeetje wat verschrikkelijk! Het is ook zo'n erge ziekte.. mijn moeder is ook veel te jong heengegaan. Ze was nog maar 52. Ik vind jouw idee van de bloempot ook erg mooi.. misschien dat ik ook wel iets neer zet gerelateerd aan haar kleinkind. We moeten binnenkort nog een steen uitzoeken.. maar we maken er zeker iets moois van. Jij ook een dikke knuffel!
Pff.. zo erg! :'( Kl*t* ziekte is het toch ook! Mijn moeder was in juli 2012 helemaal schoon verklaard na ruim 2 jaar behandelingen te hebben gehad. Het kwam als een bom binnen toen we in november '12 te horen kregen dat ze een hersentumor van 3,2 cm had, een uitzaaiing van borstkanker. Haar hoofd is nooit gecontroleerd, maar de tumor zat er al vanaf het begin. Ze is een week na de diagnose geopereerd en sindsdien was ze helemaal haar zelf niet meer. Door de operatie kon ze niet meer lopen en moest ze helemaal vanaf het begin beginnen met lopen, eten enz. Haar hele gedrag is hierdoor ook veranderd, kende m'n moeder niet meer terug. Met fysio- en ergotherapie ging het heel goed en ze ging steeds met stapjes vooruit en zo van de een op andere dag was het 'over'. Ze at en dronk niet meer en sliep bijna de hele dag. Het is ineens zo verschrikkelijk snel gegaan. We wisten dat ze niet oud zou worden, maar toch is haar overlijden heel onverwachts gekomen.. :'( Heel veel sterkte meis.. ik weet precies hoe het voelt en hoe vreselijk het is. Dikke knuffel!! <3
Bedankt voor je condoleance! xx Ik zie ook heel erg op tegen mijn kraamweek. Had al zo'n beeld voor me.. heb altijd tegen mijn vriend gezegd: 'Als ik ben bevallen, dan is mijn moeder de eerste die het hoort! Ik bel haar zelf en de rest regel jij maar!' Ik wou ook dat ze als eerst bij me zou komen en ze mocht als eerste haar kleinkind vast houden. Mijn moeder was echt stapelgek op kinderen en was als een oma voor mijn nichtjes en neefjes.. ze was niet zomaar een tante. Laat staan hoe ze zou zijn voor haar kleinkind! Vind het zo verschrikkelijk dat ze dit niet meer mag meemaken en er straks op de steen alleen maar vrouw en moeder staat en geen 'oma'. Wat wel heel bijzonder is, is dat wij een dochter verwachten en ik ben uitgerekend in de geboortemaand van mijn moeder. Stel je voor dat ik op haar geboortedag zou bevallen? Onze dochter krijgt in ieder geval wel een prachtige naam.. ze zal vernoemd worden naar haar oma! <3 En genieten doe ik zeker van dit wereldwonder! Jij ook nog heel veel sterkte en een dikke knuffel!! xx
Mijn oma (de moeder van m'n moeder) leeft nog, maar ze is erg labiel en beginnend dementerend. Ik kan haar dus eigenlijk niks vragen, want ze is merendeels in de war. Zo nu en dan hoor ik wel eens van mijn ooms (haar broers) hoe ze als kind was, eigenlijk precies hetzelfde als toen ik nog een klein meisje was. xxx