Hey Meiden, Ik heb jullie hulp nodig op internet word ik niet veel wijzer. Ik heb een bonus-dochter. (Stief) Zij is 11 jaar en sociaal,vrolijk en een behulpzaam meisje. Echter vertelt zij ernstige leugens waar ik mij echt zorgen om begin te maken. Mijn bonus-dochter kwam huilend thuis bij ons ( we hebben haar trouwens 50% van de tijd ) dat mijn dochter ook 11 jaar heeft gezegd tegen haar dat ons opa in het ziekenhuis ligt. Ik nogal verbaast maar ze was zo verdrietig waarop ik aan mijn dochter vraag waarom heb je dat gezegd? Mijn dochter zei ik hè dat echt niet gezegd! Maar ja bonus-dochter was zo verdrietig dat ik haar geloofde dus mijn dochter gestraft die moest op haar kamer blijven rest van de dag. Puntje bij paaltje bleek zij alles gelogen te hebben! Voorbeeld 2 weer met mijn dochter. Mijn dochter zou gezegd hebben haar te gaan slaan. Mijn dochter straf naar boven uit eindelijk 2 dagen later komen wij erachter dat ze weer heeft gelogen! Voorbeeld 3 ze komt thuis met een verhaal dat ze in elkaar is geslagen op school en dat ze zelfs een bloedneus had. Mijn man heftig gesrokken school gebeld, wat bleek weer verzonnen!! Voorbeeld 4 ze heeft tegen haar moeder gezegd dat mijn man mij slaat! Als we haar ernaar vragen zegt ze ik denk dat gewoon als ik iets hoor???? Voorbeeld 5 ze deed vaak of ze buikpijn had en of hoofdpijn ook verzonnen om aandacht te krijgen. En zo kan ik nog wel eindeloos daar gaan. Ze heeft een kindertherapeut waar ze nu onder behandeling is echter verzint en liegt ze daar ook alles bij elkaar. Wij gaan een overstap maken naar een ander omdat deze therapeut niet weet hoe en wat en waar het vandaan komt. Pppfffffff!! We zijn al jaren aan het dokteren met haar maar mijn limiet is wel bereikt ze liegt en bedriegt over zulke kwalijke dingen dat ik mij echt zorgen maak! Ze probeert mensen tegen elkaar uit te spelen. Kortom wat kunnen wij nog en wie herkent deze situatie? Is mij bonus-dochter een platonische leugenaarster? Of...? Ook even belangrijk om er bij te zeggen ze krijgt vaak 1 op 1 aandacht van ons maar dit blijkt dus ook geen effect te hebben.. Daarbij is mijn eigen gevoel ik twijfel aan alles wat ze zegt en vind het vaak lastig om nog oprecht van haar te houden omdat ze zo liegt... Alle tips zijn welkom!!
Ik heb geen tips maar jeetje wat naar! Ook voor je dochter die op haar kamertje zit voor niks. Ik hoop dat julie snel een oplossing vinden!
oei... moelijk dit, het komt op mijn over als inderdaad platonische leugenaar. Maar er kunnen allerlei redenen voor zijn dat ze dit doet! Ik zou als ze met een verhaal thuis komt beginnen met te zeggen, ik was er niet bij dus ik kan er geen oordeel over of straf voor geven. en dat iedere keer doen, dan krijgt ze geen vat bij jullie met haar verhalen, wat overigens geen commentaar is naar jullie hoor. Je kunt wel achter haar rug informeren wat er wel of niet waar is, maar op het moment dat zij ergens mee komt er geen strafmaatregelen op laten volgen, en als iets wel waar is natuurlijk wel
Lijkt mij toch een schreeuw om aandacht. Ze is 11 jaar, dus gaat volop puberen en het kan dan lastig zijn om met je gevoelens om te gaan. De een wordt heel koppig, de ander rustige en teruggetrokken, weer een ander gaat liegen om aandacht te krijgen. Ik heb het zelf meegemaakt met een nichtje (was denk ik een jaar of 12 toen) die deed precies hetzelfde. Ik zou er zeker wel hulp voor zoeken en als de therapeut die jullie nu hebben er niks mee kan idd overstappen naar een ander. Heb je haar al eens gevraagd waarom ze het doet? Misschien zit ze niet lekker in haar vel of zit haar iets dwars. Ook kan het komen doordat haar vader en moeder niet meer bij elkaar zijn en dat dat nu begint op te spelen. Vaak proberen ze zich groot te houden, maar wat er allemaal in het hoofdje om gaat dat weet je niet. Het is zeker zaak om er aandacht aan te schenken, vooral omdat de leugens best ver gaan en je op deze manier misverstanden krijgt. Denk er wel om dat je haar nu niet gaat wantrouwen, dat is heel erg lastig, maar probeer door door te vragen er achter te komen of iets een leugen is of niet. Juist door haar helemaal niet meer te geloven zal ze zich nog slechter gaan voelen. Ik begrijp dat ze dus 50/50 bij vader en moeder is, het lijkt mij verstandig dat zij samen eens om tafel gaan zitten om te kijken hoe ze dit aan kunnen pakken.
Het is niet platonisch leugenaar hahaha het is pathologisch leugenaar. Maar goed, dat lijkt me een zwaar stempel voor een 11 jarig kind. Loog ze altijd al veel? Of is het iets van de laatste tijd? Wat vreselijk voor je andere dochter, die is dus vaak de dupe. Ik denk dat jullie op de goede weg zitten door hulp te zoeken, want het is wel erg vervelend gedrag. Hopelijk vinden jullie een therapeut die wel wat kan!
Hmm hoe is je relatie met haar moeder? Als ze 50/50 bij jullie woont woont ze ook 50/50 daar natuurlijk... Als ze het alleen bij jullie doet... Moet je de oorzaak wellicht heel ergens anders zoeken dan wanneer ze het bij haar moeder ook doet.
Op een nagatieve manier om aandacht schreeuwen! Pfff daar hedde wa mee te stelle zeg. Ik hoop ook dat jullie de juist hulp vinden voor haar.
Zit op de iPad maakt er iets anders van hahaha! Wij hebben regelmatig gesprekken met haar. Er kan naar mijn mening bij ons over alles gesproken worden. Straffen hebben we naar haar eigenlijk niet gedaan ook niet nadat wij er achter kwamen dat zij loog. Als we haar vragen waarom ze liegt zegt ze om iets gedaan te krijgen b.v. Ze wilde een nieuw bed deze is 2 jaar oud nu dus echt geen sprake van. Gezegd dat ze voorlopig geen nieuw bed krijgt. Dan gaat ze vervolgens net doen of ze niet kan slapen in dat bed. Ze heeft maanden achter elkaar in de nacht lopen spoken zodat wij geloven dat ze echt niet kan slapen in dat bed. Uit eindelijk wil ze gewoon een ander bed. Als ze dan door heeft dat wij er niet intrappen houd het op en slaapt ze als een roosje
Ik zou een gesprek met haar aangaan, ze is 11 jaar. Misschien merkte ze dat na liegen ze aandacht kreeg en is dit een maniertje geworden? Probeer er in elk geval achter te komen wat de reden is. Voelt ze zich onzeker? Voelt ze strijd met je andere dochter? Voelt ze het boos zijn 9vanwege haar eigen leugen) als een soort bevestiging, voor haar dan, dat ze achtergesteld is op jullie andere dochter? ik heb geen idee. Het belangrijkste is denk ik om erachter te komen waarom ze het doet en haar te vragen hoe ze zich voelt en of er dingen zijn die ze anders zou willen. Het kan een mooi gesprek worden waarin jullie samen afspraken maken. Niet alleen voor het liegen (negatief) maar ook positief (haar wensen en jullie wensen)
Ik vind het wel heel sneu voor jullie, je dochter, maar ook voor haar. Dat gezegd hebbende, vind ik het wel een erg gevaarlijke leeftijd voor dit soort dingen. Was ze nou 6, à la, maar 11?! Denk dat een heel goede therapeut hier iets mee zou moeten doen. Hopelijk lukt jullie nieuwe therapeut dat wel. Sterkte!
Dit hebben we al vaal geprobeerd maar we blijven in dezelfde cirkel zitten. Achtergesteld zeer zeker niet. Ze heeft om het weekend ons voor zicht zelf en gaan we vaak iets leuks doen wat de andere kids dus niet hebben. Ook kwa kleding etc schoenen spullen etc haar moeder shopt vaker als ik Maar goed ze kan het gevoel wel hebben dus we kunnen het als nog vragen.
Wat zegt jullie therapeut hier dan van? Weet het ws wel, als het net zo'n flapdrol is als de therapeuten die mijn vader heeft...als hij zegt dat het goed gaat, wordt hij zonder meer geloofd...uhh, waarom zat hij daar ook alweer? Zucht... Zou zeker een instantie inschakelen, mss psychiater? Denk nl niet dat het "maar" een roep om aandacht is, maar dat er iets psychisch aan ten grondslag ligt.
Waar het vandaan komt, is vaak wel latsig te bepalen, maar doorgaans houden mensen/kinderen met dergelijk gedrag ook snel weer op als ze er geen succes mee hebben. Zij heeft overduidelijk succes gehad: jouw dochter kreeg straf. Ik zou dus gewoon haar niet meer geloven bij dit soort bizarre verhalen en aangeven dat ze het daar zelf naar gemaakt heeft. Jammer voor haar, maar als ze dus WEL geslagen wordt door jouw dochter, dan krijgt die dus geen straf meer, (als jullie dat niet gezien hebben), want dan heeft ze de situatie zelf zo gemaakt. Verder vooral niet meer teveel vrijheden. Dat kan ze blijkbaar niet aan. Jullie zullen moeten kunnen controleren wat ze zegt en dat kan niet als zij van alles zelfstandig mag doen. Beperken dus. En dan stap voor stap alles terug laten verdienen door zich te laten bewijzen dat ze het wel normaal kan. Daarmee ondervindt ze de werkelijke consequenties van haar gedrag en dan is het meestal snel klaar...
Hmm, dat klinkt eigenlijk eerder als TE VEEL krijgen. En daar kunnen kinderen zich werkelijk vreselijk onmogelijk van gaan gedragen, (ik heb ze gezien in de hulpverlening!). Bovenstaande advies wordt dan helemaal belangrijk: haar laten bewijzen dat ze vrijheden aankan en als ze dat niet kan, heeft ze geen vrijheden.
Waarom heb je niet gestraft??? Vind je het gek dat ze dan doorgaat? Je zegt het zelf al: als je voet bij stuk houdt met dat bed en het wordt haar duidelijk dat het jullie menens is, dan stopt ze wel. Dus heeeeeeel erg duidelijk maken dat het jullie menens is, en dan zal ze dus ook ophouden, omdat haar gedrag dan geen winst meer oplevert, wat het nu wel doet: ze krijgt er heeeeeeeeel veel aandacht mee!
Ja, wou nog wel even zeggen: niet vervelend bedoeld allemaal, want ik ben recht voor z'n raap geweest, maar vanuit de gedachte: zachte heelmeesters maken stinkende wonden... Succes!